iṭai (p. 45) s. Middle, midst, centre, நடு. 2. The middle of a body, the waist, மருங்குல். 3. As இடைச்சொல்--a particle. 4. Interval of time, &c., நடுநேரம். 5. (p.) Place, room, space, position, situation, இடம். 6. A form of the seventh or locative case, ஏழனுருபு. 7. The side of a thing, place, quarter, region, பக்கம். 8. An elephant, யானை. 9. Interim, opportunity, con venient season, season, சமயம். 1. The full moon, பௌரணை. 11. A measure of length, breadth, thickness, &c., நீட்டலளவையிலொ ன்று. 12. One of the three நாடி, or passages for the breath--that through the left nostril, the lunar nerve or vessel, திரிநாடி யிலொன்று. 13. One of the (நாடி) nerves or arteries, தசநாடியிலொன்று. (See நாடி.) 14. (misused for எடை) Weight, gravity நிறை. (See சுழிமுனை, and பிங்கலை.) நல்லாரிடைப்புக்கு. Associating with the good. இடைகலை, s. The breath of the left nostril--as சந்திரகலை. See பிங்கலை. இடைக்கட்டு, s. A girdle, sash. 2. The allowance made for the weight of a vessel before weighing any thing in it. இடைக்காடன், s. A Rishi or சித்தன்--one of the eighteen. இடைக்கிடை. Here and there, interspersed, நடுநடுவே. 2. Of like weight, even weight, equilibrium, நிறைக்குநிறை இடைக்குலநாதன், s. Vishnu as brought up by shepherds. இடைக்குறை, s. [in grammar.] A word shortened in the middle, syncope, elision; as ஓதி for ஓந்தி, camelion. (See விகாரம்.) 2. An island, blank space in a river, &c., ஆற்றிடைக்குறை. இடைக்கொள்ளை, s. Pillaging, plunder, free booty, plundering without regard to either party, நடுக்கொள்ளை. 2. (in Agastiar.) The ravages of an epidemic discase, கொள்ளைநோயான்வருமழிவு. இடைசுருங்குபறை, s. A small drum tapering in the middle, உடுக்கை. இடைசூரி, s. [prov.] Gold or silverbeads interspersed here and there between sacred or other beads, உருத்திராக்க முதலியவற்றிற்கிடையிற்கோத்திடுவது. இடைச்சனி--இடையெழுஞ்சனி, s. The eleventh lunar asterism, in which Saturn is considered very malignant. See கடையெழுஞ்சனி and முதலெழுஞ் சனி. இடைச்சன், s. The second child, இரண்டாம்பேறு. (c.) இடைச்சாதி, s. The second or middle tribe of வைசியர்--the third caste. இடைச்சேரி, s. A shepherd's village. இடைத்தட்டு, s. Getting profit indirectly by interposing between parties, &c. or by purchasing goods of one and selling them again from a distance. இடைநடு, s. The middle emphatically (a pleonasm in rhetoric.) இடைநரை, s. Hair or beard growing grey here and there. இடைநிலை, s. In verbs generally, the characteristics of tense, வினையிடைநிலை. 2. A neutral state, neutral or middle state, stagnation in business transactions, இருபுறத்திலுஞ்சாராமனிற்கை. 3. In some compound nouns, one of the component parts, பெயரிடைநிலை. இடைநிலைத்தீபகம், s. One of the beauties of poetry, விளக்கணிமூன்றிலொன்று. See தீபகம். இடைநிலைமயக்கு, s. [in orthography.] The proper combination of letters in the middle of a word, மொழியி லிரண்டெழுத்து மயங்கிநிற்கை--if the same consonant be repeated in the middle of a word, it is called, உடனிலைமெய்மயக்கு; if otherwise, it is called, வேற்றுநிலைமெய்ம யக்கு. இடைநீரினிற்க, inf. [prov.] To swim with the body erect and the water only up to the waist. இடைப்பட, inf. To