aṭi (p. 7) s. Source, origin, bottom, foundation, beginning, basis, ஆதி. 2. Lower part of a tree, mountain, page, &c., மரமுத லியவற்றினடி. 3. Lineage, ancestry, stock or family, descent, வமிசவழி. 4. Root or primitive of a word, the radical, முதனிலை. 5. A line in poetry, செய்யுளினோருறுப்பு. (See உறுப்பு). 6. A man's foot, கால். 7. A measure, twelve inches the length of a person's foot, also of a pace, step, ஓர்வகையளவு. 8. The print of a foot-step, foot-print, vestige, காற்சுவடு. 9. The sole of a sandal, shoe, &c., மிதியடியினடி. 1. Vicinity, neighborhood, nearness, proximity, சமீபம். 11. Underside, lower part, கீழ். (பஞ். 24.)-Note. There are five kinds of அடி as a metrical line. 1. குறளடி. 2. சிந்தடி. 3. அளவடி, or நேரடி. 4. நெடிலடி. 5. கழிநெடிலடி which see. அடிகொள்ள, inf. To begin, originate, be founded, தொடங்க. அடிகோல, inf. To lay a foundation for any building, அஸ்திவாரம்போட. 2. To take measures, undertake, make preparations, முயற்சிசெய்ய. அடிக்கடி, adv. Frequently, often repeatedly, reiteratedly, பலமுறை. அடிக்குடி, s. Suburbs; ex குடி, village. அடிக்குடில், s. The suburb of a town, 2. A village of the Vedda people. அடிக்குள்ளே. Within a moment, in the same moment, before the next step is taken. அடிச்சால், s. The first furrow in ploughing. அடிச்சீப்பு, s. The first formed and best plantains of the bunch. அடிச்சூடு, s. Heat felt in the sole of the foot when walking. அடிச்சேரி, s. Suburbs. See சேரி. அடிதலை, s. Order, regularity, வர லாறு. 2. Upside down, கீழ்மேல். 3. Beginning and end, ஆதியந்தம். அடிதலைதடுமாற்றம், s. Confusion, derangement, முற்றுந்தடுமாற்றம். அடித்தட்டு, s. The lowermost deck of a ship. அடித்தலம், s. Principal place, மு தலிடம். 2. Lower part, கீழிடம். 3. Foundation of a wall, அஸ்திவாரம். அடித்தழும்பு, s. The print of a footstep, vestige, காற்சுவடு. 2. The mark of a stripe, points of a rod, அடிபட்டதழும்பு. அடித்தளம், s. A ground-floor, தள வரிசைபோட்ட நிலம். 2. Lower part or foundation of a well, அடிப்பார். 3. Lower stratum or laying of a pile, அடிவரிசை. 4. The rear of an army, பின்னணி. அடிநா, s. The root or lower part of the tongue, நாவினடி. அடிபணிய, inf. To fall at one's feet, reverence, submit, obey, நமஸ்காரஞ்செய்ய. அடிபிடிக்க, inf. To get a clue to a thing, மூலத்தைப்பற்ற. 2. To pursue, பின்றொடர. 3. To discover one's footstep, காலடையாளம்பார்க்க. அடிபெயர, inf. To start, take a step, move from the spot where one stands, பேர. அடிப்பட, inf. To be in subjection, கீழ்ப்பட. அடிப்படுத்த, inf. To subdue, subject a country, a foe, bring into possession, கீழ்ப்படுத்த. அடிப்படை, s. The chief division of an army. 2. The first layer in a well, &c. அடிப்பட்டகாந்தி, s. one of the thirty-two kinds of prepared arsenic. அடிப்பட்டசாந்தி, s. Great meekness. அடிப்பட்டசான்றோர், s. Ancient sages. அடிப்பதற, inf. To tremble as the feet, கானடுங்க. 2. (fig.) [prov.] To fail in business, lose a situation, wife or property. 3. To be perplexed in consequence of failure, &c. அடிப்பந்தி, s. Head of the table or row of guests. அடிப்பலம், s. The first benefit or advantage received by a person, முதற்பலன். அடிப்பற்ற, inf. To be scorched-as rice by heat with want of water, &c., சுண்டுபற்ற, 2. To stick to the bottom of a vessel when boiling, அடியிலொட்ட. அடிப்பாடு, s. Path, way, beaten path, பாதை. 2. Usage, custom, பழக்கம். அடிப்பாய, inf. To leap as a child over a mark, play at leap-frog, தாண்ட. அடிப்பாரம், s. Ballast, the first layer of goods in a vessel. அடிப்பார்க்க, inf. To deliberate, think how to act யோசிக்க. 2. To measure time by the shadow, நிழலளந்து பொ ழுதுகுறிக்க. அடிப்பினை, s. Sand mixt with lead, வங்கமணல். அடிப்போட, inf. To begin, undertake, make the first effort, effect an object, தொடங்க. அடிமடக்கு, s. [in prosody.] Repetition of a word or words with different meanings in the beginning of a line, or the repetition of a line in a verse with different meanings, சித்திரக்கவியி லொன்று, as, ஆகங்கண்டகராலற்றவாடவர், ஆகங் கண்டகராலற்றவன்பினர். அடிமடி, s. A secret place in the waistcloth, உள்மடி. அடிமடை, s. The commencement of a water channel, முதல்மடை. அடிமண், s. The earth adhering to one's feet, taken for enchantments against him (வசியம்) or for witchcraft, காலிலொட்டியமண். அடிமயக்கு, s. Transposing the lines of a verse without destroying the sense, அடிமாற்றுகை. 2. A verse so formed, ஓர்பா, as, அங்கண்மதியமரவின்வாய்ப்பட்டென்ப, பூசல்வாயாப்புலம்புமனைகலங்கி. அடிமறிமண்டிலவாசிரியப்பா, s. One of the four kinds of ஆசிரியம், the lines of which are interchangeable at pleasure, the meaning remaining the same, ஓர்வகையாசிரியப்பா. அடிமறிமாற்றுப்பொருள்கோள், s. Construction in which the lines of a stanza are interchangeable, the harmony and meaning remaining the same, or the harmony only slightly affected. See பொருள்கோள், as, சுரையாழவம்மிமிதப்பவரையனை ய, யானைக்குநீத்துமுயற்குநிலையென்ப கானகநாடன் சுனை. அடிமுகனை, s. [vul.] Beginning-as of a story, &c. அடிமுடி, s. Order, regularity, வர லாறு. 2. From beginning to end, ஆதியந் தம். 3. Upside down, கீழ்மேல். 4. Head and foot, காலுந்தலையும். அடிமுரண்டொடை, s. One of the forty-three kinds of rhyme in which the first word of a line has a meaning opposite to that of the next, செய்யுட்டொடை யிலொன்று, as, இருள்பரந்தன்னமாநீர்மருங்கின், நிலவுகுவித்தன்னவெண்மணலொருசிறை, where darkness and moonlight are opposite. அடிமோனைத்தொடை, s. One of the forty-three kinds of rhyme in which each line begins with the same letter, ஓர் வகை மோனைத்தொடை. அடியடியாக, adv. [prov.] In succession, as the descent of title, &c., தலைமுறை தலைமுறையாக. அடியந்தாதி, s. A repetition in verse. See அந்தாதி. அடியளபெடை, s. Prolonging the sounds of long vowels at the beginning of every line, தொடைவிகற்பத்தொன்று. அடியறுக்கி, s. A flat piece of wood by which the potter marks his work and cuts it from the wheel below, மட்கலமறுக்குங்கருவி. அடியனாதி, s. Time immemorial, antiquity, தொன்றுதொட்டுள்ளகாலம். அடியார், s. [sing. அடியான்--அடி யாள்.] Slaves, servants as applied to devotees in reference to their deity, and used by persons of themselves in addressing superiors, to show respect, obedience or submission, தொண்டர். அடியிட, inf. To set on foot, commence an undertaking, a law suit, &c., தொடங்க. 2. To make a beginning in braiding--as the bottom of a basket, the first end of a mat, &c., பாய்முதலியவை முடைதற்கு அடியிட. அடியுரம், s. [prov.] Ancestral property, original stock. 