aḷ (p. 33) க்கிறேன், ந்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To measure, fathom, expore, estimate, அளவுசெய்ய. 2. To apportion, mete out, measure out, பங்கிட. 3. To extend, reach, எட்ட. விசும்பளந்தாண்டுநின்றிடுஞ்சிகரியை. The turrets which reached to the sky. மரக்காலைப்பாய்ச்சியளக்கிறான். He measures thrusting in the marcal; i. e. into the heap. பறைவெட்டியளக்கிறான்--பறைதட்டியளக்கிறான். He measures by striking off the excess of the grain. ஐயனளந்தபடி. As God allots. அளக்கை--அளத்தல், v. noun. Measuring. அளபு, v. noun. Measurement, அ ளவு. 2. The lengthening of the sound of a letter, அளபெடை. அளபெடுக்க, inf. To lengthen a letter, whether vowel or consonant, by the insertion of another short letter or mute, as the case may be, for the sake of the poetry, and sometimes for euphony, as, கழூஉ for கழு; மாத்திரைமிக் கொலிக்க. அளபெடை, v. noun. The lengthening of a letter chiefly for the sake of the verse. There are two ways of doing this. 1. உயிரளபெடை, the addition of a short vowel to a long one, either in the beginning, middle, or end of a word--as ஈஇ கை, gift--for ஈகை; படாஅ கை, banner--for படாகை; and குழூஉ, multitude--for குழு. Again this is divided into இயற்கையளபெடை, and செயற்கையளபெ டை. 2. ஒற்றளபெடை, the lengthening of the mutes, ங், ஞ், ண், ந், ம், ன், வ், ய், ல், ள், and ஃ by being repeated twice either in the middle or end of a word when they are placed after one or two short syllables, as அரங்கம், முரஞ்ஞ்சு, மண்ண்ணு, அம்ம்பு, கொள்ள்க, விலஃஃகி. அளப்பம்--அளப்பு, v. noun. Measuring, அளக்கை. 2. (fig.) Fate, destiny, ஊழ். 3. Needless repetition, chatter, அலப்பு. 4. Expressing dissatisfaction, முறுமுறுக்கை. வனிதையரளப்பிலர், The damsels are without number. அளப்பளக்க, inf. To repeat, use needless repetitions, prate, chatter, அ லப்ப. 2. To complain, grumble, express dissatisfaction, முறுமுறுக்க. அளப்பன், s. [prop. அலப்பன்.] A babbler, prater, chatterer, வீணாகப்பேசு வோன். 13)

avicu (p. 30) s. Food of the gods, தேவ ருணவு, as அவி. 2. Pure food consisting of milk, raw rice, &c., without salt, வெறுஞ் சோறு. Wils. p. 972. HAVIS. அவிப்பாகம், s. Ghee, rice, &c., apportioned to different deities in a meat offering, தேவருணவு; [ex அவிசு, et பாகம், share.] அவிப்பாகங்கொடுக்க--அவிப்பாக மிட, inf. To present the essence of food, &c., in oblation to a deity or an idol. 26) *

uy (p. 63) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To put in motion, cause to go, discharge, let go, let fly, send, emit, cast, throw, செலுத்த. 2. To ride, drive a carriage, &c., வாகனமூர. 3. To effect, accomplish, bring about, collect, gather together, காரியத்தைமுடிக்க. 4. To carry on, conduct literally, or morally, lead an army, &c., to manage, guide, direct, influence, operate, நடத்த. 5. To place, put in, shoot in, throw or cast in, plunge into, அமிழ்த்த. 6. To cause to arrive at, சேர்க்க. 7. To place, வைக்க. 8. To enjoy, experience, அனுபவிக்க. (p.) (குறள்.) உய்த்துச்சொரியினும்போகாதம. That which is apportioned by fate, though rejected, will not leave. (p.) (குறள்.) காதலகாதலறியாமையுய்க்கிற்பின். If (a king) enjoy the objects of his desire, (his foes) being unacquainted with those desires-(குறள்.) உய்த்துணர, inf. To discern, to distinguish, exercise thought, &c., ஆ ராய்ந்தறிய. உய்த்துணரவைப்பு, s. The use of such terms, descriptions, or definitions in a written work, as may require the exercise of thought, reference to other parts, &c., in order to comprehend them, ஆராய்ந்தறியவைக்கை--one of the thirty-two உத்தி in நன்னூல். உய்த்தலில்பொருண்மை, s. Poetry composed in such terms only as are necessary to express the author's meaning, கருதியபொருள்தோன்றப்பாடப்படுவது. உய்ப்பு, v. noun. Discharging, emission, accomplishment, &c., including all the meanings of the verb, உய்க் கை. 25)

