klkku (p. 96) கிறேன், கலக்கினேன், வேன், கலக்க, v. a. To stir, mix, mix up liquids (not generally by shaking), agitate, perturb, ruffle, stir, shake, mix, &c., so as to make the liquid or matter all alike or equal in consistence, to puddle, குழப்ப, 2. To disconcert, discompose, disturb, disquiet, confuse, confound, perplex, embarrass, embroil, cause disturbance, tumultuate, கலங்கச் செய்ய. 3. To frighten, intimidate, distress, grieve, depress, abash, agitate, dismay, dishearten, dispirit, daunt, அஞ்சுவிக்க. 4. To bewilder, distract, திகைக்கச்செய்ய. குளத்தைக்கலக்கிப்பருந்துக்கிரைகொடுக்கவோ..... Why stir up tank, and give its fish to the hawks? i.e. why take pains to ruin a poor man for the sake of enriching others, or why labor and not liik after the profit. கலக்கிக்குடிக்க, inf. To mix and drink; i. e. stir up the sediment, wash off what adheres to the cup, &c.--as medicines. கலக்கிக்குடிக்கிறபதத்திளநீர். Cocoanut of an age proper to mix the kernel and drink it. கலக்கிவிட, inf. To beat one in dispute, to confute. 2. To threaten, intimidate. 3. To stir up, agitate--as water. 4. To cause a disturbance, uproar, tumult, &c. வயிற்றைக்கலக்க, inf. To feel uncomfortable in the bowels, inclined to go to stool. பேச்சிலேகலக்க, inf. To confound, perplex, puzzle one in controversy. 202)

kārmukam (p. 104) s. A bow, வில். Wils. p. 215. KARMMUKAM. See under the noun கார். 150)

kāṉl (p. 107) s. The mirage or waving vapour at midday, which in some places is mistaken by the thirsty traveller, beasts, birds, &c., for a sheet of water, வெண்டேர். 2. Heat, சூடு. 3. Light, lustre, brightness, ஒளி. 4. A ray of the sun, சூரியகிரணம். 5. Groves or forests on the sea-shore, கடற் கரைச்சோலை. 6. Salt-marshes, கழி. 7. Salt pans, உப்பளம். கானலெறிக்க--கானலோட, inf. To waver--as mirage. கானல்வீச, inf. To waver--as mirage. 2. To strike--as the one's rays; to pierce with heat. கானற்சலம்--கானனீர், s. The mirage --as mistaken for water. 7) *

karēṇu (p. 96) s. A male of female elephant, யானை. Wils. p. 194. KAREN'U. (p.) 174)

kārāmayam (p. 104) s. The evils of imprisonment, the sufferings of prison, சிறைச்சாலைத் துன்பம்; [காரா prison, et ஆமயம்.] 114)

kmmiṭutl (p. 96) --கம்மெனல், v. noun. Being fragrant, வாசனைக்குறிப்பு. கம்மென்றுமணக்கிறது. It smells very sweet. 24)

kaṉṉikai (p. 102) s. A virgin undefloured, a girl unmarried, கன்னிமையழிவில்லாள். 2. The five கன்னிகை, viz.: அகலிகை, the wife of கௌதமன்; துரோபதை, the wife of the பஞ்ச பாண்்டவர் or five brothers, sons of the king பாண்டு; சீதை, the wife of இராமன்; தாரை the wife of வாலி; and மண்டோதரி, the wife of இரா வணன். 3. (p.) The pericarp of a lotus, தாம ரைப்பூங்கொட்டை. Wils. p. 196. KARNIKA. 4. A flower-bud, பூவரும்பு. (p.) கா காத்துக்கொள்ள, inf. To keep, preserve. மானங்காத்துக்கொள்ள, inf. To preserve one's self-respect, character, dignity. காவாமல், neg. ver. part. [vul. காக் காமல்.] Not keeping. தன்னைக்காக்க--தற்காக்க, inf. To keep one's self, to act so as to avoid blame, scandal, &c. காத்தல், v. noun. Defending, guarding, &c. காப்பு, v. noun. Preservation, defence, guard, protection, cherishing, பாது காப்பு. 2. Watching, caution, vigilance, காவல். 3. Warding off, guarding against, இரட்சிப்பு. 4. s. An amulet, இரட்சாபந்தன ம். 5. A bangle or bracelet,கைக்காப்பு. 6. A bandage tied round the arm, in token of a vow for hearing a sacred book read at a temple, keeping a feast, &c.-serving also as an amulet for the time, and as a monitory to practise abstinence and other required duties, to abstain from ceremonial pollutions, &c.-- also tied on the arms of a newly-married couple for four days, who are to keep apart for this time--also on the candidates for initiation by the Guru, மஞ்சள்நூ ற்காப்பு. 7. The invocation at the commencement of all poems, imploring the protection, aid, blessing of the god worshipped by the author, and often of others, தெய்வவணக்கங்கூறுங்காப்பு. 8. The arm-ring of the Guru, worn on the right arm as an amulet on special occasions, கோயிற்குருவணியுங்காப்பு. 9. A string tied round medical plants with incantations to avert evil effects in their use,மூலிகைக் குக்கட்டுங்காப்பு. 1. (p.) A surrounding wall, a fortification, a fence, a hedge, &c., மதில். 11. A door, கதவு. 12. Sacred ashes worn as an amulet, திருநீறு. 13. Clothes, ஆடை. காப்புக்கட்டில்லாமலெல்லாருமுள்ளேவரலாமா. Is it proper for all to come in without restraint? கன்னிகாதானம்--கன்னியாதானம், s. Giving a virgin in marriage--one of the thirty-two meritorious acts. See அறம். கன்னிகாரத்தினம், s. An illustrious virgin. 84)

