arukam (p. 24) s. Fitness, தகுதி. 2. Holiness, பரிசுத்தம். 3. The religion of the Jainas, சமண்மதம். Wils. p. 72. ARHAT. அருகர், s. The Jainas, சமணர். அருகன், s. A worthy person, one fit or competent for a privilege or employment, யோக்கியன். 2. A partisan, associate, friend, சங்காத்தி. 3. God of the Jainas, சமணதேவன். அருகனைமுடிதரித்தாள், s. An excellent woman, தருமதேவதை. அருகி, s. A worthy, qualified female, யோக்கியமுள்ளவள். 47)

utakam (p. 59) s. Water, நீர். 2. Rain, மழை. 3. Small drops of rain, மழைத்துளி. Wils. p. 145. UDAKA. 4. The earth, பூமி. (p.) உதகக்கிரியை, s. Presentation of water for the benefit of ancestors, நீர்க்கடன். Wils. p. 145. UDAKAKRYA. உஷ்ணோதகம், s. Hot water, வெ ந்நீர். சீதோதகம், s. Cold water, தண்ணீர். சுத்தோதகம், s. Clean or pure water, நன்னீர். பாதோதகம், s. Water in which the feet of an idol, a guru or other great personage have been washed, which the disciple deems it a privilege to drink or to sprinkle over his body--as பாததீர்த்தம். 2. Water lying in a path through which persons have walked. திலோதகம், s. Libations of water with rape seed and cusa grass offered to the manes of the father and mother, or other ancestors. 131) *

uttrvu (p. 60) s. Permission, grant, leave (of superiors), விடுதலை. 2. A government order, கட்டளை. 3. Answer, reply, விடை. 4. A divine permission suggested in dreams, or revealed by inspiration, தேவோத்தரவு. அவனுக்குக்கதிர்காமத்திற்குப்போகஉத்தரவுகிடைத் தது. He has obtained divine permission to go on a pilgrimage to Cathirgamam (a place sacred to Soobramania). உத்தரவுகேட்க, inf. To ask leave. உத்தரவுகொடுக்க, inf. To give permission. உத்தரவுசெய்ய, inf. To grant permission, privileges, &c. உத்தரவுசொல்ல, inf. To give leave. உத்தரவுச்சீட்டு, s. A passport, permit, விடுதலைப்பத்திரிகை. 2. A certificate of right, permission, privilege, authority, அதிகாரப்பத்திரிகை. உத்தரி, s. A horse, குதிரை. (p.) உத்தரி, க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To make satisfaction, indemnify, compensate, atone for, expiate, ஈடுசெய்ய. 2. To bear, sustain, experience, to endure what is deserved, சகிக்க. 3. To pay debts, liquidate, to give satisfaction, கடன்செலுத்த. 4. To reply to, answer, state arguments on one's behalf, நியாயங்காட்ட. 5. To guarantee, உத்தரவாதஞ்செய்ய. 6. v. n. To suffer by disease, poverty, age, &c., அழுந்த. வியாதியிலேகிடந்துத்தரிக்க, To lie suffering in disease. சமுசாரப்பொறுப்பையுத்தரிக்க. To sustain the burden of a family. நாலுபேர்சமுகத்திலேயுத்தரித்தாலல்லோதெரியும்.... The merit of the parties will appear by a public discussion. அவனிடத்திலிருந்தென்னாலுத்தரிக்கக்கூடாது. I could not (of cannot) endure to live with him. இந்தப்பாதகமெப்போதுதானுத்தரித்துத்தீரும். O! when will the effects of this enormity be done away by suffering. உத்தரிக்கப்படாதது, appel. n. That which is intolerable, insufferable. 2. That which cannot be expiated. உத்தரிக்கிறஸ்தலம், s. The Romish purgatory, a place of atonement or retribution. நியாயமுத்தரிக்க, inf. To state arguments, to argue. 2. To reply in argument. உத்தரிப்பு, v. noun. Sufferings, afflictions--as retribution for sins of former births, சகிப்பு.--Note. All the meanings of the verb are equally applicable, but this is the most common. 34) *

uy (p. 63) கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. n. To live as man, beast, or vegetables; to subsist, survive, revive or flourish--as trees, plants, &c., சீவிக்க. 2. (p.) To obtain benefits, privileges, &c.; to be blessed, to be happy, to prosper, flourish, to be relieved from distress, oppression, suffering, &c., உயிர்வாழ. 3. To obtain heavenly bliss, to gain exemption from transmigration, ஈடேற. 4. To escape from dangers, wild beasts, &c., to flee from, தப்ப. உய்கதியால்--உய்தடி, s. A live hedge-stick. உய்தவம், s. Austerities leading to bliss. உய்பயிர், s. Thriving crops, trees, &c. 2. (fig.) A person in thriving circumstances. உய்வனவு, v. noun. [prov.] Flourishing or reviving as a tree, செழிப்பு. 2. Living, subsistence, maintenance, சீவனம். 3. s. Means of attaining eternal bliss, ஈடேற்றம். This word properly must be உய்வு. உய்விக்க, inf. To save alive, cause to live, prosper, flourish, &c. This is the causative of உய். உய்வு--உய்தி, v. noun. Enjoyment of life, prosperity, felicity, உயிர்வா ழ்வு. 2. Bliss, salvation, ஈடேற்றம். 3. Living, life as spoken auspiciously, உயிர்க்கை. ஒருவன்செய்நன்றிகொன்றார்க்குய்தியில்லெனவ றம்பாடின்றே. The divine laws declare that to the ungrateful there is no happiness here or hereafter. (புறநானூறு.) 24)

