iṇngkṉ (p. 45) s. Salt-petre, வெடியு ப்பு. 128)

iṇngku (p. 45) s. A devil, பிசாசம். (p.) 129)

iṇngku (p. 45) கிறேன், இணங்கினேன், வேன், இணங்க, v. n. To agree, consent, yield, comply with, to be reconciled; to acquiesce in, be agreeable to, &c., உடன்பட. அதற்கவனிணங்கவில்லை. He has not acquiesced in, or been satisfied with it. இணங்கலர்--இணங்கார், s. Enemies, பகைவர். இணங்கி, s. A lady's female friend or companion, தோழி. 130)

ēṟpṭuttu (p. 79) கிறேன், ஏற்படுத்தினே ன், வேன், ஏற்படுத்த, v. a. To ordain, establish, appoint, assign, to set on foot, institute, to put into office, நியமிக்க. 2. To persuade, to prevail on by persuasion, induce one to become a party in a contract or other transaction, இணங்கச்செய்ய. 3. To prove in law, நிச்சயிக்க. 4. To create, to make, form, construct, compose, உண்டுபண்ண. 5. To provide, prepare, arrange, எத்தினப்படு த்த; [ex ஏறு.] அவனைக்குற்றவாளியென்றேற்படுத்தினார்கள். They have unjustly convicted him. 2. They have unjustly accused him. ஏற்பாடு, s. Institution, establishment, a constituted state of things, பிரமா ணம். 2. Covenant, contract, engagement, உடன்படிக்கை. 3. Established customs or rules, முறை. 4. [With the prefix பழைய or புதிய] The Testament, among Christians. 84)

ottunṭkk (p. 81) inf. To walk in the same manner, to march--as soldiers, நேராகநடக்க. 2. To walk agreeably to the wishes of another, இணங்கநடக்க. 3. To act in concert, to live in harmony, இசைந்திருக்க. 17)

ollu (p. 84) கிறது, ஒல்லினது, ம், ஒல்ல, v. n. To unite, join, combine, கூட. 2. To agree, suit, be adapted to, இணங்க. 3. To be able, be possible, be practicable, இ யல. 4. To occur, happen, take place, நே ரிட. 5. v. a. (Rott.) To mend or braid a net, பொத்த. (p.) This verb is rarely used in the past tense. ஒல்லும்வகையாலறவினையோவாதேசெல்லும்வாயெ ல்லாஞ்செயல். According to your ability always perform charity in every possible way. ஒல்வதிறந்து. Exceeding their means-(பழமொழி.) ஒல்லார், s. Foes, enemies, பகை வர். (p.) ஒல்லுநர், s. Friends, associates, partizans, நண்பர். 2. Men of science, நூலுரையுணர்வோர். (p.) ஒல்லல், v. noun. Being able, possible, இயலல். 2. Agreeing, இசைதல். ஒல்லாமை, neg. v. noun. Unsuitableness, incongruity, பொருந்தாமை. 2. Dissatisfaction, dislike, வெறுப்பு. 3. Nonconformity, non-compliance, இசையாமை. 4. Impracticability, inability, இயலாமை. 5. Contempt, இகழ்ச்சி. 3)

kuṇam (p. 118) s. Quality, attribute, property, பண்பு. 2. Disposition, temper, nature, தன் மை. 3. Good quality, moral or physical; proper temperament, virtue, நற்குணம். 4. Attribute, perfection, excellence--as of a deity, இலட்சணம். 5. Grace, beauty--as of a style or composition; merit, freedom from fault or defect--opposed to குற்றம், மேன்மை. 6. Wholesomeness, healthfulness, சுகம். 7. Soundness of intellect; normal state of the mental feelings, சொஸ்த புத்தி. 8. Indication, symptoms--as of a disease, வியாதியின்குறி. 9. Color--as a quality, நிறம். 1. Smoothness, சீர்மை. 11. Properties; functional powers or principles in nature, operative in all sentient beings; the sourses of the dispositions, &c., தத்துவம். 12. Thread, cord, string, &c., நூல், கயிறு. 13. A bow-string, நாணி. 14. Property, essence, original principle, சத்து. 