kvi (p. 98) s. Planet venus, சுக்கிரன். 2. A poet, a versifier, புலவன். Wils, p. 24. KAVI. 3. An ape, a monkey, குரங்கு. 4. A plant, பூனைக்காலி. 5. One of the four classes of poets, நாற்கவி. (See புலமையோர்.) 6. Poetry, verse, a stanza, பாட்டு. (p.) Poetry is of four kinds, viz.: 1. ஆசுகவி, an extemporaneous poem made by request, the theme, the kind of verse and some of the rhetorical figures to be wrought into it being given. 2. மதுரகவி, a poem in which sublime and gratifying ideas are couched in rich language, with varied appropriate rhymes and rhetorical figures, and all in a sweet flowing style. 3. சித்திரகவி, a poem variously of artfully composed. (See மிறைக் கவி.) 4. வித்தாரகவி, an extended poem, such as the great epics Ramayana and Bharata.--Note. Each of these four is also applied to the poet as well as to the poem. கவிகட்ட--கவிபாட inf. To make verses. கவிகற்றோர், s. Panegyrists attending a prince in his movements, மங்க லப்பாடகர். கவிசொல்ல, inf. To make poetry. கவிச்சக்கரவர்த்தி, s. A distinguished poet, புலவன். கவிஞர், s. Poets, bards, புலவர். 2. Scientific persons, கலைவல்்லோர். (p.) கவிதை, s. A poem, poetry, verse, a verse of poetry, stanza, பா. (p.) கவித்துவம், s. Poetic style or composition, புலமைத்தன்மை. கவிநாயகன், s. The person to whom a poem is dedicated, who is also the hero, கவிக்கிறைவன். கவிமாலை, s. Verses joined together. கவிரத்தினம், s. A treatise on versification. கவிராயன், s. (Hon.) A poet, புல வன். கவிவல்லோர்--கவிவாணர் s. Learned poets, bards, புலவர். கவிவீரராகவமுதலியார், s. The names of two eminent poets, viz.: அந்தக க்கவிவீரராகவமுதலியார்--முத்தமிழ்க்கவிவீரராகவமு தலியார். the first of whom is said to have been born blind. (Rott.) கவீச்சுரர், s. Eminent poets. 24)