2. Crop of a past year reserved for the sustenance of the following. 3. Manure put on the soil round a tree, &c., எரு. 4. Strength from food, power of wealth, &c.; ex உரம், strength. அடியெடுத்துவைக்க, inf. To begin to walk as children. அடியெதுகைத்தொடை, s. One of the forty-three kinds of rhymes in which the second letters of each line are of the same class, ஓரெதுகைத்தொடை. அடியேன், s. I your slave, your humble servant. அடியோடுகெட, inf. To be destroyed utterly, extirpated. அடியோட்டி, s. A triangular instrument with spikes, which, however placed, has one spike upward to pierce the feet of men or cattle; used in war, &c., a caltrop. அடிவயிறு, s. The lower part of the belly, the abdomen, கீழ்வயிறு. அடிவரலாறு, s. Source, principle, cause, காரணம். 2. Beginning, origin, bottom of a thing, தொடக்கம். 3. Ancient lines of ancestry, வமிசவரலாறு. அடிவரலாறாகத்தெரிதல். Understanding from the first. அடிவருட, inf. To chafe, stroke, or shampoo the legs of another. அடிவாரம், s. The foot of a hill, சாரல். அடிவானம், s. Horizon, திகாந்தம். அடிவிட--அடிவிரிய--அடிவிள்ள, inf. [prov.] To be cracked as the bottom of a chatty, &c. by use, அடியுடைய. அடிவைக்க, inf. To step, set a step, காலடிவைக்க. 2. To begin to walk as a child, நடக்கத்தொடங்க. 3. To intrude one's self into an affair, தலையிட. 4. To begin a work, ஆரம்பிக்க. மலையடிப்பட்டி, s. A village at the foot of a hill. சிற்றடி, s. A small or delicate foot.

atam (p. 10) s. Lowness, a low place, downward course, தாழ்வு. 2. Low land, hole, hollow, &c., பள்ளம். 3. The lower worlds, பாதாளம். Wils. p. 21. AD'HAS. 4. Destruction, destroying, சங்காரம். Wils. (p.) 968. HATA. அதமாக, inf. To perish, die, அழிய. அதமாக்க--அதம்பண்ண, inf. To destroy, kill, அழிக்க. 21)

apanayaṉam (p. 16) s. Removing, destroying; liquidating a debt, கடனிறுக்கை. Wils. p. 43. APANAYANA. 9) *

aẕi (p. 32) கிறேன், ந்தேன், வேன், அழிய, v. n. To decay, degenerate, perish, be corrupted, ruined, wasted, blighted, effaced, obliterated, abolished, demolished, annihilated, கெட. 2. To fail (as a promise), be frustrated as a hope, &c., be refuted, தவற. அழிகரு, s. Abortion, கருவழிவு. அழிகுட்டி, s. A miscarriage, an abortion applied chiefly to brutes--the casting of the young, வயிற்றில்மரித்தது. அழிந்தோரைநிறுத்தல், v. noun. One of the eight constituent parts of virtue, அறத்துறுப்பு. அழிபுண், s. A foul ulcer, ஆறாப் புண். (M. Dic.) அழிமதி, s. Waste, extravagance, malicious intention, கெடுபுத்தி. அழிமுதல், s. Waste of property, as of capital, principal, &c. முதலழிவு. அழிம்பு, s. [vul.] The nin-payment of a debt or the non-restoration of another's property from dishonest motives, புரட்டு. 2. Ruin, devastation, injury, damage, கேடு. என்னுடையமைக்கழிம்புபேசுகிறான். He talks of destroying my property. அழிம்புசெய்ய, inf. To damage a thing. 2. To debauch a woman. அழிம்பன், s. [vul.] A spendthrift, a profligate, ஊதாரி. 2. One who makes excuses for not paying debts, restoring property, &c., புரட்டன். அழியாதபத்தினி, s. A name of D'hurupary, the wife of the Pandu princes. அழியாமுதல், s. Property devoted or entailed in perpetuity to a temple or other charity, நிலையான ஆஸ்தி. 2. God, கடவுள். அழியாமை, neg. v. noun. Incorruption, immortality, imperishableness, கெடாமை. அழிவழக்கு, s. An unjust lawsuit, a groundless prosecution, a frivolous or groundless defence, a lost lawsuit, அநி யாயவழக்கு. கற்பழியாதபெண், s. A pure virgin. அழிகை, v. noun. Destruction, decay, ruin, சிதைவு. அழிவு, v. noun. Decay, injury, ruin, loss, desolation, the act of perishing. கேடு. 2. That which has perished of itself, கெட்டது. 3. Fault, immorality, (in a restricted sense,) deviation from rule, குற்றம். அன்றுகண்டமேனிக்கழிவில்லை. Just the same appearance as before. அழிவின்மை, neg. v. noun. Freedom from decay. அழிவுகாலம், s. The time of a universal deluge and destruction at the end of an age, யுகமுடிவு. கடையழிதல், v. noun. Suffering extremely. நிறையழிதல், v. noun. Being disheartened, dispirited, without hope. 7)

iri (p. 50) க்கிறேன், த்தேன், இரிப்பேன், க்க, v. a. To rout, defeat, discomfit, முறி யடிக்க. 2. To dispel, remove, ஓட்ட. 3. To ruin, அழிக்க. 4. To make afraid, அச்சுறுத்த. (p.) இரித்தல், v. noun. The act of destroying. 2. The act of defeating an army. இரிப்பு, v. noun. Defeat, rout, dispersion, முறியடிக்கை. 53) *

