aṉṟu (p. 34) s. That day, then, any time but the present, அந்நாள். 2. (The third person masc. sing. of the defective verb, அல்.) It is not (that, but something else), அல்லது. 3. An expletive, அசைச் சொல்--as, ஆயதன்றே; for ஆயது, it happened. 4. [in poetry.] அன்று, is used for அன்றி--as, நாளன்றுபோகி, for நாளன்றிப்போகி. அன்றன்று. Daily, every day.-Note. In the high dialect, words which imply time and end in று or டு, are made adjectives by changing the preceding ன், or ண், into ற், or ட், and உ, into ஐ--as அன்று, is made அற்றை, இன்றுஇற்றை; also ஆண்டு-ஆட்டை, yearly. அன்றாடம், adv. Daily. (c.) அன்றினர், s. Foes, opponents, பகைவர்; [ex இனம்.] (பிரபுலிங்க.) அன்றுமுதல். From that day forward. அன்றெரிந்தான், s. A small shrub, ஓர்பூண்டு. அன்றே--அன்றைத்தினம்--அன் றையதினம், s. That very day. அன்றே. Not that, emphatically, or is it not that? 6)

iṉm (p. 57) s. Kindred, relations, connections, affinity, relationship, சுற்றம். 2. Class, kind, species, caste, sort, குலம். 3. Association (with persons), union, fellowship, சம்பந்தம். 4. A company, collective body, a society, association, கூட்டம். 5. Flock, herd, shoal, swarm, திரள். 6. Attendants of kings, royal household, அரசர்க் குறுதிச்சுற்றம். See உறுதிச்சுற்றம். இனக்கட்டு, s. Family ramifications, connections, உறவின்முறை. 2. Bond of union between relations, பந்துக்கட்டு. 3. Subordination, due respect, &c. among the several branches of a family, relative bonds, முறைமை. இனஞ்சனம்--இனத்தார்சனத்தார், s. Relations, kindred and connexions, சுற்றத்தார். இனமொழிவிடை, s. One of the five kinds of இறைபயப்பது--an indirect answer. இனமோனை, s. A rhyme where the letters which begin a line or foot are not the same as those of the next line or foot, but of the same class, இன வெழுத்தால்வருமோனை. If the letters are of the வல்லினம் class, the rhyme is called வல்லினமோனை; if of the மெல்லினம் class, the rhyme is மெல்லினமோனை; if of the இடையினம் class, the rhyme is இடையின மோனை. இனம்பிரிக்க, inf. To divide into classes. இனம்பிரிய, inf. To be separated from the company. இனவழி, s. Descent from the same line or ancestry. 2. Being related to the same breed of cattle. இனவெதுகை, s. A species of rhyme in which the second letters of each stanza are of the same class; it is of three kinds, வல்லினவெதுகை, மெல்லின வெதுகை and இடையினவெதுகை. இனவெழுத்து, s. Relative letters --as the hard letters are to their respective nasals, or vice versa; also letters formed from the same sources which in the consonants run in couplets through the alphabet, and the long vowels to the short, and vice versa, இன மாயுள்ளவெழுத்துக்கள். பாவினம், s. The three classes of poems which partake of the nature of each of the four out of five classes of poems called, தாழிசை, துறைவிருத்தம். 1. Those that have some of the properties of வெண்பா are வெண்டாழிசை or வெள்ளொத் தாழிசை, வெண்டுறை and வெளிவிருத்தம். 2. Those of ஆசிரியம் are ஆசிரியத்தாழிசை, ஆசிரி யத்துறை and ஆசிரியவிருத்தம். 3. Those of கலிப்பா are கலித்தாழிசை, கலித்துறை and கலி விருத்தம். 4. Those of வஞ்சிப்பா are வஞ் சித்தாழிசை, வஞ்சித்துறை and வஞ்சிவிருத்தம். மூவினம், s. The three classes of consonants--as வல்லினம், the six hard sounding consonants--as க், ச், ட், த், ப், ற். 2. மெல்லினம், the six soft sounding consonants--as ங், ஞ், ண், ந், ம், ன். and 3. இடையினம், the six middle sounding conconsonants--as ய், ர், ல், வ், ழ், ள். 43)

urimai (p. 64) s. Propriety, peculiarity, proprietorship, appropriateness, property or quality of a person or thing, உரியதன்மை. 2. Heritage, inheritance, hereditary and unalienable rights, சுதந்திரம். 3. Relationship, the ties of consanguinity, இனம். 4. Natural or correlative duty, obligation, கடமை. 5. Love, affection, intimacy, tender regard, friendship, சிநேகம். 6. Liberality, privilege of familiarity, freedom taken or permitted on the ground of relationship, friendship, acquaintance, &c., இஷ்டம். 7. Claim, right, உரித்து. 8. (p.) A wife, மனைவி. உரித்து. A symbolic verb used as a noun with meanings similar to those of உரிமை, being peculiar to a person, or thing--as duty, obligation, property, quality, &c., உரியது. 2. s. Relative duty and care as of a child to his parents, the teacher to his pupils, the Guru to his disciples, the husband to his wife, and vice versa, கடமை. 3. Affection, பட்சம் உரித்தாக்கிக்கொள்ள, inf. To appropriate to one's self, procure a right in, to make one's own, உரிமையாகச்செய்ய. 2. To secure the friendship of one, நட்பாக்கிக்கொள்ள. உரித்தாளி--உரித்தானவன், s. Proprietor, owner, heir, சுதந்திரன். 2. One near of kin, இனமானவன். சபைக்குரித்தானவன். A person entitled to a place in an assembly. என்னுடைமைக்குரித்தானவன். The heir of my property. உரிமைக்கஞ்சி--உரிமைச்சோறு, s. Food prepared for the relations of a deceased person on the day of his death. 2. [prov.] Rice-water poured into the mouth of a dying person as the last token of respect. உரிமைக்கடன், s. The duties and obligations of near relations to perform funeral rites, and to show respect to a deceased person, பிரேதத்திற்குரியவர்கள் செய்யுங்கடமை. 