aẕai (p. 33) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To invite, bid, call, accost respectfully, cite, summon, வாவென்ன. 2. To invoke the deity, &c., to adjure a spirit to take temporary possession of a person, in order to utter an oracle, வேண்டியழைக்க. 3. To lead, conduct, &c., கூட்டிப்போக. 4. To introduce as into an assembly, சபைக் கழைக்க. 5. To call (a snake, evil spirit, &c.,) by incantation, enchantment, &c., மந்திரத்தாலழைக்க. 6. To evoke, charm, invite or draw into union with, எத்தியழைக்க. அருத்தனே யடியேனாதரித்தழைத்தாலதெந்தவேயெ ன்றருளாயே. Oh! divine father, if I reverently invoke three, thou wilt condescened to own me as thine. (திருவாசகம்.) அவனையழைத்துக்கொண்டுவந்தான். He called and brought him. விருந்துக்கழைக்க, inf. To invite to a meal, or an entertainment. அழைக்கை, v. noun. A call, a calling, கூவுகை. அழைப்பு, v. noun. Invitation, request, citation, summons, invocation, விளிக்கை. 12)

oẕukkm (p. 84) s. Conduct, behavior, demeanor, course, நடை. 2. Prescribed rules, regulations, order, mode, முறைமை. 3. Rules of conduct for different castes, orders, &c., ஆசாரம். 4. Good conduct, good morals, good usages, morality, virtue, decorum, நன்னடக்கை. 5. Reverence, obeisance, modesty, &c., towards a superior, பண்பு. 6. Walking, walk, செல்லுகை. 7. Way, வழி. 8. Height, elevation, உயரம். 9. Eminence, greatness, மேன்மை. 1. Quality, manner, state, condition, தன்மை. 11. Caste, tribe, குலம். (p.) ஒழுக்கமுயர்குலத்தினன்று. Virtue is to be preferred before rank. ஒழுக்கத்தவறு, s. Breach of decency. ஒழுக்கந்துறக்க, inf. To apostatize, forsake the path of virtue, to swerve from the rules of caste, religion, &c. ஒழுக்கமாயிருக்க, inf. To be modest, polite, well-behaved. ஒழுக்கமுடைமை, s. The possession of good manners. (திருவள்.) ஒழுக்கவணக்கம், s. Decent and reverent deportment, modesty. நல்லொழுக்கம், s. Good manners, modesty. தீயொழுக்கம், s. Bad manners. கூடாவொழுக்கம், s. Hypocrisy in religion, &c. 9)