kāriym (p. 104) s. Affair, thing, business, concern, matter, subject, occurrence, circumstance, incident, topic, event, transaction, கருமம். 2. An action, operation, a deed, process, செய்கை. 3. Object, purpose, design, விஷயம். 4. Effect, result, product, issue,--as apposed to காரணம், பயன். Wils. p. 215. KARYYA. 5. Expediency, fitness, profitableness, இலாபம். காரியகருமமில்லாதவன். One not concerned about any thing, not troubled with business. அதுனக்குக்காரியமல்ல, நீயேன்பேசுகிறாய். You have nothing to so with it, why do you speak? அதுகாரியமல்ல, இதுவே உனக்குக் காரியம். That is not expedient, but this will be profitable for you. காரணகாரியத்தைக்காட்டுகிறது. The effect shows or implies the cause. காரியகேவலம், s. Transient unconsciousness of the living soul during its station in any of the five அவஸ்தை. காரியசகலம், s. Imperfect knowledge of the living soul during its station in any of the five அவஸ்தை. காரியசுத்தம், s. Clear and distinct perception of the living soul during its station in any of the five அவஸ்தை. காரியகர்த்தா, s. A maker, an accomplisher--as in educing, sustaining and destroying worlds, &c. 2. An agent, a superintendent. காரியகாரன், s. An agent, a commissioner, காரியம்பார்க்கிறவன். 2. An attorney, an advocate, காரியதுரந்தரன். 3. A man of business, one clever in business, வேலை யிலே சாதுரியன். காரியகுரு, s. A guru who seeks his own interest, whose living is his chief object-opposed to காரணகுரு. காரியக்கெட்டி, s. A man successful in his undertakings, adopting proper means; a business-like man. காரியசாதகம், s. Perseverance in an undertaking, காரியத்தில்முயலுகை. 2. Accomplishing an object, காரியசித்தி. Wils. p. 215. KARYASAD'HKA. காரியசாதனம், s. Means of effecting an object; instruments, implements, aid, காரியத்தைமுற்றுவிக்கும் ஏது. காரியசித்தி, s. Success in an undertaking, accomplishment, காரியங்கைகூடுகை. காரியதரிசி, s. Secretary, superintendent, manager, காரியத்தலைவன். காரியத்தலைவன், s. A superintendent, a manager. காரியந்துரந்தரன்--காரியஸ்தன், s. A competent manager, superintendent, agent, one who conducts business, காரியத் தில்வல்லவன். காரியத்தடை, s. An impediment or obstacle to business, கருமவிடையூறு. காரியத்தவறு, s. Failure in a business, வேலைத்தவறு. 2. Ill success, கைகூடாமை. காரியத்தாழ்ச்சி, s. Ill success, கைகூ டாமை. 2. Loss; காரியநஷ்டம். காரியத்தாழ்ச்சிவராமற்பார்க்க, inf. To see that there be no failure of success. காரியத்துக்குத்தக்கதாய்ப்பேச, inf. To speak as the nature of a thing requires. காரியத்துக்குவர, inf. To answer the purpose; to be expedient, profitable; to be prosperous. காரியநிருவாகி, s. A manager, a superintendent, an advocate. காரியபாகம், s. Good management, frugality, economy, judicious or prudent direction. காரியபேதம், s. Disappointment in an affair, காரியம்வேறுபடுகை. காரியப்பட, inf. To be effected; to be produced, wrought or operated on, காரிய முண்டாக. 2. To succeed, to avail, கைகூட. காரியப்படுத்த, inf. To effect, to accomplish, காரியமுடிக்க. 2. To transact, to manage, காரியநடத்த. காரியப்பாடு, v. noun. Effect, result, production. காரியப்பிழை, Failure in an undertaking, காரியவழு. 2. Ill success, கைகூடாமை. காரியப்பொறுப்பு, Responsibility. காரியாகாரியம், s. What is and what is not to matter. 2. Circumstances, affairs. காரியமாயிருக்க, inf. To be busy; to be useful. காரியமாய்ப்பேச, inf. To speak of a thing as important. காரியமாய்ப்போக, inf. To go on an errand. காரியமானபேச்சு, s. Important conversation; a speech well adapted to the occasion. காரியமுடிக்க, s. To accomplish, to execute. காரியமுடிப்பு, s. The sum and substance of a business, an affair, &c. காரியமுடிய, inf. to be accomplished --as an object; to terminate--as one's life, &c. காரியம்பலிக்க, inf. To succeed, காரி யஞ்சித்திக்க. காரியம்பார்க்க, inf. To do a business, to manage a business. காரியம்பெற, inf. To attain one's object. காரியம்பேதிக்க, inf. To change or alter--as an affair. 2. To be thwarted. காரியவாகுபெயர், s. Names in which the effect is by metonymy, used for the cause, as in அலங்காரம். காரியவிசாரணை, s. Superintendence, supervision. காரியவிரோதம், s. Opposition in an undertaking, rivalry. காரியவிலக்கணை, s. [in rhetoric.] Metonymy of an effect for the cause. காரியவிலக்கு, s. [in rhetoric.] The negation of a thing or event by the nonexistence of the effect, &c., or by the presence of contrary effects, ஓரலங்காரம். காரியாவத்தை--காரியாவஸ்தை, s. Subordinate, minor states or அவத்தை of the living soul, being five in காரியகேவலம், five in காரியசகலம். and five in காரியசுத்தம், and thus constituting fifteen காரியாவத்்தை. (சிவப்.) காரியானுமானம், s. [in logic.] A posteriori reasoning; inference from effect to cause--opposed to காரணானுமானம். (சிவ. சி.) காரிரத்தம்--காருன்னி s. A plant, ஆடு தின்னாப்பாலை. Aristolochia, L. 125) *

kiruttiyam (p. 111) s. Act, actions, performances, operation, தொழில். 2. Moral actions good or bad, involving future retributions, கன்மக்கிரியை. 3. A course of conduct, நடக்கை. 4. Work, business, employment, லௌகிகவேலை. 5. Religious rules, prescribed duties, கடமை. 6. Rites, ceremonies, &c., religious acts or practice, சடங்கு. 7. The operations of the deity--popularity in the characters of creator, preserver and destroyer; but in the mystic parts of the Agama system, the works of obscuring and enlightening the soul are superadded. Wils. p. 243. KRUTYA. தன்கிருத்தியந்தான்பார்க்கவேண்டும். Each one must perform his appropriate duties, personal, social, relative, civil, &c. கிருத்தியகர்த்தா, s. An operating deity, or a god who performs either of the five great operations in the universe. கிருத்தியகர்த்தாக்கள், s. (pl.) Agents who carry on operations in the universe; also, those of the விஞ்ஞானகலர் and பிர ளயாகலர் class of souls that have advanced so as to be cleansed from மலம், and permitted to be operative. கிருத்தியப்பிழை, s. Misdeeds, misbehaviour. 2. Failure or transgression in the performance of prescribed rites, ceremonies or other duties. கிருத்தியமில்லாதவன், s. One who does not practise the rites of the religion. ஒருகிருத்தியமுமில்லாதவன். One unemployed. கிருத்தியமுடிக்க, inf. To perform prescribed duties--as religious rites, ceremonies, &c. கிருத்தியம்பண்ண--கிருத்தியம்நடத்த inf. To perform the works of creation, &c..--as a deity, ஐந்தொழில்செய்ய. The direct object of this work is fancied to be; 1. To cleanse the soul from its moral defilements. 