urimai (p. 64) s. Propriety, peculiarity, proprietorship, appropriateness, property or quality of a person or thing, உரியதன்மை. 2. Heritage, inheritance, hereditary and unalienable rights, சுதந்திரம். 3. Relationship, the ties of consanguinity, இனம். 4. Natural or correlative duty, obligation, கடமை. 5. Love, affection, intimacy, tender regard, friendship, சிநேகம். 6. Liberality, privilege of familiarity, freedom taken or permitted on the ground of relationship, friendship, acquaintance, &c., இஷ்டம். 7. Claim, right, உரித்து. 8. (p.) A wife, மனைவி. உரித்து. A symbolic verb used as a noun with meanings similar to those of உரிமை, being peculiar to a person, or thing--as duty, obligation, property, quality, &c., உரியது. 2. s. Relative duty and care as of a child to his parents, the teacher to his pupils, the Guru to his disciples, the husband to his wife, and vice versa, கடமை. 3. Affection, பட்சம் உரித்தாக்கிக்கொள்ள, inf. To appropriate to one's self, procure a right in, to make one's own, உரிமையாகச்செய்ய. 2. To secure the friendship of one, நட்பாக்கிக்கொள்ள. உரித்தாளி--உரித்தானவன், s. Proprietor, owner, heir, சுதந்திரன். 2. One near of kin, இனமானவன். சபைக்குரித்தானவன். A person entitled to a place in an assembly. என்னுடைமைக்குரித்தானவன். The heir of my property. உரிமைக்கஞ்சி--உரிமைச்சோறு, s. Food prepared for the relations of a deceased person on the day of his death. 2. [prov.] Rice-water poured into the mouth of a dying person as the last token of respect. உரிமைக்கடன், s. The duties and obligations of near relations to perform funeral rites, and to show respect to a deceased person, பிரேதத்திற்குரியவர்கள் செய்யுங்கடமை. 2. The duty of a child to support his father in sickness or other extremity, &c., புத்திரன்பிதாவுக்குச்செய்யுங் கடமை. 3. Obligations of the heir to pay the debts of a deceased person, அவன வன்செய்யவேண்டியகடமை. உரிமைக்கட்டு, s. Consanguinity allowing a marriage connexion, இனக் கட்டுப்பாடு. 2. Preservation of one's rights as a relative. உரிமைக்கலியாணம், s. Marriage within the prescribed degrees of consanguinity. உரிமைக்காணி, s. Inherited land. உரிமைக்காரர், s. Heirs, சுதந்தி ரர். 2. Natural guardians, responsible relatives, உரியவர்கள். உரிமைசெய்ய, inf. To discharge correlative duties, கடமைசெய்ய. 2. To perform funeral rites, கருமாதிசெய்ய. உரிமைத்தத்துவம், s. [prov.] Right or letters of administration to the estate of a deceased person, சுதந்திரதத்துவம். 2. Right of guardianship in a case of minority, lunacy, &c., பாத்தியம். உரிமைபாராட்ட--உரிமைகொண் டாட, inf. To own the obligations one is under to another, on the ground of consanguinity, friendship, religion, country, &c., and to act accordingly, சுதந்திரங் கொண்டாட. 2. To converse with another on the ties of friendship, consanguinity, &c., common between them either to show that such ties exist, or for social enjoyments, சம்பந்தங்கொண்டாட. உரிமைபேச, inf. To urge one's rights, claims, &c. on the ground of consanguinity, usage, occupation, previous services, acquaintance or otherwise, சுதந்திரங்காட்டிப்பேச. உரிமைப்பங்கு, s. Share of an inheritance, சுதந்திரப்பங்கு. உரிமைப்பாடு, s. Relative authority, obligation, &c., உரியகடமை. உரிமைப்பிள்ளை, s. An adopted child entitled to the property of the adopter, சுவிகாரபுத்திரன். உரிமைப்பெண், s. A female in the proper degree of consanguinity to be taken in marriage, விவாகஞ்செய்வதற் குரித்தானவள். உரிமைமண், s. [prov.] Earth thrown on a corpse at its burial, by the near relatives, பிரேதக்குழியிலுரியவர்கள்போ டுமண். உரிமையாட்சி, s. Possession or right of possession of property devolving on a child, which, had the parents been living, would have belonged to them, சுதந்திரவாட்சி. உரிமையின்மை, s. Want of right or privilege. உரிமையெடுக்க, inf. To take possession, to enjoy or claim one's share of an inheritance, produce, &c. உரிமைவழி, s. Consanguinity, lineage, ancestral connection, சம்பந்தமுறை. 2. Inheritance or right of possession from ancestors, தொன்றுதொட்டுவருஞ்சுதந்தி ரம். உரிமைவிட, inf. To give freedom to, to manumit a slave. சொல்லுரிமை, s. A fine emphatic expression. உரியது, s. That which is proper to, peculiar to, tending to, liable to, exposed to, deserved, deserving, worthy of, appropriate to, obnoxious to, உரித்தா னது. இததற்குரியசொல். This is the appropriate word for it. உரியதண்டனை, s. Condign punishment, deserved chastisement. உரியபொருள், s. The primary meaning of a passage, உரியவர்த்தம். 2. Property in which one has a peculiar right, சுதந்திரமானதிரவியம். உரியர்--உரியார்--உரியோர், s. Proprietors, உடையவர்கள். 2. Heirs, சுதந்திரர். 3. Near or responsible relations, சம்பந்த முடையார். 4. The learned, அறிஞர். அன்பிலாரெல்லாந்தமக்குரியர்அன்புடையர்என்பு முரியர்பிறர்க்கு. Those destitute of love live only to themselves, whereas they who possess it are ready to give up their lives (lit. bones) for others. (குறள்.) உரியவன்--உரியன்--உரியோன், s. Proprietor, owner, உடையவன். 2. Heir, சுதந்திரன். 3. A near relation, இனத் தான். 4. One worthy of, deserving of, தக்கவன். 5. (p.) Husband, கணவன். கொலைக்குரியவன், s. One who is worthy of death. இழவுக்குரியவன், s. One whose duty it is to perform funeral rites. எனக்குரியவன், s. One near to me by the ties of consanguinity, friendship, relation, caste, country, &c. உரியள்--உரியாள், s. A wife, மனையாள். (p.) 17)

