kuru (p. 125) s. A guru, a spiritual teacher, a priest, ஆசான்.--Note. According to the shastras, the guru is to be regarded by the disciple as the personification of the deity; and to be worshipped with divine honors. In his presence, the disciple is exonerated from his accustomed rites, and devotions, and addresses him by appellatives, used in addressing the deity of his sect. 2. the planet Jupiter, regarded as the guru or priest of Swerga, &c., வியாழன். 3. Heaviness, weight, பாரம். 4. Consequence, importance, moment, காத்திரம். 5. Greatness, eminence, excellence, exaltedness, பெருமை. 6. [in music.] The quantity of a long vowel, or a long note. இருமாத்திரை. 7. [in gram.] A long vowel, நெடில். 8. [in the Agamas.] The deity Siva--as illuminator of souls, சி வன். 9. Divinity, திவ்வியம். Wils. p. 293. GURU. 1. A kind of native arsenic,, பலண் டுறுகம். 11. [in medi. &c.] Blue vitriol, துருசி. 12. [in alchy.] A compound medicine, formed of different metals; phylosopher's powder, உலோகங்களை வேதிக்குங்சிந்தூரமுதலியவை. 13. [in chem.] Mercury, இரதம்.--Note. In the last three senses, the word Guru has its technical meanings, derived however from its literal meaning of precepter and director. 14. Brilliancy, lustre, effulgence, பிரகா சம். Wils. p. 31. GHRU. 15. The name of one of the nine sons of அங்கீதிரன், who was the first monarch of Jambu Dwipa, அங்கீதிரன்புதல்வரில் ஒருவன். (காந்.) 16. One of the nine division or var'shas of Jambu Dwipa which fell to the share of the prince Kuru, being the most northern portion beyond the Sringa range of mountains, குருவருடம். 17. The name of a prince of the lunar race, famous in the Bharata, from whom the family was called குருகுலம் and the descendants, கௌரவர்; குரு குலவம்சத்து முதல்அரசன். (பார.) 18. A country near Delhi, over which Kuru of the lunar race was once a sovereign, குருபூமி. (பார.) 19. prickly heat, வேர்க்குரு; Wils. p. 232. KURU. 2. Pustule, blister; hence, any eruptive disease--as the small-pox, chicken-pox, measles, &c., குருவியாதி. குருஆரால்மூக்குப்போலிருக்கின்றது. The smallpox is like the nose of a lamprey. குருநாதன், s. The name of Skanda-as having explained to his father Siva the mystic word ஓம். 2. Siva. 3. A guru--as the lord of the disciple. குருபரன்--குருமூர்த்தி, s. The deity in human form, appearing for the instruction of a devoted person of the சக லர், especially spoken of Siva. குருகடாட்சம், s. The gracious or benign look of the guru on his disciple, dispelling sin, imparting spiritual wisdom, and preparing the soul for emancipation. குருகற்பனை, s. Precept or the guru-deemed sacred. குருசந்தானம், s. A regular succession of priests, or gurus. குருசம்பாவனை, s. Blessing or favor of the guru. 2. Worship or honor due to the guru. குருசம்பிரதாயம், s. Oral instruction in the secret meaning of the mantras, &c., handed down from generation to generation, in the line of the guru, and by him communicated confidentially to his advanced disciples. குருசன்னிதானம், s. The presence of the guru. குருசேடம், s. Remains of a guru's food--considered sacred, குருப்பிரசாதம். குருசேவை, s. Civilities, duties, worship, &c., paid to