2. The duty of a child to support his father in sickness or other extremity, &c., புத்திரன்பிதாவுக்குச்செய்யுங் கடமை. 3. Obligations of the heir to pay the debts of a deceased person, அவன வன்செய்யவேண்டியகடமை. உரிமைக்கட்டு, s. Consanguinity allowing a marriage connexion, இனக் கட்டுப்பாடு. 2. Preservation of one's rights as a relative. உரிமைக்கலியாணம், s. Marriage within the prescribed degrees of consanguinity. உரிமைக்காணி, s. Inherited land. உரிமைக்காரர், s. Heirs, சுதந்தி ரர். 2. Natural guardians, responsible relatives, உரியவர்கள். உரிமைசெய்ய, inf. To discharge correlative duties, கடமைசெய்ய. 2. To perform funeral rites, கருமாதிசெய்ய. உரிமைத்தத்துவம், s. [prov.] Right or letters of administration to the estate of a deceased person, சுதந்திரதத்துவம். 2. Right of guardianship in a case of minority, lunacy, &c., பாத்தியம். உரிமைபாராட்ட--உரிமைகொண் டாட, inf. To own the obligations one is under to another, on the ground of consanguinity, friendship, religion, country, &c., and to act accordingly, சுதந்திரங் கொண்டாட. 2. To converse with another on the ties of friendship, consanguinity, &c., common between them either to show that such ties exist, or for social enjoyments, சம்பந்தங்கொண்டாட. உரிமைபேச, inf. To urge one's rights, claims, &c. on the ground of consanguinity, usage, occupation, previous services, acquaintance or otherwise, சுதந்திரங்காட்டிப்பேச. உரிமைப்பங்கு, s. Share of an inheritance, சுதந்திரப்பங்கு. உரிமைப்பாடு, s. Relative authority, obligation, &c., உரியகடமை. உரிமைப்பிள்ளை, s. An adopted child entitled to the property of the adopter, சுவிகாரபுத்திரன். உரிமைப்பெண், s. A female in the proper degree of consanguinity to be taken in marriage, விவாகஞ்செய்வதற் குரித்தானவள். உரிமைமண், s. [prov.] Earth thrown on a corpse at its burial, by the near relatives, பிரேதக்குழியிலுரியவர்கள்போ டுமண். உரிமையாட்சி, s. Possession or right of possession of property devolving on a child, which, had the parents been living, would have belonged to them, சுதந்திரவாட்சி. உரிமையின்மை, s. Want of right or privilege. உரிமையெடுக்க, inf. To take possession, to enjoy or claim one's share of an inheritance, produce, &c. உரிமைவழி, s. Consanguinity, lineage, ancestral connection, சம்பந்தமுறை. 2. Inheritance or right of possession from ancestors, தொன்றுதொட்டுவருஞ்சுதந்தி ரம். உரிமைவிட, inf. To give freedom to, to manumit a slave. சொல்லுரிமை, s. A fine emphatic expression. உரியது, s. That which is proper to, peculiar to, tending to, liable to, exposed to, deserved, deserving, worthy of, appropriate to, obnoxious to, உரித்தா னது. இததற்குரியசொல். This is the appropriate word for it. உரியதண்டனை, s. Condign punishment, deserved chastisement. உரியபொருள், s. The primary meaning of a passage, உரியவர்த்தம். 2. Property in which one has a peculiar right, சுதந்திரமானதிரவியம். உரியர்--உரியார்--உரியோர், s. Proprietors, உடையவர்கள். 2. Heirs, சுதந்திரர். 3. Near or responsible relations, சம்பந்த முடையார். 4. The learned, அறிஞர். அன்பிலாரெல்லாந்தமக்குரியர்அன்புடையர்என்பு முரியர்பிறர்க்கு. Those destitute of love live only to themselves, whereas they who possess it are ready to give up their lives (lit. bones) for others. (குறள்.) உரியவன்--உரியன்--உரியோன், s. Proprietor, owner, உடையவன். 2. Heir, சுதந்திரன். 3. A near relation, இனத் தான். 4. One worthy of, deserving of, தக்கவன். 5. (p.) Husband, கணவன். கொலைக்குரியவன், s. One who is worthy of death. இழவுக்குரியவன், s. One whose duty it is to perform funeral rites. எனக்குரியவன், s. One near to me by the ties of consanguinity, friendship, relation, caste, country, &c. உரியள்--உரியாள், s. A wife, மனையாள். (p.) 17)

ēmm (p. 79) s. Delight, enjoyment, gratification, இன்பம். (சத 38.) 2. Fascination, stupor, perplexity, any illusion, bewilderment, or suspension of the mental powers, derangement, மயக்கம். 3. Night, இரா. 4. Safety, defence, protection, security, safeguard, guards, காவல். 5. Hoarded treasure, புதையல். 6. Jollity, mirth, frantic joy, களிப்பு. 7. Curtain, திரைச்சீரை. 8. Sacred ashes, விபூதி. (p.) ஏமத்திலுஞ்சாமத்திலும்வராதிரு. Do not come so late at night, or at inconvenient times. இனமென்னுமேமப்புணை. The grateful ship of consanguinity. (குறள்.) 29) *

kulam (p. 127) s. [in poet. குலன்.] Tribe, family, lineage, race; caste, nation, people, சாதி. 2. Herd, flock, shoal, assemblage, collection, கூட்டம். 3. Kind, class, species, sort, genus, இனம். 4. House, abode, மனை. 5. Royal palace, அரமனை. Wils. p. 233. KULA. 6. Family, rank, respectability or eminence of descent, உயர்குலம். 7. (Rott.) An inhabited country, குடி. 