15. [in physics.] Varicties, modifications, products of bodies, உடற்குணம். Wils. p. 291. GUN'A. 16. A water-pot, a pitcher--as குடம். குணத்தைமாற்றக்குருவில்லை. No guru can change the temper. குணத்தோடேகேள். Hear me with a right spirit and patience. குணநாடிகுற்றமுநாடி. Having examined the excellencies and faults--as of a style, a speech, &c. குணமதுகைவிடேல். Hold to what is good and proper; cease not to show a good disposition. குணமென்னுங்குன்றேறிநின்றார்வெகுளிகணமேயுங் காத்தலரிது. It is hard to divert, even for a moment, the anger of those who stand upon the mountain of virtue; i. e. who excel virtue. (குறள்.) அதிலுமிதுகுணம். This is better than that. அவனுக்குத்தாய்தந்தைகுணம்பிடிபடுகிறது. His parents' disposition and temper begin to be visible in him. குணகுணி, s. [in gram. and log.] Attribute and subject--as in செந்தாமரை, where செம்மை is the attribute, குணம், and தாமரை the subject, குணி. குணகுணிப்பெயர்கள், s. [in gram.] Abstract noun and subjective noun. (நன்.) குணக்ஞன்--குணஞ்ஞன், s. A pleasant, good-natured, agreeable person; one of an excellent disposition, நற்குணமுள் ளவன். Wils. p. 291. GUN'AG'NA. குணக்குன்று, s. A virtuous man; lit. a mountain of excellent qualities. குணக்கேடு, s. Bad temper, bad disposition; disobliging, unkind, கெட்டகுணம். 2. Fatal symptoms in disease, அசாத்தியக் குறி. குணக்கேடன்--குணங்கெட்டவன்--கு ணமில்லாதவன், s. An ill-natured person. குணங்காட்ட, inf. To exhibit natural characteristic qualities, dispositions or propensities. 2. To betray symptoms-as diseases; to indicate good or bad weather--as seasons. 3. To betray mean descent, low caste, &c., by mean behavior. குணங்குறி, s. Disposition, features, characteristics, குணமுங்குறியும். குணங்குறியறிய, inf. To know one's disposition and character. குணங்குறியுள்ளவன், s. A man of good disposition, and other good characteristics. குணசந்தி, s. [in gram.] A form of combining words of Sanscrit origin-as சுர and இந்திரன், make சுரேந்திரன், வடமொ ழிச்சத்தியிலொன்று. குணசாலி, s. A good-natured man or woman; one of an excellent disposition. குணசீலன், s. One abounding in excellent qualities. குணசுபாவம்--குணப்பிரகிருதி, s. Natural disposition. குணஷ்டை, s. Delinquency, defect, flaw, குணதோஷம். 2. Difficulty, trouble, தொந்தரை. குணத்தன்மை, s. [in rhet.] Description of qualities, one of the four subdivisions of தன்மையலங்காரம். குணத்திரயம், s. The three properties in nature--purity, passion and darkness. Wils. p. 291. GUN'ATTRAYA. See முக்குணம். குணத்துக்குவர, inf. To grow better, to amend, to reform. 2. To recover from illness. 3. To be reconciled, இணங்க. குணத்தொகை, s. See பண்புத்தொகை. குணத்தொனி, s. The twang or sound of a bow-string. குணநிதி, s. A benevolent, kind person, நற்குணநிறைந்தவன். 2. the Deity, கடவுள். குணபத்திரன், s. The Deity, கடவுள். 2. The name of the preceptor and guru of மண்டலவன் the author of Nighandu. 3. Argha, அருகன். குணபேதம், s. Change of disposition for the worse, degeneracy, குணவேற்றுமை. 2. Unfavorable symptoms in a disease, வியாதிவேற்றுமைக்குணம். 3. Abnormal state of the mental powers--as idiocy, insanity, &c.; derangement, மாறுபாடான குணம். அவன்குணம்பேதித்திருக்கிறது. He is changed for the worse. குணப்பட, inf. To come to a right state, temper, disposition, &c.; to be changed for the better, to become tractable, docile, சீர்ப்பட. 2. To recover from sickness, to get well, சுகமடைய. 3. To improve --as crops, &c., to recover strength, to grow, to thrive, திறப்பட. 4. To reform, to amend in morals, to improve in disposition, character or habits, நடைதிருந்த. 5. [in Christian usage.] To be converted, to repent, to be penitent, மனந்திரும்ப. குணப்படுத்த, inf. v. a. To improve, to make better, to correct, to reform, to restore to a good state, to health, &c.; to remedy, சீர்திருத்த. 2. To convert, மனந்திரும்பச்செய்ய. குணப்பட்டவன், s. [in Christian usage.] One who has repented; a convert. குணப்பண்பு, s. [in gram.] Sensible qualities of objects--as bitterness, whiteness--as distinguished from குறிப்புப்பண்பு, ideal quality, and தொழிற்பண்பு, acting quality. See பண்பு. குணப்பிழை, s. Ill nature, bad temper or disposition, குணக்கேடு. 2. Ill success, பயனின்மை. 