2. To cause it to experience the fruit of former actions. 3. To give it a temporary rest. 4. To produce an equilibrium between the good and evil actions of the soul. 5. To emancipate it from the பாசம் entanglements. (சிவ. சி.) 2. To perform works, rites, &c., சடங்குசெய்ய. 3. To perform the duties of one's calling, தொழில்செய்ய. 4. To perform the funeral rites for a deceased ancestor, உத்தரகிரியைசெய்ய. பஞ்சகிருத்தியம், s. The five operations of deity under various names, forms and modifications, viz.: 1st. சிருட்டி or படை த்தல், the work of creating or transforming matter, evolving it from the primitive Maya, producing words, furnishing the soul with its appropriate body, according to its actions in a previous birth, &c. In the popular system, this office is ascribed to Brahma. 2d.திதி or காத்தல், the work of preserving, usually ascribed to Vishnu. 3d. சங்காரம் or அழித்தல், the work of destroying, or of reducing the universe to the primitive Maya, through numerous involutions, --as earth into water, water into fire, &c. This office is ascribed to உருத்தி ரன், who by his worshippers is identified with Siva whom they consider supreme. 4th. திரோபவம் or மறைத்தல், the work of obscuration, or the veiling of the soul in moral darkness, and beclouding the understanding, so that the divine being cannot be perceived, while the mind attracted and illuded by visible and sensual objects, is excited to the performance of new actions, by which absolute liberation from பாசம் entanglements is prevented, and connection with Maya and its consequent transmigrations--except where the sanchita (சஞ்சிதம்) of former births is exhausted --is indefinitely prolonged. This is ascribed to மயேச்சுரன். 5th. அனுக்கிரகம் or அருளல், this is a work of benevolence as exerted for the benefit of the soul in furnishing it with appropriate bodies by which to expiate the guilt of former actions, though obscuring it with திரோ பவம், while it is thus working itself clear, at length withdrawing the veil and showing it that all visible and sensual objects are illusory and deceptive; also annihilating the passions and exciting disgust toward the objects of sense, and utter indifference to all mundane affairs, and thus causing entire cessation from physical and moral actions, and maturing it for final emancipation, and union with the Supreme. It is ascribed to சதாசிவம். சமுசாரகிருத்தியம், s. Domestic affairs, household business. 10) *

kōṟl (p. 151) v. noun. Killing, destroying; form of the verbal, கொல்லுதல்.) (p.) கோறல்புரிய, inf. To commit murder, to kill. (பார.) செய்நன்றிகோறல், v. noun. Ingratitude. (p.) 63)

cangkāram (p. 156) s. [sometimes சம்மாரம்.] Destruction, annihilation, dissolution in general, அழிக்கை. 2. The periodical destruction of the universe, in the reduction of all things to their primitive Maya--as one of the five கிருத்தியம், உலகசங்காரம். (c.) 3. The constant dissolution of all animate existences, as one of the five கிருத்தியம் or divine operations, இளைப்பாற்றஅழித்தல். 4. Restriction, restraint, suppression--as of the passions and appetites, கடிதல். W. p. 878. SAMHARA. 5. [in astrom.] The process of reduction, &c., (உள்ளமு.) ( See சரசங்காரம்.) (Sa. Samskara, completing or finishing.) சங்காரகாலம், s. A time of dissolution. சங்காரதூதன், s. [in Christian usage.] The destroying angel. சங்காரம்பண்ண, inf. To destroy, reduce things to their primitive Maya--as at the termination of the great yuga, or in the dissolution of individual creatures. சங்காரன், s. A destroyer. சர்வசங்காரநாள், s. Doomsday, the day of final and universal destruction, and judgment. சங்கரிக்க, inf. To destroy, exterminate, annihilate, அழிக்க. 2. To destroy the world, at the universal deluge, by resolving one element into another, and reducing all things to their primitive state. சங்கரிப்பு, v. noun. Destruction, annihilation, &c. நிருமூலமாக்குகை. 2. Involution of elements one into the other, and their ultimate reduction to Maya, at the termination of the world, சங்காரம். சங்காரகாலத்துப்பு, s. As அமரியுப்பு, which see. 2)

catti (p. 159) s. Ability, power, strength, energy, prowess, வல்லமை. 2. The female energy or active power of deity in all the operations of creating, preserving, destroying, &c., பராசத்திமுதலியன.--Note. Each form of the deity is represented as having a distinct சத்தி described as his consort. 3. A name of பார்வதி. 4. The female organ, as the counter part of the phallic emblem of Siva, ஆவிடையார். 5. An iron spear or dart, கைவேல். W. p. 824. SAKTI. 6. Sulphur, கந்தகம். 7. Soap, சவக்காரம். 8. Bismuth pyrites, நிமிளை. 9. [for சத்திரம்.] An umbrella or parasol, குடை. 1. The white parasol as a badge of royalty, வெண்குடை. 11. Pursuit after works, ceremonies, &c., as one of the five சிவதத்துவம்.--Note. The three saktis are, 1. இச்சாசத்தி. 2. ஞானாசத்தி. 3. கிரியாசத்தி, which see. To these are added சிறசத்தி, and பராசத்தி. Others add 1. திரோதானசத்தி. 2. மாயாசத்தி. 3. விந்துச்சத்தி. சத்திக்குத்தக்கதாய்ச்செய். Do according to your ability. அதெனக்குச்சத்தியாய்க்கிடைக்கும். I shall eventually get it. சத்திகுறைய, inf. To be wanting in strength. சத்திசெலுத்த, inf. To authorise. (p.) சத்திபூசை, s. The puja-worship of the வாமர் sect, performed in secret with raw flesh, ardent spirit, &c. The object of worship being the privities of a naked woman, in personification of the fecundating and operative principle of deity in nature. சத்தியுள்ளவன், s. A rich man, a man of influence. (c.) சத்தியில்லாதவன், s. An incompetent person, a weak person. (c.) சத்திவிளங்க, inf. [loc.] To become manifest as power, a miraculous power. அருட்சத்தி, s. [in சிவஞானபோதம்.] The active energy of deity which is said to enlighten the soul and to be a source of benefit to all animated beings. சிவசத்தி, s. Sakti, or active power considered in its inseparable connection with Siva. (சிவ.சி.) 2. (R.) The consort of Siva, பார்வதி. 3. Siva and his consort. திரவியசத்தி, s. Pecuniary ability. மந்திரசத்தி, s. The force or virtue of incantations. சரீரசத்தி, s. Bodily power, vigor of body. பிரபுத்துவசத்தி, s. Princely dignity, power of rank, &c. வீரசத்தி, s. Valor. 51) *

