aḷṟu (p. 33) s. Mire, mud, a slough, கு ழைசேறு. 2. Hell, நரகம். (p.) 26)

utir (p. 60) --உதிரு, கிறது, உதிர்ந்தது, உ திரும், உதிர, v. n. To drop off, fall off--as leaves, fruits, &c.; to be blasted, nipped, to fall off--as the hair, by disease or age, சொரிய. 2. To be shaken with the wind or otherwise, அசைக்கப்பட்டுதிர. 3. To crumble, fall to pieces as cakes (பிட்டு), பிதிர. 4. To fall as tears, சிந்த. 5. To die (used in imprecations), சாவ. நீசீக்கிரமுதிர்ந்துபோவாய். You shall die soon (a curse). தாரகையுதிர்ந்த. The stars fell. (ஸ்காந்தம்.) பூவுதிரப்பிஞ்சுதிரக்காயுதிரக்கனியுதிர. Let blossoms, buds, unripe fruits, and fruits drop off; i. e. let people of all ages die--an imprecation. உதிர்ந்தசருகு, s. Withered leaves fallen from the tree. உதிர்ந்தசருகுணவொழியவுணவில்லான். He who feeds upon dry leaves abstaining from all kinds of food. (பாரதம்) உதிர்பருவம், s. The quality or consistency of a thing that easily crumbles. உதிர்மணல், s. Loose sand a little moist. இலையுதிர்காலம், s. The season of the fall of the leaf. உதிரி, s. That which falls off, or is separated, exfoliation, உதிர்ந்தது. 2. A disease, smallpox of various kinds, so called from the scabs falling off, ஓர்வைசூரி. 3. A species of plantain, ஓர்வகைவாழை. உதிரிக்குத்து, s. Aching pain incident to one attacked with உதிரி. உதிரித்தழும்பு, s. The pits left by the smallpox, அம்மைவடு. வரகுதிரி, s. A species of smallpox whose pustules are remarkably diminutive, like வரகு seeds. சருகுதிரி, s. A species of smallpox attended by the sloughing away of the affected flesh. மிளகுதிரி, s. A species of smallpox, the pustules of which are the size of pepper seeds. கல்லுதிரி, s. A species of smallpox the pustules of which are very large. உதிர், s. Powder, dust, any thing crumbled, பொடி. உதிர்வு, v. noun. Falling off, &c., உதிர்கை. 2. Crumbling to pieces, உகுகை. 20)

uri (p. 64) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To skin, strip off, flay, peel, excoriate, bark, பட்டைமுதலியவுரிக்க. 2. To slough off the skin--as a serpent, கழற்ற. அவனையுரித்துவைத்தாற்போலேயிருக்கிறான். He exactly resembles him, (lit.) as if wearing the same skin. உரித்தகோழி, s. A fowl stripped of its feathers. 14)

kẕṟṟu (p. 98) கிறேன், கழற்றினேன், வேன், கழற்ற, v. a. To unloose, unfasten, loosen, unhang, unhinge, unlock, unhook, unbolt, unrivet, uncrew, unbutton, unfetter, &c., கழலச்செய்ய. 2. To strip, take off (clothes, jewels, &c.). unclothe, divest, put off the shoes, hat, head-dress, &c; to dismantle, unrig, ஆடைமுதலியனகழற்ற. 3. To disentangle, extricate, disengage, disencumber, நீக்க. 4. To slough the skin--as snakes, horns--as deer, feathers--as birds; to molt, தோல்முதலியனகழற்ற. (c.) அவன்கடுக்கனைக்கழற்றிக்கொடுத்தான். He took off his ear-ring and grave it. காப்பைக்கழற்ற, inf. To loosen or take off the hand rings. செருப்பைக்கழற்ற, inf. To put off the shoes. கழற்றல், v. noun. Putting off. 65)

kẕl (p. 98) --கழலு, கிறது, கழன்றது, கழ லும், கழல, v. n. To become loose--as a fastening, a nail, a shoe, a handle, a lock, a leaf, hair, knot, a part of any mechanism; to be unhinged, to slip off, slough off-as a snake's skin; to become extricated, disentangled, நெகிழ்ந்துபோக. 2. To be put out of joint, be dislocated, பொருத்துவிலது (c.) எண்ணெய்மயிரைவிட்டுக்கழன்றது. The oil has come off the hair. தலைச்சாத்துக்கழன்றது. The head-dress is untied. நின்றவன்மெல்லக்கழன்றுவிட்டான். The person who stood here has slipped away. கழலக்குத்த, inf. [prov.] To let a thing lie in order that it may pass over and be done better another time, &c. கழலப்போட, inf. [prov.] To let a thing lie in order that it may pass over and be done better another time, &c. கழலவிட, inf. To connive at, to let a thing pass or escape without notice through leniency, partiality, &c. நஞ்சுகழலல், v. noun. Exuding as the poison of a snake from its fangs. ஊத்தைக்கழலல், v. noun. Coming off-as dirt from a cloth, a vessel, &c. கழல்வு--கழலுதல்--கழறல், v. noun Getting loose, கழல்கை. கழற்சி, v. noun. Getting loose, extrication, கழல்வு. 61)