3. Unfavorable signs in disease, &c., அசாத்தியம். குணப்பெயர், s. [in gram.] Names of qualities; abstract nouns; denotative nouns signifying attributes only--as கரு மை, அழகு--opposed to குணிப்பெயர்; பண்புப் பெயர். 2. Names either concrete or connotating, derived from abstractnouns --as கரியன், அழகன். குணமணி, s. One of an excellent disposition. குணமறிய, inf. To know one's disposition. 2. To understand or ascertain the symptoms of a disease. குணமாக்க, inf. v. a. To cure, heal; to restore to health. 2. To reform, to amend, to correct. குணமாயிருக்க, inf. To be whole, well, sound; to be well-conditional. 2. To be gratifying, pleasing, palatable. குணம்மாற, inf. To change--as temper, disposition, character, symptoms, either for the better or worse. குணமுங்குற்றமும், s. Good and bad, virtues and vices, beauties and defects, commendation and censure, &c. குணமுடையவன்--குணமுள்ளவன், s. A kind-hearted, good-natured, generous man. 2. A well-bred man. குணமுற்றவன், s. A good-natured man. குணமுற்றவன் மணமுற்றவன்; குணமற்றவன் மண மற்றவன். A good-natured man will be praised; but an ill-natured man, despised. குணரத்தினாகரன், s. One whose benevolence is like the sea; [ex இரத்தினாகரம்.] குணவதி, s. A very good natured person. Wils. p. 292. GUN'AVATI. குணவந்தன்--குணவான், s. A well-disposed person; one of a good disposition. குணவவநுதி, s. [in rhet.] A kind of அவநூதி figure, in which a prorperty or quality universally predicated of an object is apparently denied, by affirming the opposite, either ironically or ambiguously. குணவாகடம்--குணபாடல், s. A treatise on the signs and symptoms of diseases, ஓர்வைத்தியநூல். குணவாகுபெயர், s. [in gram.] Names of qualities or attributes, used by metonymy for objects possessing those qualities or attributes--as in நீலஞ்சூடினாள். குணவாக்கு, s. Peculiar temper or habit. குணவிலக்கு, s. [in rhet.] Negation of a property or quality in a person or thing from the presence of its opposite, ஓரலங்காரம். குணவுவமம்--குணவுவமை, s. [in rhet.] A species of simile; similitude, of qualities and properties. See பண்புவமை. குணன், s. A man of good qualities, generally found in compounds--as in அறுகுணன், சற்குணன். குணாதீதம், s. Freedom from all properties, குணங்கடந்துநிற்கை. குணாதீதன், s. God, He who is above all attributes; He whose attributes and perfections transcend our comprehension, கடவுள். Wils. p. 292. GUN'ATEE'TA. குணாலயன், s. The deity--as the seat and source of all perfections, கடவுள். இனியகுணம், s. A pleasant temper or disposition. நிர்க்குணன், s. The deity--as void of all properties, கடவுள். Wils. p. 474. NIRGUN'A. சத்துவகுணம், s. The first of the three principles, or properties in nature. 2. Nobleness of mind; magnanimity. 3. The exalted disposition of an ascetic's mind by which he disdains worldly delights, greatness, honors, &c. சற்குணம்--சுகுணம்--நற்குணம், s. A good disposition, kindness, benevolence, virtue. சற்குணன்--சற்குணி, s. A virtuous person; a good-natured person. சாத்தியகுணம், s. [in medi.] The condition or state of being curable; favorable symptoms; hopeful case. குணி, s. One endowed with good qualities, a good-tempered person, நற்குண முடையான். 2. [in gram.] A subject, any thing which possesses attributes or qualities--as distinguished from குணம், also, the names of such things, பண்பி. 3. [ex குணம், bow-string.] A bow, வில். (சது.) குணிப்பெயர், s. [in gram.] Concrete or subjective noun; a denotative name which signifies a subject only and not an attribute or quality--as மதுரை, தாம ரை--opposed to குணப்பெயர். துர்க்குணம்--தீக்குணம், s. Bad disposition, ill-nature, vice. நாய்க்குணம், s. Doggedness, rudeness, cynicalness. பேய்க்குணம், s. Devilishness, foolishness. மழைக்குணம், s. Sign or appearance of rain. நாற்குணம், s. The four prevalent or prominent human qualities. These are subdivided, and four are ascribed to each sex. 1. ஆடூஉக்குணம், the masculine: 1. அறிவு, knowledge, intelligence, clear perception. 