catur (p. 159) s. (Sa. Chatur.) Four-fold. 2. [vul.] A party to witness dancing, &c.-as சதிர். 1,3. 3. Sagacity, &c.--as சதுரம். 2, 3, 4. 4. Propriety, suitableness, good, நன்மை. (p.) சதுரகராதி, s. A dictionary consisting of four divisions viz. 1. பெயரகராதி, the different signification of words. 2. பொ ருளகராதி, containing words of the same signification. 3. தொகையகராதி, containing collective nouns or generic words. 4. தொடையகராதி, a rhyming dictionary. சதுரங்கம், s. The aggregate of the four constituents of an army, elephants, horse, chariots and infantry, கச ரத துரக ப தாதி. 2. The game of chess, consisting of fingures representing the four kinds of force in an army, ஓர்விளையாட்டு; [ex அங்கம், member.] (c.) சதுரங்கத்துக்கடிபார்க்க, inf. To think of speculate at chess how to win, &c. 2. [loc.] To use various stratagems. 3. Met. To deliberate, யுத்திக்க. (R.) சதுரங்கசேனை--சதுரங்கதானை, s. As ச துரங்கம், 1. சதுரங்கதாரணை, s. One of the தாரணை. see நவதாரணை. சதுரங்கபட்டணம்--சதுரை, s. The town of Sadras, ஓரூர். சதுரங்கபந்தம், s. Verses arranged in fanciful figures. See மிறைக்கலி. சதுரங்கமாட, inf. To play at chess. சதுரங்கக்காய், s. Chess-men. சதுரங்கபலம்--சருதங்கதளம், s. A force composed of the four military constituents of an army. See சதுரங்கம். சதுரங்கயுத்தி--சதுரங்கவெத்து, s. Stratagem at chess. சதுர்முகன்--சதுராளன், s. Brahma, பிரமன். சதுர்க்காலம், s. The four different seasons of the year in northern countries. சதுர்க்கோணம், s. Quadrangular figure, a tetragon. சதுர்த்தசம், s. Fourteen, பதினாலு; [ex தசம், ten.] சதுர்த்தசபுவனம், s. The fourteen worlds. சதுர்த்தசி, s. The 14th day of the moon. See திதி. சதுர்த்தர், s. Sudras--the forth caste of the Hindus, சூத்திரர். சதுர்த்தி, s. The fourth day after the new or full moon. See திதி. சதுர்ப்பலன், s. Privilege, a good fortune (p.) சதுர்ப்பாகம், s. Four parts. 2. The fourth part. சதுர்ப்பாடு, v. noun. [prov.] Eloquence, skill, excellence. See சதுரப்பாடு. சதுர்ப்புயன், s. The god Vishnu, the four armed. சதுர்யுகம்--சதுரியுகம், s. A Maháyuga, being the aggregate of the four yugas or 4,32, years. சதுருபாயம்--சதுர்விதோபாயம், s. The four kinds of expedients for overcoming an opponent. See உபாயம். சதுர்வருணம், s. The four castes. சதுர்வேதம், s. The four vedas. See வேதம். சதுராச்சிரமம், s. The four orders or states of religious life. See ஆச்சிரமம். சதுரானவிலை, s. A low cheap price. சதுர்காண, inf. To be cheap, to be obtained at a low price. (R.) சதுர்விளையாட, inf. To dance as a dancing girl before an assembly. (Rare.) 32)

cuttam (p. 193) s. W. p. 851. S'UDD'HA. Pureness, cleanness, chastity--as சுசி. 2. Genuineness, entireness, reality, சுயம். 3. Faultlessness, correctness, பிழையின்மை. 4. Strict morality, sanctity, மாசின்மை. 5. Being unmixed, untainted, unadulterated, கலப்பின்மை. 6. Innocence, innocence established by trial or ordeal, கறையின்மை. (c.) 7. The third and highest state of separate souls next to absorption, சுத் தாவத்தை. 8. A prefix to the names of the phases of the moon in her increase-as opposed to பகுளம். 9. (fig.) Health, salubrity, recovery from disease, welfare, சொஸ்தம். 