interpose, happen in the interim, come in, between, among, &c., to happen, இடையிலுண்டாக. இடைப்படுதானம், s. Giving of a secondary order, bestowing through pity on the poor, the blind, மத்திமதானம். இடைப்பழம், s. Ripe fruits interspersed among the unripe. இடைப்பழம்பழுத்தல், v. noun. Ripening as fruits here and there. இடைப்பிறவரல், v. noun. Words intervening between any one word and another with which it makes sense--as between the noun and its attribute, &c., எழுவாய்முதலிய தொடரினுள் இடையிலேற்ற பிற சொல்வரல். இடைப்புழுதி, s. Land in a state for sowing, neither very moist nor very dry, காய்ந்துங்காயாதிருக்கிறபுழுதி. இடைப்புள்ளி, s. Marks scattered here and there--as in tobacco leaves, &c., fruits, &c. இடைப்பூட்டு, s. A truss, girdle, அரைப்பூட்டு. இடைப்போகம், s. An interior crop, out of season, இடையிற்புன்பயிர்விளைவு. இடைமடக்கு, s. Silencing one by vociferation, இடையிற்றடுக்கை. 2. Haughty speaking, இடக்குமடக்கானபேச்சு. 3. [in prosody.] The repetition of a word in the middle of a line with a varied meaning. See மடக்கு. இடைமுள், s. Small, new eruptions about a healing ulcer or bile, மறு முள்பாய்கை. 2. A disease, a kind of eruption, ஓர்கரப்பன். இடைமேடு, s. Rice-land of moderate height, நடுத்தரமானமேடு. இடையற, inf. To cease or terminate suddenly. இடையறாவன்பு, s. Never-ceasing love. இடையன், s. (fem. இடைச்சி.) A shepherd--as occupying a middle position. இடைப்புத்திபிடரியிலே. The shepherds have their wit in their nape; i. e. they have none. இடையன்கால்வெள்ளி, s. [prov.] The star Aldabaran in the constellation Aries, ஓர்விண்மீன். இடையாந்தரம், s. An intermediate space or time. அந்தவேலை யிடையாந்தரத்திலே கெட்டுப்போ யிற்று. The business was interrupted, spoiled in the interim. இடையாயர், s. Persons of a middling class in piety, excellence, &c. See தலை and கடை. இடையிட, inf. To intervene, be interspersed, to have intermediate spaces either of time or place, to intermit, happen intermediately, நடுவிற்றோன்ற. இடையிட்டுவந்தசெல்வம், s. Acquired wealth and prosperity, obtained during life, not derived from ancestors. இடையிட்டெதுகை, s. The எது கை or rhyming of the third letter in every other line. இடையிடை. From time to time, at intervals, intervening space. இடையிலேகொண்டுபோக, inf. To take by theft or force, to plunder fruits, furniture, &c. 2. To take off property at one's death--as persons who are not heirs. 3. To seize and carry off property from one who has stolen it--as a constable from a thief. (c.) இடையிலேவயிறுவளர்க்க, inf. To get a living at the expense of others, not reducing one's own stock. (c.) இடையினவெதுகை, s. One of the இனவெதுகை--that in which the second letter of each line is any of the medial letters. இடையீடு, s. Obstacle, impediment, frustration, விக்கினம். 