catur (p. 159) s. (Sa. Chatur.) Four-fold. 2. [vul.] A party to witness dancing, &c.-as சதிர். 1,3. 3. Sagacity, &c.--as சதுரம். 2, 3, 4. 4. Propriety, suitableness, good, நன்மை. (p.) சதுரகராதி, s. A dictionary consisting of four divisions viz. 1. பெயரகராதி, the different signification of words. 2. பொ ருளகராதி, containing words of the same signification. 3. தொகையகராதி, containing collective nouns or generic words. 4. தொடையகராதி, a rhyming dictionary. சதுரங்கம், s. The aggregate of the four constituents of an army, elephants, horse, chariots and infantry, கச ரத துரக ப தாதி. 2. The game of chess, consisting of fingures representing the four kinds of force in an army, ஓர்விளையாட்டு; [ex அங்கம், member.] (c.) சதுரங்கத்துக்கடிபார்க்க, inf. To think of speculate at chess how to win, &c. 2. [loc.] To use various stratagems. 3. Met. To deliberate, யுத்திக்க. (R.) சதுரங்கசேனை--சதுரங்கதானை, s. As ச துரங்கம், 1. சதுரங்கதாரணை, s. One of the தாரணை. see நவதாரணை. சதுரங்கபட்டணம்--சதுரை, s. The town of Sadras, ஓரூர். சதுரங்கபந்தம், s. Verses arranged in fanciful figures. See மிறைக்கலி. சதுரங்கமாட, inf. To play at chess. சதுரங்கக்காய், s. Chess-men. சதுரங்கபலம்--சருதங்கதளம், s. A force composed of the four military constituents of an army. See சதுரங்கம். சதுரங்கயுத்தி--சதுரங்கவெத்து, s. Stratagem at chess. சதுர்முகன்--சதுராளன், s. Brahma, பிரமன். சதுர்க்காலம், s. The four different seasons of the year in northern countries. சதுர்க்கோணம், s. Quadrangular figure, a tetragon. சதுர்த்தசம், s. Fourteen, பதினாலு; [ex தசம், ten.] சதுர்த்தசபுவனம், s. The fourteen worlds. சதுர்த்தசி, s. The 14th day of the moon. See திதி. சதுர்த்தர், s. Sudras--the forth caste of the Hindus, சூத்திரர். சதுர்த்தி, s. The fourth day after the new or full moon. See திதி. சதுர்ப்பலன், s. Privilege, a good fortune (p.) சதுர்ப்பாகம், s. Four parts. 2. The fourth part. சதுர்ப்பாடு, v. noun. [prov.] Eloquence, skill, excellence. See சதுரப்பாடு. சதுர்ப்புயன், s. The god Vishnu, the four armed. சதுர்யுகம்--சதுரியுகம், s. A Maháyuga, being the aggregate of the four yugas or 4,32, years. சதுருபாயம்--சதுர்விதோபாயம், s. The four kinds of expedients for overcoming an opponent. See உபாயம். சதுர்வருணம், s. The four castes. சதுர்வேதம், s. The four vedas. See வேதம். சதுராச்சிரமம், s. The four orders or states of religious life. See ஆச்சிரமம். சதுரானவிலை, s. A low cheap price. சதுர்காண, inf. To be cheap, to be obtained at a low price. (R.) சதுர்விளையாட, inf. To dance as a dancing girl before an assembly. (Rare.) 32)

poruḷ (p. 337) s. Meaning of a word, the sense, signification, சொற்பொருள். 2. Property, wealth, riches, money, திரவியம். 3. Thing, substance, matter, corporeal or incorporeal existence; entity, வஸ்து. 4. Stores, provisions, utensils, பலபண்டம். (c.) 5. Truth, reality, verity, வாய்மை. 6. A thing of moment or importance, superiority, தலைமை. 7. Gold, பொன். 8. A child, பிள்ளை. 9. Fruit of action, வினைப்பயன். 1. [in ethics.] The four divisions of subjects. See நாற்பயன், நாற்பொருள். 11. [in log.] Inference, from circumstances. See அருத்தாபத்தி. 12. Special quality, disposition, குணம். பொருளுங்கொடுத்துப்பழியுந்தேட. To go to expense and get ill-will by it. பொருடனைப்போற்றிவாழ். Use your wealth properly. (Avv.) இருபொருள். A two-fold good, comprising கல்விப்பொருள், knowledge; and செல்வப்பொருள், wealth, riches. முப்பொருள். A three-fold being, the Trimutri. 