1. [in astron.] Correction or equation. சுத்தஞ்சோறுபோடும். Pureness will make one prosperous. சுத்தக்கறுப்பு, s. Entire blackness. (c.) சுத்தக்காரன், s. A man who is neat and clean. 2. (fig.) A pure, innocent man, சுத்தன். சுத்தசதுர்த்தசி, s. The fourteenth phase of the moon in her increase--as opposed to பகுளம். சுத்தசத்தியம், s. The simple truth, genuineness, authenticity. சுத்தசலம், s. Clean or pure water. சுத்தசூனியம், s. Absolute nothingness, nonentity, முழுப்பாழ். (c.) 2. Atheism. நிரீச்சுரம். சுத்த சூனியமாக்கிப்போட்டான். He has utterly destroyed the family. சுத்தசைதன்னியம், s. Pure spirit, pure intellect--as distinct from matter. (p.) சுத்தசைவம், s. The highest, or the sixteenth degree of Saivism. See சைவம். சுத்தச்சிவப்பு, s. Pure red, scarlet. (c.) சுத்தஞானம், s. Pure, spiritual knowledge; pure ஞானம் unmixed with works. (p.) சுத்ததத்துவம், s. One of the five properties of Siva. See சிவதத்துவம். சுத்ததாளம், s. A superior kind of தா ளம். சுத்ததினம், s. A lucky day. See சுதினம். 2. New year's day, வருஷப்பிறப்பு. 3. The exact number of days elapsed in an epoch, or in any fixed portion of time --considered as an element for finding the longitude, &c., of the sun, moon, planets, &c. சுத்தத்தோடிருக்க, inf. To be pure in body and mind. சுத்தநாசம், s. (also சர்வநாசம்.) Entire destruction, utter ruin. (c.) சுத்தநிலை, s. As சுத்தம், 7. சுத்தபஞ்சமி, s. The fifth day of the new moon. See பஞ்சமி. சுத்தபட்டினி, s. Utter starvation. (c.) சுத்தபத்தி, s. Real piety, sincere devotion. சுத்தபரிமளம், s. Fragrance, sweet scent. சுத்தபரிசம், s. [in astron.] True time of the beginning of an eclipse. சுத்தபரிசுத்தாங்கம், s. Entire purity, holiness. (Colloq.) சுத்தபவித்திரம், s. Entire pureness, holiness. (p.) சுத்தபாடம், s. The correct or genuine reading. சுத்தபோசனம், s. Sacred food--commonly used in reference to offerings made in the temples. சுத்தபௌரணை, s. The oppositions of the sun and moon. சுத்தபுடம், s. [in astron.] The real situation (longitude) of a planet, &c., as differing from its mean place. சுத்தப்பட, inf. To be cleaned. சுத்தப்படச்செய்ய, inf. To make a thing neatly. 2. [in carpentry.] To plane the wood smoothly. சுத்தப்பிரதி, s. A fair copy. (c.) சுத்தபூமி, s. Cleared land. (p.) சுத்தப்படுத்த--சுத்தம்பண்ண, inf. To cleanse, to clear away, make clean. சுத்தப்பிழை, s. Complete error. (c.) சுத்தப்பொய், s. A downright lie. (c.) சுத்தமத்தளம், s. A superior kind of மத்தளம். சுத்தமனம், s. A frank, sincere mind, கபடமின்மை. 2. A pure mind. சுத்தமாயை, s. Pure spiritual Maya. See மாயை. சுத்தமாய், adv. Wholly, entirely, utterly, absolutely. 2. At all, in the least. (c.) இன்றைக்கெனக்குச்சுத்தமாச்சாப்பாட்டுக்கில்லை. I am, to day, entirely destitute of food. சுத்தமார்க்கம், s. Pure conduct, spotless morality. 2. Sincere piety. 3. The true system of religion. சுத்தம்பண்ண, inf. To purity, either physically or ceremonially; to cleanse, to refine. 2. [in astron.] To equate or correct. சுத்தம்பேச, inf. [prov.] To speak boastingly of one's character, parentage, connexions, &c. சுத்தவநியாயம், s. A gross injustice. (c.) சுத்தவாசனை, s. Pure fragrance. 