kumpi (p. 123) s. Mud, mire; a slough, சேறு. 2. Heated ashes, or ashes in fire for baking, &c., சுடுசாம்பல். 3. The belly, paunch, pot-belly, வயிறு. 4. A heap, குவியல். கும்பிக்கிரைதேடியலையல். Taking great pains in search of food for the belly. ஒருசாண்கும்பிக்குப்பாடுபடுகிறான், inf. He is toiling for the belly, which is but one span long. அடுப்புக்கும்பி, s. The heaten ashes of the oven. கும்பிடுசட்டி, s. [prov. கும்பியிடுசட்டி.] A gold-smith's vessel in which he keeps fire. 2. A pot which fire is kept for warming in cold weather; a chafer, கண ப்புச்சட்டி. 36) *

cakam (p. 153) s. The earth, the world, the universe, உலகம். W. p. 336. JAGAT. 2. The name of one of the fifty-six countries-Seythia, ஓர்தேயம். 3. An era usually commencing with the reign of some celebrated prince--as விக்கிரமாதித்தியசகம், &.c., especially the era of Sâlivâhana, commencing at or about A. D. 78. சகவருடம். W. p. 823. S'AKA. 4. The mouth of December, மார்கழிமாதம். W. p. 913. SAHA. 5. The coat or slough of a serpent, பாம்புச்சட்டை. W. p. 346. JAHAKA. சகத்திலேகிடையாது. It can be had no where upon the earth. சகசாட்சி, s. The sun, சூரியன்; [ex சாட்சி, seer, inspector.] W. p. 336. JAGATSAKSHEE. சகசாலம், s. The allurements, illusions and deceptions of the world, உல கமாயம்; [ex சாலம்.] (c.) சகசோதி, s. A very great or overpowering light, dazzling glare. 2. God as the illuminator of the universe. (c.) சகதேவி, s. The goddess of the earth, the earth deified, பூமாதேவி. சகத்தொழில், s. The divine operations--as creating, preserving, &c., கிருத்தியம். 2. Worldly occupations as distinguished from the worship of the ascetic, or of the silent, motionless devotee, இல்லறவாழ்க்கை. சகநாதம், s. Jugernauth in Orissa, a place of great pilgrimage, ஓர் ஸ்தலம்; [ex நாதம்.] சகநாதன்--சகநாயகன், s. The Supreme Being--as lord of the universe, கடவுள். 2. Vishnu of Jugernauth, விஷ்ணு. W. p. 337. JAGANATH. சகப்பிராந்தி, s. Bewilderment from worldly allurements, worldly attractions, உலகமயக்கம். சகமோகம், s. Love of the world, உ லகவாஞ்சை. சகவாழ்வு, s. Worldly and transient prosperity, உலகவாழ்வு. சகாத்தம்--சகாப்தம், s. The era of Salivahana, சாலிவாகனன்; [ex அத்தம், year.] 26) *

cṭṭai (p. 157) s. A made garment, jacket coat, gown, cloak, trousers, &c., தைத்தவுடை. 2. The skin or slough of a snake, பாம்புச் சட்டை. (c.) 3. (fig.) Bodily shape assumed by the soul, or by deity; [ex சடம், body.] See மானுடசட்டை. Compare அங்கி and மெய்ப்பை. 4. [vul.] Esteem, regard, honor, respect, கனம். 5. (R.) A pack, or sack, for a beast of burden, பொதி. 6. (M. Dic.) The தைவேளை plant. அரைச்சட்டை, s. A jacket, a short coat, a waist-coat. கட்டுச்சட்டை, s. [loc.] A jacket with strings. நெடுஞ்சட்டை, s. A gown or robe. தெறிச்சட்டை, s. [prov.] A jacket with buttons. சட்டைகழற்ற, inf. To take off the jacket. 2. To cast the skin--as a snake. (c.) சட்டைக்காரன், s. One in European dress, a Portugnese; a Eurasian. (c.) சட்டைச்சாக்கு, s. A pocket. (Modern.) சட்டைச்சாம்பு, s. [loc.] Cloth seventytwo cubits in the piece; long-cloth. (Limited usage.) சட்டைநாதன், s. [com. சட்டநாதன்.] A name of Siva--as Bhairava. சட்டைபண்ண, inf. To esteem, regard, honor. (c.) சட்டைமுனி, s. [com. சட்டமுனி]. A celebrated author of works on medicine, &c., regarded as a சித்தன். 71) *