2. Equivalent, equilibrium, ஈடு. இடையூறு, s. Frustration, interruption, disappointment, obstruction, hinderance, mishap, casualty, contingence, misfortune, disaster, இடர். (c.) இடையெண், s. A poem increasing and decreasing like the waves of the sea, அம்போதரங்கத்தொன்று. இடையொடுகடைமடக்கு, s. A figure in Rhetoric, repetition of a word or phrase in the middle and end of a line with different meanings, மடக்கணியி லொன்று. இடைவழக்கு, s. [prov.] A suit at law instituted by a new claimant while the previous one is going forward, கிளை வழக்கு. இடைவழக்காளி, s. An intervening party in a law-suit. இடைவழி, s. Midway. இடைவள்ளல், s. A term common to the second of the three classes of kings famed for liberality. (p.) இடைவாய், s. The degrees marked upon a steel-yard. இடைவிட, inf. To intermit, suspend, interrupt, leave intermissions, interstices, &c. இடைவிட்டுவிட்டு. Every other one. இடைவிடாமழை, s. Incessant rain. இடைவிடாமல், neg. v. part. Incessantly, constantly, without intermission. இடைவெட்டுப்பணம், s. A clipped or imperfectly stamped coin, மாறுமத் திரைவிழுந்தபணம். 2. [prov.] Profit made indirectly, பொறுக்கியெடுத்தபணம். இடைவெட்டுப்பேச்சு, s. Derision, ridicule. இடைவெளி, s. An intervening space, நடுவெளி. எட்கிடை--எள்ளிடை, s. The thickness of a rape-seed. (c.) நான்குவிரற்கிடை--நான்குவிரலி டை. Four fingers-breadth, thickness. முதலிடைகடை, Beginning, middle and end. 104)

cayyōkam (p. 166) s. Copulation, coition, --as சம்போகம், புணர்ச்சி. (c.) 2. [in gram.] Combiration of letters, proper to follow one another in a word, இடைநிலைமயக்கம். (நன்.) W. p. 873. SAMYOGA. 22)

tīvakam (p. 244) s. Lighted lamp, flame, luminousness, தீபிகை. 2. [in rhet.] A word once used and then understood in the other parts of a sentence; embracing several varieties, but especially three, 1. முதனிலைத்தீவகம், a word used in the beginning of a sentence and understood in other parts; 2. இடைநிலைத்தீவகம், a word so used in the middle of a sentence; 3. கடை நிலைத்தீவகம், a word thus used at the end of a sentence. See தீபகம். 2)

pku (p. 287) கிறது, [p. பக்கது.] ந்தது, ம், பக, v. n. To part, divide, separate into branches, to ramify, as a tree or a family, கிளைக்க. (குறள்.) 2. To be at variance, to be disunited, பிரிய--as இழைபகஅம்பெய்தான், he shot as arrow so as to split a thread. (Beschi.) பகாப்பதம், s. [neg. பகா.] A primitive, indivisible word, as வில், a bow. பகாப்பொருள், s. [neg. பகா.] An epithet of God, the indivisible. பகுபதம், s. A compound word of one which may be divided--oppos. to பகாப் பதம்.--Note. It is of two kinds, பெயர்ப் பகுபதம், a compound noun as பொன்னன், and வினைப்பகுதம், a compound verb, as நடந்தான். பகுபதவறுப்பு, s. The six constituent parts of a word; பகுதி, விகுதி, இடைநிலை, சாரியை, சந்தி, விகாரம், which see. பகுவாய், s. A large mouth, an open mouth, அகன்றவாய். 2. A large mouthed vessel, தாழி. (சது.) பகுவாய்க்கொள்கலம். A vessel with a large mouth. பகுவாய்ப்பறை. A large drum. 20)

patam (p. 293) s. Foot, கால்; [commonly பாதம்.] 2. Foot or line of a stanza, செய்யுளடி. 3. Word, vocable, மொழி. 4. Place, site, location, இடம். 5. Rank, station, degree, வரிசை. 6. A state of future bliss, as பதவி. 7. Mark, sign, spot, அடையாளம். 