alangkāram (p. 27) s. Ornament, decoration, embellishment, சிறப்பு. 2. Beauty, அழகு. 3. Rhetorical ornament, figures of language, rhetoric, அணியிலக்கணம். 4. One of the sixty-four கலைஞானம், கலைஞானமறுபத் துநான்கினொன்று. Wils. p. 73. ALANKARA. There are thirty-five figures of language; viz.: 1. தன்மை, a word or phrase expressing the nature of a thing. 2. உவமை, a parable. 3. உருவகம், metaphor. 4. தீவகம், a word once used and understood in the other parts of the sentence. 5. பின் வருநிலை, the repetition of the word beginning a sentence with the same or a different signification. 6. முன்னர்விலக்கு, rejecting a truth asserted, by showing its absurdity. 7. வேற்றுமைப்பொருள்வைப்பு, establishing the truth of a particular fact by a general truth. 8. வேற்றுமை, contrast. 9. விபாவனை separating effects from their proper causes and attributing them to other causes alluded to. 1. ஒட்டு, an allegory. 11. அதிசயம், hyperbole or exaggerated description. 12. தற்குறிப்பேற்றம், a principal kind of metaphor. 13. ஏது, a figure showing the cause, &c. 14. நுட்பம், a figure which presents a suitable idea, by a corresponding hint, &c. 15. இலேசம், a figure in which a trifling excuse is given, as a cloak for a thing of greater magnitude. 16. நிரனிறை, one of the eight kinds of construction of a sentence, i. e. the separate successive arrangements of a series of nouns and their verbs in natural or reverse order. 17. ஆர்வமொழி, an affectionate word or phrase. 18. சுவை, the passions or emotions of the mind expressed by gesture, exhibited in action and transferred to poetry. 19. தன்மேம்பாட் டுரை, self-adulation. 2. பரியாயம், a figure in rhetoric by which one thing is told and another connected with it is intended. 21. சமாயுதம், the accomplishing of one's object by indirect means. 22. உதாத்தம், a figure which expresses copiousness, richness, enterprise, &c. 23. அவநுதி, denying the character, quality or essence of a person or thing in order to attribute the same to others. 24. சிலேடை, a word of double interpretation. 25. விசேடம், distinguishing a cause by ascribing to it effects which it is inadequate to produce. 26. ஒப்புமைக்கூட்டம். enumeration of analogous words, &c. 27. விரோதம், opposition. 28. மாறுபடுபுகழ்நிலை, praising a person or thing to the disparagement of another. 29. புகழாப்புகழ்ச்சி, praise, flattery, &c., couched in terms of dispraise. 3. நிதரிசனம், feigning a thing in nature as doing good or evil to another, a species of personification as a mode of moral instruction. 31. புணர்நிலை, a figure in which the same epithets or attributes are adapted to two or more different subjects. 32. பரிவ ருத்தனை, a figure in rhetoric, describing an exchange of beauties, excellencies. 33. வாழ்த்து, congratulation. 34. சங்கீரணம், the blending of several figures. 35. பாவிகம், moral instruction, inference, applications, &c., from events related in epic poems. அலங்காரநைவேத்தியம், s. An offering made in front of a temple, for show. அலங்காரபஞ்சகம், s. A poem of a hundred verses, (lit.) the five forms of beauty. It is a series of five kinds of verses; viz.: வெண்பா, கலித்துறை, அக வல், ஆசிரியவிருத்தம், சந்தவிருத்தம். (இவ்வகை யே மாறிமாறி நூறுசெய்யுள் அந்தாதித்துப்பாடுவது.) அலங்காரப்படுத்த, inf. To adorn, சிங்காரிக்க. அலங்காரப்பிரியன், s. Vishnu. அலங்காரப்பேச்சு, s. Fine, elegant language, flattery. 33) *