ciruṭṭi (p. 185) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To make, create, produce; to evolve, படைக்க. 2. To produce manifestations in nature, உருவாக்க; [ex சிருட்டி, s.] சிருட்டித்தாலும்உன்னாலேமுடியாது. You cannot effect this, though you strive. (lit. create.) சிருட்டிப்போன், s. The creating deity. சிருட்டி, v. noun. Creating, creation, evolution of matter from its primitive elements; transformation, modification, படைப்பு. சிருட்டிகர், s. The creator, the evolver of matter from its primitive Maya. சிருட்டிகர்த்தா, s. The creator, Brahma, பிரமன். சிருட்டிகாலம், s. The time of creation. சிருட்டிதிதிசங்காரம், s. Creating or evolving, preserving and destroying; as the work of the Hindu Triad-Brahma, Vishnu and Siva. சிருட்டித்தொழில், s. The office of creating. சிருட்டிப்பு, v. noun. Creating or evolving, படைப்பு. 2. A thing created, or evolved, a production, சிருட்டிப்பொருள். 78)

tirumāl (p. 240) s. Vishnu, as lord of illusion, in the universe, விட்டுணு; [ex மால், illusion.] திருமாலவதாரம், 1. Ten incarnations of Vishnu. 1. Matsya, மச்சம், a fish assumed to kill சோமுகன், an Asura who had stolen the Vedas and hidden them in the sea. 2. Kurma, கூர்மம். tortoise, assumed to support Mount Mandara, used as a churning stick in churning the sea of milk to obtain Amrita, or nectar. 3. Varáha, வராகம், a boar, assumed to open and spread out the earth which இரணியாக்கன் had rolled up, as a scroll, and sunk in the ocean; and to kill him. 4. Narasingha, நரசிங்கம், manlion, assumed to destroy இரணியகசிபன், the younger brother of இரணியாக்கன், who, to avenge the death of his brother, had abolished the worship of Vishnu.--Note. These four were assumed without parents. 5. Váhmana, வாமனம், the dwarf born of காசிபன் and அதிதி to overcome மாபலி by deceit, coming to him as a beggar. 6. Parasurama, பரசுராமன், or the axe bearing Rama, born of சமதக்கினி and இரேணுகை to kill the Kshtriyas who oppressed the brahmans. 7. Ramachandra, இராமன், king of Ayodhya, born of தசரதன் and கோசலை, to kill Ravana, king of Lanka, and other Rakshasas. 8. Balab'hadra, பலபத் திரன், half brother of krishna; his father's name was வசுதேவன், and he had two mothers, தேவகி and உரோகணி. He come to destroy பிரலம்பன் and his Rakshasas. 9. Krishna, கண்ணன், son of வசு தேவன் and தேவகி, came to excite the wars of the Bharata, and to relieve the earth of its over-burdened population. 1. The horse, கற்கி, yet future, and for the purpose of destroying the universe.--Note. The poet Jayadeva places Krishna as the eighth and makes the ninth, Buddha. Another class of fifteen incarnations of Vishnu is given. 1. சனகன், Sanaka. 2. சனந்தனன், Sanandana. 3. சனாதன், Sanáta. 4. சனற்குமாரன், Sanatkumara. Rishis regarded as representatives of Brahma and celebrated in the Bagavata. 5. நரநாராயணன், Naranarayana, a great personage mentioned in the Maha B'harata. 6. கபிலன், Capila, founder of the Sank'hya philosophy. 7. இடபன், Vrishab'ha-Yogi, the first of the twenty-four Jaina saints. 8. நாரதன், Nárada,, inventor of the lute, messenger of the gods, and first of the ten principal Munis. 9. அயக்கிரீவன் ((lit.) the horse-headed), Hayagriva, of the Maha Bharata, to be distinguished from the Asura of the same name. 1. தத்தாத்திரேயன், Dattatreya, mentioned in Bagavata. 11. மோகினி, Mohini, a fascinating female. (See மோ கினி.) 12. யாகபதி, Yágapati, the lord of sacrifices, always receiving the first of the offerings. 13. வியாதன், Vyasa, son of Parásara, arranger of the Vedas. 14. தன்வந்தரி, D'hanvantari, a physician of the gods. (See தன்வந்தரி.) 15. பௌத் தன், Budha, the head of the Buddhist system; by some considered the ninth principal Avatar. திருமாலாயுதம், 5, s. The five weapons of Vishnu. 1. சங்கம் or பாஞ்சசன்னியம், chank; 2. சக்கரம் or சுதரிசனம், a wheellike missile; 3. தனுசு or சாரங்கம், bow. 4. வாள் or நாந்தகம், sword; 5. தண்டு or கௌமோதகி, club.--Note. These are pictured on a metal plate, and worn on the neck as an ornament, or amulet, by children, which is called பஞ்சாயுதம். திருமாலுந்தி, s. The lotus, said to resemble the navel of Vishnu, தாமரை. திருமால்புதல்வன், s. Kama as son of Vishnu, மன்மதன். திருமாளிகை, s. the house of a spiritual preceptor, in the language of his disciples. திருமாளிகைப்பத்தி, s. A gallery in such a house or on a fane. திருமானகரம், s. The heaven of Vishnu, வைகுந்தம்; [ex திருமால்.] திருமுகம், s. A divine face, divine presence, கடவுள்சந்நிதானம். 2. Presence of a great person, பெரியோர்சமூகம். 3. An epistle or edict from a superior to an inferior, சீமுகம். 4. An epistle, நிருபம். திருமுருகாற்றுப்படை, s. A poem. See ஆற்றுப்படை. திருமுழுக்கு, v. noun. The bathing of பார்வதி, under whatever name for purification, திருஅபிஷேகம். 2. Bathing by women with fasting in honor of பார்வதி, ten days in December. திருமுறை, s. A class of sacred writings, odes, &c., திருவாசகம். திருமுற்றம், s. An open space for performing equestrain exercises, கோயிற் சந்நிதி. 2. Temples or sacred places of Vishnu, கோயில். 3. A horse race, course, hippodrome, குதிரைவையாளிவீதி. திருமுன்--திருமுன்பு, s. Divine presence, தேவசன்னிதானம். 