8. (பிங்.) The twentyseventh lunar asterism, or nacshatra; also, the time the moon accupies in traversing the nacshatra, இரேவதி. குரங்கானாலுங்குலத்திலெடு. Though an ape, let a wife be from one's own family. குலங்குப்பையிலே பணம்பந்தியிலே. Rank or caste is on the dung-hill, while wealth sits in state; i. e. the wealthy are honored. கோடாலிக்காம்பு குலத்துக்கீனம். The axehandle brings ruin to its race (by assisting to cut down trees)--spoken of a person who brings disgrace and ruin to his family. குலகன்மம், s. Customs attaching to a family, through successive generations, குலாசாரம். Wils. p. 233. KULAKARMMA. குலகாயம், s. The rules or regulations of caste, குலவொழுக்கம். இதுனக்குக்குலகாயமாயிருக்கிறது. This is the custom of your family or tribe. குலகூடஸ்தன், s. The first ancestor of a race or lineage. குலக்கொடி--குலஸ்திரீ--குலபத்தினி --குலாங்கனை, s. The lawful wife. 2. A woman reputed for chastity. 3. A woman of good family and caste, and of repute for chastity. குலக்கொழுந்து, s. A rare son, the sprout or hope of the family. குலவிளக்கு, s. A light to the family or caste-spoken of a chaste matron. குலங்கெட்டவன், s. One who has lost his caste; an object, low-caste fellow. குலசிரேட்டன்--குலஸ்தன்--குலத்தன்-குலமான், s. One born of a good family. குலட்சயம், s. The ruin or decay of a family or tribe. wills. p. 233. KULAKSHAYA. குலதருமம், s. The customs, duties, offices, &c., peculiar to, or proper for, a caste, &c. Wils. 233. KULAD'HARMMA. குலதிலகம்--குலதிலதம், s. One who is an honor to his family; the respectable head of a family. 2. Very pure lineage; eminence of caste. Wils. p. 233. KULATILAKA. குலதம்பிரான்--குலகுரு, s. A family guru, the guru of a race or tribe. குலதெய்வம், s. The family, tutelary deity. 2. The deity of the tribe. குலத்துக்குத்தக்ககுணம், s. Disposition, habits, or propensities peculiar to a caste. குலத்துக்குத்தக்கநடை, s. Behaviour suitable to one's caste. குலந்தெரிக்க, inf. To dwell on another's parentage--commonly in ridicule. குலபதி, s. The head of a caste or tribe. Wils. p. 233. KULAPATI. குலப்பகை, s. Natural antagonism between different species--as between cats and dogs. 2. In-bred malice, hatred, &c., between tribes, perpetuated from generation to generation. குலப்பழி, s. Offence or malice, perpetuated from generation to generation. குலப்பழுது--குலவடு, s. Stigma on a family. 2. Meanness of caste. குலப்பரத்தை, s. A courtezan by birth, or ancestry. 2. A courtezan, not common but kept by one man; a kept mistress. குலமகள்--குலப்பெண், s. THe lawful wife. 2. A woman of good caste, reputed for chastity. குலமக்கட்கழகுதன்கொழுநனைப்பேணுதல். It is becoming in a lawful and virtuous wife to cherish and honor her husband. குலமகன், s. A man of respectable caste. 2. A legitimate son. குலமங்குதல், v. noun. Being reduced in respectability, circumstances, &c. குலமணி, s. A genuine gem; (fig.) one of an illustrious birth. குலமிலான்--குலவீனன், s. A man of low caste. குலமுறைகிளத்த--குலஞ்செப்ப, inf. To give the genealogy of a family. குலங்கூற--குலம்பேச, inf. To twit one of low parentage. 2. To boast or talk of one's own or another's high birth. குலம்புகுந்தவன், s. One who has mingled with persons of a strange caste, a term of reproach. குலம்பெயர, inf. [prov.] To be changed for the better or worse--as a tree by transplanting; to improve or degenerate. குலவித்தை, s. The arts, duties, or employments peculiar to a family or caste. குலவிருது, s. The standard or banner peculiar to a family. 2. A peculiarity or propensity in an individual, common to his family. குலாசாரம், s. The custom, usage, duties, rites, &c., of a caste or tribe. Wils. p. 234. KULACHARA. குலாசாரங்காட்டுகிறான். He betrays his family or caste propensities. குலாசாரியன், s. The family priest-as குலகுரு. Wils. p. 234. KULACHARYYA. குலாதிக்கன், s. One of high caste or family, குலசிரேட்டன். குலாபிமானம், s. Family pride, pride of birth. 2. Respectability of caste, family, &c., சாதிமானம். Wils. p. 234. KULAB'HIMANA. குலிஞன்--குலிஞ்சன், s. A person of a high family, of honorable descent, &c., குலமுள்ளோன். குலீனன், s. One of a high family, &c. Wils. p. 234. KULEENA. குலோத்துங்கன், s. The respectable chief of a family. 2. The name of an illustrious prince of the Chola dynasty. குலடன், s. An adopted son, a foster child, சுவீகாரபுத்திரன். Wils. p. 233. KULAT'A. குலகிரி--குலபர்வதம்--குலாசலம், s. The eight mountains in Jambu Dwipa, (See கிரி.) 2. Seven mountain which are supposed to be in each of the seven Dwipas. 3. The circular mountains which are fancied to surround the annular seas respectively, together with the one which sorrounds the Pushkara Dwipa. (காந்.) நற்குலம், s. A good caste or tribe. 2. An excellent kind. இதுநற்குலதீவிதிராட்சச்செடி. This is a very choice vine. இவன்நற்குலத்தான்--நற்குலத்தோன். He is a man of a high caste, or family. 20)