2. நிறை, equanimity, self-control. 3. ஓர்ப்பு, fortitude, firmness, deci sion. 4. கடைப்பிடி, confidence, full persuasion, perseverance. II. மகடூஉக்குணம், the feminine: 1. நாணம், shyness, coyness, bashfulness--with regard to the other sex. 2. மடம், simplicity, weakness of intellect, want of clear perception. 3. அச்சம், timidity, fear, diffidence. 4. பயிர் ப்பு, delicacy; modesty; shrinking from what is mean or vile. முக்குணம், s. The three principles in nature, Satva, Raja, and Tama, which are the ultimate source of all quality or character in man, and may be indefinitely developed and expanded. The more generic and prominent development is three-fold, making nine gunas. Satva-guna-- goodness, produces illumination and mildness in thought, word and deed. Operating in these directions, it becomes an 'unfailling and perfect light to the soul, arousing it and making it ready to eat the fruit of its own doings' Raja-guna--passion, produces for the soul the propensity to excessive occupation in thought, word and deed, and asperity in the same. By these means it prepares the soul to receive pleasure and pain, according to its karmma or the law of its fate. Tama-guna brings forth arrogance, that egotistic guna which says 'there is none like me,' &c., and wilfulness or depraved will. By these means it welcomes all sensual objects and brings them to the soul. The first stage in the soul's spiritual progress is a degree of self-knowledge by which it has a view of these gunas and its relations to them. To each of these gunas belong certain peculiar qualifications. I. சத்துவகுணம் or சாத்துவிகம். Ist. ஞானம், wisdom. 2d. அருள், grace. 3d. தவம், penance. 4th. பொறை, patience. 5th. வாய் மை, veracity. 6th. மேன்மை, greatness, excellence. 7th. மௌனம், silence, taciturnity. 8th. ஐம்பொறியடக்கல், restraint of the five senses. The Satva principle is the source of truth, and the predominance of it renders its possessor virtuous, gentle, devout, charitable, chaste, honest, &c. II. இரசகுணம் or இராசதம். 1st. மனவூக்கம், mental exertion. 2d. ஞானம், discretion. 3d. வீரம், fortitude. 4th. தவம், penance. 5th. தருமம், charity. 6th. தா னம், liberality. 7th. கல்வி, erudition. 8th. கேள்வி, inquiry, instruction. The Raja principle is the source of sensual desire, worldly covetousness, pride and falsehood, and is the cause of pain. III. தமகுணம் or தாமதம். 1st. பேருண்டி, rioting or banqueting. 2d. நெடுந்துயில், long sleep. 3d. சோம்பு sluggishness. 4th. நீதிவழு, deviation from justice. 5th. ஒழுக் கவழு, deviation from virtue. 6th. வஞ்சம். deceit. 7th. மறதி, forgetfulness. 8th. பொய், lying, falsehood. 9th. கோபம், anger. 1th. காமம், lust, lasciviousness. 11th. கொலை, murder. The Tama principle is the source of folly, ignorance, mental blindness, worldly delusion, &c.--Note. These three gunas, according to the Agama school, are developed from Prakruti (மூலப்பிரகிருதி,) and constitute all those physical and psychical aspects, which, under the determining power of the will, form the functional qualities of an organized soul. (சிவ-சி.) In the Vedantic, idealist philosophy the gunas are the ideal attributes of Mula-Prakruti which, in its turn, is but an illusion or mistaken representation of Brahm. அறுகுணம்--இச்சுரன்முக்கியகுணம், s. The principal attributes of Isvara or God are six in number. 1. சர்வஞ்ஞத்துவம், omniscience. 2. சர்வேசுரத்துவம், supremacy. 3. சர்வநியந்திருத்துவம், pre-ordination. 4. சர் வாந்தரியாமித்துவம், omnipresence. 