2. Presence of a king or other great persons, பெரியோர் சன்னிதானம். திருமெழுக்கு, v. noun. Smearing the floor of a temple and adjacent parts with cow-dung, கோயில்மெழுகுகை. திருமேனி, s. A divine body, form, shape, &c., the person of a deity or saint, திவ்வியதேகம். 2. In some connections, the idol of a temple as a form of the God, விக்கிரகம்.--Note. All forms of deity or nature belong to the female energy. 3. Any ear-jewel worn by females, ஓராபரணம். 4. A plant, குப்பை மேனி, Acalypha, L. திருமேனிகன்றப்பிரம்படிகொண்டசிவனார்...... Siva who was beaten with a ratan so that his divine body was bruised. திருவடி, s. Divine feet, feet of a deity, கடவுளடி. 2. Saints or great one's feet, குருபாதம். திருவடிதீட்சை, s. The guru's placing his feet on the head of the disciple, as one of the modes of dispelling his sin. திருவடிப்பாதுகை, s. The sandals of a great or sacred person. திருவணை, s. Adam's bridge between Ramisseram and Ceylon, சேது; [ex அ ணை.] திருவண்ணாமலை, s. A sacred mountain, as அருணாசலம். திருவமுது, s. Boiled rice presented to a deity, idol or a great person, தெய்வ உணவு; [ex அமுது.] திருவமுதுசெய்ய--திருவமுதுபண்ண, inf. To cook for the idol, or a great person. திருவருட்பயன், s. A treatise in praise of Siva, ஓர்நூல். திருவலகு, s. A besom. See அலகு. திருவல்லிக்கேணி, s. A place sacred to Vishnu in the suburbs of Madras, Triplicane. திருவள்ளுவர், s. The celebrated author of the Cural, குறளாசிரியர். 2. His work, the Cural, குறள். திருவற்றவன்--திருவில்லான், s. An unfortunate person, not prosperous. திருவனந்தபுரம், s. A town on the Malabar coast sacred to Vishnu, Trivandrum. திருவாக்கு, s. The word, declaration or order of a deity, saint, guru, king or other great person; an oracle. திருவாக்குக்கெதிர்வாக்குண்டோ.... Is the word of a high personage to be controverted? திருவாசகம், s. A poem by மாணிக்க வாசகர். திருவாசல்--திருவாயில், s. The gates or door-ways of a temple, including all the openings between the worshipper and the idol, ஆலயவாயில். 2. [prov.] A rest-house built from religious motives, மடம். திருவாசி--திருவாசிகை, s. (com. திரு வாட்சி.) The arch or bow over the head of an idol, of metal, wood, &c., or in painting; or an ornamented arch under which any thing sacred is carried, பிரபை. திருவாடுதண்டு--திருவாழித்தண்டு, s. [prov.] Poles on which an idol is carried in procession, விக்கிரகபீடத்தைக் காவுமரம். திருவாட்சி, s. See திருவாசி. திருவாதிரை, s. The sixth lunar asterism, ஆதிரை. திருவாத்தி, s. A flower tree sacred to Siva. See ஆத்தி. திருவாபரணம், s. The jewels of an idol, தெய்வாபரணம். திருவாய், s. Word, declaration, command, &c., of a deity, saint, guru, king, &c., தெய்வவாக்கு. திருவாய்மலர, inf. To utter, to declare, to speak, as divine person. திருவாய்மொழி, s. A book of note containing praises to Vishnu, ஆழ்வார்பா டல். திருவாரூர், s. A town in the Tanjore district sacred to Siva. திருவாவினன்குடி, s. The mountain town of Parlany, பழனி, one of the six places sacred to Skanda, முருகர்ஸ்தலம். திருவாழ்ங்கோடு--திருவான்கோடு, s. Travancore, a town and country at the S. W. extremity of southern India, ஓரூர். திருவாளன், s. A rich, prosperous man, செல்வன்; [ex ஆளன். திருவானைக்கா, s. A sacred place, near Trichinopoly, ஓர்ஸ்தலம். திருவிருந்து, s. A divine feast; used for the Lord's Supper, திவ்வியவிருந்து. திருவிலி, s. An unfortunate or poor person, தரித்திரி. 2. A widow or one who has lost her beauty, கைம்பெண்; [ex இலி.] திருவிழா, s. A temple festival, உற் சவம். 2. A temple procession. திருவிழாக்கொண்டாட, inf. To celebrate a festival. திருவிளக்கு, s. The lighted lamp of a temple, or as placed before a holy person, கோயிற்றீபம். 2. A lighted lamp as representing a god. திருவிளையாடல், v. noun. Sports of the deity, commonly of a wonderful, or miraculous character, தெய்வவிளையாட்டு. 2. A book treating on the sixty-four wonderful sports of Siva at Madura. அறுபத்துநாலுதிருவிளையாடல். The sixty-four sacred sports of Siva at Madura. திருவிளையாட்டு, v. noun. The wonderful sports of a deity, தெய்வலீலை. 2. [in burlesque.] Tricks, roguishness, frolics, பாடி. திருவுந்தியார், s. A section of திருவா சகம், composed by மாணிக்கவாசகர், Manikavasakar, திருவாசகத்தோருறுப்பு. திருவுளம்--திருவுள்ளம், s. The will of a god, a king, a guru, &c., [ex உளம், உள்ளம், mind.] 2. (fig.) The Supreme Being, கடவுள். திருவுளங்கொள்ள, inf. To approve, in case of a deity, or holy person; to deign, to be pleased. சுவாமிஅப்படியேதிருவுளங்கொண்டிருக்கிருக்கிறார்.... God is pleased to have it so. திருவுளச்சீட்டு, s. A lot cast or drawn. திருவுளச்செயல், s. Providential occurrence, providence. திருவுளமத்தியஸ்தம், s. Appeal to the deity. திருவுளமறிய, inf. To be witness--as the Supreme Being; used only in some form of the verb. திருவுளமறியச்சொல்லுகிறேன். I say it, God being witness. திருவுளம்பற்ற, inf. To speak, said of a deity or great person; to condescend to speak. திருவுளம்வைத்தல், v. noun. A deity, a guru, &c., exercising grace, deigning, vouchsafing. திருவுறுப்பு, s. A female ornament of solid gold bearing the figure of Lukshmi, worn on the forehead, நுதன்மே லணி. See உத்தி. திருவூசல்--திருவூஞ்சல், s. A swing for the idol, used on the last day of the annual festival, and on some other special occasions; a kind of cot, தேவவூச லாட்டு. திருவூஞ்சலாட, inf. To swing the idol. திருவேங்கடம், s. A place sacred to Vishnu, திருப்பதி. See திசை. திருவேடம், s. Sacred dress of siva, or of his followers, such as red cloths, sacred beads, &c. 2. Ear-rings made of gold or copper worn by the பண்டாரம், the தம்பிரான், &c., சிவனடியார்காதணி. திருவேடம்பூண, inf. To wear the distinguishing marks of the Saiva sect. திருவேரகம், s. Trivaraka near Pondichery, one of the six places sacred to Skanda, குமரன்ஸ்தலம். திருவொற்றாடை, s. Cloth for wiping the body of the idol after bathing, or anointing it, விக்கிரகங்களையொற்றுஞ்சீலை. திருவொற்றியூர், s. A place sacred to Siva, ஓர்சிவஸ்தலம். திருவோணம், s. The twenty-second lunar asterism, containing three stars in the neck of the eagle, ஓணம். திருவோலக்கம், s. The assembly in the temple before an idol. See ஓலக்கம். 5)