ēṭu (p. 78) s. The petals of a flower, பூவி தழ். 2. (சது.) The eye-lids, கண்ணிமை. 3. (c.) Cream, பாலேடு. 4. The leaves of the palmyra or talipet tree, பனையோலை. 5. The leaf of a book, கோத்தவேடு. 6. An ola book, ஏட்டுப்புஸ்தகம். ஏட்டிலேகயிறுசாத்துதல். Putting the string between the leaves of a book and noticing the passage on which it lies, to ascertain one's luck, determine one's choice, &c. ஏட்டுச்சுரைக்காய்கறிக்காமா. Will pumpkin (as written) in the book serve for curry? i. e. the bare rehearsal of a privilege does not amount to its enjoyment. ஏடுகோக்க, inf. To string the leaves of an ola book. ஏடுசேர்க்க, inf. To make an ola book. ஏடுபடர்ந்தபால்--ஏடுபடிந்தபால், s. Milk in which cream is formed. ஏடுவார, inf. To pare olas. ஏடெழுத, inf. To write the alphabet for a child, for which a lucky day is chosen, ceremonies attended, a feast provided for relatives, &c. 2. To begin a book for a learner. ஏட்டின்படிப்பு--ஏட்டின்கல்வி, s. Learning by rote, learning which requires frequent reference to books, learning without understanding what is learnt. கள்ளேடுபோட, inf. To stay away from school upon any slight pretext. கள்ளேடுவிட, inf. To slip or miss a leaf by design in reading or copying, &c. 2. To perform duties deceitfully or perfunctorily. வெள்ளேடு, s. A blank ola leaf. 20)

oppm (p. 82) s. Evenness, levelness, smoothness, சமம். 2. Parallel, simile, comparison, resemblance, ஒப்பு. (பாரதி). 3. Signature, கையொப்பம். 4. [prov.] Gloss, polish, lustre, துலக்கம். 5. A writ from a magistrate, a summons, a citation, an order, a certificate. அழைப்புப்பத்திரம். 6. A written grant of privileges or honors, அதிகாரபத்திரிகை. ஒப்பக்கதிர், s. A jeweller's polishing instrument, கம்மக்கருவியிலொன்று. ஒப்பங்கொடுக்க, inf. [prov.] To grant an order, a citation, a summons. ஒப்பமிட, inf. [prov.] To polish, to put a gloss on metals, &c., துலக்க. 2. To smooth, to level, to make even, சமனாக்க. 3. To subscribe one's name, கையொப்பமிட. 4. To grant a certificate of privileges, to invest with honors by diploma, அதிகாரபத்திரிகையிலொப்பம்வைக்க. 13)

kṭṭḷai (p. 88) s. An order, a command, law, precept, direction, appointment, institute, denunciation, injunction, warrant, charge, கற்பனை. 2. A mould for making bricks, செங்கலச்சு. 3. A rule or measure temporarily constructed for cutting ola leaves, &c., so as to make them of the right width, அளவோலை. (c.) 4. (p.) Balance, scales, நிறையறிகருவி. 5. Libra of the zodiac, துலாவிராசி. 6. Weight, நிறை. 7. A touch-stone, உரைகல். (பெரிய.) 8. Similitude, likeness, simile, உவமை. 9. Regularity, order, rule, ஒழுங்கு. 1. Restraint, restriction, தடை. 11. The matrix in general in which any thing is cast, or receives its form, a model, a symbol, a cast, a form, உருவங்கள்வார்க்குங்கருவி. தெரிவைமாருக்கோர்கட்டளையெனச்செய்ததிருவே. Oh! Lukshmi, who art created as the model of women. கட்டளைகேட்க, inf. To obey an order, to execute a commission, to listen or to attend to the issuing of orders. கட்டளைகொடுக்க, inf. To give permission, to grant privileges, warrant. கட்டளைக்கல், s. A touchstone, உரைகல். 2. Weight, நிறைகல். கட்டளைக்குரு--கட்டளைச்சுவாமி, s. The principal priest for the time being--so used by the Romanists. கட்டளைசொல்ல, inf. To give or publish an order, to publish a notice. கட்டளைச்சட்டம், s. Regulations, enactments, edicts, statutes. கட்டளைத்தம்பிரான், s. One of a religious order who acts as an overseer or burser in a temple, or charitable institution, receiving the rents and dues, making disbursements and seeing that the services are properly conducted. வாரக்கட்டளைத்தம்பிரான், s. An overseer of a religious order who is gratuitously fed by the community, receiving food from the same family every seventh day. கட்டளைபண்ண, inf. To command, direct, order. கட்டளைபிடித்துவார, inf. [prov.] To cut ola by a rule. கட்டளைப்படிவர, inf. To come regularly. 2. To come according to order. கட்டளைமீற, inf. To break or violate an order. கட்டளையிட, inf. To order, command, direct, decree, prescribe, charge. 2. To grant, bestow. 3. To pass a law or edict, to utter a decision. நமக்கீசனிட்டகட்டளையிதுதான். This is just what God has allowed us. வாரக்கட்டளைமடம், s. An hotel where boiled rice is distributed weekly. 27)

kiriyai (p. 110) s. Act, action, deed, operation, performance, emphatically good manners, orderliness, cleanliness, செய்கை 2. Religious rites or duties as prescribed by the Shastras, சமயநிஷ்டை. 3. The second degree in the religion of Siva-entitling the disciple to the privilege of performing puja, &c. (See பாதம்.) 4. Works, rites, &c., in religion--as distinguished from abstract or silent devotion, in which these rites and dispensed with. (See சிவபூ சை.) 5. Funeral rites for a deceased ancestor, உத்தரகிரியை. 6. One of ten rules for keeping time in music, தாளப்பிரமாணத்தி னொன்று. (See தாளப்பிரமாணம்.) 7. [in grammar.] The verb or attribute. (See அன்னுவய விலக்கணம்.) Wils. p. 257. KRIYA.--Note. In Sanscrit compounds the word retains its Sanscrit pronunciation, கிரியா. கிரியாகாண்டம், s. Those parts of the Vedas which inculcate works, rites, and ceremonies, கருமகாண்டம்--opposed to ஞா னகாண்டம். கிரியாங்கம், s. Worship, rites and ceremonies, chiefly applicable to prescribed individual practice--as preparing the sacred ashes, repeating the incantations, touching the joints of the fingers while repeating them, &c., கிரியையுறுப்பு. கிரியாங்கம்பண்ண, inf. To perform the several external actions in the daily worship. கிரியாசத்தி, s. lit. The operative energy or power. [in the agama philosophy.] One of the three active or female energies of Siva, by which he effects the creation or evolution of the universe. 