kōcmm (p. 148) s. The பீர்க்கு plant. 7)

kōpam (p. 150) s. [com. கோவம்.] Anger, wrath, rage, fury, சினம். 2. Displeasure, pique, umbrage, dudgeon, வெறுப்பு. 3. Irritation, exasperation, irascibility, waspishness, கோபக்குணம். (c.) 4. Morbid irritation, or exacerbation of any of the three humors of the body, உடம்பெரிச்சல். W. p. 251. KOPA. 5. The cochineal and other insects of the coccus class, இந்திரகோபம். 6. A kind of prepared arsenic, துத்தபாஷாணம். கோபமுங்குறையும். Displeasure and offence. கோபம்பாவம். Anger is sin. கோபக்காரன், s. An irritable, passionate man. கோபங்காட்ட, inf. To be angry, to manifest resentment, to appear displeased. 2. To give place to anger before superiors. 3. To be indolent. கோபங்கொள்ள, inf. To be displeased, to take umbrage at. 2. (fig. prov.) To be inflamed, irritated--as a sore, a wound, &c., to become aggravated--as a disease; to rage--as the sea. கோபஞ்சாதிக்க, inf. To harbor resentment. கோபதாபம், s. Great anger, choler, rage. (c.) கோபமுகம், s. An angry countenance, angry looks. கோபமூள, inf. To be excited, inflamed with anger. 2. To be enraged. கோபமெழுப்ப--கோபமூட்ட, inf. To provoke, to enrage, to incense, to exasperate. கோபம்பாராட்ட, inf. To yield to, or indulge in anger. கோபாக்கினி, s. Hold displeasure, fury, indignation; [ex அக்கினி, fire.] கோபி, s. A passionate, irritable person, one easily enraged; a surly, waspish person, கோபமுடையவன். See கோபிசந்தனம். கோபிஷ்டன், s. A passionate man. தீராக்கோபம், s. Implacable hatred. முன்கோபம், s. Sudden anger from a slight cause, pettishness. 2. Cherished malice. முன்கோபம்பின்னிரக்கம். Soon angry and soon relenting. 61) *

kōkilam (p. 147) s. The Koil bird, or Indian cuckoo, which is often referred to in poetry, as its note is supposed to inspire tender emotions, குயில். 2. The wall lizard, பல்லி. W. p. 25. KÔKA. 3. (நிக.) A monkey, குரங்கு; [ex Sa. Kuka, take, seize.] 4. The சிறுகுறிஞ்சா creeper. (M. Dic.) 55)

kōrmpr (p. 151) s. Pole dancers--as வே ழம்பர், கழைக்கூத்தர். 8)

kōmāyu (p. 150) s. A jackall, நரி. (நிக.) W. p. 3. GOMA'YU. 76) *

kōcāyi (p. 148) s. (Hind.) Go'sa'in--as கோ சாமி. 19) *

kōyil (p. 150) s. [com. கோவில்.] [ex கோ, et இல், abode.] A palace the residence of a nobleman. or a king, அரமனை. 2. A temple, sanctuary, church, chapel, ஆலயம். 3. A sacred shrine, the abode of a deity, கடவு ளிருக்குமிடம். 4. A metal casket enclosing the சிவலிங்கம், or phallic emblem worn about the person, இலிங்கசம்புடம். 5. A bag, &c., for sacred ashes, விபூதிசம்புடம். 6. [loc.] The pagoda at Chillumbrum, or that at Seringham, சிதம்பரசீரங்கஸ்தலம். 7. [prov.] A parish church, also a parish, கோயிற்பற்று. கோயிற்பூனைதேவருக்கஞ்சாது. The cat in the temple dreads no deity; i. e., too close an intimacy destroys veneration. கோயில்மாடுபோலே. Like a temple cow-spoken of indulged or idle young persons who have their own way, &c. கோயில்கொள்ள, inf. To take possession of a temple, a shrine or the heart-as a deity. (p.) கோயில்சுற்றிக்கும்பிட--கோயில்வலம் வர, inf. To pass round a temple to the right hand, out of homage to it. கோயில்சேவிக்க, inf. [loc.] To serve the temple daily--as musicians. கோயில்மணியகாரன், s. The purveyor or manager of a temple--often a hereditary office. Also கோயில்மணியம். கோயில்மாடு, s. Cows or bulls devoted to a temple. கோயில்வரவு--கோயில் வருமானம், s. The revenue of a temple. கோயிற்கணக்கு, s. Temple accounts. 2. [prov.] The parish registry. கோயிற்காணி--கோயில்மானியம், s. Temple lands. கோயில்குளத்துக்குப்போகாதவன். One who is neglectful of religious ceremonies. கோயிற்கிராமம், s. A village and lands belonging to a temple. கோயிற்படி, s. The daily allowance for the expenditure of a temple, of rice, &c., to the idol, Brahman, servants, &c. கோயிற்பற்று, s. [prov.] A parish, or districts belonging to a church. கோயிற்பிரகாரம், s. The court or enclosure of the temple; [ex பிரகாரம், enclosure.]. கோயிற்பிரதிட்டை, s. The conscration of a temple when the deity is supposed to be brought to take up his abode; [in Christian usage.] also the dedication of a church. கோயிற்புராணம், s. One of the five puranas concerning சிதம்பரம். கோயிற்பூனை, s. (fig.) A dissembler in religion. கோயின்மகமை, s. Free offering or gifts to a temple. See மகமை. கோயின்மேரை, s. (also கோயிற்குறுணி.) The portion of a harvest given to the temple. கோயிற்றுறை, s. [loc.] A temple establishment. (Limited.) 86)

kōtaṇṭam (p. 150) s. A bow, the weapon; emphatically, the bow of Rama, வில். W. p. 251. KODAN'D'A. 2. A rope or swing used in schools in the infliction of punishment, பள்ளிச்சிறுவர்கண்டனைனயிலொன்று. (c.) கோதண்டபாணி, s. Rama, as armed with the கோதண்டம் bow, இராமன். கோதண்டம்போட, inf. To hang up a child by the rope and not allow him to loosen it. (c.) விசயகோதண்டம், s. A victorious bow. (p.) 29)

kōḷi (p. 151) s. A banian tree, ஆல். 2. Any of the அத்தி trees. 3. Any tree that bears without blossoming, பூவாதுகாய்க்குமரம். 4. A receiver, கொள்வோன்; [ex கொள்.] (சது.) கோளிக்காரகம், s. [in gram.] The dative case. See காரகம். கோளிப்பொருள், s. [in gram.] The recipient, that to which an action is directed; opposed to கொடைப்பொருள். 58) *

kōlam (p. 151) s. Raft, float, தெப்பம். 2. A hog, பன்றி. 3. The fruit of the Jujube, இலந்தைக்கனி. W. p. 251. KOLA. 4. A kind of hedge hog, மருட்பன்றி. 5. The mane of a city, one of the seven sacred places, விந்தைநகர். 22)