kūṭṭm (p. 133) v. noun. Junction, combination, meeting, union, contact, confluence, கூடு கை. 2. Crowd, multitude, assembly, company; collection of persons, animals or things; flock, herd, clump, swarm, group, திரள். 3. Association, society, party, confederation; சனக்கூட்டம். 4. Class, kind, series, set, pair, brace, species, genus, தொகுதி. 5. Copulation, conjugal life, ஸ்திரீபுருஷசஞ்சாரம். 6. Kindred, relations, connexions, race, tribe, caste, இனம். 7. Battle, engagement, fighting, போர். 8. Friendship, intimacy, companionship, சினேகம். 9. Multiplicity of a family or tribe, numerousness, மிகுதி. 1. [in gram.] Coalescence, combination --as of letters, &c., மயக்கு; [ex கூடு, collect, unite, &c.] 11. (சது.) Cakes of the refuse of cocoanuts, rape-seed, illupy-seed, &c., after pressing out the oil, பிண்ணாக்கு. கூட்டங்கூட்டமாய். In crowds, in companies, in flocks, &c. அவன்என்கூட்டமல்ல. He is not my relation; he is not of my caste. இந்துவோடிரவிகூட்டம், s. Conjunction of the moon with the sun; the new moon, அமாவாசை. (நிக.) கூட்டங்கூட, inf. To assemble, or crowd together, to meet. 2. To hold a meeting. கூட்டத்தார், s. Relations, persons of the same family, tribe, &c. 2. Partisans, members of the same society or class. 3. Companions, friends, associates. 4. Society, association. 5. A class of demons moving in companies. கூட்டநாட்டம், v. noun. Associating, keeping company with, &c. 2. Holding society, assemblage. கூட்டமாயிருக்க, inf. To be crowded. ஒன்றன்கூட்டம், s. [in gram.] An aggregate of things of the same kind. 28)

caṉam (p. 173) s. People, mankind, persons, community, folks, men, மக்கட்சாதி. W. p. 339. JANA. 2. Relations, one's own people, இனம். (c.) 3. Multitude, drove, flock, draft of fish, மீன்முதலியவற்றின்கூட்டம். (பார.) இனத்தார்சனத்தார், appel. n. Near and remote relations; also இளஞ்சனம். சனக்கட்டு, s. Numerousness of relations, a large family circle. சனசதளம், s. A crowd of people. See சதளம். சனக்கூட்டம்--சனத்திரள்--சனசமூகம், s. An assembly of people, a crowd. சனஞ்சாதி, s. One's own family and caste. சனசந்தடி, s. A thick crowd, a densethrong. See சந்தடி. சனஸ்தானம், s. An inhabited place as distinguished from wild tracts, சன மிருக்குமிடம். (p.) சனத்தோடேசனம், s. Associating with one's own people. சனத்துரோகி, s. A misanthrope, a malicious person. See துரோகி. சனநெருக்கம்--சனநெருக்கு, s. A crowd or pressure of people. சனபதம், s. Mankind, சனம், (பார.) 2. An inhabited region, நாடு. W. p. 339. JANAPADA. சனப்போக்குவரத்து, s. The frequent going and coming of people. சனமுள்ளவன், s. A man with many relations. சனவரத்து, s. An influx of people; [ex வரத்து.] சனஞ்சேர்க்க, inf. To levy an army, to collect forces. 2. To collect helpers, partisans, &c. 3. To collect constituents, to get voters. சனோபகாரம், s. Philanthrophy. வெகுசனம், s. Many people, a large household. வெகுசனவாக்கியங்கர்த்தவ்வியம். What many people approve is to be done. யதார்த்தவாதிவெகுசனவிரோதி. One who speaks the truth (at all times) will make many enemies. 59) *

cāti (p. 176) s. Sex, tribe, caste--as Hindu castes, குலம். 2. Lineage, race, family, மரபு. 3. Kind, class, sort, species, இனம். 4. Nutmeg, the tree, சாதிக்காய்மரம். 5. The right kind or best of the class, &c., சாதியி லுயர்ந்தது. (c.) 6. One of the ten modes of beating time, தாளப்பிரமாணம்பத்தினொன்று. W. p. 347. JATI. 7. (சது.) A tree in general, மரப்பொது.--Note. Hindu caste in the time of Menu. according to the சூடாமணிநிகண்டு was as follows 1. பிராமணர், Brahmans, the sacerdotal caste--reputed to have sprung from the face of the god Brahma; 2. சத்திரியர் or க்ஷத்திரியர், the royal or military caste--said to have sprung from his shoulders; 3. வைசியர், Vaisya caste as sprung from his thighs. This class is threefold; (a) கோவைசியர், herdsmen. (b) தனவைசியர், the mercantile caste including செட்டிகள். (c.) பூவைசியர், the agriculturalists embracing வேளாளர். 4. சூத்தி ரர், Sudra caste, embracing artificers and other servile tribes, supposed to have sprung from Brahma's feet. Of these eighteen are named, but the number is much greater. See குடிமை.--Note. 2. All the Tamil authorities, except the Nighandu, make the கோவைசியர் and பூவைசியர் including the வேளாளர் as the fourth or சூத் திரர் caste, and all inferior to these as சங்கர சாதி or mixed caste.--Note. 3. Brahmans call the கோவைசியர் and the பூவைசியர், சற்சூத்தி ரர் or superior Sudras, and the சூத்திரர் they call தற்சூத்திரர் or real Sudras. எந்தச்சாதியாடுவேணும். What kind of sheep do you want? நான்குபதினெட்டுச்சாதி. A mixture of the castes, high and low, (lit.) the four and eighteen castes intermixed, in contempt. சாதிக்குத்தக்கபுத்தி. The different degrees of intellect that characterize the respective castes; commonly spoken of inferiors. சாதியந்தப்புத்திகுலமந்த ஆசாரம். Every caste, has its degree of intellect, and every tribe its peculiar habits, usages, &c.-spoken when one of low caste does wrong. சாதிகுலம், s. [prov.] High caste. 2. Caste. சாதிகெட்டவன், s. One of low caste. 2. One degraded from caste. சாதிக்கட்டு, s. Customs of caste. See கட்டு. சாதிக்கலப்பு, v. noun. A mixed caste. 2. See கல. v. a. சாதிக்கலாபம், s. Caste disturbance, commonly, the quarrel between இடங்கை and வலங்கை; the right and left hand castes. சாதிக்காரன், s. A person of good caste, of unmixed descent. 2. A genuine European, or one of pure European descent. அன்னியசாதி, s. Foreigners, low castes, tribes, &c. 2. (அள.) Foreign species, not of its own species, பிறவினம். கீழ்சாதி, s. Low caste. மேல்சாதி, s. High caste. ஈனசாதி, s. Degraded caste. See ஈ னம். தீண்டாச்சாதி, s. A degraded low caste person, not to be touched. தின்னாச்சாதி, s. Castes in whose houses, one of a better caste will not eat. பலபட்டடைச்சாதி, s. Mixed caste, mixed multitude of low castes. மிருகசாதி, s. The brute creation. 