ulkm (p. 65) --உலகு, (Sans. லோக.) World, universe, உலோகம். 2. The earth, பூமி. 3. Country, territory, நாடு. 4. Region, திசை. 5. (fig.) The inhabitants of the world, உலகத்தார். 6. The sky, etherial regions, ஆகாயம். 7. The learned, the good, சான்றோர், 8. (fig.) Created beings or existences, every thing except the Supreme, சிருட்டிப்பொருள்கள். (தத். 37.) 9. Enjoyments, or sufferings apportioned to the soul in the present birth, உலோகானுபவம். (ஞா. 779.) 1. Earthliness, worldliness, secularity, உலகத்தன்மை. 11. A word auspicious to begin a poem, மங்கலச்சொற்களினொன்று. உலகஞ்சொல்லுகிறது. The country says so, such is the public opinion. உலகந்தோன்றிநின்றழிய. To appear, abide and perish periodically--as the universe-உலகசஞ்சாரம், s. Inhabiting the world, பூமியிற்சஞ்சரிக்கை. உலகசயன், s. Buddha, புத்தன். (p.) உலகநடை--உலகவழக்கம்--உலக வழக்கு, s. Fashion, custom, usage, உலகொழுக்கம். 2. Secularity, conformity to custom--as marrying, &c., உலகாசாரம். 3. [in grammar.] Colloquial language-as opposed to இயற்சொன்னடை, செய்யுள் வழக்கு, &c. உலகநாதன், s. The Supreme Being--as Lord of the world, கடவுள். 2. Bramah the creator of the world, பிரமன். (p.) உலகநீதி, s. Morality, நன்னெறி. 2. The rules, or customs of the world-as distinguished from those of religion, or of ascetic life, உலகநடை. 3. Natural law, இயல்பானநீதி. 4. The existing laws of the country, தேசவியற்கைநீதி. 5. Name of a work on morality, ஓர்நூல். உலகநேத்திரன், s. The sun, சூரி யன். (p.) உலகபயித்தியம், s. Worldly pomp, vanity, secularity--as opposed to the feelings and practice of the ascetic, உலக மயக்கம். உலகபாந்தவன், s. The sun, சூரிய ன். (p.) உலகப்பரப்பு, s. The world considered in its expanse, உலகவிரிவு. உலகப்பற்று, s. Attachment to the world, mundane, or sensual attachments, உலகபந்தம். உலகப்புரட்டன், s. One who holds opinions and acts contrary to the sentiments of the wise. உலகமலையாமை, s. One of the ten அழகு or beauties of language, classical usage, &c. See அழகு. உலகமலைவு, s. [in rhetoric.] Incongruity, impossibility, absurdity--as அலை கடல்களேழுந்தூர்த்தந்தாத்தினூடே--மலையனையமால் யானையோட்டிக்--கலவாரை--நீறுசெய்துவையநெ டுங்குடைக்கீழ்வாழ்வித்தான்--மாறாச்சீர்வையையார் கோன், the Pandian king of Madura of endless fame filled the seven seas with sand, drove his elephant through the sky, reduced his enemies to ashes, and brought the whole world under his sway. (அலங்.) உலகமாதா, s. The mother of the world--applied to Sarasvati, சரச்சுவதி. 2. Lukshmi, இலக்குமி. 3. Parvati, பார்ப் பதி. (p.) உலகமீன்றாள், s. Parvati the wife of Siva, the mother of the world, பார்ப்பதி. (p.) உலகமுண்டோன், s. Vishnu the world-eater, விட்டுணு. (p.) உலகரட்சகன், s. The saviour or protector of the world. உலகரட்சணியம்--உலகரட்சை, s. Protection, or salvation of the world. உலகர், s. Worldlings, those engrossed by worldly pursuits. (தீ. 335.) (p.) உலகவழக்கம், s. The customs of the world. உலகவாசை--உலகவாஞ்சை, s. Ardent love of worldly, or sensual enjoyments, உலகவிருப்பம். உலகவாழ்வு, s. Temporal prosperity. உலகளந்தோன், s. Vishnu the measurer of the world, விட்டுணு. (p.) உலகாசாரம், s. Relative duties, the customs, rites or duties to be performed according to the country, caste, rank, relation, &c., of persons respectively. உலகாயிதம், s. A system of materialism, or atheistical epicurianism, அறுசமயங்களிலொன்று. See சமயம். (p.) உலகாள--உலகோம்ப, inf. To govern, protect his country--as one of the duties of a