cruku (p. 167) s. Dry leaves, rubbish, &c., உல ர்ந்தவிலை. சருகரிக்க, inf. To separate rubbish from dried leaves with the hands. சருகரிக்கநேரமின்றிக்குளிர்காயநேரமில்லை. There is time for gathering dry leaves for fuel, but none for warming one's self (they burn so soon); i. e. One cannot enjoy the fruit of his labor, the time of life is so short. சருகட்டை, s. A kind of leech found on trees, மரவட்டை. சருகாமை, s. The black land-turtle. சருகுணி--சருகுண்ணி, s. A woodtick. See உண்ணி. சருகுசன்னாயம், s. [prov.] A light coat of armor, இருப்புச்சுவடு. (B.) சரகுசாதனங்கள், s. [loc.] Vouchers written on palm leaves. (R.) சருகுதிர, inf. To fall off, as leaves or peal and slough off as skin and flesh. சருகுதிரி, s. A species of small-pox. See உதிரி. சருகுபித்தளை, s. Fine malleable brass --especially when beaten into plates. சருகுபுலி, s. [prov.] A small kind of panther. (Little used.) சருகுமடப்பளி, s. [prov.] One of the divisions of மடப்பளி caste. சருகுமுயல், s. [prov.] A small kind of hare, or a cat so called. சருகொட்டி--சருவொட்டி, s. [loc.] A kind of bird, ஓர்பறவை. காய்ந்துசருகாய்ப்போக, inf. To become dry and withered, as leaves, &c. 2. To be emaciated in person, மெலிய. 3. To heal up, as a sore, புண்காய. 15) *

tōppai (p. 264) s. Any thing which is flabby, as தோப்பைமுலை, hanging breasts of a woman. See தோற்பை. விரல்தோப்பையாய்க்கழன்றுபோயிற்று. The skin of the finger is sloughed off. 35) *

noti (p. 283) s. Mud, mire, a slough; much mud, பெருஞ்சேறு. (சது.) 4)

pāmpu (p. 311) s. A snake, a serpent, நாகம். 2. [in combin.] A belly worm; an earth worm, நாகப்பூச்சி. 3. The ninth lunar asterism, ஆயிலியநாள். 4. [Govt. usage.] Plaited grass, to protect the banks of river, புல் திரணை,--Note. There are many different kinds of snake--as இல்லிப்பாம்பு or கடற் பாம்பு, as sea-snake; கரும்பாம்பு, and செம்பாம்பு, Rahu and Kethu, which cause eclipses; இருதலைப்பாம்பு, a two-headed snake, amphis b&oe;na; (R.) சிறுபாம்பு, a small venomous snake; சீலைப்பாம்பு, a snake whose bite causes relaxation; மலைப்பாம்பு, or தாராமூக்கன்பாம்பு, a large mountain-snake, also the boa constrictor; and the following கண்குத்திப் பாம்பு, கீரிப்பாம்பு, சாரைப்பாம்பு, சுருட்டைப்பாம்பு, செவிப்பாம்பு, தாசரிப்பாம்பு, நாகப்பாம்பு, தண்ணீர்ப் பாம்பு, பச்சைப்பாம்பு, புடையன்பாம்பு, மண்டலிப் பாம்பு, மண்ணுணிப்பாம்பு, வழலைப்பாம்பு, விரியன் பாம்பு, which see in their places. பாம்பரணை, s. A venomous kind of See அரணை. பாம்பாட்ட, inf. To make a snake dance, especially the cobra. 2. (fig.) To trouble, to give annoyance. பாம்பாட்டம், s. A serpentine, wavy, meandering, zigzag course or motion. பாம்பாட்டி--பாம்புப்பணிக்கன், appel. n. A snake-dancer, கௌசிகன். [Commonly of the குறவர் caste.] பாம்பாட்டிச்சித்தர், s. An author of the சித்தர் class. பாம்புகடி, s. Bite of a snake. பாம்புகண்டசித்தன், s. A bear, கரடி. பாம்புகொல்லி, v. noun. A plant. ஓர் பூடு. பாம்புக்கல், s. A stone said to extract, if duly applied, the venom from a poisonous bite. See பாஷாணக்கல். பாம்புக்குட்டி, s. A young snake. See குட்டி. பாம்புக்குட்டிக்குப்பால்வார்த்து வளர்த்தாற்போலா யிற்று. It is like nourishing a young serpent with milk; said of a benefit rewarded by evil. பாம்புக்குத்தச்சன், s. White ants, கறை யான். பாம்புச்சட்டை, s. A snake's slough. See சட்டை. பாம்புதின்னி, appel. n. A kind of poisonous herb, the leaves of which are used with other ingredients to extract thorns--also called, முண்ணாயகி. பாம்புபிடிக்க, inf. To catch snakes. பாம்புபிடித்துக்கட்ட, inf. To twist long grass for the protection of the bank of a river during a flood. பாம்புபிணைதல், v. noun. Adhering as snakes in copulation. பாம்புப்புற்று, s. A snake's hole, commonly an old white ant's nest. பாம்புப்பெட்டி, s. A basket for carrying snakes. பாம்புமுட்டை, s. Snake's egg. பாம்பும்படமுந்தானம்பண்ண, inf. To make gifts, to religious mendicants, in the form of a snake with a spread neck, at an eclipse happening on the person's birth day, or at other critical periods. பாம்புமொச்சை, s. An herb, ஓர்பூடு, Dolichos falcatus. (R.) பாம்புவாய்வைத்தல், v. noun. Biting of a snake. பாம்புவிரல், s. The middle finger, நடு விரல். பாம்போடுவடலி, s. [prov.] A young palmyra tree, with long stalks, இளம்பனை. 56)