5. சர்வகற் பிதத்துவம், unlimited creative power. 6. சர்வ சத்தித்துவம், almightiness. (சது.) Another enumeration is-- 1. தன்வயத்தனாதல், selfexistence. 2. முதலிலனாதல், eternity. 3. உடம்பிலனாதல், immateriality. 4. எல்லாநல முளனாதல், benevolence. 5. எங்கும்வியாபகனா தல், omnipresence. 6. எவற்றிற்குங்காரணனா தல், being the Creator of all things.-Note. The latter enumeration is found in Roman Catholic writings. எண்குணம், s. The eight attributes of the deity. Authors differ in their enumerations and definitions of them. The enumeration of பரிமேலழகர், the commentator of the Cural, as agreeing with the Agamas, is:--1. தன்வயத்தனாதல், self-existence, independence. 2. தூயவுடம்பினனாதல், immaculateness. 3. இயற்கையுணர்வினனாதல், intuitive wisdom. 4. முற்றுமுணர்தல், omniscience. 5. இயல்பாகவே பாசங்களினீங்கிநிற் றல், freedom from the snares and illusions to which a derived intelligence is exposed. 6. பொருளுடைமை, unbounded kindness. 7. முடிவிலாற்றலுடைமை, omnipotence. 8. வரம்பிலின்பமுடைமை, infinite happiness. Another enumeration, as given in Jaina books, is--1. கடையிலாஞானம், infinite wisdom. 2. கடையிலாக்காட்சி, omniscience. 3. கடையிலாவீரியம், omnipotence. 4. கடையிலாவின்பம், boundless happiness. 5. நாமமின்மை, being nameless. 6. கோத்தி ரமின்மை, without descent. 7. ஆயுவின்மை, without age; eternal. 8. அந்தாரயமின்மை, unobstructed. 13)

kūṭu (p. 133) கிறேன், கூடினேன், வேன், கூட, v. n. To join with, to combine, coalesce, பொருந்த. 2. To collect or crowd together, to assemble; to congregate, convene muster, கூட்டங்கூட. 3. To associate or consort with one, சங்கர த்தஞ்செய்ய. 4. To unite, knit--as broken bones, பொருந்த. 5. To cohabit, கூடிவாழ. 6. To meet--as rivers in confluence, or as roads, சந்திக்க. 7. To become reconciled, pacified, conciliated, இணங்க. 8. To be able, be possible, practicable, attainable, இயல. 9. To be lawful, expedient, proper, decent, தகுதியாக. 1. To be fit, to be serviceable, to be suitable, பிரயோசனப்பட. 11. To become possessed of, to attain, அடைய. 12. To accumulate, to hoarded or stored up, தொகை சேர. 13. To come to pass, to be brought about, to be effected, சித்திக்க. 14. To be annexed, superadded, அதனமாய்ச்சேர. 15. To come in conjunction--as planets, &c., கிரகங் கள்கூட. 16. To commence, to take place, தொடங்க. 17. v. a. (சது.) To pursue, follow out; to seek, தேட. பன்றியோடுகூடியகன்றும்பீதின்னும். A calf in company with a swine will learn to devour filth; i. e. a man will conform to his associates. இதுஅவனாலேகூடும். He is able to do it. இனிஅவன்கூடான். Henceforth, he will be good-for-nothing. இதுகாரியத்துக்குக்கூடும். This will serve the purpose. நடுவழியிலேகூடினான். He met me in the middle of the road. கூடிப்பிரியேல். Break not (old) friendships. (Av.) அமாவாசைகூடிவிட்டது. [prov.] The time of new moon has already come. ஆளோடேகூடிவிட்டான். He has begun to come into society (from obscurity or boyhood). 2. He is convalescent; he is getting around. ஆகக்கூடியதொகை. The total amount. கூடிக்கொள்ள, inf. To band together; to form an association, to take part in, to side with. 2. To meet together, to assemble. 3. To exceed, surpass. 4. To gain strength and vigor. கூடிவர, inf. To accompany. 2. To prosper, succeed. கூடிநாடித்திரிய, inf. To associate or consort with one, to be on terms of close friendship. கூடாநட்பு, s. False friendship. கூடாவுவமை, s. [in rhet.] A simile in which the comparison is made with a thing having only a hypothetical existence, ஓர்உவமையலங்காரம். கூடாவொழுக்கம், s. Immoral conduct --as of anchorets who in secret break their vows. கூடல், v. noun. Approaching, assembling, &c.; seeking, uniting, cohabiting, being possible, &c.--as the verb கூடு. See also கூடல். s. கூடாமை, neg. [v. noun.] Impropriety, indecorum, பொருந்தாமை. 