2. the faculty or power of action, operation, &c., as applied to any agent. (சிவ. சி.) கிரியாசாதனம், s. Being trained or inured to the performance of works, religious duties, &c., கிரியையனுட்டிப்பு. கிரியாசைவம், s. One of the sixteen divisions of the Siva system. See சைவம். கிரியாசொரூபன், s. One who is the embodiment, கிரியை; (appropriately) Ganesa, who is considered the impersonation of Siva's divine operations. கிரியாதீதன், s.கிரியையொழிந்தவன். கிரியாபதம், s. [in Sanscrit grammar.] A verb, வினைச்சொல். கிரியாபாதம், s. The second of the four stages or degrees in the Siva worship; [ex கிரியை, et பாதம்.] கிரியாபூசை, s. The worship offered to Siva by one in the second degree. (p.) கிரியாமார்க்கம், s. The practice of duties in the second degree of the Siva religion; the performance of rites and ceremonies, கிரியைநெறி. கிரியாமாலை, s. Inflection or conjugation of verbs, chiefly in Sanscrit, வினைச் சொல்லின்ரூபகரணம். கிரியாவதி, s. A person who practices the rites and ceremonies enjoined in the Vedas. கிரியாவுத்திரி, s. Transcendental and symbolical instruction in the most spiritual rites, by a guru to an advanced disciple--opposed to ஞானாவுத்திரி. (சிவ. சி.) கிரியைகெட்டது, appel. noun. Any thing disorderly, slovenly, ஒழுங்கற்றது. கிரியைகெட்டவன், s. One destitute of good manners, slovenly in dress, or irregular in habits. கிரியைக்காரன், s. One in the second degree of the Siva religion. கிரியைக்கேடு, s. slovenliness, debauchery, beastliness, ஒழுங்கின்மை. கிரியைசெய்ய, inf. To perform actions, duties, rites, &c., சடங்குசெய்ய. 2. To perform funeral rites, உத்திரகிரியைசெய்ய. கிரியையனுட்டிக்க, inf. To perform rites, and ceremonies. 2. To practice the daily rites, to perform the duties of the second degree. கிரியையொழிந்தவன், s. One who has dispensed with works, having attained a higher degree, கிரியாபாதங்கடந்தவன். காட்டுக்கிரியை, s. Obsequies, funeral rites in the place of burning or burial --as distinguished from வீட்டுக்கிரியை. 2) *

kuṭi (p. 116) s. A household, a family, குடும் பம். 2. A tribe; race; lineage, கோத்திரம். 3. A subject; subjects of a king, inhabitants of a kingdom, குடியானவன். 4. Inhabiting, residing, the act of living in a place, குடியிருப்பு. 5. A town, a village, ஊர். 6. An agricultural village, மருதநிலத்தூர். 7. A house, habitation, வீடு. 8. A house-wife, மனைவி. 9. The body--as the tenement of the soul, உடம்பு. Wils. p. 226. KUT'I. See under the verb குடி. குடிசெயல்வகை. Exertions to increase the honor of a family. குடிதழைக்கின்றது. The family is thriving or flourishing. குடிகனத்தவூர், s. A populous village, a densely-inhabited town. குடிகுலத்திலுள்ளவன், s. A person of good caste, family, &c. குடிகெடுதல், v. noun. Being ruined, undone or destroyed. குடிகெடுக்க--குடியைக்கெடுக்க, inf. TO destroy or ruin a family. குடிகேடன்--குடிகேடி, s. One who ruins a family. 2. the ruiner of a family, being one of the number. குடிகேடு, s. Ruin to a family; an unavoidable ruin. குடிகொள்ள, inf. To inhabit, dwell; to take possession of the mind--as a deity or devil; or of a house--as a demon; also--as bats, snakes, &c.; to be seated or eatablished--as a lingering or chronic disease. என்னுளங்குடிகொண்டகுலதெய்வமே. Thou, Oh household god, who dwellest in my heart. முகத்திலேமூதேவிகுடியிருக்கிறாள். The goddess of misfortune has taken possession of his face; i. e. he looks gloomy. குடிக்காடு, s. Towns in general, ஊர்ப் பொது. 2. Agricultural towns or villages, மருதநிலத்தூர். (சது.) குடிக்கூலி, s. House-rent, கொடைக் கூலி. குடிக்கூலிக்கிருக்க, inf. To live in a house for hire. குடிக்கூலிக்குவாங்க--குடிக்கூலிக்கெ டுக்க, inf. To hire a house. குடிக்கூலிக்குவிட, inf. To let a house. குடிசனங்கள், s. Inhabitants; subjects. குடித்தனம், s. A family, a household; domestic life, குடிவாழ்க்கை. 2. Domestic economy, domestic order or propriety, management of a family, குடிமுறை. குடித்தனக்காரன், s. Householder, குடி யானவன். 2. Cultivator, agriculturist, பயி ரிடுவோன். குடித்தனத்துக்குட்பட, inf. To be married, to enter on the state of matrimony; to begin to keep house. குடித்தனப்படுதல், v. noun. [prov.] Being married; the state of matrimony, விவாகம்பண்ணல். குடித்தனப்பாங்கு, s. Domestic order; domestic economy. குடித்தனம்பண்ண--குடித்தனம்நடத்த, inf. To manage a family. குடித்தனவுறுப்பு, s. [prov.] Chattels, furniture, slaves, servants, cattle, &c., for a family. குடிநாசம், s. The destruction or ruin of a family. குடிநாசமாயிற்று. The family is ruined or destroyed. குடிநாசம்பண்ண, inf. To ruin or destroy a family. குடிநிலம், s. Land for a dwelling house --as distinguished from gardens, fields, &c.; house-premises. குடியிருக்குநிலம். 2. [prov.] Land appropriated to buildings --as an item in a dowry, குடியிருக்கச்சீதனங் கொடுத்தநிலம். குடிபுக, inf. To commence occupying a new house with appropriate ceremonies. 