iṟu (p. 57) கிறது, இற்றது, ம், இற, v. n. To break, to be snapped off--as a stick, a rope; to be severed--as a limb, to be broken, lopped or cut off, be truncated, ஒடிய. 2. To perish, die, to be slain, சாவ. 3. To end, terminate, cease, become extinet, முடிவுற. 4. To decay, moulder, crumble, to be corroded; to decay--as a bone, கெட. (p.) அந்தக்குடியிற்றிறந்துபோயிற்று. That family has been reduced to indigence, and ruined. இறுமுறி, s. A discharged bond from which a piece is torn off. இறுவதஞ்சாமை, neg. v. noun. Fearlessness of loss--one of the eight qualities of a merchant, வணிகரெண்குணத் திலொன்று. இறுவரை, s. End, முடிவு. செறுநரைக்காணிற்சுமக்கவிறுவரைகாணிற்கிழக்கா ந்தலை. On seeing your foes, take them on your head (show them all attention); when the time of their departure comes, they will fall head-long of themselves. இறுவரையும்--இறுமளவும். Until death. இறுவாய், s. End, termination, இறுதி. இற்றுப்போக, inf. To be broken. இற்றுவிழ, inf. To break off and fall. குலையிற்றுவிழுந்தது. The bunch of fruit is fallen off. இறல், v. noun. Destruction, கேடு. இறுதி, s. End, termination, ending, expiration of a term, &c., முடிவு. 2. Death, perishing, extinction, சாவு. 3. Limit, bound, extent, எல்லை. உயிரிறுதியளவுங்கைவிடேன். Till death I will not forsake thee. இறுதிகாலம், s. The time of death, the end of all things, முடிவுகாலம். இறுதிநிலைத்தீவகம்--இறுதிவிளக்கு, s. A figure in rhetoric, an ellipsis. See தீவகம். 20)

uvamam (p. 66) s. Comparison, simile, resemblance--as உவமை. Wils. p. 156. UPAMA. (p.) உவமவுருபு--உவமையுருபு, s. A particle of comparison, ஒப்புருபு--as அனை ய. போல, &c. (p.) உவமாதீவகம், s. A figure in Rhetoric in which the comparison applied to one of a series is understood of the others, உவமைவிளக்கணி. 72)

kṭai (p. 88) s. End, extremity, termination, conclusion, முடிவு. 2. A shop, bazaar, market, அங்காடி. 3. (p.) Inferiority, baseness, meanness, lowness, the least, lowest, or worst kind, &c., கீழ்மை. 4. Way, வழி. 5. Termination of a particle, வினையெச்சவி குதி. 6. Place, room, இடம். 7. A form of the seventh case used also with verbs, to express if, when, after, &c., ஏழனுருபு. 8. A door, a gate-way, வாயில். 9. The outer gate, புறவாயில். 1. The clasp or other fastening of a neck-ornament, பணிப்பூட்டு. 11. Side, பக்கம். நீத்தக்கடை. If he leave-- (குறள்.) ஈதலியையாக்கடை. If it be not possible to bestow-நள்ளிமுதற்கிள்ளிகடையாக. From Nalli to Killi (reigned sixty-four kings called சோழர்). நாயிற்கடையாநாயேனை. Me who am the most degraded of dogs-அவன்கடைச்சென்றான். He approached him. கடைகட்ட, inf. To close a shop, கடைசாத்த. 2. To suspend a work, to discontinue, to make an end of--spoken diminutively. கடைகாப்பாளர்--கடைகாவலர், s. Door-keepers, porters, வாயில்காப்போர். கடைகெட்டவன், s. [vul.] An abandoned person, a wretch, முழுதுங்கெட் டவன். கடைக்கண், s. The outside corner of the eye, கட்கடை. 2. A benign look, கடாட்சம். கடைக்கண்கிடைக்கவேண்டும். I am anxious to get a propitious look, glance of your eye. கடைக்கண்ணாற்பார்க்க, inf. To glance, look sidewise. 2. To cast a propitious or benignant look. கடைக்கண்பார்வை, v. noun. A side look, a glance. 2. A propitious or benignant look, approbation, a token of favor. கடைக்கனல்--கடையனல், s. The final deluge-fire, ஊழித்தீ. கடைக்காப்பு, s. The last verse in the poem called பதிகம்--as an invocation, &c. கடைக்காரன், s. A shop-keeper. கடைக்குடல், s. The lower part of the bowels, கீழ்க்குடர். கடைக்குட்டி, s. The youngest child, a term of fondness, கடைப்பிள்ளை. கடைக்குறை, s. Elision in the termination of a word--as கோல், for கோ லம். கடைக்கூட்ட, inf. To effect, to produce a result--as the actions of a former birth are supposed to do, வினைப் பயனுறுவிக்க. 2. To unite man and wife, or a male and female of the brute creation, as former deeds are imagined to do. கடைக்கூழை, s. A species of rhyme, ஓர்தொடை. 