2. (fig.) A pure state of the soul--oppo. to மலினவாசனை. சுத்தவாளர், s. [improp.] Pure persons. 2. (Rom. usage.) Saints, அர்ச்சியசிஷ்டர். சுத்தவாளி, s. A person proved innocent in a court of justice, not guilty-oppo. to குற்றவாளி. (c.) 2. A holy person. சுத்தவிக்கேபம்--சுத்தவிட்சேபம், s. [in astron.] The true celestial latitude. See புடலிக்கேபம். சுத்தவித்தை, s. [in Agam.] A preponderance of spiritual knowledge above a tendency to works. See சிவதத்துவம். சுத்தக்கட்டிவெள்ளி--சொக்கவெள்ளிக் கட்டி, s. A lump of pure silver. (c.) சுத்தவீரம், s. True valor, heroism. (c.) சுத்தவீரர், s. (sing. சுத்தவீரன்.) True heroes. சுத்தவுபவாசம், s. Absolute fasting, total abstinence during a fast. சுத்தவெள்ளை, s. Pure white. 2. That which is entirely white. (c.) சுத்தன், s. A pure person, a sincere person, பரிசுத்தன். (c.) 2. One ripe for liberation from births, a soul in the third, or highest stage, next to absorption, நின்மலன். 3. Siva, அரன். 4. Brahma, ஐயன். 5. Argha, அருகன். 6. Vishnu, அரி. கைச்சுத்தம், s. Cleanness of hands or freedom from bribery. (c.) மெய்ச்சுத்தம், s. Cleanliness of body. (c.) மனச்சுத்தம், s. Mental purity. (c.) வாய்ச்சுத்தம், s. Veracity, or cleanness of mouth. (c.) சுத்தாங்கம், s. Pureness, cleanness, purity, sanctity, சுத்தம். 2. Entireness, absoluteness, முழுமை; [ex அங்கம்.] (c.) சுத்தாங்கமாய்ப்போயிற்று. It is entirely gone. 2. It is quite clean. சுத்தாங்கன், s. A pure person, one without moral stain. (Colloq.) சுத்தாத்துமா, s. A person of superior, spiritual knowledge. 2. One of spotless, irreproachable character. 3. A soul approximating to liberation. (p.) சுத்தாவத்தை, s. As சுத்தநிலை; [ex அ வத்தை.] சுத்தோதகம், s. Pure water. See under உதகம். 94)

cautti (p. 212) s. (Tel.) The fourth day of the moon's age. See சதுர்த்தி--used abusively. (c.) முருங்கைக்காய்ச்சோற்றி, s. The inner part of the முருங்கை fruit. 153)

titi (p. 238) s. A phasis of the moon, or lunar day of different lengths, of which there are fifteen in the increase, and the same in the decrease of the moon. W. p. 376. TITHI. They are, 1. பிரதமை. துதியை or விதி யை. 3. திரிதியை. 4. சதுர்த்தி. 5. பஞ்சமி. 6. சஷ்டி. 7. சத்தமி. 8. அஷ்டமி. 9. நவமி. 1. தசமி. 11. ஏகாதசி. 12. துவாதசி. 13. திரையோதசி. 14. சதுர்த்தசி. 15. பௌர்ணிமி, full moon, or அமாவாசியை, new moon. The days from the new to the full to the new are பகுளம். 2. Anniversary of the death of a parent, elder brother, &c., சிராத்தம். (c.) 3. One of the wives of the Rishi Casyapa, and mother of the Daityas or திதிமைந்தர், one of the two classes of foes to the gods, தைத்தியர்தாய். W. p. 48. DITI. திதிவாரநட்சத்திரயோககரணங்கள். The five parts of a Hindu calendar. See பஞ்சாங் கம். திதிகொடுக்க--திதிபண்ண, inf. To give alms on the anniversary of the death of near relatives for their benefit. திதிகொள்ள, inf. To make choice of one of two lunar days for fasting, funeral rites, &c., when they both occur on the same solar day. திதிட்சயம், s. Day of new moon, அ மாவாசியை. W. p. 376. TITHIKSHAYA. திதிநாடி, s. Duration of an eclipse in Nalikas, &c., கிரகணகாலம். திதிநிச்சயம்--திதிநியாதம், s. The determining of an appropriate tithi for any particular ceremony. திதித்திரயம், s. The lunar days occurring in the same day of twenty-four hours. திதித்துவம், s. A calendar which marks all the fasts, religious observance. &c., ceremonies prescribed on certain days of the year. திதித்துவயம், s. The occurrence of two lithis on one solar day in each of which ceremonies for the dead may be performed. திதியர்த்தம், s. Half of the duration of an eclipse. திதிவிரதம், s. Fasts regulated by lunar days. See விரதம். 60) *