2. To find and occupy a vacant or undisturbed residence. 3. To settle and colonize --as beasts, insects, &c. குடிபோக, inf. To remove from a house. 2. To go to a new place of abode. 3. To emigrate. 4. To swarm and depart --as bees. 5. To evaporate, escape --as essential oils, camphor, &c. குடிபோய்விட, inf. To evaporate--as camphor, essential oils, &c. குடிபோனவீடு, s. A vacated house. குடிப்படை, s. Militia. குடிப்பழுது, s. Stigma on a family, disgrace, disrepute. குடிப்பாங்கு, s. The habits of a cultivator, or an agriculturist. குடிப்பிறப்பு, s. High birth; being born of a distinguished family. குடிப்பெண், s. The lawful wife--as distinguished from a concubine. குடிப்பெயர், s. Family name. 2. [in gram.] Nouns of family names--as in ஊர்கிழான். குடிமகன், s. A feudatory, or a man of the servile tribe in relation to the families (குடி) of superior caste, to which under certain restrictions he is subject. The connexion is commonly hereditary. 2. A barber, அம்பட்டன். குடிமக்கள், s. Servile castes in relation to their feudal chiefs, eighteen in number: 1. வண்ணான், washerman. 2. நாவி தன், barber. 3. குயவன், potter. 4. தட்டான், gold or silver-smith. 5. கன்னான், brazier. 6. கற்றச்சன், mason. 7. கொல்லன், blacksmith. 8. தச்சன், carpenter. 9. எண்ணெ ய்வாணிகன், oil-monger. 1. உப்புவாணிகன், salt-dealer. 11. இலைவாணிகன், betel-seller. 12. பள்ளி. 13. பூமாலைக்காரன், garlandmaker. 14. Grave-digger, commonly a பறையன். 15. கோவிற்குடியான், [prop.] பணி செய்வோன், chank-blower. 16. ஒச்சன், pujari at a temple of பிடாரி. 17. வலையன், fisherman. 18. பாணன், tailor. The special servants in the above are the barber, washerman, black-smith, carpenter and grave-digger. குடிமதிப்பு, s. Assessment, valuation of property for taxation. குடிமார்க்கம்--குடிமுறை, s. Domestic life. 2. Proper conduct as a householder. குடிமிராசி--குடிமிராசு, s. The right or privilege of a hereditary occupant. குடிமிராசிகொடுக்க, inf. To endue with particular மிராசு privileges. குடிமை, s. Customs or manners of the higher classes, மேற்குலத்தார்நடக்கை. 2. Lineage, family, descent. குடிவரலாறு. 3. Vassalage, servitude, feudal dependence, feudal right or cunnexion; a feudatory in reference to his chief. (See குடிமக்கள்.) --Note. The chief is entitled to the service of his feudatory whenever required, and the latter to a proportion of the produce of the land, to perquisites at weddings, funerals, &c. 4. Domestic life, family economy, குடிச்செயல். 5. A king in relation to his subjects, அரசன். (குற.) குடியரசு-குடியாட்சி, s. Democracy, government by the people. குடியிறை, s. Tax, impost--as collected from the subjects, குடிவரி. குடிவாரம், s. Share of produce to the inhabitant or cultivator--as distinguished from மேல்வாரம். குடியழிக்க, inf. v. a. To ruin a family. குடியழிய, inf. v. n. To be buried or ruined--as a family. குடியழிவு, v. noun. Ruin of a family. 2. A great evil, often hyperbolically used. குடியானவன், s. An inhabitant; emphatically a caste man, one not of a low caste. குடியியல்பு, s. Domestic life, family management. 2. Domestic order, domestic rules of management. குடியிருப்பு, s. Living--as a family, or an inhabitant; residing, குடியிருக்கை. 2. An inhabited, settled, or populated place, a village, கிராமம். 3. The parts of a village inhabited by different castes respectively. The name of the caste is commonly prefixed --as செட்டிகுடியிருப்பு, a chitties' village. குடியிறங்க, inf. To settle, tarry or halt --as a family or a tribe. குடியிற்பிறந்தவன், s. One born of a good family. குடியிற்பிறந்து குரங்காட்டமாடுதல். Being born of a good family, and falling into disgrace by bad conduct. குடியிற்பிறந்து செடியில்விழுந்தான். He was born of a good family, but married low; lit. fell into the bush. குடியெழும்ப, inf. To evacuate a house, village, &c., commonly from some unlucky and disastrous event, or anticipation. குடிவாங்க--குடிவாங்கிப்போக, inf. To remove from a place--as a family; to abandon a dwelling. 2. To migrate, to emigrate--as a family. குடியேற, inf. To settle in a new country, to colonize, to people. குடியேற்ற, inf. v. a. To settle people in a country, to stock with inhabitants, to people, to populate. குடிவாழ்க்கை, v. noun. Domestic economy, house-keeping. 2. Regulation of a household. குடிவிளங்கப்பண்ண, inf. To render a family illustrious' and prosperous. குடிவைக்க-குடியிருத்த, inf. To settle or establish a family. 2. To provide a family with the means of sustenance. சிறந்தகுடி, s. A family in prosperous circumstances. சுகவாசிக்குடி, s. A tenant; a renter or cultivator--as distinguished from மூரிக் குடி. See மூரிக்குடி. நல்லகுடி, s. A good or well-ordered family. 2. A well-settled family, a family in prosperous circumstances. நைந்தகுடி, s. An impoverished family. பசுங்குடி, s. Husbandmen. பயிர்க்குடி, s. Husbandmen, tillers. வந்தேறுகுடி, s. A new settler. குடியோட்டி, s. A kind of thistle, ஓர் பூண்டு, Argemone mexicana, L. 46)