king. உலகாள்வோன், s. A monarch, உலோகாதிபன். உலகியல், s. The customs of the world, உலகநடை. உலகோம்பல், v. noun. Preserving the world--one of the six occupations of kings. See தொழில். உலகோற்பத்தி, s. The origin, or development of worlds. மேலுலகு, s. The upper worlds, which are seven in number, viz.: பூலோ கம், புவர்லோகம், சுவர்லோகம், மகாலோகம், சன லோகம், தபோலோகம், சத்தியலோகம். கீழுலகு, s. The lower worlds or regions; which are also seven, அதலம், விதலம், சுதலம், தராதலம், இரசாதலம், மகாதலம், பாதாளம். மூவுலகம், s. The three worlds, viz.: சொர்க்கம், மத்தியம், பாதாளம். மூவுலகாளி, s. God, (lit.) the sovereign of the three worlds, கடவுள். (p.) மூவுலகுணர்ந்தோன், s. He who comprehends the three worlds, God, க டவுள். 2. Argha, அருகன். (p.) மூவுலகேந்தி, s. God as the supporter of the three worlds, கடவுள். (p.) 79)

kaṉmam (p. 102) s. Moral actions, especially in their effects--as the cause of transmigrations and their accompanying joys and sorrows, pleasure and pains, intelligence or stupidity, &c., சஞ்சிதகன்மம். 2. Actions, செய்தொழில். 3. Evil actions, evil, vice, தீவினை. (See கருமம்.) 4. Fate, destiny, the fruits, retributions, &c., of actions in former births, பிராரத்தகன்மம். Wils. p. 198. KARMMAN. In the Agamas, actions and their effects are of three classes, viz: 1. ஆகாமியம், moral actions, good and evil of the present life, considered as the source of future births with their suffering and enjoyment. 2. சஞ்சிதம், the accumulated actions of the soul in former births, the retributions of which are to be experienced in future transmigrations. 3. பிராரத்தம் or பிராரத்துவம், the enjoyment and sufferings apportioned to the soul in the present state --as the retributions of actions in former births. அவனைக்கொல்லாதேகன்மம்பிடிக்கும். Do not kill him, if you do, the action will seize you. கன்மங்கட்டுப்பட, inf. See கருமங் கட்டுப்பட. கன்மகாண்டம், s. A medical book treating of diseases, as caused by the sins of former births, and the means necessary to remove them, so that medicines may prove effectual, ஓர்வைத்தியநூல். கன்மசண்டாளன், s. See கரும சண்டாளன். கன்மசாந்தி, s. A ceremony for the expiation of the evil of former deeds, கருமநிவர்த்தி. கன்மஞ்செய்தகுடி, s. A family guilty of wicked actions in former births, now made manifest by their sufferings. கன்மத்தியாகம், s. Expiation of the evil of a former birth. கன்மத்துரோகி, s. A wicked wretch, a criminal, சண்டாளன். கன்மநிவர்த்தி--கன்மநிவாரணம், s. See கருமநிவர்த்தி. கன்மந்தொலைய, inf. To become extinct, to be worked or eaten out and terminated--as former evil deeds. கன்மபந்தம், s. [as கருமபந்தம்.] The bond or connexion between the sins of former births and their subsequent punishment. கன்மபரிபாகம், s. Ripening, or expiration of the accumulated merit of the actions of former births, கன்மவொழிவு. கன்மபாதகம், s. A heinous crime. கன்மபாதகன், s. One guilty of some heinous crime, கொடியபாதகன். கன்மபூமி, s. The earth as the theatre of moral actions, or place where virtue and vice are practised, and their respective merit and demerit accumulated, பூலோகம். கன்மம்பிடிக்க, inf. To attend, follow, or pursue--as the guilt of crimes personified. கன்மம்புசிக்க, inf. To experience the good or evil of former actions. கன்மவலை, s. The net of moral actions, கன்மபாசம், i. e. the entanglements of births, or actions and their result, in subsequent transmigrations. கன்மவாதனை, s. See கருமவேதனை. கன்மரோகம்--கன்மவியாதி, s. See கருமவியாதி. கன்மவுடம்பு, s. Bodies assumed, as a result of former deeds, கன்மசரீரம். கன்மாதி, s. Funeral rites, &c., for deceased ancestors, கர்மாதி. கன்மி, s. A heinous sinner, a perpetrator of crimes, கருமி. கன்மேந்திரியம், s. The five organs of action, தொழிற்கருவி. See இந்திரியம். 68)