a guru, குருஉபசரணை. குருதக்கணை--குருதட்சிணை, s. Fees or presents to the guru, commonly in money, given with due homage, &c. குருதீட்சை--குருதீக்கை, s. The initiation of a disciple by a guru to certain privileges of his religion, or afterwards to a more advanced degree, குரூபதேசம். குருத்திரவியம், s. Property or treasure of the guru. குருத்துரோகம், s. Treachery towards a guru, or injury of one. குருநிந்தை, s. Indignity to the priest. குருத்துவம், s. Priesthood, or the dignity, power, honor, &c., of a guru, குருத்தன்மை. 2. Honor, respectability, கனம். Wils. p. 293. GURUTVA. குருபத்தி--குருவிசுவாசம், s. Dutiful love, piety, &c., towards the guru, குருவி னிடத்திலன்பு. குருபத்தினி--குருபன்னி, s. The wife of a guru, குருவின்மனைவி. குருபாரம்பரியம், s. Ancestral priesthood in regular succession; the lineage or genealogy of a guru,குருபாரம்பரை. குருபீடம், s. The dignified seat, or office of a guru, குருஸ்தானம். குருபுத்திரன், s. A son of a guru, குரு புதல்வன். 2. An obedient disciple, உண் மையானசீஷன். குருபூசை, s. Pujah or worship, offered to a guru, by an advanced disciple competent to do it, குருவுக்குச்செய்யுமாராதனை. 2. Food, &c., given to Brahmans, religious mendicants, &c., by the disciples of a deceased guru, in rememberence of him as deifled, இறந்துபோனகுருவைக்குறித்துச்செய் யும்பூசை. குருபோதனை, s. The instruction of the guru. குருப்பட்டம், s. The office, authority of dignity of a guru, குருத்துவம். குருப்பட்டம்பெற, inf. To receive priesty authority, ordination, &c. குருப்பட்டாபிஷேகம், s. The ordination of a guru. குருப்பிரசாதம், s. The favor, grace, or blessing of the guru; gift from the guru, குருவருள். 2. Remains of a guru's food, குருவுண்டசேஷம். குருமரியாதை, s. Reverence for the guru. குருமுகமாய்க்கேட்க--குருமுன்னிலை யாயறிய--குருவாக்கியமாய்க்கேட்க inf. To learn viva voce, so as to attain certainty in doubtful matters. குருமுறை, s. A guru's teaching, குரு சொல்லியமுறை. குருமுன்னிலையாய், In the presence of the guru, குருவின்முன்னிடம். 2. By means or favor of the guru, குருமூலம். குருமை, s. Dignity, superiority, பெ ருமை. குருமூர்த்தம், s. The manifestation of a deity as a guru for the instruction of disciples; especially spoken of Siva, குரு வடிவம். குருலிங்கசங்கமம், s. An aggregate of the spiritual guru--Siva under the phallic emblem--and the devotees of Siva, குருவுஞ் சிவமுந் திருக்கூட்டமும். குருமொழி--குருவசனம்--குருவாக்கியம் --குருவாக்கு, s. The precepts, instructions, &c., of a guru. குருவுக்குநாமம்வைக்கிறவன், s. One who out-schemes, and out-wits, his guru, teacher or superior. குருவுபதேசம்--குரூபதேசம்,s. The initiation of a disciple by the guru. சற்குரு, s. A divine guru, the heavenly teacher. குருசந்திரயோகம், s. The conjunction of Jupiter and the moon in the same sign--considered auspicious. குருசாரபலம், s. [in astrol.] Good and ill results, derived from the progress of the planet Jupiter through the signs, வியாழபலன். குருவாரம், s. Thursday, வியாழக்கிழ மை. குருக்கொடுக்க, inf. [prov.] To instigate, ஏவிவிட. 2. To persuade, incite, commonly to a bad action, கொடுமைசெய் யத்தூண்ட. 3. To assume to teach, give advice &c., in the presence of the learned, புத்திசொல்ல. குருக்கொள்ள, inf. To assume to teach, give advice, &c., above one's age. இராசநீதி குருக்கொண்டு முதிர்ந்தனையோ. Do you take upon you to teach jurisprudence? (பார.) குருதுரியம், s. [in the Agamas.] The highest degree in the சுத்தம் state of souls; that next to absorption. குருபதம், s. The bliss of the deity, சதானந்தம். 