teṟu (p. 257) த்தேன், வேன், தெற, v. n. (imperfect.) To tarry, தங்க. 2. v. a. To destroy, அழிக்க, (p.) தெறுநர், s. Foes, enemies, பகைவர். தெறுதல், v. noun. Abiding, staying, தங்கல். 2. Hurting, injuring, destroying, அழித்தல். (சது.) 27)

peṟu (p. 334) கிறேன், பெற்றேன், வேன், பெற, v. a. To obtain, attain, secure, possess, அடைய. 2. To beget, generate, செனிப்பிக்க. 3. To bring forth, to have children, பிரச விக்க. 4. To experience, to be affected favorably or unfavorably, அனுபவிக்க. 5. To have the benefit or enjoy the privilege of, சுகிக்க. 6. v. n. To be worth, to bring a price, to be valid for, விலைபெற. 7. To be worthy, தக.--Note. In some cases this verb when preceded by another in the infinitive has much the sense of பட, as அடையப்பெறும், it may be had; சொல்லப் பெறும், it may be said; காணப்பெற்றறேன், I obtained sight of. ஆதாயத்தைப்பெற்றான். He obtained profit. இதுபடும்பிரயாசத்தைப்பெறாது. It is not worth the trouble. பத்துப்பணம்பெறும். It is worth ten fanams. அவன்பெறுமானவன். He is a worthy man. ஒருகாசும்பெறாதவேலை. It is worth nothing. பெற்றமனம்பித்துப்பிள்ளைமனங்கல்லு. The heart of the mother is bile [water]; the heart of the child is stone. பெறாத, neg. rel. part. Insufficient, unsound, ineffectual, &c. பெறாதஈடு. Insufficient security. பெறாதகாரியம். An unsound argument, or ineffectual lawsuit. பெறாதபேச்சு. Worthless talk. ஆற்றப்பெறாதவேதனை. Intolerable torment. (p.) பே பேசாதே. Don't speak, don't tell. பேசத்தெரியாதவன், appel. n. One who is not a good speaker, or who cannot negociate, &c. பேசாதபேச்சு, s. Improper talk. 2. Indecent or obscene language. பேசாமடந்தை, s. A princess who resolved not to speak, but was forced to do so by Vikramaditya. பேசாமலிருக்க, inf. To be silent. பேசிக்கொண்டிருக்க, inf. To be conversing socially. பேசுவாய், s. A chief minister of the Tanjore kings. (Beschi.) பேச்சு, v. noun. Speaking, பேசுதல். 2. Speech, language, பாஷை. 3. Declaration, expression, விளம்புதல். 4. praise, புகழ். 5. Conversation, talk, subject of conversation, சம்பாஷணை. 6. Errand, பெறுத்த, inf. [prov. in combin. v. noun. பெருத்தல்.] To cause, பெறுவிக்க. நிலைபெறுத்தலும், நீக்கலும், Establishing and removing or destroying. (இரா.) பெறுமதி, s. [prov. பெறுதி.] Worth, value, தகுதி. 2. Ability, திராணி. 3. Validity, security, உறுதி. 4. Prize, reward, வெகுமதி. பெறுவதுகொள்வோர், appel. n. Prostitutes, வேசையர். (p.) பெற்றகடன், s. Obligation which the child owes to its parent, especially the mother, for giving it birth, தாய்க்குச்செய்யு முரிமை. பெற்றதகப்பன், s. One's own father. பெற்றதாய், s. One's own mother. பெற்றபிள்ளை, s. One's own child. பெற்றவயிறெரிய, inf. To grieve, yearn, as a mother at the death or sufferings of her child. பெற்றவன், appel. n. A father, [fem. பெற்றவள்.] 2. [in combin.] One who has received, as பெயர்பெற்றவன், வரம்பெற்றவன். பெற்றார், appel. n. Parents, இன்றார். பெற்றார்பிறந்தார், appel. n. Parents, brothers, and sisters. பெற்றுவளர்க்க, inf. To bring forth and bring up a child. பெறல்--பெறுதல், v. noun. Obtaining, அடைதல். 2. Finding, getting, கிடைத்தல். (சது.) 28)

mu (p. 356) num. adj. [contrac. of மு or மூன்று.] Three, third--used in combination. Most of the compounds may be referred to திரி. முக்கடுகம்--முக்கடுகு, s. Three spices, as திரிகடுகம். முக்கணன்--முக்கண்ணன், s. [lit. threeeyed one.] An epithet of Siva, சிவன். 2. Vinayaga, விநாயகன். 3. Virabadra, வீரபத்திரன். (சது.) முக்கணி--முக்கண்ணி, s. [fem.] An epithet of the sakti of Siva--as Kali, காளி, and Parvati, பார்வதி. (சது.) 2. A cocoa-nut, தேங்காய். முக்கரணம், s. The three classes of faculties, as திரிவிதகரணம். See கரணம். முக்கலம், s. Three kalams, or thirtysix markals. முக்கனி, s. The three special fruits. See முப்பழம். முக்காணி, s. A fraction, the 3/5 of a மாகாணி. முக்காதலர், s. [pl.] The triple friends, usually husband, a male friend, and a son; [ex காதலன்.] (சது.) முக்காதவழி, s. See காதம். முக்காலம், s. The three divisions of time. 2. The three tenses in grammar. These are இறந்தகாலம், நிகழ்காலம், எதிர்கா லம். See காலம். முக்காலமறிந்தவன், appel. n. An epithet of the Deity, as knowing the past, present, and future, கடவுள். முக்காலி, s. A three-footed stool, a tripod, as distinguished from நாற்காலி. முக்காலும், s. Three times. See கால், and குளி, v. முக்கால், s. Three fourths, 3/4. See under கால். முக்கால்நோக்கு--முக்கானோக்கு, v. noun. One of the four planetary aspects. See நோக்கு. முக்காழி, s. See காழி. முக்குடுமி, s. A trident, சூலம். (சது.) 2. A triple lock of hair. See சிலுப்பா, பக்கக் குடுமி. முக்குடை, s. [appel. முக்குடைச்செல் வன்.] The three umbrellas peculiar to Argha, viz.; சந்திரவட்டம், சகலபாசனம், நித் தியவினோதம். முக்குணம், s. Three principles in nature, Satva, Raja and Tama. See குணம். முக்குலம், s. The three races of kings: 1. Solar, or the race of the sun; 2. Lunar or the race of the moon; 3. Agni, the race of fire. முக்குலைச்சு, s. [prov. in cant numbers.] Three quarters, முக்கால். 2. A technical word used by certain tribes. முக்குழிச்சட்டி, s. A triple-holed-pan for baking cakes. (Madura usage.) மு முக்குளம், s. The name of a village 2. Three reservoirs reputed to unite the rivers Jumna, Sarasvati and Ganges. 3. The twentieth lunar mansion, பூராடம். முக்குற்றம், s. The three kinds of guilt. See under குற்றம். முக்குற்றங்கடிந்தோன், appel. n. God, Deity, கடவுள். 