krai (p. 96) s. The natural bank, or shore of a sea, river, tank, &c., கடல்முதலியவற்றின் கரை. 2. Border, extremity of a field, &c., வயல்வரம்பு. 3. Border, edge of a cloth, &c., சீலையின்விளிம்பு. 4. Boundary, limit, எல்லை. (தத். 1.) 5. End, முடிவு. 6. (p.) Word, speech, வார்த்தை. கரைகடக்க, inf. To overflow its bank--used of a tank or river. கரைகட்ட, inf. To make a bank. 2. To make the selvedge of cloth. கரைகட்டுப்பட்டாடை, s. A silk cloths for women with colored borders. கரைகாண, inf. To see the end, to reach the destined port. 2. To understand a book, science, &c., thoroughly. கரைகண்டவன், s. One who is skilled in business. கரைகாணாதது, appel. noun. That which is inexplorable, incomprehensible, unascertainable. கரைகாணாப்பேரொளி, s. The infinitely great light; i. e. God. கரைக்கல்லோலம், s. The sponge, கடற்பாசி. கரைக்காற்று, s. Breeze on the sea-shore, long-shore wind. கரைக்கேற்றபங்கு--கரைக்கேற்ற வீதம்--கரைக்கொத்தவிழுக்காடு, s. Land apportioned to the respective householders in a village. கரைதுறை, s. A landing place. 2. The end, முடிவு. கரைதுறைகாவற்காரன், s. A tidewaiter. 2. A master attendant. கரைபட, inf. To be divided by lots. (Besch.) கரைபிடிக்க, inf. To arrive at a port, &c., கரையடைய. கரைபிடித்தோட, inf. To sail coastwise. கரைபுரள, inf. To overflow, as a river. கரைபோட, inf. To cast lots. 2. To divide land. 3. To erect a bank to a tank. கரைப்பட, inf. To get to shore-as a vessel, to make the store. ஆற்றுக்கக்கரைப்பட்டுவிட்டார்கள். They have gone to the other side of the river. கரைப்படுத்த, inf. To convey to the shore. 2. To land one on the shores of bliss--the office of a Guru or spiritual guide. கரைப்பாதை--கரைவழி, s. Journeying by land, land travel. கரைப்போக்கு, s. The sea-coast, கரையோரம், 2. A way by land, கரைவழி. 3. [vul.] A bastard gem, போலிமணி. 4. vul. Any thing base or inferior, இழி வானது. கரைப்்போக்குக்கல்--கரைப்போக் குப்பொடி, s. A bastard gem found in alluvial soil. கரைப்போக்குமனிதன், s. The same as அநுலோமன். கரையடுக்க, inf. To get near the shore, கரையைக்கிட்ட. 2. To become near --as the shore, கரைகிட்ட. கரையார், s. A respectable caste of fishermen, வலைஞர். கரையாளன், s. One of the proprietors of a village. கரையிட, inf. To assign portions of land to be cultivated. கரையேற--கரைசேர, inf. To get ashore, to land, to be landed, கரையைய டைய. 2. To be rescued from the sea of transmigrations, to be saved, நற்கதியடை ய. 3. To attain an object of desire, விரும்பியதடைய. 4. To rise from distress, sickness, indigent circumstances, &c., to be re-established in life, to become thrifty after poverty, or embarrassment, வருத்தத்தினின்றுநீங்க. 5. To get well married--as a poor girl, வாழ்வடைய. கரையேற்ற, inf. To save, rescue, restore, redeem, கதியிற் சேர்க்க. 2. To raise one from indigence, reinstate, or reestablish one in good circumstances, துன் பத்தினின்றுநீக்க. 3. To emancipate from births, பிறவியொழிக்க. 4. To marry and settle a destitute girl,விவாகம்பெறச்செய்ய. கரையேற்றம், v. noun Salvation, rescue, deliverance, either from temporal, or eternal evils, தியடைகை. 2. Attainment of a desired good, விரும்பியதடை கை. 3. Establishment in, or a restoration, to prosperous circumstances after poverty, துன்பத்தினின்றுநீங்குகை. 4. The marriage of a destitute girl, விவாகப்பேற டைகை. 