tuṭṭam (p. 245) --துஷ்டம், s. Wickedness, vileness, atrocity, heinousness, flagitiousness, தீங்கு. 2. Wildness, savageness, firceness, ferocity, கொடுமை. 3. Violence. virulence, malignancy, மூர்க்கம். W. p. 418. DUSHT'A.--Note. This word is often used adjectively, as துஷ்டமனிதன். துஷ்டகண்டகன், s. A barbarous savage, a vile wretch, மிகுதுஷ்டன். துஷ்டகுணம்--துஷ்டத்தனம், s. Wickedness, fierceness, ferocity, barbarity, கெட்டகுணம். துஷ்டசதுர்த்தர், s. Four ferocious persons celebrated in Mahabharat, துரியோத னன், துச்சாதனன், கண்ணன், சகுனி. துஷ்டசிரோமணி--துஷ்டசித்தன், s. A very wicked person. துஷ்டதேவதை, s. A malignant deity. துஷ்டத்தொழில், s. A barbarous or ferocious act. துஷ்டநடை--துஷ்டமார்க்கம், s. A wicked life. துஷ்டநிக்கிரகம், s. Destruction of the wicked; commonly as an attribute of a good king--oppos. to சிஷ்டபரிபாலனம். துஷ்டமிருகம், s. A wild beast. துஷ்டவித்தை, s. The black arts, as witchcraft, magic, &c., when employed for injury, or destruction. துஷ்டவினை, s. As துஷ்டவித்தை. 2. Evil effects of witchcraft, on the person against whom it is intended. துஷ்டன், s. (plu. துஷ்டர்.) A wicked man, a savage. 2. A scorpion, தேள். 53)

piḷḷai (p. 318) s. Child, infant, male or female offspring, குழந்தை. 2. Son, சுதன். 3. Youth, a lad, இளைஞன். 4. A title suffixed to the name of males in some families of the Vellalar caste, also a respectful appellative given to any male of this class, and sometimes to others, ஓர்பட்டப்பெயர். 5. The young of animals living on the branches of trees, as the monkey, &c., கோட்டில்வாழ் விலங்கின்பிள்ளை. 6. The young of the swine, deer, cat, hare, &c., பன்றி, மான், பூனை, முயலி வற்றின்குட்டி. 7. The young of the அன்றில் bird. 8. [sometimes.] The young of birds in general, பறவைக்குஞ்சுகளின்பொது. 9. The young of a cocoa-nut, தென்னம்பிள்ளை. 1. The setting, or planting, of any tree, நாற்று. 11. An affix to the names of some birds and animals, as அணிற்பிள்ளை, கீரிப்பிள்ளை, கிளிப் பிள்ளை. 12. [usage.] A small black bird, கரிக்குருவி. 13. The mainate, நாகணவாய். 14. The god Bhairava, வைரவன்; [ex பிள், bursting, as the amnios at birth or பீள்.] (சது.) பிள்ளையவர்கள்வருகிறார்கள். The master is coming--used by the Vellalas. பிள்ளைக்கு விளையாட்டு சுண்டெலிக்குச்சீவன்போ கிறது. It is play to the child, but death to the mouse. பிள்ளாயெனல், v. noun. Speaking kindly to a junior. ஏன்பிள்ளாய். Well, child! ஆண்பிள்ளை, s. A male child; a man, &c. See ஆண். பெண்பிள்ளை, s. A female child; a woman. See பெண். பிள்ளைக்கரைத்தல், v. noun. Procuring abortion. பிள்ளைகொல்லி, appel. n. Infanticide. 2. A disease fatal to infants, ஓர்நோய். 