2. B'uddha, புத்தன். (சது.) முக்கூட்டு, s. The second lunar mansion. 2. Oven, hearth. See அடுப்பு. முக்கூட்டெண்ணெய், s. A medicinal oil. See under கூட்டு, v. முக்கோணம், s. A triangle, as திரிகோ ணம். See கோணம். முக்கோல், s. The three united staves, as திரிதண்டம். 2. (சது.) The twentysecond lunar mansion. See திருவோணம். முக்கோற்பகவர், s. [pl.] Those who carry three staves tied together. See திரிதண்டசன்னியாசி, under சன்னியாசம். முச்சகம், s. Three worlds, as திரிலோ கம். முச்சங்கம், s. The three colleges of learning which existed formerly at Madura. See சங்கம். முச்சதுரம், s. Three angled or three sided figure. முச்சத்தி, s. Three Saktis. See சத்தி. முச்சந்தி, s. Three periods of the day. See திரிசந்திகாலம், under காலம். 2. See சந்தி. முச்சிரம், s. Trident, சூலம். (p.) முச்சீரடி, s. a metrical line of three feet, சிந்தடி. முச்சுடர், s. The three lights. See சுடர். முச்சுழி, s. The three curled letter ண். முச்செயல், s. Three kinds of divine actions, as முத்தொழில். முச்சை, s. [prov.] Three strings tied to a paper-kite, in a triangular form, to which the line is attached. முச்சொல்லலங்காரம், s. A rhetorical figure, a word or phrase capable of three meanings, as மாதங்கன், a possessor of an elephant; possessor of gold; an epithet of Siva as possessor of Parvati. முத்தண்டு, s. Three staves. See திரி தண்டு. முத்தமிழ், s. Three different kinds of Tamil. See தமிழ். முத்தமிழுரியோன், appel. n. Agastya, அகத்தியன். 2. Bhairava, வைரவன். (சது.) முத்தரம், s. Three kinds, or degrees. 2. Three heads--as in முத்தரத்தார், three persons. முத்தரையர், s. [pl.] Wealthy persons, செல்வர். (நாலடி.) முத்தலை, s. The three points or heads of a lance, சூலம். முத்தலைவேலோன், appel. n. Bhairava, வைரவன். (சது.) முத்தானம், s. The three ways of bestowing gifts. See தானம். முத்தீ, s. The three household fires. See தீ. முத்தொகைவினா, s. [in arithm.] The rule of three, rule of proportion. முத்தொழில், s. The three kinds of divine operation. See பஞ்சகிருத்தியம், under கிருத்தியம். முத்தொழிற்பகவன். God--as creating, preserving and destroying. முத்தொழிலோர், s. [pl.] Three classes of people--agriculturists, traders and herdsmen, வைசியர்ப்பொது. (சது.) முத்தொள்ளாயிரம், s. A kind of popular poetry embracing three sections of different metres, each containing ninehundred stanzas, ஓர்காப்பியம். முத்தோஷம், s. Three humors of the body. 2. Three defects in composition. See தோஷம். முந்நாழி, s. Three measures. See நாழி. முந்நீர், s. The sea as containing three different kinds of water--rain, riverwater, and that of the abyss; and as having three different qualities--to produce, preserve, and destroy, கடல். முந்நூல், s. The three kinds of sacred learning. See நூல். 2. A brahman's sacred thread, the poita, பூணூல். (p.) முந்நூறு, s. Three-hundred. முப்பது, s. Thirty; [ex பது=பஃது.] முப்பகை, s. The three enemies. See பகை. முப்பலம்--முப்பலை, s. The three medicinal fruits. See திரிபலை. முப்பழம், s. The three chief kinds of fruit, வாழை, plantain; வருக்கை, jack, and மா, mango. முப்பழமும்சோறும்போடுகிறது. Serving up rice and the best fruits; i. e. treating hospitably. (c.) முப்பழச்சாறு, s. The juice of the three kinds of fruit. முப்பாட்டன், s. [fem. முப்பாட்டி.] A grand-father's grand-father. (c.) முப்பால், s. The three genders, as திரிலிங்கம். 2. Three kinds of subjects, as அறத்துப்பால், பொருட்பால், காமத்துப்பால். முப்பாவினம், s. The three classes of poems. See பாலினம், under இனம். முப்பாழ், s. [in Hindu Metaphysics.] Three vacua in the human body, said to be in three different parts. முப்பான், s. Thirty; [ex பான்.] (p.) முப்பிணி, s. The three kinds of temperament. See பிணி. முப்புடி, s. The three qualities, as திரி புடி. முப்புடைக்காய், s. Cocoa-nut, தேங் காய். (p.) முப்புரம், s. [also மூவெயில்.] The three cities. See திரிபுரம். முப்புரி, s. The three strands of a cord. 2. The three cities, as முப்புரம். முப்புரிக்கயிறு. A three stranded string, a three-fold cord. (c.) முப்புரிநூல், s. A three-threaded-cord, brahmanical cord, பூணூல். முப்புரிநூலோர். Brahmans, those who wear the three-fold-cord, பார்ப்பார். (p.) முப்புள்ளி, s. The letter ஃ, ஆய்தஎ ழுத்து. (சது.) முப்பூரம், s. The three distinct lunar mansions, பூரட்டாதி, பூரம், and பூராடம். (p.) முப்பேதம், s. The three differences. See பேதம். முப்பொருள், s. Trimurti, &c. See பொருள். முப்பொறி, s. The three organs of sense as instruments of worship. See பொறி. மும்மடங்கு--மும்மடி, s. Three times over, three-fold. See மடங்கு. (c.) மும்மடியாகுபெயர், s. A species of nouns of secondary signification, by three steps of application, as காரறுக்கப் பட்டது, the rainy season's harvest is gathered. In this கார், black--applied to clouds--is used for the rainy season; the crop gathered is of that season. மும்மணிக்கோவை, s. A necklace of three strings of beads. 2. A poem of thirty stanzas, divided into three parts of ten stanzas, the verses of each ten, containing different stanzas, and in each ten, the classification is diverse from the rest. See பிரபந்தம். மும்மணிமாலை, s. A poem of thirty stanzas, of three different kinds of verse, வெண்பா, கலித்துறை, and அகவல், with the அந்தாதி termination. மும்மண்டலம், s. The three parts in the human body. See மண்டலம். மும்மலம், s. The three evil passions. See மலம். மும்மாரி, s. Raining thrice. See திங் கள். மும்மீன், s. The fifth lunar mansion. See மிருகசீரிடம். (சது.) மும்மூர்த்தி, s. The Hindu Triad, as திரிமூர்த்தி. மும்மூன்று, s. Three times three. 2. Three by three, by threes, மூன்றுமூன்று. மும்மை, s. Three different states of existence: 1. உம்மை, the former birth; 2. இம்மை, the present state, &c.; 3. அம் மை, or மறுமை, futurity; [ex மை.] (p.) மும்மொழி, s. Three sorts of speech. See மொழி. 3)