2. [among vedantists.] God, the soul, and illusion, as திரிபதார்த்தம். நாற்பொருள். Four advantages. See நால். ஐம்பொருள். The five chief divisions of Tamil grammar. These are எழுத்து, சொல், பொருள், யாப்பு, அணி. See இலக்கணம். பொருட்சம்பந்தம். See சம்பந்தம். பொருட்சிதைவு, v. noun. Transition of meaning, &c. See சிதைவு. பொருட்சுவை, s. Sweetness of the matter in a work--different from சொற் சுவை. பொருட்செலவு, v. noun. Expense, expenditure. பொருட்செல்வம், s. Wealth as the object of pursuit, or acquisition-distinct from அருட்செல்வம். பொருட்செல்வி, s. Lukshmi, இலக்குமி. பொருட்சேதம், s. Loss of property. See சேதம். பொருட்சொல்ல, inf. To explain the meaning of a verse. பொருட்டிரிபு, v. noun. [in gram.] Compound terms, bearing different meanings. See திரிபு. பொருட்பட, inf. To be made out or comprehended, as a meaning. 2. To make sense, as language. பொருட்பால், s. The second part of நாற்பொருள். பொருட்பெண்டிர், s. [pl.] Prostitutes, as seeking gain, வேசிகள். (சது.) பொருட்பெற்றி, s. Peculiar quality or nature of a thing, பொருளின்குணம். (p.) பொருணயம், s. Importance of the meaning in a work--different from சொ ன்னயம்; [ex நயம்.] பொருணிலை, s. As பொருண்முடிவு, 4. பொருண்முடிவு, s. A complete sentence, வாக்கியம். 2. Substance of a discourse or a sentence, பொருட்சுருக்கம். 3. Termination of a sentence, or a subject, விஷயமுடிவு. 4. The word which makes sense with the preceding word, or words; being often the concluding one, பயனிலை. பொருண்மை, s. Meaning, purport, or matter of a treatise, as பொருள். (p.) பொருளகராதி, s. A dictionary of synonymous words. See சதுரகராதி. பொருளதிகாரம், s. That part of ethics, which treats on the four themes or subjects embracing all kinds of knowledge and practice. See நாற்பொருள். பொருளாசை, s. Covetousness, avarice. பொருளிலக்கணம், s. Properties of things. This in grammar embraces: 1. அகப்பொருள், rules for amatory verses, see அகப்பாட்டுறுப்பு; 2. புறப்பொருள், rules for war-chants; which see. பொருளுதவி, s. A pecuniary aid. பொருள்கோள், s. Modes of constructing verse of which eight are given; 1. ஆற்றுநீர்ப்பொருள்கோள், natural, as the nominative accompanied by its various attributes, adjuncts, &c., followed by its object, if any, and concluded by the verb; 2. மொழிமாற்றுப்பொருள்கோள், construction, in which the nominative and verb are interchanged, with another nominative and verb; 3. நிரனிறைப்பொருள் கோள், when subjects, and attributes, or nominatives and their verbs, are given in distinct series, see நிரனிறை; 4. விற் பூண் or விற்பூட்டுப்பொருள்கோள், when the nominative is at the beginning, and its verb at the end, or the contrary; 5. தரப்பிசைப்பொருள்கோள், when a noun or verb belongs alike to the preceding and following parts of a verse or sentence, see தாப்பிசை; 6. அளைமறிபாப்புப்பொ ருள்கோள், another kind of construction, see அளை; 7. கொண்டுகூட்டுப்பொருள்கோள், a construction which requires the words to be selected here and there; 8. அடிமறி மாற்றுப்பொருள்கோள், a verse in which the lines of the stanza are interchangeable, see அடிமறிமாற்று. பொருள்விளங்கவைத்தல், v. noun. A proper arrangement of words to give the meaning. 52)