5. The final deliverance of the soul, பிறவியொழிகை. ஒருகாலத்திலுங்கரையேற்றமில்லாதநரகத்திற்கி டப்பான். He will lie in hell from which there is no possibility of escape. கரையோரம், s. Coast, brink, edge of the shore or bank. கரையோரத்திலேபோக, inf. To go along shore. கரைவலை, s. [prov.] A drag-net, a draw-net. கரைவலைக்காரர், s. Persons who fish with the drag-net. கரைவலைத்தோணி, s. A dhoney for fishing with a drag-net. கரைவலையிழுக்க, inf. To drag a net in fishing. கரைவழி, s. A road along the shore. கரைவழித்தீர்வை, s. Land custom. கரைவழித்தீர்வைச்சாவடி, s. Land custom house. கரைவாடை, s. North-west wind. கரைவீதம், s. The same as கரைக் கேற்றபங்கு. செய்கரை, s. A balk or small causeway in a field of rice, corn, குரம்பு. 175)

kūṟu (p. 136) s. Part, portion, share, subdivision, பங்கு. 2. The natural, chemical, chemical, or anatomical parts of a man of other animal; component, original parts, or principles of material existences. இயற்கைக்கூறு. 3. Modification and diversities in the forms of bodies; varied evolutions of primitive matter, விகாரத்தன்மை. 4. Section, division, department, பகுதி. 5. The properties, qualities or nature of a thing; characteristic symptoms of a disease, கூறுபாடு. 6. Effect, result, product, காரணகாரியங்களின் வகை; [ex குறு, to shorten by division, &c.] 7. v. noun. Proclamation, publication, அறிவிக்கை; [ex கூறு to proclaim.] 8. s. Oily grain, எள்ளு. (M. Dic. முழுக்கூறும்வேண்டும். I want it all. கூறிட--கூறுசெய்ய, inf. To cut in two, bisect, subdivide. 2. To set in portions or small quantities. கூறுகூறாக்க, inf. To cut or separate into portions; to apportion. கூறுவைக்க, inf. To set in portions or separate quantities, to distribute and set in small heaps--as a retailer for sale. கூறுகொள்ள, inf. To stuff, cram, press any thing down with a stick, the feet or the hands. குழந்தை மண்ணைக் கூறுகொள்ளுகிறது. The child eats sand. சோற்றைகூறுகொள்ளுகிறான். [prov.] He thrusts rice into his mouth. கூறுபட, inf. To be divided or resolved into its primitive elements. கூறுபடுத்த, inf. To analyze, to distribute. 2. To resolve or reduce bodies into their original parts or primitive elements; to produce the varied transformations of nature. கூறோலை--கூற்றோலை, s. An ola-writing for the division of property among heirs. தைபிற்கூறு, s. The latter part of January. நடுக்கூற்றிலே, In the middle; in the middle part. மாசிமுற்கூறு, s. The first part of February. அக்கினியின்கூறு, s. The effects of heat in the system, &c. 2. Heat, caloric. சரீரக்கூறு, s. The temperament of the body. 2. The component anatomical parts of the body. நேர்கூறு, s. A proper quantity in composition, mixture. &c. மூலக்கூறு, s. The radical parts of a substance. See மூலம். வாயுவின்கூறு, s. The component parts of atmospheric air. 2. The effects of the vital airs on the system, or the powers derived from them, viz. walking, running, standing, sitting, &c. வியாதியின்கூறு, On account of, or occasioned by, the disease. 21)

tā (p. 232) தருகிறேன், தந்தேன், தருவேன், தர, v. a. To give as equals, ஒப்போனுக்குத்்தர. 2. To give, in general not to a third person, கொடுக்க. 3. To grant, to bestow, அருள. 4. To yield, produce, bring forth, கனி கொடுக்க. 5. To apportion, distribute, allot, assign, appropriate, பகிர்ந்துகொடுக்க. 6. To convey a meaning, to mean, as words, பயன் தர. 7. To create, make; to form, construct, படைக்க. 8. To beget, generate, procreate, மகவைப்பெற. 9. To produce, as an author, நூல்செய்ய. 1. To impart, to furnish, to supply, சேகரிக்க. 11. To emit, to give out, ஊற. --Note. தரல், in poetry is, as an auxiliary, joined to the root of other verbs--as புறந்்தரல், turning the back before an enemy, &c., எழுதரல், for எழுந்திருத்தல், rising up, போதரல், for போதல், going; பின் றரல் for பின்றல், withdrawing, retiring. தருகிறவன்ஒருவன்இருக்கிறான். There is one providing God. தந்தவன், appel. n. A father. (p.) தருமதி, s. [prov.] A due, in money, goods, &c., commonly a balance or remainder. 4) *

