toyykm (p. 262) s. A hanging ornament inserted in a head-dress, as தலைப்பாளை, தலை யணியிலொன்று. (சது.) 92)

tōci (p. 263) s. [change of தோஷி.] A wretch. (c.) 19)

tokm (p. 262) s. An estimate, a total, ம திப்பு. தொகக்காரன், s. One who estimates. 3)

tongku (p. 262) கிறேன், தொங்கினேன், வேன், தொங்க, v. n. To hang, to be suspended, to hang down, to stick, or hang, ready to fall; to dangle, தூங்க. 2. To adhere as any thing to the bowels, தங்க. 3. (fig.) To remain long with one, as another's property, நிலுவைப்பட. (c.) 4. To move with leaps --as a child skipping, or a beast gallopping, குதிக்க. 5. [in burlesque.] To run away, to slip off (to die) with விடுதல், or போகுதல்; குழுஉக்குறி--Most of the compounds are limited to Jaffna. தொங்காரப்பாய்ச்சல், v. noun. A jolting pace, jumping movement, gallop of a horse, குதிரையோட்டம். தொங்கிப்பாய, inf. To rise high in walking, to gallop, to skin. 2. (fig.) To be haughty, to assume airs. தொங்கிப்போக, inf. To be lodged and lost as a thing thrown. 2. (fig.) To be in another's possession, to be lost, to be unjustly appropriated--as a deposit, to become burdensome as a debt. 3. To tarry in the road from fatigue. (c.) 4. [in cant.] To die. 4. [prov.] To run away. தொங்கிவிழ, inf. To jump and tumble down. 2. To be haughty, to be exposed to fall. தொங்குகாது, s. Hanging ears. (c.) தொங்குபறிவு--தொங்குபொறி--தொங் குபொறிவு, v. noun. [prov.] Hanging just ready to fall; to slip off; to turn over, ஒட்டியும்ஒட்டாதிருத்தல். 2. (fig.) Ready or waiting for a pretext to leave a company, விலகுதற்கேதுபார்த்தல். தொங்குகிழவன், s. A decrepit, old man. (R.) தொங்குபுளுகன், s. [prov.] A vain person, who walks with a conceited springing gait, பெரும்புளுகன். 25)

toḷku (p. 262) s. A pit, as excavation, குழி; [ex தொள், et கு.] (கம்பராமா.) 120)

tokkuniṟṟl (p. 262) v. noun. Being omitted or understood as a particle. &c., in language or combination. See தொகைநிலை, [ex தொகு, v.] 20)

tontrai (p. 262) --தொந்தரவு, s. (Tel. தொர.) Trouble, vexation, difficulty, impediment, வருத்தம், (c.) தொந்தரையானகாரியம். A troublesome or vexatious affair. தொந்தரையானவேலை. A difficult work. தொந்தரவுபண்ண, inf. To trouble one. 74) *

toppi (p. 262) s. (Hind. டோபி.) Hat, cap, bonnet, a manufactured head-dress, தலைக் குல்லா. (c.) தொப்பிகழற்ற, inf. To take off the hat in reverence. தொப்பிக்கட்டை--குல்லாக்கட்டை, s. [prov.] Sticks or posts set up in shallow waters, to indicate the course of the channel; from the practice of putting straw or other mattar on them, to make them conspicuous. (c.) தொப்பிக்காரர், s. [plu.] Europeans, as wearing huts; said to be eighteen tribes or nations. வட்டத்தொப்பிக்காரர், s. [prov.] Mohammedans, as wearing a round cap; reproachful. தொப்பிமடல், s. [prov.] The integument of the areca-flower, கமுகம்பாளைமடல். 79)

tōcai (p. 263) s. A kind of pastry, அப்ப வருக்கம். (c.) தோசைசுட, inf. To fry pan-cakes. 20) *

toẕuppu (p. 262) s. Winding furrows in ploughing, உழுதொழில்வளைப்பு. 110)