2. The rear division of an army, படைப்பின்னணி. See கூழை. கடைக்கொள்ளி, s. A fire-brand burnt to the end, குறைக்கொள்ளி. கடைக்கோடி, s. [vul.] The very extremity, the utmost limit, ஈறு. கடைசால், s. [prov.] The finishing of a business, முடிவு. 2. Stern of a vessel--also written கடையால். கடைசாலொதுக்க, inf. To finish a business in hand. கடைச்சங்கம், s. The third and last of the ancient Madura colleges consisting of forty-nine literati, இறுதிச்சங் கம். கடைச்சரக்கு, s. Curry stuff, spices, &c., drugs, medicines, &c., sold in the bazaar, கடையில்விற்கப்படுஞ்சரக்கு. கடைச்சன், s. The youngest son, கடைப்பிள்ளை. கடைஞர், s. The laboring caste in agricultural districts, மருதநிலமாக்கள். கடைதலைப்பூட்டு, s. An inverted construction in poetry, by which the last word in a verse is connected with the first, விற்பூட்டுப்பொருள்கோள். கடைதிறப்பு, v. noun. Opening a door. In erotics, the section which relates to an application made for the opening of a door to a coming or expected lover; or in war poems, to a warrior returning in triumph after a victory, கதவுதிறக்கை. (p.) கடைத்தடம், s. Gate-way, வாயில். (p.) கடைத்தரம், s. The last class, the lowest or worst kind, கீழ்த்தரம். கடைத்தலை--கடைத்தலைவாயில்-கடைத்தலைவாய்தல், s. The outer gate, the outer court or yard, தலைவாயில். கடைத்தெரு, s. A market-street, a bazaar, கடைவீதி. கடைத்தேற, inf. [prop. கடத்தேற.] To be saved, to escape all afflictions. கடைத்தேற்றம், s. [prop. கடத்தேற் றம்.] Salvation. கடைநாள்--கடைமீன், s. The twenty-seventh lunar asterism, இரேவதி. (p.) கடைநிலை, s. A poem uttered by holy persons coming from a distance to the hero of the poem at the door of whose residence they stand and desire the door-keeper to inform his master of their arrival, ஓர்பிரபந்தம். (See பிரபந்தம்.) 2. An outside door, புறவாயில். (நீதிநெறி.) 3. The last letter of a word or verse, ஈற்றெழுத்து. (p.) கடைநிலைத்தீபகம், s. A word at the end of a sentence understood in other parts--one of the தீவகம். கடைநிலையளபெடை, s. The rhyme in which the last letter of each verse is lengthened. கடைநிலையெழுத்து, s. [in grammar.] Letters proper to end a word, இறுதிநிலை. கடைபோக, inf. To end, terminate, conclude, முடிய. 2. To be fulfilled, நிறைவேற. கடைபோட--கடைவைக்க, inf. To set up a shop, open a shop. கடைப்பட, inf. To be inferior, below mediocrity, to be last in quality or estimation, degree or order, இழிவாக. 2. To be practicable, capable of completion, நிறைவேற. என்னாலிதுகடைப்படாது. This will not be completed by me. கடைப்பாடு, s. Determination, தீர் மானிப்பு. 2. Inferiority, baseness, இழிவு. கடைப்பந்தி, s. The lower end of a dining table or of a row of guests, கடைசிப்பந்தி. கடைப்பிடி, s. Bearing in mind, remembering, ஞாபகம். 2. Indelible impressions of gratitude for benefits received, of duties to be performed, of the importance of virtue and religion, மறவா மை. 3. Certainty, ascertainment, established truth, தேற்றம். 4. Firm belief in the essentials of religion serving as the hope and support of the mind in reference to a future state, the last grasp of the soul, உறுதி. 5. Firm determination, firm resolve, either for good or evil, கரும முடிக்குந்துணிவு. 