tēvam (p. 259) s. Deity, Godhead, See தெய்வம். 2. Fate; ued only adjectively. தேவகங்கை, s. The celestial Ganges, ஆகாயகங்கை. தேவகடாட்சம், s. Divine favor. தேவகட்டளை, s. Divine injuction, command of God. தேவகணம், s. The class of the inferior gods, or celestials. See கணம். தேவகாந்தாரி, s. A kind of tune, ஓர்பண். See காந்தாரி. தேவகானம், s. Divine melody, tune, &c., தெய்வப்பண். தேவகிரி, s. A place sacred to Skanda near the Himalaya range, ஓர்மலை. தேவகிருபை, s. Divine grace, merey, compassion. தேவகுமாரன்--தேவசுதன், s. The son of a deity. 2. [in Chris. usage.] Jesus Christ. தேவகுரு, s. The planet Jupiter, or its regent, priest of the celestials, வியா ழன். தேவகுருவஞ்சம்--தேவகுருவம், s. A place of bliss, one of the போகபூமி, which see. (சது.) தேவகுலம், s. The race of gods, தே வசாதி. 2. (சது.) A temple, கோயில். தேவகூத்தியர், s. (plu.) Courtesans of the gods of Swerga, தேவகணிகையர். தேவகோட்டை, s. Name of a town in the Madura District, the principal residence of நாட்டுக்கொட்டையார். தேவக்கிரியை, s. The providence of God, தெய்வச்செயல். 2. One of the thirtytwo tunes in singing. See இராகம். தேவசபை, s. The divine presence, &c., as தேவசமூகம். 2. The assembly in the temple. See சபை. தேவசமூகம், s. Divine presence, the presence of a deity, idol, &c., spoken in reverence of the interior of a temple. தேவசன்னிதானம்--தேவசன்னிதி, s. The divine presence. 2. A temple as the abode of a deity. See திருமுன். தேவசாயுச்சியம், s. Beatification. See சாயுச்சியம். தேவசாட்சி, s. An oath, ஆணை. (சது.) தேவசித்தம், s. Divine will. See திரு வுளம். தேவசிந்தனை, s. Divine meditation. See சிந்தனை. தேவசீகிருதம், s. That which belongs to God, தேவசம்பந்தமுடையது, (Beschi.) தேவசுபாவம், s. Nature, attributes, qualities of the Deity. தேவசேவை, s. Attendance at the temple, ministering to and worshipping the idol, தெய்வஊழியம். 2. Having the appearance of the deity, his vision, his form, &c., தெய்வதரிசனம். தேவசேனாதிபதி, s. Skanda, as general of the Devas in the expedition against the Asuras, கந்தன். தேவடியாள், s. A dancing woman of the temple. (c.) See தேவதாசி. தேவடியாள்மகன், s. A bestard; spoken in contempt. தேவதச்சன்--தெய்வத்தச்சன், s. The architect of the gods, Visvakarma, விச் சுவகர்மன். தேவதத்துவம், s. Divine power. தேவதரு, s. See தேவதாரம். தேவதலம்--தேவஸ்தலம்--தேவஸ்தா னம், s. A sacred shrine, a temple, &c., கோயில். தேவதாசன், s. A devotee, a servant of a deity, தொய்வத்தொண்டன். 2. The son of Arichandra, one of the six monarchs of India, அரிச்சந்திரன்மகன். தேவதாசி, s. (St.) A dancing and singing girl of a temple, commonly a courtesan, தேவடியாள்.--Note. The courtesans of the gods are உருவசி, மேனகை, திலோத்தமை and அரம்பை. தேவதாரம், s. Any of the five famous trees in Swerga, ஐந்தருவிலொன்று. 2. A medicinal, fragrant tree, செம்புளிச்சை. 3. A kind of pine tree, ஓர்மரம், Erythroxylon aureolatum, L. தேவதாரி--தேவதாரு, s. A kind of pine tree, as தேவதாரம். 3. தேவதாருவனம், s. A forest celebrated in the Skanda Purana, in which fortyeight thousand Rishis resided. தேவதாளி, s. A kind of plant, a Convolvulus, a kitchen herb, ஓர்பூண்டு. தேவதுந்துமி, s. The drums of the gods, தெய்வப்பறை. தேவதூஷகன்--தேவதூஷணக்காரன், s. A blasphemer, one who reviles God, or sacred things. தேவதூஷணம், s. Blasphemy. தேவதூதன், s. [fem. தேவதூதி.] A divine messenger. 