cīr (p. 191) s. Beauty, comeliness, fairness, gracefulness, அழகு. 2. Prosperity, opulence, wealth, felicity, வாழ்வு. 3. Goodness, a good state, or condition, நன்மை. 4. Greatness, excellence, moral worth, worthiness, virtue, நன்னடை. 5. Distinction, peculiarity, சிற ப்பு. 6. [vul.] Nature, state, condition, நி லைமை. 7. Quality, தன்மை. 8. Moderation, consistency, uprightness, sobriety, decorum, propriety of character or deportment, கிரமம். (c.) 9. Reputation, renown, fame, celebrity, புகழ். 1. A picture; fancy work, சித்திரம். 11. Weight, gravity, பாரம். 12. The scales of a balance, தராசு. 13. Libra of the Zodiac, துலாராசி. 14. A foot in poetry, செய்யுளுறுப்பிலொன்று. 15. Tune in music, தா ளவொத்து. 16. Tinkling ornaments for the feet, காற்றண்டை. 17. A club, a bludgeon, த ண்டாயுதம். (சது.) 18. A pole for the shoulder in carrying burdens, காவுதடி. (நிக.) 19. Gold, பொன். 2. Noise, sound, ஒலி. 21. Wielding the shield as a fencer, சிலம்பம். The metrical feet are thirty, divided into five classes, viz.: 1. உரிச்சீர், or ஆசிரியவுரிச்சீர், feet peculiar to the அகவல் verse--as (a.) தேமா, foot of two simple syllables, a spondee. (b.) புளிமா, one compound and one simple syllable; an iambus. (c.) கருவி ளம். Two compound syllables, a pyrrhic. (d.) கூவிளம். One simple and one compound syllable, a trochee. The names serve also as models for the kinds of feet respectively. They are names of trees and their fruits. 2. வெண்சீர், or வெண்பாஉரி ச்சீர். Feet peculiar to வெண்பா verse; as (a.) தே-மாங்-காய். A foot of three simple syllables. (b.) புளி-மாங்-காய். One compound and two simples. (c.) கரு-விளங்--காய். Two compounds and one simple; an anap&ae;st. (d.) கூ-விளங்-காய். A simple, a compound and a simple. 3. வஞ்சியுரிச்சீர், or வஞ்சிச்சீர். Feet peculiar to வஞ்சி verse; as (a.) தே-மா ங்-கனி. A foot of two simple syllables and one compound. (b.) புளி-மாங்-கனி. One compound, one simple, and one compound; an amphibrach. (c.) கரு-விளங்கனி. Three compounds, a tribrach. (d.) கூவிளங்-கனி. One simple and two compound syllables. 4. பொதுச்சீர். Feet of four syllables peculiar to வஞ்சி verse; there are sixteen of them; the models for these are formed by adding respectively, தண்-ணி ழல், தண்-பூ, நறும்-பூ, நறு-நிழல் to the terms employed in the உரிச்சீர். 5. ஓரசைச்சீர். A foot of a single syllable; as (a.) நாள். A foot of one simple syllable. (b.) மலர். A foot of a compound syllable.--Note. 1. One use of the last two is to end the வெண்பா verse. --Note. 2. Sometimes feet answering to காசு, instead of நாள், and பிறப்பு instead of மலர், are employed to end the வெண்பா verse, i. e., the addition of குற்றுகரம் or short உ to the foregoing; and rarely the full உ, or முற்றுகரம் is found. சீராயிருக்கிறேன். I am in a good state. சீரழிக்க, inf. To disturb, subvert, pervert. 2. To ruin, demolish. 3. To disparage one's character. (c.) சீராக, inf. (adverbially.) Orderly, decently, properly, soberly, consistently, circumspectly, moderately, temperately, discreetly. சீராகநடக்க, inf. To act consistently, &c. சீராடிக்கொண்டுபோதல், v. noun. [prov.] The going of a married girl to her father's house for redress of grievances from her husband's family, especially from her mother-in-law. (c.) சீரானநடை, s. A moderate pace. 2. Good moral character without excess. சீரிழுக்க, inf. To pervert good circumstances. (R.) சீரிட--சீர்செய்ய--சீர்கொடுக்க, inf. To give house-hold utensils, &c., to a daughter when married. 2. To put in order, சீர்செய்ய. சீருக்குவர--சீரிலேவர, inf. To be altered for the better, to come to a right or natural state. சீரைத்தேட, inf. To desire wealth. (Avv.). சீரைவிசாரிக்க, inf. To inquire after one's health. (R.) சீர்குலைய, inf. To be disordered, deranged. 2. To be lost--as character, ruined--as circumstances; to be disgraced. 3. (fig.) To be defloured, கற்பழிய. சீர்குலைச்சல், v. noun. Disorder, immodesty. (R.) சீர்கெட, inf. To degenerate, deteriorate, to become tarnished, corrupt, spoiled. சீர்கெட்டவன்--சீர்கேடன், s. A worthless person, a wretch. 2. A sloven. சீர்கெட்டவாழ்வு, s. Unhappy, domestic life. சீர்கேடு, s. Disorder, derangement, irregularity. 2. clumsiness, awkwardness. 3. Ugliness, deformity. சீர்கேடி, s. The goddess of misfortune or poverty, மூதேவி. (நிக.) (p.) சீர்சிறப்பு, s. Splendid prosperity. சீர்செய்ய, inf. To put in order, regulate, improve. 2. To adorn. 3. As சீரிட, which see. சீர்திருத்த, inf. To correct, rectify, amend, ameliorate, to perform. சீர்திருந்த--சீர்பொருந்த, inf. To be corrected, rectified, reformed, &c. சீர்தூக்க, inf. To weigh or examine with a balance. 2. To weigh in the mind, to consider, deliberate. 3. To compare--commonly with பார்த்தல், for the second and third persons. சீர்தூக்கிப்பார். Ponder this well. சீர்நிருவாகம், s. Condition, state, circumstances; [ex நிருவாகம், strength.] சீர்பண்ண, inf. To make ready, to put in order, correct, improve. சீர்பதி, s. The Supreme Being, கடவுள். See சீபதி. சீர்பாதம், s. The divine feet, the illustrious feet--spoken reverently for the person. See சீபாதம். சீர்பெற, inf. To attain prosperity. சீர்போட, inf. [prov.] To tie the balance string to a paper kite. (c.) சீர்ப்பட--சீர்பட, inf. To be restored, to amend, recover, come to a good state --as செம்மைப்பட. சீர்ப்படுத்த, inf. To reform, improve, bring to a good state--as செம்மைப்படுத்த. சீர்ப்படுத்திவைக்க, inf. To arrange things in order. சீர்ப்பாடு, s. Celebrity, distinction, eminence, splender, beauty. (p.) சீர்ப்பிழை, s. An impediment, an obstacle, an untoward circumstance. 2. Fault, defect, குற்றம். சீர்மடக்கு, v. noun. Repetition of a foot in a line. (p.) சீர்மரம், s. A weaver's beam, படமரம். சீர்வரிசை, s. Presents made to a married girl, or one arrived at puberty (c.) ஒருகண்டசீராய், adv. Equally, uniformly, uninterruptedly. ஒருசீரானவன், appel. n. One who maintains consistency of character, moderation of temper, &c. பலசீரும்நடக்கும். You will be hospitably entertained. Or the matter will take verious shapes. துர்ச்சீர், s. A bad state or condition. நற்சீர், s. A good state or condition. 7)