6. Doctrines, truth firmly believed as necessary to salvation, உறுதி யானகொள்கை. கடைப்பிடிக்க, inf. To ascertain clearly, to know certainly, தெளிய. 2. To determine, resolve firmly, be decided in purpose either in a good or evil course, துணிய. 3. To remember, to bear in mind benefits, to be grateful, &c., to be deeply sensible of one's obligations for favor received, மறவாமலிருக்க. 4. To have an abiding sense of the importance of virtue and religion, சன்மார்க்கத்திலுறுதியாயி ருக்க. 5. To have an unwavering faith in the essentials of religion, to embrace or take firm hold of religious instructions, &c., தேவபத்தியிலுறுதியாயிருக்க. 6. To grasp, resort to--as the soul for its last refuge, பற்ற. 7. To provide, be provident, be economical, வீண்செலவுசெய்யாது வைக்க. (p.) கதவிலரேதற்சார்ந்தார்வண்ணங்கடைப்பிடியாதார். Unkind are they who are forgetful of the situation of their friends. (காரிகையுரை.) மற்றதன்கள்ளங்கடைப்பிடித்தனன்று. It is important to have an abiding sense of the wiles of Yama. வாழ்க்கைக்குவேண்டும்பொருளறிந்துகடைப்பிடி த்தலும். Knowing and duly providing all things necessary for her household-(குறளுரை.) நன்மைகடைப்பிடி. Persevere in good works. (ஔவை). கடைப்பிறப்பு, s. The meanest species of birth in any class of beings, இழிந்தபிறப்பு. கடைப்புணர்முரண்--கடைமுரண், s. A species of rhyme when the last foot of every line is of opposite meaning, ஓர்தொடை. கடைப்புணர்வு--கடைப்பூட்டு, s. [in jewelry.] Clasp, hasp, அணியின்கடைப் புணர்வு. கடைப்புத்தி, s. [prov.] Stupidity, இழிந்தபுத்தி. 2. A piece of folly, பின்புத்தி. கடைப்போக்கு, s. The flood-gate of tank. கடைமடக்கு, s. [in rhetoric.] Continued recurrence of the same words at the end of each line through a stanza, but with different meanings, சொல்லணி யிலொன்று. See மடக்கு. கடைமுறை, s. The last time, eventually, கடைசிமுறை. (நீதிநெறி. 48.) கடைமோனை--கடையாகுமோனை, s. (See மோனை.) A rhyme when the first letter of the last foot of every line is the same, ஓர்தொடை. (p.) கடையயல், s. [in grammar.] The penultimate, ஈற்றயல். (p.) கடையர், s. (fem. கடைசியர்--க டைச்சியர்.) Laboring classes in agricultural districts, மருதநிலமாக்கள். (p.) கடையழிய, inf. To be afflicted with a painful and lingering disease, to suffer extremely, வருந்த. 2. To be distressed with poverty, வறுமையுற. 3. To degenerate, கேடுற. கடையனல், s. The fire by which the world will finally be consumed. கடையன், s. A man of the lowest rank, இழிந்தோன். கடையாகெதுகை, s. A rhyme, ஓர்தொடை. (p.) கடையாட்டம், s. [prov.] Lingering in disease, excessive suffering from disease, வருத்தம். 2. Vexation, teasing, imminence, trouble, annoyance, உலைவு, lit. mean work. கடையாட்டப்பட, inf. To drudge, to be employed in mean work. 2. To linger in disease, suffer exceedingly, வ ருந்த. 3. To be vexed. harassed. &c.-as a nurse by troublesome children, உ லைய. கடையாணி, s. A linch-pin, அச் சாணி. 2. A peg or pin used to keep a tenon in a mortise, or for any similar purpose, பூட்டாணி. கடையாந்தரம்--கடையீறு, s. [vul.] The very last, the extremity, &c.--as கடைசி. கடையாயார், s. Persons of the lowest rank, இழிந்தோர். கடையால், s. Stern of a vessel, தோணியின்பிற்புறம். See கடைசால், usage. கடையிணைமுரண், s. A rhyme when the last two feet of a line are of opposite meanings, ஓர்தொடை. (p.) கடையிணைமோனை, s. A consonance of the first letters in the last two feet of each line in a verse. (p.) கடையீடு, s. Land of the poorest quality, கடைத்தரமானநிலம். கடையுணி, s. [prov.] A mean fellow who eats what he can beg or pick up-- a worthless being, இழிந்தோன். கடையுண்ண, inf. [prov.] To linger in disease, வருத்தப்பட. 2. To be stinted or weak in growth--as a child, நசுங்க. 3. To be neglected, abused, &c.