3. A kind of assaf&oe;tida, ஓர்பெருங்காயம். பிள்ளைக்கட்டி, s. The f&oe;tus in the early stages of pregnancy. பிள்ளைக்கவி, s. A species of poetic composition. See பிள்ளைத்தமிழ். பிள்ளைக்கற்றாழை, s. A common species of கற்றாழை, used medicinally, being always green. பிள்ளைக்கிணறு, s. A small well or hole sunk within a well. பிள்ளைக்கைவளை, s. Bracelets worn by children பிள்ளைக்கோட்டை. s. A small fort, forming an entrance to the larger, சிறு கோட்டை. 2. A citadel. பிள்ளைச்சோமன், s. A small சோமன் cloth for a boy or girl. பிள்ளைத்தக்காளி, s. A shrub. See தக் காளி. பிள்ளைத்தமிழ், s. A poem celebrating the different stages in the infancy and childhood of a hero, comprized in ten parts: 1. காப்பு, putting on the armrings, with magical rites; 2. செங்கீரை, first voluntary movements of the child compared to the motion of herbs by the breeze; 3. தால், lulling the child in the cradle with songs; 4. சப்பாணி, the first clapping of its hands; 5. முத்தம், kissing; 6. வாரானை, extending its hands and calling to be taken; 7. அம்புலி, showing the moon to the infant; 8. சிறுபறை, amusement of a small drum; 9. சிற்றில், making (in play) little houses, or trampling on those made by girls; 1. சிறுதேர். drawing little carriages.--Note. When a heroine is described, instead of the last three, the following are substituted, eighth கழங்கு, a kind of play with brass balls; ninth அம்மானை, a curious play with balls; tenth, ஊசல், swinging. There are two more compositions, bearing this title, one by குமரகுருபரதேசிகர், in praise of மீனாட்சி, the goddess at Madura; the other, by மார்க்கசகாயதேவர், of the childhood of Skanda. பிள்ளைத்தாய்ச்சி, s. A pregnant woman. பிள்ளைத்தேங்காய், s. The best kind of cocoa-nut, reserved for planting, நாற்றுத் தேங்காய். (Jaff.) பிள்ளைத்தேள், s. A centiped; Scolopendra, as மட்டைத்தேள். பிள்ளைப்பிறை, s. The youthful moon, இளஞ்சந்திரன். (p.) பிள்ளைப்பூச்சி, s. A kind of insect, the Gryllus, உழுவான், which going into mud is not defiled--so the spiritual man. பிள்ளைபெற, inf. To bring forth a child. பிள்ளைபெறாதமலடி, s. A barren woman, used of one who is cruel. பிள்ளைப்பெற்றவீடு, s. The house of a lying-in-woman, considered ceremoniously unclean. பிள்ளைப்பேறு, v. noun. Child-birth. பிள்ளைப்பேறறிந்தவள், s. A midwife. பிள்ளையைமஞ்சணீர்குடிக்கிறது, v. noun. Drinking turmeric water; i. e. adopting a child. பிள்ளைமாபிரபு, s. [prov.] A nobleman, an eminent person, பெருமையிற்சிறந்தோன். பிள்ளைமார், s. [pl.] Respectable men, gentlemen; men of the பிள்ளை caste. பிள்ளைமை, s. Childishness, puerility, babyhood, any thing infantile, பிள்ளைத்தன் மை. பிள்ளையாண்டான், appel. n. A young man, a youth, boy, lad, வாலிபன். பிள்ளையார், s. The god Ganesa, sometimes, Skanda and Sambanda Mûrti. பிள்ளையார்சதுர்த்தி, s. A fast on the fourth day of the new or full moon in honor of the god Ganesa. பிள்ளையார்சுழி, s. A curve to represent பிள்ளையார். See சுழி. பிள்ளையுண்டாகுதல், v. noun. Becoming pregnant. பிள்ளைவங்கு, s. [prov.] A cavity or socket to receive the mast of a dhoney, பாய்மரம்நிறுத்தும்குழி. பிள்ளைவண்டு, s. A young beetle, இள வண்டு. பிள்ளைவிழுதல், v. noun. [vul.] Miscarrying, கருவழிதல். ஊத்தாம்பிள்ளை, s. A bladder. (R.) Sometimes ஊத்தாம்பெட்டி. 16)