2. Inability, impossibility, impracticability. கூட்டரவு, v. noun. Collection, aggregate, series, பொருட்கூட்டம். 2. Crowd, association, combination. கூட, inf. [adverbially.] Together, in company, collecting together. 2. Even, also; often in composition with உம். 3. More than due, more than enough, too much; additionally. 4. part. With, together with. எல்லாருங்கூடவாருங்கள். Come all together. குருவுக்குக்கூடப்பயப்படான். He is not afraid even of his guru. அவன்வீட்டிலேதண்ணீர்கூடக்குடியார்கள்.... They will not drink even water in his house--said in disparagement. நான்கூடஅறியேன். I also know it. அவனுக்குக்கூடக்கொடுத்துப்போட்டீர். You have given him too much. ஐந்துரூபாய்கூடத்தந்தார். He gave five rupees in addition. என்கூடவா. Come with me. கூடிய--கூடின, rel. part. Practicable, possible, convenient, proper, &c. என்னாற்கூடியபணிவிடைக்குக்காத்திருக்கிறேன். I am ready to do any service in my power. கூடியமட்டும்--கூடியமாத்திரம். As far or as much as possible; as much as one is able; to the utmost. கூடும். It is possible, proper, fit, practicable, lawful, &c. கூடாது. It is impossible, impracticable, inconvenient, improper, unlawful, unfit, &c. 2. Note to be done--either as command or an entreaty--according to the manner and tone of the speaker. கால்கைகூடாது. My hands and feet are worn out; i. e. with hard work. என்னாற்கூடாது. I cannot; I will not. கூடாதகாரியம். An impossible thing. கூடலர்--கூடார், s. Enemies, foes, aliens, பகைவர். 26)

cemmēvl (p. 204) v. noun [prov.] (a contraction of செம்ேைமவல்.) Agreeing, as contending parties; becoming reconciled, இணங்கல். 36)

cēr (p. 208) --சேரு, கிறேன், ந்தேன், வேன், சேர, v. n. To join; unite or associate with, கூட. 2. To draw near, to arrive at; to approach, திட்ட. 3. To be near, adjacent, contiguous, அடுத்திருக்க. 4. To come together, assemble, collect, muster, ஒருமிக்கச்சேர. 5. To belong to, be dependent on, or attached to, be connected with, அடுக்க. 6. To fit, suit, be adapted to--as the mortise to the tenon, &c., இணங்க. 7. To be in close friendship or union, to have a liking for a person on account of congeniality of temper or from habit, &c., பொருந்த. 8. To mach, equal, correspond with, ஒக்க. 9. To be added, become aggregated, அதிகரிக்க. 1. To become mixed incorporated, blended, கலந்துபோக. 11. To be incident to, co-existent with, appertain to, as a quality--&c., உரித்தாக. 12. To be received or admitted into a society, or an institution, சம்பந்தப்பட. 13. v. a. To approach, to join, அணுக. 14. To unite in sexual embrace, புணர. 15. To attain, obtain, acquire, அடைய. 16. To have recourse to; to side with, ஓர்பட்சத்தைச்சேர. (c.) இதுஅதற்குச்சேராது. This will not be a suitable match to that. சேரிடமறிந்துசேர். Discriminate in your choice of places; i. e. associate with the wise. (Avv.) இவன்மனுஷரோடேசேருகிறதில்லை. He does not associate with others. அதெங்களைச்சேராது. That does not affect us. சேர, s. [used adverbially.] At once, altogether, wholly, ஏகமாக. 2. Along with, in company with, கூட. 3. Near to, அணித்தாக. சேரப்போ. Go near. 2. Go along with. சேரவாருங்கள். Come near. 2. Come together. சேரக்கட்ட, inf. To tie together, as the hands, &c., சேர்த்துக்கட்ட. 2. To deliver, give over, remit, transmit, செலுத்துவிக்க. சேரப்பார்க்க, inf. To seek admittance. 2. To find whether the parts of a frame work fit each other, பொருத்திப்பார்க்க. சேரமண்டலம், s. A small halo around the moon. (R.) சேரமண்டலந்தூரமழை,தூரமண்டலஞ்சேரமழை. A small halo denotes rain to be distant, a large one, indicates it to be near. சேராச்சேர்த்தி, s. [prov.] A disproportioned match, not a pair; inequality, as of a married couple, of ploughing bullocks. palankeen bearers, &c., இசைவின்மை. 