8. Way, road, path, வழி. W. p. 499. PADA. 9. [in astrol.] The compartments delineated on a chart for determining a spot to be chosen for building a house, &c., வீடுகட்ட நல்லிடமறியத்தீட்டும்யந்திரம். பதகமலசகஸ்திரம், s. A poem in praise of the feet of a god, ஓர்நூல். பதக்கிரமம், s. Regularity of step in a dance, நடனநடைக்கிரமம். பதச்சாரியை, s. Expletive of two or more letters. See சாரியை. பதச்சேதம், s. Separation of words, in interpreting poetry; parsing, construing or analyzing a passage, சொற்பிரிப்பு. பதச்சேதம்பண்ண--பதம்பிரிக்க, inf. To analyze a word, to parse or construe a passage. பதநியாசம், s. Regularity of step in dancing. பதந்தவற, inf. To fall from a superior state or world, as a god. 2. To fall as a meteor by night. பதபஞ்சனம், s. Grammar of words, சொல்லிலக்கணம். 2. Separation of words, சொற்பிரிவு; [ex பஞ்சனம், separation.] பதபாதம், s. Step of the leg, காலடி. பதப்புணர்ச்சி, v. noun. Combination of one word with another. பதப்பேறு, v. noun. Attainment of any inferior state of bliss, முத்திபெறுகை. பதப்பொருள், s. Interpretation of word be word, or in small portions. see உரை. பதப்பொருட்காட்சியணி, s. [in rhet.] Attributing the qualities of one thing to another as similes and the things compared, ஓரலங்காரம். பதமுடிக்க, inf. To analyze compound words, or resolve them into their component parts, பகுதி, விகுதி, இடைநிலை, சாரி யை, சந்தி, விகாரம். பதமுத்தி, s. Inferior states of bliss below ஞானம் in the Saiva system; oppos. to யதார்த்தமுத்தி. பதவியல், s. Formation of words by letters. 2. The name of a division in Nannūl. பதவுரை, s. Interpretation of poetry by separating it into phrases, &c., See உரை. 2. Meaning of a word, சொல்லு க்குப்பொருள். 15) *

mṉ (p. 347) . [an affix particle.] 1. An expletive, ஓரசைச்சொல், அதுமற்கொண்கன்றேரே, that is the chief's chariot. 2. Modification, ஆக்கம், காடுமன்பண்டு, [இப்போதுநாடாயிருக்கிறது.] it was formerly a wilderness [now cultivated]. 3. Indicating words omitted necessary for a full sense, ஒழியிசை, கூரியதோர்வாண்மன், it is a sharp sword [it has cut down many]. 4. What is gone, கழிவு, as சிறிய கட்பெறினே யெமக்கீயுமன்னே, had he obtained an ele phant he would have given it to us-[but he is dead]. 5. Greatness, பெருமை, abundance, மிகுதி, as எந்தையெமக்கருளுமன், my father will give us abundantly. (சது.) 6. Durableness, நிலைபேறு, மன்னாஉலகத்துமன்னியது மொழிமோ, say, what is enduring on this unsubstantial earth. 7. A medial particle, இடைநிலை, என்மனார், they will say so. 8. A personal affix, பெயர்விகுதி, வடமன், a northern tribe. 9. s. A king, அரசன். 9)

mykkm (p. 344) --மயக்கு, s. Mental delusion, stupor, infatuation, stupidity, drowsiness, intoxication; aberration of mind from ignorance, fascination, fainting or other disturbing cause; a besotted state, உன் மத்தம். 2. Confusion in nature--as in the blending of sexes among animals or vegetables, கலப்பு. 3. [in gram.] Combination of letters, coalescence, சையோகம்; also உட னிலைமயக்கம், இடைநிலைமயக்கம். மயக்கமின்மை, v. noun. neg. Absence of delusion, infatuation, intoxication, &c. 2. Clearness of understanding, intellectual brightness, mental illumination, தெருளுடைமை. மயக்கம்பூணுதல்--மயக்குறல், v. noun. Being overcome by intoxication, infatuation, &c., being phrenzied. மயக்கவணி, s. [in rhetoric.] A fault in speech, mistaking one object for another; [ex அணி.]--Note. According to a work called குவலையானந்தம், it is one of a hundred rhetorical figures. 2)