2. Liberation from births, and absorptiom in the deity, பிறவிநீக்கம். குருமுடிக்க, inf. To combine ingredients with medicines to make them active, or to neutralize poisonous qualities, &c., இரசவாதகுருமுடிக்க. குருகுலம், s. The Kuru dynasty; the patronymic is commonly applied to the sons and descendants of Dhrutarashtra, குருவமிசம். குருகுலத்தரசர்--குருகுலவேந்தர், s. Kings of the Kuru race. குருநிலம், s. The territory of the king Kuru. குருக்கேத்திரம்--குருக்ஷேத்திரம், s. The country near Delhi, the scene of the great battle between the Kurus and Pándavas, described in the Bharata. Wils. p. 242. KURUKSHETRA. குருக்கேத்திரன், s. The name of a king in mythology, ஓர்வீரன். குருவருடம், s. One of the nine portions or divisions of the central continent, or Jambu Dwipa, ஓர்கண்டம். See வருடம். குருநாள், s. The eighth lunar asterism, பூசம். குருநாடிவிதி, s. A treatise on the ten tubular vessels in the system, and for the ascertainment of diseases by feeling the pulse, நாடிச்சாத்திரம். குருபாலப்பிரபோதிகை, s. One of the commentaries on the Sanscrit Amara Cosha. குருநோய்--குருவியாதி, s. The smallpox, வசூரி. குருபுறப்பட-குருக்காண-குருவார்க்க, inf. To take the small-pox. குருப்பிக்க, inf. v. n. [prov.] To shoot forth; to break out--as pimples, &c. குருமுகறன்--குருமூஞ்சி, s. [vul.] One whose face in pock-pitted. குருவண்டு--குருப்பூச்சி, s. A kind of spotted wasp, ஓர்குளவி. குருவெறும்பு, s. A kind of large, red ant. See எறும்பு. குருவேர், s. A plant, the roots of which are very fragrant, ஓர்செடியின்வேர். 24)

tippiyam (p. 238) s. (Sa. திவ்வியம்.) Divine, sacred. 2. The ஓமம் plant. 80) *

tivviyam (p. 241) s. Divinity, any thing celestial or god-like, தெய்வீகம். 2. Pre-eminence, super-excellence, மேன்மை. W. p. 49. DIVYA. திவ்வியகவி, s. A poet divinely inspired, தெய்வப்புலவன். திவ்வியக்கியானம், s. Divine knowledge. திவ்வியசட்சு, s. As திவ்வியதிருஷ்டி, 1. 2. The office of a seer. திவ்வியதிருஷ்டி, s. The gracious look of a deity or guru, by which sin is dispelled, and grace conferred. 2. Supernatural vision, spiritual sight, as enjoyed at pleasure by the exalted devotee. 3. A prophet. திவ்வியதேகம், s. A divine body. திவ்வியதேசம், s. A place esteemed sacred by Vaishnuvas. திவ்வியபஞ்சாமிர்தம், s. (St.) Five delicacies with which the idols are anointed. See பஞ்சாமிர்தம். திவ்வியபுதுமை, s. A miracle, அற்புதம். திவ்விபூமி, s. Holy land, central India, where religious rites are specially meritorious. 2. Places of pilgrimage. See புண்ணியபூமி. திவ்வியபோதனை, s. Divine teaching. திவ்வியவாக்கு, s. A declaration, or oracle of a deity, or saint. திவ்வியவாசனை--திவ்வியமணம், s. Sweet odors. திவ்வியரசம், s. Quicksilver. (R.) திவ்வியரதம், s. A celestial car. திவ்வியரத்தினம், s. An excellent, precious jewel, a fabulous gem. திவ்வியவருஷம், s. A year of the gods, supposed to be equal to threehundred and sixty-five years of men. திவ்வியாதிவ்வியம், s. Partaking of both natures human and divine. திவ்வியாத்திரம்--திவ்வியாஸ்திரம், s. Weapon received from the gods. திவ்வியாபரணம்.s. Superior ornaments. 2. Ornaments worn by a sacred or royal personage. திவ்வியோதகம், s. Sacred waters; rain; [ex உதகம். 45)