2. [in Chirs. usage.] An angel. See தூதன். தேவதேவன், s. Deity, the Suprems Being--applied by each one to the object of his higest worship. தேவஸ்தானம், s. See தேவதலம். தேவஸ்திரி, s. Divine females of Swerga. தேவத்தொண்டு, s. Service to a deity, temple, &c., திருப்பணி. தேவத்தொண்டன், s. A devotee, as தே வதாசன். தேவத்தன்மை, s. Divine nature. தேவத்துவம், s. Divinity; as தெய் வத்துவம். தேவநகர், s. A temple, கோயில். (சது.) 2. The city of the gods, தேவர்நகரம். தேவநாகரம், s. [sometimes தேவநாகரி.] The Nagari character of the Sanscrit language, சமுஸ்கிருதத்தோர்வகையட்சரம். தேவநாயகன், s. The Supreme Being, கடவுள். 2. Any superior deity, தேவர்த லைவன். தேவநாயகன்பட்டணம், s. A town near Cuddalore. தேவநிலம், s. The proper site of a house determined by divination, being one-sixth of a square plot divided and apportioned to the several deities. லதேவநீதி, s. Divine justice. தேவபதம், s. Heaven, the firmament, ஆகாயம். 2. Royal presence, இராசசமுகம். தேவபதி--தேவராசன், s. Indra, இந்தி ரன். தேவபாடை--தேவபாஷை, s. The Sanscrit language as that of the celestials, சமுஸ்கிருதம். தேவபூசை, s. Puja as offered to an idol. தேவபூமி, s. The region or mansion where the gods dwell, தேவர்வாழிடம். தேவபோதனை, s. Divine instruction. தேவப்பிறப்பு, s. A birth entitling a soul to the rank of a god. See தெய் வப்பிறப்பு. தேவப்பிரமா, s. A name of the Muni Narada, நாரதன். தேவப்பிராமணன், s. A divine Brahman. தேவயோனி, s. Divine birth or origin, தெய்வப்பிறப்பு. (p.) தேவரூபி, s. [also தேவசொரூபி.] A divine person, as தேவதாசொரூபி. தேவப்பெண், s. A goddess. தேவமாதா--தேவமாதுரு, s. Mother of the gods, as அதிதி. 2. [R. C. usage.] The Virgin Mary, கன்னிமரியாள். தேவயத்தினம், s. [sometimes தேவேத் தினம்.] Divine providence. தேவயாத்திரை, s. A pilgrimage to some fane. 2. An idol procession. தேவயானம்--தேவரதம், s. (St.) A car or vehicle of a god, திவ்வியவிமானம். தேவயானி, s. (St.) Daughter of சுக்கி ரன், teacher the Asuras, சுக்கிரன்புத்திரி. தேவரம்பை, s. Females of Swerga, தெய்வப்பெண். 2. One of the courtesans of the gods, தேவதாசிகளிலொருத்தி. தேவரனுசரிப்பு, s. Supplication (R.) தேவராசன், s. Indra, இந்திரன். தேவராதன், s. A king of Mit'hila. தேவராளன், s. [fem. தேவராட்டி.] One supposed to be possessed so as to utter oracles. சன்னதக்காரன். தேவரிஷி, s. A Rishi of the celestial class. தேவரீர், Your lordship, (2d person plu. of a symbolic verb.] தேவருணவு--தேவரூண், தேவவுணவு, s. Nectar, ambrosia, amrita, அமுதம். தேவர்--தேவர்கள், s. [pl. of தேவன்.] Gods, celestials, deities, objects of worship, gods of Swerga or any other inferior class, சுரர். 2. Honorable persons, as a guru or priest, உயர்ந்தோர்.--Note. According to the Saiva sect the superior gods, or forms of the first order assumed by the Deity are five, viz.: 1. Brahma, பிரமா. 2. Vishnu, விட்டுணு. 3. Rudra or Siva, உருத்திரன். 4. Mayesvara, மயேச்சுரன். 5. Sathasiva, சதாசிவன், These are called, பஞ்சமூர்த்திகள்; the five Murtis, or பஞ்சகர்த்தாக்கள்; five lords. தேவர்கோயில், s. A temple, தேவால யம். தேவர்கோன்--தேவேந்திரன், s. Indra. தேவர்க்காடல், v. noun. Demoniac possession, dancing after certain sacrifices to devils, as சன்னதம், which see. தேவர்வகை, s. The gods of Swerga, 33,,, are divided into four classes, with a chief for each கோடி, or 1,,, as follows. 1.துவாதசாதித்தர், the twelve Adityas. ஆதித்தர், (lit.) the twelve suns, chiefs of their class numbering with them, 12,,, 2. ஏகாதசருத்திரர், the eleven Rudras. உருத்திரர், lords of their companies. comprising in all, 11,,, 3. அஷ்டவசுக்கள், the eight Vasus. their classes, including themselves, containing 8,,. 