-- as a book, a utensil, &c.; in this meaning it is a term of displeasure, இகழப்பட. கடையுவா, s. The full moon, பௌரணை. (p.) கடையெழுஞ்சனி, s. The twelfth asterism in which Saturn is considered malignant in his influence, உத்திரம். See சனி. கடைவழி, s. Final salvation, the last path. கடைவழிக்குதவும். It will avail for the salvation of the soul. காதற்றஊசியும்வாராதுகாணுங்கடைவழிக்கே. Be assured that even an eyeless needle will not accompany you in that sad hour. கடைவளர, inf. To be enlarged-said of the genitals of a cow, &c., before yeaning, ஈனுங்காலத்திற்குறிவிரிய. கடைவள்ளல், s. The last of the third class of liberal men--he who bestows charity from motives of ostentation, கேட்டபின்கொடுப்போன். கடைவாய், s. The corner or extremities of the mouth, வாயின்கடை. கடைவாய்நக்கி, s. A great miser, உலுத்தன், lit. he who licks the corners of his mouth. கடைவாய்ப்பல், s. The double teeth, the grinders, the back teeth. கடைவாய்வழிய, inf. To drivel at the corners of the mouth--as old people or persons asleep, வாய்நீரொழுக. கடைவிரிக்க, inf. To spread out goods for sale in a shop or market, கடைதிறக்க. கடைவீதி, s. A market-street. கடைவைக்க, inf. To place goods for sale in a shop or bazaar. 2. To open a shop on an auspicious day after the new-year, கடைதிறக்க. பலசரக்குக்கடை, s. A shop where commodities of various kinds are sold. மளிகைக்கடை, s. A wholesale ware-house. காசுக்கடை, s. An exchange. அடிக்கடை, s. The first shop in a market-street. மருந்துக்கடை, s. An apothecary's shop. கசாய்க்கடை, s. (Tel.) A butcher's shop. சாராயக்கடை, s. An arrack shop. கீரைக்கடை, s. A green-grocer's shop. சவுளிக்கடை, s. A cloth-merchant's shop. விரற்கடை, s. The breadth of a finger. மீன்கடை, s. Fish-market. 10)

cilēṭai (p. 186) --சிலேஷை, s. A figure of Rhetoric, a paronomasia, in which a word or phrase has a double meaning; a pun, a quibble, உபயார்த்தசொற்றொடர், as நீர்வாரும், which may mean, come thou, or pour water. See அலங்காரம். W. p. 866. S'LESHA. --Note. There are two kinds of சிலேடை. viz., செம்மொழிச்சிலேடை, பிரிமொழிச்சிலேடை, which see. சிலேடைதீவகம், s. A union of the two figures, சிலேடை and தீவகம். சிலேடையாய்ப்பேச, inf. To speak ambiguously, to play upon words. சிலேடையுவமை, s. A mixture of the figures சிலேடை and simile. செம்மொழிச்சிலேடை, s. See செம் மொழி. 71) *

tīpakam (p. 243) s. A lamp light, விளக்கு. 2. A figure in Rhetoric. (See தீவகம்.) W. p. 411. DEEPAKA. 3. A decoy bird or beast, பார்வைவிலங்கு. 6) *

tīvakam (p. 244) s. Lighted lamp, flame, luminousness, தீபிகை. 2. [in rhet.] A word once used and then understood in the other parts of a sentence; embracing several varieties, but especially three, 1. முதனிலைத்தீவகம், a word used in the beginning of a sentence and understood in other parts; 2. இடைநிலைத்தீவகம், a word so used in the middle of a sentence; 3. கடை நிலைத்தீவகம், a word thus used at the end of a sentence. See தீபகம். 2)