2. Stupid tribes, அறிவிலார். மடையசாதி--மடைச்சாதி, s. Ignorant people. 2. Low and ignorant tribes. சாதிகம்--சாதீகம், s. Customs peculiar to a tribe or caste. (p.) சாதிக்குணம், s. Habits, characters, disposition, &c., peculiar to a caste. சாதிசனம், s. Tribe and kindred. (c.) சாதிசாங்கரியம், s. Mixture of caste by marriage, சாதிக்கலப்பு. (p.) சாதிதருமம், s. Peculiar and prescribed duties, practices, employments, &c., of the respective castes, &c. See தருமம். சாதித்தலைமை, s. The chieftaincy over the tribe. 2. The chief, chieftain, &c. சாதிக்காரை, s. [prov.] Worthiness, competency, fitness, &c., in a disciple for a high degree of the illuminating தீட்சை of the Guru. (Limited.) சாதிப்பிரஞ்சகரம், s. Breaking caste, departure from caste-rules--one of the nine sins for which atonement is to be made; [ex பிரஞ்சம், injury.] (p.) சாதிபேதம்--சாதிவித்தியாசம்--சாதிவேற் றுமை, s. Diversity of castes, difference of caste. 2. The different castes. 3. Different kind, sorts, classes. சாதிப்பகை, s. Rancor or implacable hatred between different tribes, parties, &c. சாதிப்பண்பு, s. Traits, characteristics of a caste--commonly in a bad sense. சாதிப்பிரஷ்டத்துவம், s. Declension from the rules of caste--as சாதிப்பிரஞ்ச கரம், சாதிமுறைதப்பல். (p.) சாதிப்பிரஷ்டன், s. One of mixed caste, an out-caste, சாதியீனன். சாதிமார்க்கம்--சாதிசுபாவம், s. The manners of a tribe or nation. (R.) சாதிமானம், s. Regard for one's own caste, sympathy among those of the same caste; [ex மானம்.] சாதிமுறை--சாதிமுறைமை, s. The laws, usages, rules, &c., of a caste. சாதிமான், s. One of a superior caste. சாதியாசாரம், s. Habits, customs, manners, professions, &c., of the caste. சாதியீனன், s. One of low caste, an out-caste. சாதியையிழுக்க, inf. To expatiate or dwell upon the low parentage of another. சாதியைவிட, inf. To break caste. சாதிவருணாச்சிரமம், s. [com. சாதிவ ருணாச்சிரம்.] The caste, class, religious order, &c.,--Note. This word is sometimes used as synonymous with சாதியா சாரம். சாதிநீலம், s. A genuine sapphire.-Note. All the gems, metals, &c., are in like manner distinguished. சாதிக்குதிரை, s. A horse of fine breed. சாதிக்காய், s. Nutmeg, (lit.) the nut of the சாதி tree. சாதிக்காய்த்தயிலம், s. Oil of nutmeg. சாதிச்சரக்கு, s. Good commodities. See சரக்கு. சாதிப்பூ, s. Mace, சாதிக்காய்ப்பூ. சாதிமணி, s. A genuine gem. (p.) சாதிமரம், s. The nutmeg tree, as சாதி. சாதிமல்லிகை, s. An excellent kind of Jasmine. Jasminum grandiflorum, L. சாதிவெள்ளைக்காரன், s. A pure European. 9) *

tokai (p. 262) s. Assembly, collection, கூட் டம். 2. Sum, amount, total, தொகுதி. 3. Property, stock, money, பணஇருப்பு. 4. Summery, aggregate, epitome, compend, substance of a narrative, abstract of a subject; genus, as including species; general subjects combined, whether analytically or synthetically, சுருக்கம். 5. Assortment, இனமடைப்பு. 6. Article, item, particulars of an account, &c., எண்ணினுறுப்பு. (c.) 7. [in gram.] Omission of a particle in the combination of words, as தொட்டனைத்து, for தொட்டஅனைத்து, as far as day, தொகுத்தல் விகாரம். 8. Elliptical combination of words, as பொன்கொணர்ந்தான், for பொன்னைக்கொணர்ந் தான், he brought the gold. (See தொகைநிலை.) 9. The main division of a treaties, as distinguished from வகை or விரி, அறுவகைச் சூத்திரத்தொன்று. தொகைப்பிசகிப்போயிற்று. The calculation is erroneous. தொகைகட்ட, inf. To finish, to conclude, to bring to an end. 2. To deliver up, to make over, as money, &c., to make a final payment. 3. To sum up, to make a total, to make out the total, to cast up. தொகைகாட்ட, inf. To give a written account. 2. To state a particular number or sum. 3. To make a sum appear large, to magnify. 4. v. n. To appear large, as an amount. தொகைகூட்ட, inf. To add up. தொகைக்காரன், s. A man of considerable property, தனவான், (c.) தொகைச்சூத்திரம், s. One of the six kinds of rules for composition. See சூத்தி ரம். தொகைதைக்க, inf. To make out the grand total of an account. See தை, v. தொகைநிலை, s. A summary, contraction, ellipsis, &c., சுருங்கிநிற்கை. 2. [in gram.] The connection of a word with the பயனிலை by omitting a particle, வேற்று மையுருபுமுதலியதொக்குநிற்றல்.--It embrasces six varieties; 1. வேற்றுமைத்தொகை, the omission of the sign or from of the case, as பொன்கொடுத்தான், for பொன்னைக்கொடுத் தான். 2. வினைத்தொகை, a verb without the sign of the tense, combined with a noun, as கொல்புலி for கொன்றபுலி, கொல்கின்றபுலி, கொல்லும்புலி. 3. பண்புத்தொகை, omission of the adjective sign ஆகிய or ஆய in combining the qualifying epithet with the noun, as கருங்குவளை for கருமையாகியகுவளை, or two nouns in apposition, as ஆதிபக வன். 4. உவமைத்தொகை, the combination of two words with the omission of the sign of comparison, as பான்மொழி for பால் போலுமொழி. 