2. Bad company, associating with improper persons beneath one's rank, &c., தகா தகூட்டுறவு. 3. Confusion, disorder, தாறு மாறு. சேருந்துறை, s. The destined port, the place to which one is bound. 2. (fig.) A person of rank, or dignity, worthy to be associated with in marriage, &c., one able to assist, &c. சேர்ந்தகைமை--சேர்ந்தலை, s. [prov. corrup. of சேர்க்கை.] Closeness of connexion, union of friends, of husband and wife, pairs of animals, &c. சேரும்பாடும், adv. [prov.] Promiscuously, altogether, in confusion, topsy turvy, higgledy piggledy, கூட்டாக்குழப் பமாய். சேரும்பாடுமாய்விழ, inf. To fall promiscuously on each other, as people in a quarrel, or as trees in a storm, &c. சேர்கால், s. [prov.] The hampered feet of beasts, தளைகால். சேர்காலிட, inf. To hamper. சேர்ந்த, (past rel. part.) Joined, united, belonging to, &c. அந்தநிலமவனைச்சேர்ந்தது. That land is his. சேர்ந்தமுதல், s. Stock. See முதல். சேர்ந்தவன், appel. n. An applicant for aid. 2. A person under one's protection, a dependant. 3. A relative. 4. A partisan, an ally, associate. இவன்நம்மைச்சேர்ந்தவன். He is on our side. சேர்ந்தார், s. Friends, partisans, connexions. 2. Relatives, உற்றார். சேர்ந்தார்க்கொல்லி, s. Fire, (lit.) that which kills those in contact with it, நெருப்பு. See கொல்லி. (சது.) சேர்ந்தார்சினேகிதர், s. Friends and associates. சேர்ந்துகழுத்தறுக்க, inf. To abuse and betray confidence. Compare சிரித்துக்கழுத் றுக்க. சேர்ந்துகாரியம்பார்க்க, inf. To associate with for one's own interest. சேர்ந்துகொள்ள, inf. To associate; to herd together--as beasts. 2. To be attached to--as a child to its nurse. 3. To take firm hold of--as disease. சேர்ந்துநடக்க, inf. To live or act in unity, concord, harmony and peace. சேர்ந்துவிட, inf. To unite as a broken bone, to knit. 2. To reach a place, as a traveller. 3. To be admitted into a class, company, society. 4. To come to hand, to be received, கைக்குவர. மனுஷரோடேசேர்ந்துவிட்டான். He is grown or risen so as to come into society. சேர்மானம், s. Union, combination, association, ஐக்கம். 2. Compound, commixture, கலப்பு. 3. Addition, a thing added, accompaniment, சேர்ந்தது. சேர்விலங்கு, s. [prov.] Fetters for the feet or hands. சேரல், v. noun. Drawing near, கிட் டல். 2. s. [prov.] Rice not well cleaned in pounding, கொழியலரிசி. சேரலர்-சேரலார்-சேரார், s. Enemies, பகைவர். (சது.) 42)

tmr (p. 223) s. (plu.) Their people, their party, தம்மவர். 2. Relative, kindred, உறவினர்; [ex தம்.] 3. (பிங்) The unlearned, the vulgar, மூடர்; [ex தமம்.] (p.) தமர்ப்பட, inf. [prov.] To like, to be fond of--as the cow of its calf. 2. To agree--as a man and wife, இணங்க. 99)

nccu (p. 267) s. Desire, lust, hankering, craving, &c., ஆசை. (சது.) 2. Babble, தொனுப்பு. [Tel. usage.] 3. adj. Little, small, சிறிய. 4. [oblique of நஞ்சு, as an adjec.] Poisonous. venomous, baneful. நச்சுக்கண், s. A poisonous eye, that blights whatever it looks upon. நச்சுக்கத்தி, s. A poisoned knife. 2. (fig.) A very wicked person, கெட்டவன். நச்சுக்காற்று, s. An unhealthy wind. See காற்று. நச்சுக்குழல், s. [vul.] A long tube for shooting birds with clay pellets, புட்ப டுக்குங்குழல். 2. A telescope, துரதிஷ்டிக்க ண்ணாடி. நச்சுக்கொடி, s. The after-birth, secundines, as நஞ்சுக்கொடி.(c.) நச்சுக்கொடிச்சுண்ணம், s. A medical powder made of the after-birth, administered in cholera, விஷபேதிச்சூரணம். நச்சுச்சொல், s. Blighting words, தீச் சொல். 2. Malicious, envious or sarcastic language, கடுஞ்சொல். 3. A malign word in poetic composition supposed to ber injurious to the hero, வசைச்சொல். நச்சுத்தானம், s. [in erotics.] Parts of the female body which if touched by men on certain days of the moon, are supposed to produce disgust, அமுதநி லைக்கேழாமிடம். நச்சுநீர், s. Poisonous water, விஷநீர். நச்சுப்படைக்கலம், s. Poisoned weapons. (p.) நச்சுப்பல், s. The poisonous fang of a snake. (c.) நச்சுப்பல்லி, s. A spotted kind of wall-lizard, whose excrement is used in witcheraft. 