teyvam (p. 256) s. God, the Godhead, Deity, thus used in the neuter by good writers, கடவுள். 2. Fate, destiny, or the influence of actions performed in previous births, pursuing the soul and impelling to actions good or bad, ஊழ். 3. One of the eight kinds of marriage, எண்வகைமணத்தி லொன்று. W. p. 425. DAIVA. 4. A year, வருடம். (சது.) 5. One of the five யாகம், ஐவ கையாகத்தொன்று. தெய்வஞ்சீறில்கைதவமாளும். When the god is angry the penance is nullified. தெய்வகளை, s. Lustre of countenance a from the indwelling of Deity. See களை. தெய்வகற்பனை, s. Divine order or injunction, especially as attended by an oracle. தெய்வகாரியம், s. Divine or sacred things, concerns of religion, &c. தெய்வக்காவல், s. Divine protection. தெய்வசகாயம், s. Divine assistance. தெய்வசபை, s. The divine presence. See தேவசபை. தெய்வசாட்சி, s. God as witness. 2. the deity as all pervading. 3. Appeal to the Deity, oath. தெய்வசிந்தனை, s. Divine meditation, contemplations on the deity, &c., pious thoughts. தெய்வசுரபி--தெய்வப்பசு, s. The cow of the gods, காமதேனு. தெய்வசோதனை, s. Providential trials. தெய்வச்சாயல், s. Divine likeness, as in the countenance of a devout or holy person, chaste matrons, &c. தெய்வச்செயல், s. Providential occurrence, divine providence. தெய்வதத்துவம், s. Divine power. See தேவதத்துவம். தெய்வதுரோகம், s. Sin immediately against the Deity, as profanation, blasphemy, sacrilege, &c., apostasy, &c. தெய்வதூஷணம், s. Insult offered to the Deity, blasphemy, &c., See தேவதூ ஷணம். தெய்வத்தாபனம்--தெய்வஸ்தாபனம், s. Inspiring an image with the god represented. தெய்வத்தீர்வை, s. Divine judgement. தெய்வஸ்துதி, s. Divine praise. தெய்வத்துவம், s. The Godhead, Deity, the divine neture. See தேவத்துவம். தெய்வநாஸ்திகன், s. An atheist, but applied by the orthodox Hindus to any one who denies the divine authority of the Vedas, or doubts that of the Puranas. தெய்வநிந்தனை, s. Offence or insult offered to the Deity, blasphemy, &c. தெய்வநியமம், s. Judgement from heaven, divine decree, providential occurrence. தெய்வபத்தி, s. Devotedness, piety, religious zeal, trust in God for a good or bad destiny. தெய்வபூசை, s. Puja to a god. தெய்வப்பசு, s. See தெய்வசுரபி, தெய்வப்புலமை, s. Divinely inspired poetry--applied often to the குறள் and இராமாயணம். தெய்வப்பெண், s. A female of Swerga. தெய்வப்பெயர்த்தொகுதி, s. A classification of the names of the gods, and whatever is regarded divine, or celestial, &c., as given in நிகண்டு. தெய்வமணம், s. One of the eight kinds of marriage. See மணம். 2. Geateful odors, as திவ்வியமணம். தெய்வமத்தியஸ்தம், s. God being judge, a solemn appeal to the Deity. தெய்வமந்திரி, s. The planet Jupiter, as instructor of the gods, வியாழன். தெய்வமுனி, s. Munis of the race of Devas, as நாரதர், சூதர், &c. தெய்வமுனிவு, s. Divine indignation. தெய்வமுன்னிலை, s. Divine presence spoken woth a conscientious regard to God. தெய்வம்வழிபடல், v. noun. Worshiping of God, divine worship. தெய்வயானை, s. [improp. தெய்வானை.] A female of Swerga nurtured by the elephant ஐராவதம், and afterwards married to the god Skanda. தெய்வயானைகாந்தன், s. Skanda as husband of Devayanai. தெய்வவணக்கம், s. Divine worship. 