5. உம்மைத்தொகை, omission of the particle உம், as கபிலபாணர் for கபிலனு ம்பாணனும்; also இராப்பகல் for இராவும், பகலும். --Note. In this combination. there is commonly no reduplication. 6. அன்மொ ழித்தொகை, a metonomy or omission of a word, commonly the name of a person, immediately after any of the five preceeding ellipses, as பொற்றொடி. for பொற் றொடியையுடையாள், the golden braceletdamsel. தொகைநிலைச்செய்யுள், s. A poem consisting of a fixed, even number of verses, ஓர்பிரபந்தம். தொகைநிலைத்தொடர்மொழி, s. As உவ மைத்தொகை. (R.) தொகைநிலையுருவகம், s. [in rheto.] A perfect metaphor, ஓரலங்காரம். தொகைபடுவது, appel. n. Contraction of words, as தொகப்படுவது. தொகைபார்க்க, inf. To sum of cast up the amount. (c.) தொகைபூட்ட, inf. [prov.] To balance accounts, to strike a balance, கணக்குச்சரிக் கட்ட. 2. As தொகைதைக்க. தொகைப்படுத்த--தொகையாக்க, inf. To make up an even number. 2. To make a large sum. 3. To sum up; to reduce to heads. தொகைப்பிசகு--தொகைமோசம், s. An error in a reckoning. 2. (fig.) A mistake, a blunder. தொகைப்பொருள், s. Recapitulation; peroration, விரித்தபொருளின்அடக்கம். தொகைமோசம், s. See தொகைபிசகு. தொகையகராதி, s. One of the four divisions of சதுரகராதி, which see. தொகையுருவகம், s. As பண்புத்தொ கை. (R.) தொகையுவமம், s. Contraction of metaphor. See உவமைத்தொகை. தொகையேற்ற, inf. To make a large sum, by the addition of many small items, commonly as a debt. 2. As தொ கைகூட்ட. (c.) தொகையேறுதல், v. noun. Swelling in a large sum by the addition of many items. 2. Forming a total, an amount. தொகைவகை, s. Head and divisions of a subject. தொகைவகைவிரி, s. Heads of a subject, its general divisions, and discussion, &c., தொகைவிரி, s. Head of subject and the discussion. 8)

pkkl (p. 288) s. [a change of. பக்கம்.] Side. 2. One's people, class, tribe, இனம். (c.) எனதுபக்கலிலேவந்துசேர்ந்தான். He has come to me for support, protection. 5)

pẕutu (p. 303) s. Defect, blemish, flaw, இனம். 2. Any thing tainted, rotten, putrid, marred பதனழிவு. 3. Damage, injury, சேதம். 4. Moral evil, turpitude, குற்றம். 5. Degeneracy, vitiation, சிதைவு. 6. A lie, பொய். பழுதற, inf. [as adv.] Without blemish. பழுதற்ற, participle. Faultless. பழுதாக, inf. [active பழுதாக்க, பழுது பண்ண.] To become decayed. பழுதானவன், appel. n. A depraved man. பழுதுபட, inf. To be damaged, spoiled. 2. To be injured in character; to degenerate. பழுதுபார்க்க, inf. To repair, to mend. 2)

puṭai (p. 322) s. Side, adjacent spot, பக்கம். 2. Place, room, location, site, இடம். Compare புடம். 3. A snake or rat's hole, பாம்புமுதலியவற்றின்வளை, (Tel. usage.) 4. Protuberance in a fruit, the side of a well, கிணற்றினுடையபுடைப்பு. 5. A sign of the seventh or local ablative case, ஏழனுருபு. அடுப்புப்புடை, s. A fire place. (R.) புடைகொள்ளல், v. noun. Swelling or dilating, புடைத்தல். 2. Forming as a protuberance near a sore. புடைக்கருத்து, s. A similar or collateral idea, proximate or correlative meaning, இனம்பற்றியகருத்து. புடைசூழ்தல், v. noun. Surrounding, accompanying, or attending a great person, &c., sometimes புடைவருதல். புடைநூல், s. A work written in support of another, as சார்புநூல். புடைபெயர்ச்சி--புடைபெயர்தல், v. noun. Deviation from a line or path, வழிவிலகுகை. 2. Change of state, whether by improvement or deterioration, நிலைமா றுகை. 3. [n gram.] Action or attribute of the noun as expressed by the verb, கருத்தாவின்தொழில். 4. Development of an abstract idea or quality in the form of a verb, வினைப்பகுதிபுடைபெயர்வு. புடைபெயர்ச்சித்தொழிற்பெயர், s. One of the two classes of verbal nouns, that which has terminations annexed to the root, as செய், செய்கை. See தொழிற்பெயர். புடைபெயர்ச்சிவினை, s. Verbs in conjugation, as நடந்தான், வந்தான்--oppos. to தனிவினை. புடைவிழுதல், v. noun. Occuring as a lateral cavity in a well, or protuberance in a fruit. 39)

mṉviruttm (p. 347) s. As ஆசிரியவிருத்தம். See பா, and பாவினம் under இனம். (சது.) 14)

mu (p. 356) num. adj. [contrac. of மு or மூன்று.] Three, third--used in combination. Most of the compounds may be referred to திரி. முக்கடுகம்--முக்கடுகு, s. Three spices, as திரிகடுகம். முக்கணன்--முக்கண்ணன், s. [lit. threeeyed one.] An epithet of Siva, சிவன். 2. Vinayaga, விநாயகன். 3. Virabadra, வீரபத்திரன். (சது.) முக்கணி--முக்கண்ணி, s. [fem.] An epithet of the sakti of Siva--as Kali, காளி, and Parvati, பார்வதி. (சது.) 2. A cocoa-nut, தேங்காய். முக்கரணம், s. The three classes of faculties, as திரிவிதகரணம். See கரணம். முக்கலம், s. Three kalams, or thirtysix markals. முக்கனி, s. The three special fruits. See முப்பழம். முக்காணி, s. A fraction, the 3/5 of a மாகாணி. முக்காதலர், s. [pl.] The triple friends, usually husband, a male friend, and a son; [ex காதலன்.] (சது.) முக்காதவழி, s. See காதம். முக்காலம், s. The three divisions of time. 2. The three tenses in grammar. These are இறந்தகாலம், நிகழ்காலம், எதிர்கா லம். See காலம். முக்காலமறிந்தவன், appel. n. An epithet of the Deity, as knowing the past, present, and future, கடவுள். முக்காலி, s. A three-footed stool, a tripod, as distinguished from நாற்காலி. முக்காலும், s. Three times. See கால், and குளி, v. முக்கால், s. Three fourths, 3/4. See under கால். முக்கால்நோக்கு--முக்கானோக்கு, v. noun. One of the four planetary aspects. See நோக்கு. முக்காழி, s. See காழி. முக்குடுமி, s. A trident, சூலம். (சது.) 