kuru (p. 125) s. A guru, a spiritual teacher, a priest, ஆசான்.--Note. According to the shastras, the guru is to be regarded by the disciple as the personification of the deity; and to be worshipped with divine honors. In his presence, the disciple is exonerated from his accustomed rites, and devotions, and addresses him by appellatives, used in addressing the deity of his sect. 2. the planet Jupiter, regarded as the guru or priest of Swerga, &c., வியாழன். 3. Heaviness, weight, பாரம். 4. Consequence, importance, moment, காத்திரம். 5. Greatness, eminence, excellence, exaltedness, பெருமை. 6. [in music.] The quantity of a long vowel, or a long note. இருமாத்திரை. 7. [in gram.] A long vowel, நெடில். 8. [in the Agamas.] The deity Siva--as illuminator of souls, சி வன். 9. Divinity, திவ்வியம். Wils. p. 293. GURU. 1. A kind of native arsenic,, பலண் டுறுகம். 11. [in medi. &c.] Blue vitriol, துருசி. 12. [in alchy.] A compound medicine, formed of different metals; phylosopher's powder, உலோகங்களை வேதிக்குங்சிந்தூரமுதலியவை. 13. [in chem.] Mercury, இரதம்.--Note. In the last three senses, the word Guru has its technical meanings, derived however from its literal meaning of precepter and director. 14. Brilliancy, lustre, effulgence, பிரகா சம். Wils. p. 31. GHRU. 15. The name of one of the nine sons of அங்கீதிரன், who was the first monarch of Jambu Dwipa, அங்கீதிரன்புதல்வரில் ஒருவன். (காந்.) 16. One of the nine division or var'shas of Jambu Dwipa which fell to the share of the prince Kuru, being the most northern portion beyond the Sringa range of mountains, குருவருடம். 17. The name of a prince of the lunar race, famous in the Bharata, from whom the family was called குருகுலம் and the descendants, கௌரவர்; குரு குலவம்சத்து முதல்அரசன். (பார.) 18. A country near Delhi, over which Kuru of the lunar race was once a sovereign, குருபூமி. (பார.) 19. prickly heat, வேர்க்குரு; Wils. p. 232. KURU. 2. Pustule, blister; hence, any eruptive disease--as the small-pox, chicken-pox, measles, &c., குருவியாதி. குருஆரால்மூக்குப்போலிருக்கின்றது. The smallpox is like the nose of a lamprey. குருநாதன், s. The name of Skanda-as having explained to his father Siva the mystic word ஓம். 2. Siva. 3. A guru--as the lord of the disciple. குருபரன்--குருமூர்த்தி, s. The deity in human form, appearing for the instruction of a devoted person of the சக லர், especially spoken of Siva. குருகடாட்சம், s. The gracious or benign look of the guru on his disciple, dispelling sin, imparting spiritual wisdom, and preparing the soul for emancipation. குருகற்பனை, s. Precept or the guru-deemed sacred. குருசந்தானம், s. A regular succession of priests, or gurus. குருசம்பாவனை, s. Blessing or favor of the guru. 2. Worship or honor due to the guru. குருசம்பிரதாயம், s. Oral instruction in the secret meaning of the mantras, &c., handed down from generation to generation, in the line of the guru, and by him communicated confidentially to his advanced disciples. குருசன்னிதானம், s. The presence of the guru. குருசேடம், s. Remains of a guru's food--considered sacred, குருப்பிரசாதம். குருசேவை, s. Civilities, duties, worship, &c., paid to a guru, குருஉபசரணை. குருதக்கணை--குருதட்சிணை, s. Fees or presents to the guru, commonly in money, given with due homage, &c. குருதீட்சை--குருதீக்கை, s. The initiation of a disciple by a guru to certain privileges of his religion, or afterwards to a more advanced degree, குரூபதேசம். குருத்திரவியம், s. Property or treasure of the guru. குருத்துரோகம், s. Treachery towards a guru, or injury of one. குருநிந்தை, s. Indignity to the priest. குருத்துவம், s. Priesthood, or the dignity, power, honor, &c., of a guru, குருத்தன்மை. 2. Honor, respectability, கனம். Wils. p. 293. GURUTVA. குருபத்தி--குருவிசுவாசம், s. Dutiful love, piety, &c., towards the guru, குருவி னிடத்திலன்பு. குருபத்தினி--குருபன்னி, s. The wife of a guru, குருவின்மனைவி. குருபாரம்பரியம், s. Ancestral priesthood in regular succession; the lineage or genealogy of a guru,குருபாரம்பரை. குருபீடம், s. The dignified seat, or office of a guru, குருஸ்தானம். குருபுத்திரன், s. A son of a guru, குரு புதல்வன். 2. An obedient disciple, உண் மையானசீஷன். குருபூசை, s. Pujah or worship, offered to a guru, by an advanced disciple competent to do it, குருவுக்குச்செய்யுமாராதனை. 2. Food, &c., given to Brahmans, religious mendicants, &c., by the disciples of a deceased guru, in rememberence of him as deifled, இறந்துபோனகுருவைக்குறித்துச்செய் யும்பூசை. குருபோதனை, s. The instruction of the guru. குருப்பட்டம், s. The office, authority of dignity of a guru, குருத்துவம். குருப்பட்டம்பெற, inf. To receive priesty authority, ordination, &c. குருப்பட்டாபிஷேகம், s. The ordination of a guru. குருப்பிரசாதம், s. The favor, grace, or blessing of the guru; gift from the guru, குருவருள். 2. Remains of a guru's food, குருவுண்டசேஷம். குருமரியாதை, s. Reverence for the guru. குருமுகமாய்க்கேட்க--குருமுன்னிலை யாயறிய--குருவாக்கியமாய்க்கேட்க inf. To learn viva voce, so as to attain certainty in doubtful matters. குருமுறை, s. A guru's teaching, குரு சொல்லியமுறை. குருமுன்னிலையாய், In the presence of the guru, குருவின்முன்னிடம். 