2. Invocation, &c., of some god at the beginning of a treatise. தெய்வவிசுவாசம், s. Confidence or faith in God. 2. Belief in the divine existence, providences, &c. தெய்வவிமானம், s. An serial ear, said to move through, the sky at the pleasure of the occupier, திவ்வியவிமானம். தெய்வவிரதன், s. Bhishma, வீடுமாசா ரி. See தேவவிரதன். தெய்வாதீனம், s. Divine right, disposal, or direction தேவசுவாதீனம். 2. Divine providence, தெய்வச்செயல். தெய்வாதீனமாய்வருவது. That which happens providentially. தெய்வேத்தினம்--தேவேத்தினம், s. Divine providence. 2. Destiny or the influence of actions in a former birth. தெய்வோபாசனை, s. (St.) Divine worship, divine service. See உபாசனை. 54) *

teyvikam (p. 256) --தெய்வீகம், s. That which is divine, which appertains to God, திவ்வியம், (Sa. Daivika.) 2. Divine affairs, events, injunctions, divine providence, தெய்வச்செயல். 3. Transcendence, magnificence, super-eminence, as an august or splendid scene, மகிமை. 4. [vul.] Chance, தற்செயல். இராசீகதெய்வீகம், s. Earthly or divine power. See under இராசன். இராசீகதெய்வீகம்எப்படியோதெரியாது. How it will be, we cannot tell. தெய்வீகத்தாற்பிழைத்தேன். I providentially escaped. தெய்வீகமாய்மண்டபம்இடிந்துஅவன்தலைமேல் விழுந்தது. By chance the pavilion fell upon his head--Note. This form is used for chance, but implies a divine providence. தெய்வீகமானார். He has obtained likeness to God, is beatified. தெய்வீகபுருஷன், s. A divine man. 55)

tēvatā (p. 259) s. (St.) A deity, &c. See தேவதை. தேவதாசொரூபி, s. A sacred, holy divine person, one of special sanctity, திவ்வியசொரூபி. 2. A female of eminent beauty, அதிசுந்தரமுள்ளவள். தேவதாயோக்கியம், s. Divine excellence, as applied either to the celestials or holy men; also to any thing superexcellent in savor, beauty, &c., worthy of the gods, திவ்வியமேன்மை, Used also in irony. 22) *

prm (p. 297) adj. Best, most excellent, சிரேஷ் ட. 2. Chief, principal, பிரதான. W. p. 53. PARAMA. 3. Divine, celestial, heavenly, திவ்விய.--Note. It is sometimes used with words of bad meaning, as பரமசண்டாளன், a vile wretch. See நல். [For most of the compounds, compare திவ்வியம், தேவம், பரம்.] பரமகதி, s. Bliss, as பரகதி. பரமகருத்தன், s. The Supreme Being. பரமகாரியம், s. A divine, spiritual, or heavenly subject. பரமக்கியானம்--பரமஞானம், s. Knowledge of, or acquaintance with, the deity. பரமசண்டாளன், s. A desperate wretch. பரமசத்துரு, s. A great enemy, a chief adversary, கடும்பகைவன். பரமசந்தேகம், s. A great doubt, obscurity. பரமசமாதி, s. As பரமசாந்தி. பரமசாந்தி, s. Divine tranquility of the soul, absorbed in spiritual contemplations and enjoyments, யோகநிலை. பரமசாயுச்சியம், s. Union or identification with the deity, sometimes described as enjoyed even before quitting the body. பரமசித்தி, s. Heavenly bliss, முத்தி. பரமசுந்தரி, s. The goddess of virtue, தருமதேவதை. பரமசைதன்னியம், s. Universal spirit or intelligence, the Supreme Being. பரமதூர்த்தன், s. A capital rake, மிகு துட்டன். பரமநாழிகை, s. The whole period of hours during which a திதி, வாரம், கரணம், யோகம் or நட்சத்திரம் lasts. பரமநிஷ்டை, s. Contemplation on the deity, the mind being entirely set upon பரமநிவர்த்தி, s. Final liberation from anxieties, and secularities, &c., பாச விமோசனம். பரமபதம், s. The heaven of a god, more especially of Vishnu, as bestowed on his followers. பரமபதவாசி, s. An inhabitant of the heavenly place. 