nṭṭnṭu (p. 268) s. The very middle, சரிமத்தி. நட்டநடுப்பெற, inf. [as an adverb.] Irreverentially. (c.) 30)

namaskāram (p. 270) --நமற்காரம், s. A reverential bow; reverence, worship, or adoration by bowing or prostration, வணக் கம். W. p. 454. NAMASKARA. (c.) நமஸ்காரம்பண்ண, inf. To revere; to worship be bending or prostration. நமஸ்காரவந்தனம், s. Obeisance, homage by bowing. 30)

pṇi (p. 292) கிறேன், ந்தேன், வேன், பணிய, v. n. To become, or be, low in rank, or office; to be low, as a house or branch; to be short, as a person, a post, or a tree, தாழ. 2. To bow, to bend, to stoop; to make obeisance or a courtesy, to prostrate one's self in reverence, or worship; to be humble, submissive, வணங்க. 3. To decline, as a bird, &c., இறங்க. (c.) 4. [prov.] To become inferior, to fall in price, or as wages, குறைய. 5. To be reduced in circumstances, எளிமையாக. 6. [prov.] To eat, to feed, from the posture in eating. See பூதகலம்பணிதல். எல்லார்க்கும்நன்றாம்பணிதல்......A humble walk is good for all. பூதம்பணிகிறதுபோலப்பணிகிறான். He gobbles up his food like an elf. தலைபணிதல், v. noun. Bowing, hanging the head. See தலைவணங்க, தலைமடங்க. நாலுபெயருக்குந்தலைபணியநடத்தல். Behaving so as to command reverence. பணித்திறக்க, inf. To take down, as a load, கீழேயிறக்கிவைக்க. பணித்துக்கட்ட, inf. To build low-as a wall, or a house; to tie or fasten low. 2. To put on a dress so as to have it hang low. பணிந்தகூரை, s. A low-eaved roof. பணிந்தவன், appel. n. A shortish person. பணிந்தவார்த்தை, s. Submissive words; modest or reverential language. பணிந்துகேட்டல், v. noun. Asking humbly. பணிந்துநடக்க, inf. To walk humbly, behave submissively. 2. To set servilely. பணிந்துபோகுதல், v. noun. Becoming short or low, &c. பணிமொழி, s. Humble, reverential or submissive language, தாழ்ந்தசொல். (p.) பணிய, inf. [adverbially.] Low down, lower, below. 2. On the floor or ground 3. Less in number, rank or degree. பணியவைக்க, inf. To set on the ground, put down. 2. To put or place lower. பணியல், v. noun. Worship; worshipping. 9)