2. A triple lock of hair. See சிலுப்பா, பக்கக் குடுமி. முக்குடை, s. [appel. முக்குடைச்செல் வன்.] The three umbrellas peculiar to Argha, viz.; சந்திரவட்டம், சகலபாசனம், நித் தியவினோதம். முக்குணம், s. Three principles in nature, Satva, Raja and Tama. See குணம். முக்குலம், s. The three races of kings: 1. Solar, or the race of the sun; 2. Lunar or the race of the moon; 3. Agni, the race of fire. முக்குலைச்சு, s. [prov. in cant numbers.] Three quarters, முக்கால். 2. A technical word used by certain tribes. முக்குழிச்சட்டி, s. A triple-holed-pan for baking cakes. (Madura usage.) மு முக்குளம், s. The name of a village 2. Three reservoirs reputed to unite the rivers Jumna, Sarasvati and Ganges. 3. The twentieth lunar mansion, பூராடம். முக்குற்றம், s. The three kinds of guilt. See under குற்றம். முக்குற்றங்கடிந்தோன், appel. n. God, Deity, கடவுள். 2. B'uddha, புத்தன். (சது.) முக்கூட்டு, s. The second lunar mansion. 2. Oven, hearth. See அடுப்பு. முக்கூட்டெண்ணெய், s. A medicinal oil. See under கூட்டு, v. முக்கோணம், s. A triangle, as திரிகோ ணம். See கோணம். முக்கோல், s. The three united staves, as திரிதண்டம். 2. (சது.) The twentysecond lunar mansion. See திருவோணம். முக்கோற்பகவர், s. [pl.] Those who carry three staves tied together. See திரிதண்டசன்னியாசி, under சன்னியாசம். முச்சகம், s. Three worlds, as திரிலோ கம். முச்சங்கம், s. The three colleges of learning which existed formerly at Madura. See சங்கம். முச்சதுரம், s. Three angled or three sided figure. முச்சத்தி, s. Three Saktis. See சத்தி. முச்சந்தி, s. Three periods of the day. See திரிசந்திகாலம், under காலம். 2. See சந்தி. முச்சிரம், s. Trident, சூலம். (p.) முச்சீரடி, s. a metrical line of three feet, சிந்தடி. முச்சுடர், s. The three lights. See சுடர். முச்சுழி, s. The three curled letter ண். முச்செயல், s. Three kinds of divine actions, as முத்தொழில். முச்சை, s. [prov.] Three strings tied to a paper-kite, in a triangular form, to which the line is attached. முச்சொல்லலங்காரம், s. A rhetorical figure, a word or phrase capable of three meanings, as மாதங்கன், a possessor of an elephant; possessor of gold; an epithet of Siva as possessor of Parvati. முத்தண்டு, s. Three staves. See திரி தண்டு. முத்தமிழ், s. Three different kinds of Tamil. See தமிழ். முத்தமிழுரியோன், appel. n. Agastya, அகத்தியன். 2. Bhairava, வைரவன். (சது.) முத்தரம், s. Three kinds, or degrees. 2. Three heads--as in முத்தரத்தார், three persons. முத்தரையர், s. [pl.] Wealthy persons, செல்வர். (நாலடி.) முத்தலை, s. The three points or heads of a lance, சூலம். முத்தலைவேலோன், appel. n. Bhairava, வைரவன். (சது.) முத்தானம், s. The three ways of bestowing gifts. See தானம். முத்தீ, s. The three household fires. See தீ. முத்தொகைவினா, s. [in arithm.] The rule of three, rule of proportion. முத்தொழில், s. The three kinds of divine operation. See பஞ்சகிருத்தியம், under கிருத்தியம். முத்தொழிற்பகவன். God--as creating, preserving and destroying. முத்தொழிலோர், s. [pl.] Three classes of people--agriculturists, traders and herdsmen, வைசியர்ப்பொது. (சது.) முத்தொள்ளாயிரம், s. A kind of popular poetry embracing three sections of different metres, each containing ninehundred stanzas, ஓர்காப்பியம். முத்தோஷம், s. Three humors of the body. 2. Three defects in composition. See தோஷம். முந்நாழி, s. Three measures. See நாழி. முந்நீர், s. The sea as containing three different kinds of water--rain, riverwater, and that of the abyss; and as having three different qualities--to produce, preserve, and destroy, கடல். முந்நூல், s. The three kinds of sacred learning. See நூல். 2. A brahman's sacred thread, the poita, பூணூல். (p.) முந்நூறு, s. Three-hundred. முப்பது, s. Thirty; [ex பது=பஃது.] முப்பகை, s. The three enemies. See பகை. முப்பலம்--முப்பலை, s. The three medicinal fruits. See திரிபலை. முப்பழம், s. The three chief kinds of fruit, வாழை, plantain; வருக்கை, jack, and மா, mango. முப்பழமும்சோறும்போடுகிறது. Serving up rice and the best fruits; i. e. treating hospitably. (c.) முப்பழச்சாறு, s. The juice of the three kinds of fruit. முப்பாட்டன், s. [fem. முப்பாட்டி.] A grand-father's grand-father. (c.) முப்பால், s. The three genders, as திரிலிங்கம். 