2. Vishnu; also Siva. பரமபாகவதசிகாமணி--பரமபாகவதன், s. A superior class of Vaishnuvas. பரமமூர்த்தி, s. The Supreme Being. 2. Vishnu, விஷ்ணு. பரமயோக்கியம், s. Divine excellence as தேவதாயோக்கியம். பரமரகசியம், s. A divine secret or mystery; also used in irony. பரமலுத்தன், s. A great niggard. பரமலோகம், s. A world of bliss. பரமாகாயம், s. The wide expanse of ether, as the abode of deity, or the vacuum of the yogi, பெருவெளி. பரமாங்கிசம், s. A part of divinity; [ex அமிசம்.] 2. [hon. for அங்கிசம்.] A upanishad. பரமாணு, s. An atom, the invisible base of aggregate bodies; In Wils. thirty of them are supposed to form a mote in a sunbeam, பொருண்மூலம். 2. [in modern usage.] Atmosphere, ஆகா யம்.--The atomic bases of the five elements, called பஞ்சபூதஅணு, are பிருதுவிப் பரமாணு, atomic base of earth, being water; 2. அப்புப்பரமாணு, of water, being fire; 3. தேயுப்பரமாணு, atomic base of fire, being air; 4. வாயுப்பரமாணு, of air or wind. being ether; 5. ஆகாயப்பரமாணு, of ether being maya. பரமாத்துமம்--பரமாத்துமா, s. The soul of the universe. 2. The Deity or universal soul, as contrasted with சீவாத் துமா, the human soul. பரமாத்துமன், s. God as the soul of the world, கடவுள். 2. (fig.) A saint, or glorified spirit, சுத்தாத்துமா. பரமாயு--பரமாயுஸ், s. Great age, தீர்க்காயு. 2. Full age according to one's maturity. பரமாபமம், s. The inclination of a planet's orbit to the equator; [ex அபமம்.] பரமார்த்தம், s. Any excellent or important aim, or object, மேலானபொருள். 2. A kind of spiritual knowledge which reveals the vanity and illusion of the world, மெய்ஞ்ஞானம். 3. [com. in irony.] Simplicity. பரமார்த்தகுரு--பரமார்த்தன், s. A simpleton, not experienced in worldly affairs. பரமார்த்தகுருவின்கதை, s. Story of Guru Noodle by Beschi. பரமாற்புதம், s. A divine miracle. பரமானந்தம், s. Spiritual joy, heavenly delight. 2. The Divine Being before his exertion of energy in the work of creation, பிரமம். பரமானந்தர், s. [hon.] Deity in enjoyment with ஆனந்தரூபசத்தி. பரமானம், s. [com. for பரமான்னம்.] பரமானுபவம், s. Experience in spiritual things, acquaintance or communications with the deity. பரமான்மா, s. The Deity as the soul of the universe, as பரமாத்துமா. பரமான்னம், s. Celestial food, rice boiled with milk and sugar for an oblation, பாற்சோறு. பரமேசன்--பரமேசுரன்--பரமேச்சுரன், s. A name of deity, commonly Siva, சிவன். 2. Vishnu, விஷ்ணு. 3. God, கடவுள். W. p. 54. PARAMESVARA. பரமேச்சுரி, s. Sakti or the consort of deity, commonly, parvati, பார்வதி. 2. Lukshmi, இலக்குமி. பரமேட்டி, s. The Supreme Being, பராபரவஸ்து. 2. Siva, சிவன். 3. Vishnu, விஷ்ணு. 4. Brahma, பிரமன். 5. Argha, அருகன். W. p. 54. PARAMESHTIN. பரமௌஷதம், s. An excellent medicine, மேலானமருந்து. 29)