2. By means or favor of the guru, குருமூலம். குருமை, s. Dignity, superiority, பெ ருமை. குருமூர்த்தம், s. The manifestation of a deity as a guru for the instruction of disciples; especially spoken of Siva, குரு வடிவம். குருலிங்கசங்கமம், s. An aggregate of the spiritual guru--Siva under the phallic emblem--and the devotees of Siva, குருவுஞ் சிவமுந் திருக்கூட்டமும். குருமொழி--குருவசனம்--குருவாக்கியம் --குருவாக்கு, s. The precepts, instructions, &c., of a guru. குருவுக்குநாமம்வைக்கிறவன், s. One who out-schemes, and out-wits, his guru, teacher or superior. குருவுபதேசம்--குரூபதேசம்,s. The initiation of a disciple by the guru. சற்குரு, s. A divine guru, the heavenly teacher. குருசந்திரயோகம், s. The conjunction of Jupiter and the moon in the same sign--considered auspicious. குருசாரபலம், s. [in astrol.] Good and ill results, derived from the progress of the planet Jupiter through the signs, வியாழபலன். குருவாரம், s. Thursday, வியாழக்கிழ மை. குருக்கொடுக்க, inf. [prov.] To instigate, ஏவிவிட. 2. To persuade, incite, commonly to a bad action, கொடுமைசெய் யத்தூண்ட. 3. To assume to teach, give advice &c., in the presence of the learned, புத்திசொல்ல. குருக்கொள்ள, inf. To assume to teach, give advice, &c., above one's age. இராசநீதி குருக்கொண்டு முதிர்ந்தனையோ. Do you take upon you to teach jurisprudence? (பார.) குருதுரியம், s. [in the Agamas.] The highest degree in the சுத்தம் state of souls; that next to absorption. குருபதம், s. The bliss of the deity, சதானந்தம். 2. Liberation from births, and absorptiom in the deity, பிறவிநீக்கம். குருமுடிக்க, inf. To combine ingredients with medicines to make them active, or to neutralize poisonous qualities, &c., இரசவாதகுருமுடிக்க. குருகுலம், s. The Kuru dynasty; the patronymic is commonly applied to the sons and descendants of Dhrutarashtra, குருவமிசம். குருகுலத்தரசர்--குருகுலவேந்தர், s. Kings of the Kuru race. குருநிலம், s. The territory of the king Kuru. குருக்கேத்திரம்--குருக்ஷேத்திரம், s. The country near Delhi, the scene of the great battle between the Kurus and Pándavas, described in the Bharata. Wils. p. 242. KURUKSHETRA. குருக்கேத்திரன், s. The name of a king in mythology, ஓர்வீரன். குருவருடம், s. One of the nine portions or divisions of the central continent, or Jambu Dwipa, ஓர்கண்டம். See வருடம். குருநாள், s. The eighth lunar asterism, பூசம். குருநாடிவிதி, s. A treatise on the ten tubular vessels in the system, and for the ascertainment of diseases by feeling the pulse, நாடிச்சாத்திரம். குருபாலப்பிரபோதிகை, s. One of the commentaries on the Sanscrit Amara Cosha. குருநோய்--குருவியாதி, s. The smallpox, வசூரி. குருபுறப்பட-குருக்காண-குருவார்க்க, inf. To take the small-pox. குருப்பிக்க, inf. v. n. [prov.] To shoot forth; to break out--as pimples, &c. குருமுகறன்--குருமூஞ்சி, s. [vul.] One whose face in pock-pitted. குருவண்டு--குருப்பூச்சி, s. A kind of spotted wasp, ஓர்குளவி. குருவெறும்பு, s. A kind of large, red ant. See எறும்பு. குருவேர், s. A plant, the roots of which are very fragrant, ஓர்செடியின்வேர். 24)

caṇṭāḷam (p. 158) s. Lowness, baseness, meanness, barbarism, இழிவு. 2. A base creature. a vile wretch, நீசன்; [ex Sa. chan'd'hala.] 3. (R.) A demon, பேய். (p.) மிருகசண்டாளங்கருத்தபம். An ass is the basest of animals. (p.) சண்டாளத்துரோகி--சண்டாளப்பாவி, s. A barbarous or vile wretch. (c.) சண்டாளப்பிராயச்சித்தம், s. Expiation of defilement from contact with a murderer, or other base wretch, or from the intrusion of such a one into a sacred shrine. &c. சண்டாளன்--சண்டாளி, s. A low degraded man, a villain, இழிஞன், 2. A man of low and degraded caste, a flesh eater, &c., புலைஞன். (c.) 3. An apostate who has forfeited the privileges of his religion, caste, &c., பதிதன். 4. One born of a Brahmani and a Sudra father, பார்ப் பனஸ்திரியிடத்திற்சூத்திரனுக்குப்பிறந்தோன். 13) *

cati (p. 159) s. A chaste woman; a faithful wife, கற்புடையாள். 2. The goddess, Parvati, பார்வதி. 3. Sutti, voluntary concremation of a widow on the funeral pile of her deceased husband, அனுமரணம். W. p. 884. SATEE. (p.) சதிபதி, s. Siva, as lord of Parvati. சதிபுருஷநியாயம், s. The right and privilege of man and wife. (R.) சதிமகள், s. Wife of Indra, இந்திராணி. 17)

camāti (p. 163) s. The last of the eight அ ங்கயோகம், or states and modes of silent, contemplative worship, அங்கயோகத்தொன்று. 2. One of the postures of the ascetic for silent meditation, being an upright, majestic position, as a fancied image of the deity, ஞானசமாதி. 3. The abstract contemplation of the ascetic in which the soul is supposed to be independent of the body and mind. (See யோகம்.) 4. Knowledge of the sublimest description--as of the deity, one's own spiritual nature, &c., acquired by supernatural illumination, without the aid of organs physical or mental, சமாதி தரிசனை. 5. A mode of interment, by placing the corpse in a sitting posture in imitation of the சமாதி worshipper, சமாதி யில்வைக்க,--Note. The வீரசைவர் sect are all burried in this manner, (it being deemed improper to burn them lest the linga previously worn should be burnt also,) and occasionally a monument of masonry is built around the corpse, as a linga, which thus becomes an object of worship. 