tongkṇi (p. 262) s. A pendent ornament, துங்கணி; [ex தொங்கு, et அணி.] 21)

toṇṭu (p. 262) s. Antiquity, old times, former times, பழமை. 2. Devotedness to a deity, devoted service, தேவஊழியம். 3. Slavery, feudal service, அடிமை. (சது.) 4. A slave, a devoted servant, அடியாள். 5. A block of wood suspended from the neck of an animal, to prevent it from passing through hedges, தொண்டுக்கட்டை. (c.) 6. Nine, ஒன்பது. 7. A plant, ஒருபூண்டு. 8. A kind of snipe, கோழியுள்ளான். தொண்டுசெய்ய, inf. To serve, to wait on, as a servant, slave, &c. பணிசெய்ய. 2. To perform temple service, to serve a deity, தெய்வஊழியம்செய்ய. தொண்டுதுரவு, s. [prov.] Service, பணி செய்கை. 2. Movements, concerns, or affairs of a person--as watched by a thief or spy, வேகர்க்குசெய்யுமுதவி. 64)

toḷukku (p. 262) கிறது, தொளுக்கினது, ம், தொ ளுக்க, v. a. [prov.] To tie loosely, தொடுக்க. 2. To fasten or attach loosely, as some jewels, தளரக்கட்ட. தொளுக்குக்கொண்டை, s. Loosened lock of hair. 117)

toḷḷai (p. 263) s. Hole, perforation, துளை. 2. A tube, a pipe, துளையுடைபொருள். 3. A navigable vessel, மரக்கலம். (சது.) தொள்ளைக்காது, s. A perforated pendent ear-lobe. See காது. தொள்ளைக்காதன், s. [fem. தொள்ளை காதி.] A man who has pendent ears. as a Maravan, kallan, San'an, &c. 7)

tokku (p. 262) s. (St. துவக்கு.) Skin, cuticle, surface of the body, as one of the five organs of sense, தோல், (Met.) raiment. (See அக்குத்தொக்கில்லாதவன்.) W. p. 393. TVAK. 2. The bark ofg a tree, மரப்பட்டை. 3. (சது.) Body, சரீரம். தொக்கிந்திரியம், s. The sense of feeling. 18)

toppuḷ (p. 262) s. [carrup. of கொப்பூழ். which see.] The navel. (c.) தொப்புளான், appel. n. One having a prominent navel. 82)

tokuti (p. 262) s. A series or class of persons, things, &c., கூட்டம். 2. A Society, association, மக்கட்குழு. 3. A flock, herd, swarm, &c., விலங்கின்குழு. 4. Genus, aggregate, பிண்டம். 5. A quantity, collection, accumulation, திரட்சி. (p.) தொகுதிப்பெயர், s. A noun of multitude, குழுஉப்பெயர். 6)

tōkam (p. 263) s. [obsolete.] Smallness, minuteness, scantiness, a trifle, சிறுமை. (சது.) 11)

tongku (p. 262) கிறேன், தொங்கினேன், வேன், தொங்க, v. n. To hang, to be suspended, to hang down, to stick, or hang, ready to fall; to dangle, தூங்க. 2. To adhere as any thing to the bowels, தங்க. 3. (fig.) To remain long with one, as another's property, நிலுவைப்பட. (c.) 4. To move with leaps --as a child skipping, or a beast gallopping, குதிக்க. 5. [in burlesque.] To run away, to slip off (to die) with விடுதல், or போகுதல்; குழுஉக்குறி--Most of the compounds are limited to Jaffna. தொங்காரப்பாய்ச்சல், v. noun. A jolting pace, jumping movement, gallop of a horse, குதிரையோட்டம். தொங்கிப்பாய, inf. To rise high in walking, to gallop, to skin. 2. (fig.) To be haughty, to assume airs. தொங்கிப்போக, inf. To be lodged and lost as a thing thrown. 2. (fig.) To be in another's possession, to be lost, to be unjustly appropriated--as a deposit, to become burdensome as a debt. 3. To tarry in the road from fatigue. (c.) 4. [in cant.] To die. 4. [prov.] To run away. தொங்கிவிழ, inf. To jump and tumble down. 2. To be haughty, to be exposed to fall. தொங்குகாது, s. Hanging ears. (c.) தொங்குபறிவு--தொங்குபொறி--தொங் குபொறிவு, v. noun. [prov.] Hanging just ready to fall; to slip off; to turn over, ஒட்டியும்ஒட்டாதிருத்தல். 2. (fig.) Ready or waiting for a pretext to leave a company, விலகுதற்கேதுபார்த்தல். தொங்குகிழவன், s. A decrepit, old man. (R.) தொங்குபுளுகன், s. [prov.] A vain person, who walks with a conceited springing gait, பெரும்புளுகன். 25)

tokkm (p. 262) s. Any thing eaten adhering to the bowels. See தொங்கல். [ex தொங்கு.] குழந்தைவயிற்றில்தொக்கம்நிற்கிறது. Something sticks in the child's bowels. 14)