kārṇm (p. 104) s. Cause, origin, source, தோற்றத்துக்கு மூலம். 2. Principle, essential element, மூலம். 3. Instrument or means, கருவி. 4. [in logic.] Cause, reason, the ground of an assertion or argument, ஏது. occasion, நோக்கம். Wils. p. 213. KARANA. 6. One of the twenty-eight Agamas, ஆகமம் இருபத்தெட்டிலொன்று. According to the Hindu Philosophy, காரணம் is three fold, viz.: முத ற்காரணம், துணைக்காரணம், நிமித்தகாரணம், முத ற்காரணம், material, proximate cause--as clay from which pottery is made, or the primitive Maya out of which the universe was produced. துணைக்காரணம், secondary, instrumental, or co-efficient cause--as the wheel used by a potter, or the Sakti (energy) of the god Siva. நிமித்தகாரணம், the efficient cause or the agent--as the potter, in the manufacture of wares, or the god Siva in the production of worlds. சர்வத்துக்குமாதிகாரணமானவர். The first cause or creator of all things. காரணகர்த்தா--காரணகடவுள் s. The Supreme Being--the Chief Agent in all things, முதற்கடவுள். 2. Any supposed miracle-working deity, அற்புத கடவுள். காரணகாட்சி, s. Demonstration 'a priori', or from an axiom. Rott. 2. A pleasing and marvellous sight. காரணகாரியம், s. Cause and effect, காரமுங்காரியமும். காரணகுரு, s. A guru whose sole object is the spiritual benefit of his disciples, மெய்க்குரு--opposed to கரியகுரு. காரணக்குறி, s. [in gram.] Derived names or appellatives, as one of the classes of nouns--opposed to இடுகுறி,கார ணப்பெயர். 2. Presage, omen, prognostic, a sign showing beforehand what is to happen, முன்னறிகுறி. காரணங்காட்ட, inf. To affirm a cause, to ascribe or show reasons, ஏதுகாட்ட. காரணகேவலம், s. Absolute unconsciousness of the soul during its involution in காரணமாயை. It is one of the three காரணாவஸ்தை. காரணசகலம், s. Conscious state of the soul during its manifestation in the world, and consequent subjection to births and deaths; one of the three காரணாவஸ்தை. காரணசரீரம், s. The most subtile embryo of the body, as originally and eternally existing with the soul. (See சரீரத்திரயம்.) In the Vedantic philosophy, the original principle of spiritual ignorance, in which the soul is enveloped during the period of its non-absorption in Brahm. காரணசுத்தம், s. Complete liberation from பாசம், and the attainment of perfect purity and happiness; one of the three காரணாவஸ்தை. காரணச்சிறப்புப்பெயர், s. [in grammar.] Derived names limited in their application--as முடி, a crown so called because it is put on முடி, the head, ஒன் றற்குரியகாரணப்்பெயர். காரணச்சொல், s. A story, a narrative, கதை. (p.) 2. A derived word. காரணப்பெயர், s. [in grammar.] Derivative names. காரணப்பொதுப்பெயர், s. [in grammar.] Derived names extending to various classes--as அணி, jewel; so called because it embraces various kinds of jewels, which are worn, பலவற்றிற்குரியகார ணப்பெயர். காரணமாயிருக்க, inf. To be the author of the thing. காரணமாயை, s. Maya as the primitive, original substance from which all the manifestations of matter and spirit are evolved, and into which they are again resolved at the destruction of the universe, அகிலத்துக்கும் வித்தானமாயை. see மாயை. காரணமுகாந்திரம், s. Motive. காரணவணு, s. According to some atheistical schools, primitive or original atoms, by the fortuitous combination of which, the worlds were originated. காரணவாகுபெயர், s. Names in which the cause is, by the way of metonymy, used for the effect--as in திருவாசகம். காரணவிசேஷம், s. Chief or principal things. (p.) காரணவிடுகுறி, s. A name which, though given originally as descriptive of a class of objects, is applied to individuals of the class, though destitute of the qualities which it describes--as மறவன், கறங்கு. காரணவிலக்கணை, s. [in rhetoric.] Metonymy of a cause for the effect. காரணவிலக்கு, s. [in rhetoric.] Negation of effects from the absence of a cause, ஓரலங்காரம். காரணன், s. The first cause, நிமித்தன். 2. The Supreme Being, கடவுள். 3. Any deity supposed to work miracles, அற் புதகடவுள். 4. A king, அரசன். 5. The name of a kind of arsenic, மிரதபாஷாணம். காரணாவத்தை--காரணாவஸ்தை, s. The three principal, causative states or அவத் தை of the soul--கேவலம், சகலம் and சுத்தம், --as distinguished from காரியாவத்தை. காரணானுமானம், s. [in logic.] A priori reasoning; inference from cause to effect --opposed to காரியானுமானம். (சிவ. சி.) மூலகாரணம், s. The primeval cause. மொழிமுதற்காரணம், s. The first principle of a word. காரணி, s. Parvati, பார்வதி. 103)

kcctūṣṉ (p. 85) s. A frog, தவளை. (Rott.) 57) *