2. Three kinds of subjects, as அறத்துப்பால், பொருட்பால், காமத்துப்பால். முப்பாவினம், s. The three classes of poems. See பாலினம், under இனம். முப்பாழ், s. [in Hindu Metaphysics.] Three vacua in the human body, said to be in three different parts. முப்பான், s. Thirty; [ex பான்.] (p.) முப்பிணி, s. The three kinds of temperament. See பிணி. முப்புடி, s. The three qualities, as திரி புடி. முப்புடைக்காய், s. Cocoa-nut, தேங் காய். (p.) முப்புரம், s. [also மூவெயில்.] The three cities. See திரிபுரம். முப்புரி, s. The three strands of a cord. 2. The three cities, as முப்புரம். முப்புரிக்கயிறு. A three stranded string, a three-fold cord. (c.) முப்புரிநூல், s. A three-threaded-cord, brahmanical cord, பூணூல். முப்புரிநூலோர். Brahmans, those who wear the three-fold-cord, பார்ப்பார். (p.) முப்புள்ளி, s. The letter ஃ, ஆய்தஎ ழுத்து. (சது.) முப்பூரம், s. The three distinct lunar mansions, பூரட்டாதி, பூரம், and பூராடம். (p.) முப்பேதம், s. The three differences. See பேதம். முப்பொருள், s. Trimurti, &c. See பொருள். முப்பொறி, s. The three organs of sense as instruments of worship. See பொறி. மும்மடங்கு--மும்மடி, s. Three times over, three-fold. See மடங்கு. (c.) மும்மடியாகுபெயர், s. A species of nouns of secondary signification, by three steps of application, as காரறுக்கப் பட்டது, the rainy season's harvest is gathered. In this கார், black--applied to clouds--is used for the rainy season; the crop gathered is of that season. மும்மணிக்கோவை, s. A necklace of three strings of beads. 2. A poem of thirty stanzas, divided into three parts of ten stanzas, the verses of each ten, containing different stanzas, and in each ten, the classification is diverse from the rest. See பிரபந்தம். மும்மணிமாலை, s. A poem of thirty stanzas, of three different kinds of verse, வெண்பா, கலித்துறை, and அகவல், with the அந்தாதி termination. மும்மண்டலம், s. The three parts in the human body. See மண்டலம். மும்மலம், s. The three evil passions. See மலம். மும்மாரி, s. Raining thrice. See திங் கள். மும்மீன், s. The fifth lunar mansion. See மிருகசீரிடம். (சது.) மும்மூர்த்தி, s. The Hindu Triad, as திரிமூர்த்தி. மும்மூன்று, s. Three times three. 2. Three by three, by threes, மூன்றுமூன்று. மும்மை, s. Three different states of existence: 1. உம்மை, the former birth; 2. இம்மை, the present state, &c.; 3. அம் மை, or மறுமை, futurity; [ex மை.] (p.) மும்மொழி, s. Three sorts of speech. See மொழி. 3)

mū (p. 361) adj. Antique, old. 2. Three, third, as மு. மூதாதை, s. A grand-father, பாட்டன். மூதாய், s. Grand-mother, பாட்டி. மூதேவி, s. The goddess of ill luck, misery, or deformity,--the elder sister of Lukshmi. 2. A deformed person. மூர்க்கன்முகத்தில்மூதேவிகுடியிருப்பாள். The மூதேவி will dwell on the face of a passionate fellow. மூவணை, s. Three yoke of oxen; [ex அணை.] (c.) மூவரசர், s. The three famous kings, See அரசன். மூவர், s. Three persons. 2. the Triad. அவர்கள்மூவரும். All three of them. மூவழி, s. [in gram.] Three places, as முதல், இடை, கடை. மூவறிவுயிர், s. Creatures of three senses. (p.) முன்னிலைப்பன்மைவினைமுற்று, s. Finite verbs of the second person plural. முன்னிலைப்பாடு, v. noun. Bail, security, pledge, சாமீன். முன்னிலையசைச்சொல், s. An expletive used with the second person singular, as சென்மியா, where மியா is an expletive. முன்னிளவல், s. An elder brother who is still young, தமையன். 2. The brother next to the oldest; [ex இளவல்.] (p.) முன்னிற்க, inf. To stand before, protect, பாதுகாக்க; [ex நிற்க.] அஞ்சாமல்வாஎல்லாவற்றிற்கும்நானேமுன்னிற்பே ன். Fear nothing, but come, I will protect you. நான்உனக்குமுன்னின்றுபேசமாட்டேன்......I won't speak in your defence. முன்னிற்கிறவன், appel. n. A bail. 2. One who speaks or acts for another. 3. A protector. முன்னீடு, s. A jewel for the ear of a woman. 2. A responsible person. முன்னும்பின்னும். Before and behind. முன்னும்பின்னும்பார்த்துச்செய். Do it with due deliberation. முன்னூல், s. Original law, the Veda, வேதம். See முதனூல்; [ex நூல்.] முன்னூற்கேள்வன், s. God, the author of the law, கடவுள் (p.) முன்னெண்ணம்--முன்னெழுச்சி, s. Thoughts of the past. முன்னெற்றி, s. The upper part of the forehead; [ex நெற்றி.] முன்னே. Before. See முன்னமே. முன்னேரம், s. A little time before night, the evening twilight. 2. The forenoon--oppos. to பின்னேரம், இளம்பகல். முன்னேர், s. The leading team in ploughing; [ex ஏர்.] முன்னேற, inf. To anticipate. மூ மூவாட்டை, s. Three years. 2. adj. Of three years; [ex ஆட்டை.] மூவிசை, s. The three different parts in music. See இசை. மூவிடம், s. The three persons in grammar. See இடம். மூவிராசாக்கள்திருநாள், s. [R. C. usage.] A festival in honor of the three wise men from the East, who came to worship Jesus at Bethlehem. மூவிலைவேல், s. A trident, சூலம். (சது.) மூவினம், s. The three-fold class of consonants. See இனம். 2. The three chief kinds of gregarious cattle--cows, buffaloes, and sheep or goats. மூவுலகம், s. The three worlds. See உலகம். மூவுலகாளி, s. God--For this and similar compounds, see under உலகம். மூவெயில், s. [com. முப்புரம்.] Three cities of the Asuras. See எயில். மூவைந்து--மூவாறு--மூவேழு--மூவெ முன்னை, s. Previous time, முன். 2. Elder sister, அக்காள். 3. Elder brother, அண்ணன். 4. Antiquity, பழமை. (சது.) முன்னையது, appel. n. That which was before. முன்னையிலும்--முன்னையைப்பார்க்க. More than before. முன்னோர், s. A king's ministers, மந்திரி கள். 2. Prodecessors, ancestors, பெரியோர். முன்னையோர், s. As முன்னோர், 2. முன்னொற்றி, s. A first mortgage; [ex ஒற்றி.] முன்னோடி, appel. n. The leading demon among the devils, supposed to traverse streets in time of pestilence, முன்னோடும் பேய். 2. A silver-stick-bearer going before a palanquin. முன்னோன், s. God, who is before all, கடவுள். 2. Ganesa, விநாயகன். (சது.) 3. An elder brother, தமையன். 10) *