mutl (p. 356) s. The first, the beginning, ஆதி. 2. Stock, principal, fund, capital, money at interest; original cost, பணமுதல். 3. God, Deity, the First, or the Supreme Being, கடவுள். 4. Et c&ae;tera, and so on, as முத லிய. 5. The seventh case of nouns, as சுரன்முதல்வந்தஉரன்மாய்மாலை, the strong illusive darkness that came out of the parched ground. 6. [as a preposition.] From, henceforth, &c., as இதுமுதல். முதலங்கேபோ. Go first there. வட்டியுமுதலுமிழந்தேன். I have lost principal and interest. முதல்கட்டாது. The capital is insufficient. முதலிலார்க்கூதியமில்லை. Those without a capital will be without profit. கண்டுமுதல், s. Produce in kind. See காண். கைமுதல், s. Principal on hand. பறிமுதல், s. Confiscation. முதலது, s. That which is first, a mode of expressing, முதற்று. முதலவன், s. He who is the first, as முதல்வன். முதலற்றுப்போக, inf. To be totally extinguished, spoken of a family. முதலனுமானம், s. Inference of a future effect from a present cause. See அனுமா னம். முதலாய், adv. Also, so much, even. தண்ணீர்முதலாயிங்கேகிடையாது. There is not even water to be got here. முதலாவது, appel. n. That which is first or foremost. முதலான. And so on. புலிகோணாய்முதலானதுஷ்டமிருகங்கள். Tigers, wolves and the like wild beasts. முதலாளி, s. Proprietor, president, chief. முதலி, s. The first, முதல்வன். 2. [hon. முதலியார்.] A title of Vellalas, and some other classes. 2. A title of rank in Ceylon. முதலிச்சாதி, s. A caste, ஓர்சாதி. முதலிடம், s. The first place, a place of rank. முதலியன. Et c&ae;tera, other things. முதலியோர், s. [pl.] The remaining persons, others, and so forth. முதலிலனாதல், v. noun. Eternity. See அறுகுணம் under குணம். முதலெழுஞ்சனி, s. The tenth lunar asterism, as மகத்துச்சனி. Compare கடை யெழுஞ்சனி and இடையெழுஞ்சனி. முதலோன், s. The Deity, as முதல்வன். முதல்போட, inf. To lay out a capital. முதல்முதல். In the very first, at the very outset or beginning, for the first time. முதல்முதலறுத்தவிளைவிலே. In the very first crop of harvest. முதல்வடி, s. Alcohol, முதல்வடிப்புச் சாராயம். [limited.] முதல்வர், s. Celestials, வானோர். (சது.) 2. Sovereigns, kings, அதிபதிகள். (p.) முதல்வள்ளல், s. The first of the three classes of persons famous for liberality. See வள்ளல். முதல்வன், s. God, He who is the first, the author and ruler of all, கடவுள். 2. An epithet applied by votaries to their respective deities. 3. A king, அர சன். முதல்வி, s. A lady of distinction, தலைவி. (p.) முதல்வேதம், s. The Rig Veda, இருக் கு. முதற்கண், s. The first place, as முத லிடம். (p.) முதற்காரணம், s. Primary cause. See காரணம். முதற்காரணகாரியம், s. The proximate or material cause--as the clay is the cause of a குடம் or earthen pot, which, as an effect, is the clay itself transformed. முதற்காரன், s. A capitalist. முதற்கொடி, s. The first sprout of a creeper. முதற்பட்சம், s. The first or best kind or class. 2. For the most part. முதற்பட்சம்நீவருகிறதில்லை. You don't come at all. முதற்பலம்--முதற்பலன், s. The first fruit or produce of a field. முதற்பா, s. The வெண்பா stanza. முதற்பெயர், s. The chief person, as முதலாளி. 2. [in gram.] Names or nouns denoting the stock or body; oppos. to சினைப்பெயர், those of parts. முதற்பேறு, s. The first-born, தலைப் பிள்ளை. 2. As முதற்பலன். முதற்பொருள், s. Primary arrangements of nature. See அகப்பொருள். முதற்றரம், s. [also முதற்றடவை.] The first time. 2. See தரம். முதனாள், s. The first lunar mansion, அச்சுவினி. (சது.) முதனிலைத்தீவகம்--முதனிலைவிளக்கு, s. A figure in Rhetoric. See தீவகம். முதனிலைத்தொழிற்பெயர், s. Verbal roots with a substantive meaning. See தொழிற்பெயர். முதனூல், s. A rule of the highest authority. See நூல். முதன்மாணாக்கர், s. [also தலைமாணாக் கர்.] Students, or pupils of the first order. See மாணாக்கர், 3. (நன்.) முதன்மை, s. Priority, superiority, supremacy, as தலைமை. முதன்மையானசமயம். The first opportunity. (R.) முதன்மையோர், s. [pl.] The chief, the eminent. 152)