2. The chirp of a lizard from a direction which prognosticates evil, and causes one leaving home to turn back. 3. A woman whose words are malignant. நச்சுப்பல்லிபோலேதடுக்கிறான். He stops one like an ominous lizard. நச்சுப்பார்வை, s. Bewitching, amorous, libidinous looks, ogling, மோகப்பார்வை. (p.) 2. A blighting, ominous look, கண் ணேறு. 3. An angry, maliciouse appearance, கோபப்பார்வை. நச்சுப்பால், s. The poisonous milky juice of the spurge-class of shrubs. கள்ளிப்பால். 2. First thick milk of a woman or beast, சீம்பால். 3. Milk that does not agree with the young, இணங்கா தபால். நச்சுப்புகை, s. Poisonous smoke or fumigation from burning poisonous reptiles or vegetables. நச்சுப்பூடு, s. A poisonous herb. நச்சுப்பொடி, s. A poisonous powder, விஷத்தூள். 2. A small-fish, ஓர்சிறுமீன். நச்சுப்பொய்கை, s. Poisonous water of a tank. (p.) நச்சுமரம், s. A poisonous tree, எட்டி, Strychnos, nus-vomica, L. நச்சுமரமாயினும்நட்டவன்வெட்டுவானோ..... Though the tree be poisonous will the planter cut it up; i. e. though a man be evil, his patron is not the one to reject him. நச்சுமருந்து, s. Poisonous medicine. நச்சுமழை, s. An unhealthy or pernicious rain being untimely, not plentiful, &c., காலந்தப்பியமழை. நச்சுவாக்கு, s. Malign words of some particular poets. நச்சுவாய், s. The mouth of one whose words are blighting, விஷவாக்கு. நச்சுவிறகு, s. Poisonous fuel, used in witchcraft, &c. நச்செண்ணெய், s. A kind of poisonous oil, for curing sores, விஷதைலம். நச்செலி, s. A kind of rat whose bite is poisonous, sometimes fatal. (c.) நச்செழுத்து, s. Letters which may be so placed, in poetic composition, as to be considered ominous; as in the first word of the poem, or other important places, they are, ய, ர, ள, யா, யோ, ரா, லா, லோ, also உயிரளபெடை, ஒற்றளபெடை, மகரக்கு றுக்கம், and ஆய்தக்குறுக்கம். 25)

piṭipṭ (p. 315) inf. To be caught, taken, seized, apprehended, பிடிக்கப்பட. 2. To be understood, comprehended, தெரிய. 3. To suit, to be suitable, இணங்க. (c.) இந்தஇடம்எனக்குப்பிடிபடாது. This place does not agree with me. பிடிபாடு, v. noun. Draught, capture of fish, மீன்பிடிபடுகை. 2. Affection, attachment, பட்சம். 3. Amassed, as money, &c., சேர்க்கப்பட்டது. 4. (R.) Avarice, பிசினித்தனம். 2)

puṇr (p. 323) --புணரு, கிறேன், புணர்ந்தேன், வேன், புணர, v. n. To join, to unite, to combine, இசைய. 2. [in gram.] To combine or coalesce, as sounds, letters or words, எழுத்துச்சந்திக்க. 3. To copulate, கலக்க. 4. [fig. prov.] To approve itself to the mind, to be understood, விளங்க. 5. To associate with, to have recourse to, இணங்க. மணம்புணர்தல், Marrying. (p.) புணரக்காட்டுதல்--புணரச்சொல்லுத ல், v. noun. Explaining, making one's self understood. புணர்ச்சி, v. noun. Combination, junction, union, conjunction, இசைவு. 2. Coition, சையோகம். 3. [in gram.] Coalescence or combination of letters or words, சந்தி. 4. Connexion of the different parts of a subject, இணக்கம். புணர்ச்சிபண்ணுதல், v. noun. Rejoicing in conjugal union,அகப்பொருட்டுறையி னொன்று. புணர்ச்சிவிகாரம், s. Addition, loss, or change, of letters in the combination of words, சொற்றொடரின்வரும்விகாரம்--oppos. to செய்யுள்விகாரம். புணர்வு, v. noun. Combination; coition; connexion, as புணர்ச்சி. 2. Body, as புணர்ப்பு. (சது.) 12)

pullu (p. 327) கிறேன், புல்லினேன், வேன், புல்ல, v. n. To agree, to suit, இணங்க. 2. To join, to cling to, ஒட்ட. 3. To combine to unite, to join together, சேர. 4. To copulate, புணர. (p.) புல்லநர், appel. n. [pl.] Friends, adherents, நட்பாளர். 30)