pl (p. 301) --பல்லு, s. Tooth, teeth, எயிறு. 2. Fluke of an anchor, நங்கூரப்பல். 3. Cog of a wheel, tooth of a saw or sickle, a jagg, கருக்கு. 4. Tooth of a comb, சீப்பின்பல். 5. Scollop in the border of a garment, &c., indentation, notch, சேலையினருகு. 6. Bunch of garlic, onion, &c., a young sprout from the parent root, வெள்ளைப்பூண்டுமுதலிய வற்றின்பல். 7. Fang of a snake. See நச்சுப் பல்--of பல் tooth are அரிசிப்பல், கடைவாய்ப் பல், கோரப்பல், சொத்தைப்பல், மாட்டுப்பல், which see; also அடிப்பல், or கீழ்ப்பல்; மேற்பல், or அண்பல், நீக்குப்பல், சிங்கப்பல். --Note. Before a nasal பல் becomes பன், as பன்னுனி, the tip of a tooth. பல்லரணை--பல்லரனை, s. A kind of excrescence on the gums, gum-boil, ஓர் நோய். பல்லன், s. [fem. பல்லி.] A man with long or large teeth. பல்லிடுக்கு, s. Partings between the teeth, in reference to food sticking in them. பல்லுகட்ட--பற்கட்ட, inf. To fasten teeth [with gold] 2. To make and place [artificial] teeth. பல்லுகிட்டல்--பற்கிட்டல், v. noun. Chattering of the teeth from cold. 2 Closing together the jaws in convulsions; (lit.) approaching together of the teeth. பல்லுக்காட்ட--பல்லைக்காட்ட--பற்கா ட்ட, inf. To grin from meanness or want of good manners. 2. To cringe, beg meanly, ask pardon in a cringing manner. 3. To laugh irreverently. பல்லுக்குச்சி, s. As பற்குச்சி. பல்லுக்குத்த--பற்குத்த, inf. To ache in the teeth. 2. To pick the teeth. பல்லுக்குப்பதப்பட்டது, appel. n. Delicate food; also used in contempt. பல்லுக்கெஞ்ச--பல்லைக்கெஞ்ச, inf. As பல்லுக்காட்ட, 2. பல்லுக்கொழுக்கட்டை, s. A kind of pastry covered with roasted pulse or rice in imitation of teeth, made on the appearance of the child's first tooth. பல்லுக்கொறிக்க, inf. To grind the teeth together. பல்லுதிரஅடிக்க, inf. To strike out one's tooth or teeth by a blow. பல்லுத்தீட்ட--பல்லுத்தீற்ற, inf. To clean the teeth,தந்தசுத்திசெய்ய. 2. [prov.] To abuse one. பல்லுநோவு, s. The tooth-ache. பல்லுப்பட, inf. To be hurt by a bite. 2. To sprout out, as teeth in cattle. பல்லுப்பிடுங்க--பல்லைப்பிடுங்க, inf. To draw a tooth பல்லுமினுக்க, inf. As பல்லுவிளக்க. பல்லுமுளைத்தல், v. noun. Sprouting of teeth, teething. பல்லுவலி--பல்வலி. Aching of the teeth. பல்லுவேர், s. Root of the teeth. பல்லுவேர்சாதல். Perishing of the teeth at the roots. பல்லுளைவு, v. noun. Supposed distress of the teeth of a snake or beast. See உளைவு. பல்லுவிளக்க, inf. To clean the teeth. பல்லூத்தை, s. Uncleanness of the teeth. பல்லையிளிக்க, inf. To show the teeth in grinning. பற்கடிக்க, inf. To gnash the teeth in grinning. பற்கடிக்க, inf. To gnash the teeth. பற்கறை, s. [improp. பக்கறை.] Tartar, or artificial blackness of the teeth. பற்காவி--பற்காறை, s. A kind of black ochre, or composition of betel, &c., used to strengthen and color the teeth. See காவி. பற்குச்சி--பற்குச்சு--பற்கொம்பு-பல்லுக்கொம்பு, s. A small stick used to clean the teeth. See குச்சு, தந்ததாவனம். பற்குத்தி, appel. n. A tooth-pick. பற்குறி, s. See தந்தக்குறி. பற்சிராய், s. Flake of tartar broken from the teeth. (limited.) பற்பட, inf. To be bitten by a snake, as பல்லுப்பட. பற்பேத்தை, s. [prov.] Gum boil, as பல் லரணை. பன்னீக்கம்--பல்நீக்கம், s. Unevenness of teeth; [ex நீக்கம்.] 69)

vnti (p. 376) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To do homage, to salute reverentially. வந்தித்துநிற்போர், appel. n. Paid panegyrists, as வந்திகள். (சது.) 51) *