6. A grave, a tomb, a sepulchre, பிணம் புதைக்குங்குழி. 7. [in rhet.] A species of personifications, a metaphor in which the quality or attribute properly belongs to the objects to which the metaphor refers, ஓரலங்காரம்--as பாயிருள்பருகிப்பகல்கான்றெழுதரு பருதி, the orient sun which swallows the darkness and pours forth the day; also, கன்னிமதில், virgin walls, i. e. imperishable, and குமரிஞாழல், the young rush, i. e. ever green. 8. Death, demise, commonly spoken of a devotee, மரணம். W. p. 896. SAMAD'HI. சமாதிக்குப்போக, inf. To betake one's self for a time to his cell, as an advenced devotee to secure uninterrupted, and protracted contemplation in silent worship. சமாதிக்குழி, s. The cell or grave of the devotee for interment, in an erect, sitting posture. 2. A grave. சமாதிபண்ண, inf. To sit in any of the postures of the Yogi. (p.) சமாதிபெற, inf. To receive of the Guru the degree of the Yogi, entitling the person to the privilege of sitting in the சமாதி postures. சமாதியடைய, inf. To sit in the ச மாதி posture in silent meditation. 2. To retire to the grave, to die. 3. To die in an erect posture--as a devotee. சமாதியில்வைக்க, inf. To bury a corpse in a sitting posture--as customary with some Hindus. (c.) சமாதியிருக்க, inf. To sit in a contemplative posture--as a silent devotee. 2. To betake one's self to his sepulchre --as an exalted devotee, on the approach of death, remaining without nourishment in a sitting posture until life is extinct. சமாதியுப்பு, s. A kind of medicinal salt formed from the corpse interred in a sitting posture, taken up after some years; also the salt cast into the grave at the interment to prevent putrefaction. 10)

caruvam (p. 168) --சர்வம், s. [numeral and plural.] Universality, entireness, the whole, அனைத்தும். W. p. 98. SARVVA.--Note. All the derivatives are very commonly written சர், and not சரு. சருவகாரியமும்--சர்வகாரியமும். Every thing. சருவத்திராளும். All people universally; [ex திராள், a Sans. plu. affix.] சருவமும். Universality, entireness. சருவகர்த்தருத்துவம், s. Omnipotence; [ex கர்த்தருத்துவம், agency.] சருவகாருண்ணியர், s. The universally benevolent Being. சருவகாரணர், s. The Author or Cause of all things. சருவகொள்ளை, s. Plundering the whole. சருவக்கியத்துவம்--சருவஞ்ஞத்துவம் --சருவக்கியானம்--சருவஞானம், s. Omniscience. (Sa. Sarvvagnatva.) சருவஞானி, s. The omniscient deity, கடவுள். 2. A sage who by devotion is supposed to have obtained omniscience. சருவசங்கப்பரித்தியாகம், s. Relinquishing all society. See under சங்கம். சருவசங்காரம், s. The entire destruction of the universe. சருவசங்காரகாலம், s. The time of the universal destruction. சருவசனவசீகரன், s. One who by good deportment, fair speech, enchantment, or other means, secures the good will of all. சருவசாட்சி, s. God--as the witness of all things, the searcher of all. சருவசித்தி, s. The eight superhuman powers, அஷ்டமாசித்தி. 2. Power to succeed in every thing. See சித்தி. சருவசீவதயாபரன், s. God--as benevolent to all creatures. சருவசீவர்கள், s. All created living beings. சருவஞ்ஞன், s. The omniscient, the deity--oppo. to கிஞ்சிஞ்ஞன். சருவதப்பறை, s. Full of errors. சருவதப்பறைப்பஞ்சாங்கத்துக்கு அறுபதுநாழிகை யுந்தியாச்சியம். A miscalculated almanac makes the whole sixty native hours of the day as rejected time.--Note. There are three or four நாழிகை in every day deemed inauspicious for entering on any good action. சருவத்தியாகம், s. Giving up all things, total and absolute renunciation of the world, the will, &c., from religious motives, முற்றுந்துறத்தல். சருவநாசம், s. Entire destruction. (c.) சருவபரிபூரணர், s. God--as filling all things, the all-pervading. சருவபூஷணம், s. As சர்வாலங்காரம். சருவமானியம், s. Fields, &c., exempted from taxes; a privilege granted by the ruling powers, இறையின்றிக்கொ டுக்கப்பட்டபூமி. சருவலோகம், s. All worlds, the universe. சருவவல்லமை, s. Almightiness, omnipotence. சருவவல்லவர், s. The almighty, the omnipotent. சருவவியாபகம், s. Ubiquity, omnipresence. See வியாபகம். சருவவியாபி, s. The deity--as allpervading. சருவாங்கம், s. All the parts or members of the body. 2. The whole body, all the body; [ex அங்கம், body.] (c.) சருவாங்கசவுரம்--சருவாங்கசவுளம், s. Shaving the whole body. சருவாங்கசுத்தி, s. Entire purity, purification of the whole body. சருவாங்கதகனம், s. Burning the whole. 2. A whole burnt offering. சருவாங்கதகனபலி, s. A whole burnt sacrifice. சருவாணி, s. A name of Parvati, பார்வதி; [ex சருவம், Siva, et ஆணி, fem. affix.] W. p. 911. SARVVAN'EE. சருவாதிகாரம், s. All power, universal power. சருவாந்தரியாமி, s. God--as all pervading and omnipresent, கடவுள்; [ex அந் தரியாமி.] சருவாயுதம், s. A complete set of arms and armor. Sometimes சர்வாயுதவர்க் கம். சருவாலங்காரம், s. A complete set of ornaments. சருவானுகூலம், s. Success in all things. சருவேசுரன்--சருவேசுவரன்--சருவேச் சுரன், s. The Supreme Being. See ஈசு ரன். 14) *