4. மருத்துவர், the two Asvinis, அச்சுவினிகள், the two physicians, the whole class being 2,,. தேவலகன், s. A brahman who attends on an idol, அர்ச்சகப்பிராமணன். W. p. 423. DEVALAKA. தேவலோகம், s. World of the gods, Swerga, the third of the secven upper worlds, of which Indra is king, the lowest heaven of mortals, who assume the form of gods for a residence in it. The enjoyments are all sensual, and the period of their continuance depends on the merit of the persons while on earth. When this is exhausted, they return for another period of probation; or go to a place of suffering for the expiration of previous demerit. This is the only heaven presented to the hope of the multitude, and generally the highest bliss they anticipate, சுவர் க்கம். தேவவசனம்--தேவவாக்கு, s. The word of God, the divine, word, கடவுள்வாக்கு. தேவவசீகரம், s. [R. Cathol. usage] Transubstantiation. See வசீகரணம். தேவவருஷம்--தேவவருடம், s. A year of the gods. See தேவாண்டு. தேவவிரதன், s. (St.) Bishma, வீடுமன். 2. A pious or religious person, கடவுளைவழி படுவோன். W. p. 434. DEVAVRUTA. தேவவிருட்சம், s. Any of the five species of trees in Swerga, பஞ்சதரு. W. p. 424. DEVAVRUKSHA. தேவவெளிப்படுத்தல், s. (Chirs. usage.) Divine revelation. தேவவைத்தியம், s. Superior medical preparations requiring a knowledge of chemistry, and regarded as of divine origin. See வைத்தியம். தேவன், s. A Deity, a god, a divine being, கடவுள். W. p. 421. DEVA. 2. A title given to அகம்படியர் caste. 3. A title given to some among Maravars. 4. (சது.) The name of Argha, அருகன். தேவாங்கம், s. Silk cloth, பட்டுச்சீலை. தேவாசனம், s. [in chris. usage.] The throne of god, an altar, கடவுளிருக்கை. தேவாசுவம்--தேவாஸ்வம், s. The horse of Indra, இந்திரன்பரி; [ex அசுவம்.] தேவாண்டு--தேவஆண்டு, s. A year of the gods of Swerga, being three hundred and sixty-five yaers of mortals, திவ்வியவருஷம். தேவாதாயம்--தேவதாயம், s. Allowance for the support of heathen temples. தேவாதி, s. God, கடவுள், (சது.) தேவாதிதேவன், s. The God of gods. தேவாதியர், s. [com.தேவாதிகள்.] The gods of Swerga and other celestials. தேவாதீனம், s. Properties, peculiar rights, prerogative, &c., of a deity. 2. Divine providence. See தெய்வாதீனம். தேவாத்திரம்--தேவாஸ்திரம், s. A divine missile-weapon from the gods. தேவாமிர்தம்--தேவாமுதம், s. The ambrosia of the gods, the food of immortality, தேவருணவு. தேவாரம், s. Divine praises, songs, &c., chanted by an assistant of the priest others, after the performance of the puja in the Saiva temples. They were made by the three celebrated servants of Siva, அப்பர், சம்பந்தர் and சுந்தரர், and are called the Tamil Vedas, being considered divine. தேவாலயம், s. A temple, a place of worship, any sacred shrine, கோயில். W. p. 424. DEVALAYA. 2. (சது.) The golden mountain Naha Meru, as the favorite resort of the gods, மேருகிரி. See ஆலயம். தேவாலயத்தினுடைமை, s. Temple property, கோயிற்சொத்து. தேவானுட்டிப்பு, v. noun. Religious practice, duties, exercise, worship, &c., [ex அனுஷ்டிப்பு, observance.] தேவி, s. A goddess. 2. Parvati, பார் வதி. 3. Durga, துர்க்கை. 4. Kali. காளி. 5. A queen, the wife of a prince, or nobleman, a term of respect to a married women, சீமாட்டி. 6. A wife, மனைவி--as அண்ணன்தேவி. elder brother's wife. தேவிகோட்டம், s. Any temple of Kali. காளிகோயில்; [ex கோட்டம்.] 2. A town, ஓ ரூர். W. p. 424. DEVIKOD'D'A. தேவிபட்டனம், s. The town of Devipatam, ஓரூர். தேவீகம்--தேவிகம், s. [com தெய்வீ கம். Divinity. தேவேந்திரன், s. Indra, இந்திரன். தேவோக்கித்தம்--தேவோக்தம், s. Divine revelation, தேவவெளிப்படுத்தல்; [ex Sa. Ukta, spoken. (Beschi.) தேவோத்தியானம், s. A flower-garden for the gods, also a garden to produce flowers for the idols; [ex உத்தியானம்.] 25)

niṟuttu (p. 277) கிறேன், நிறுத்தினேன், வேன், நிறுத்த, v. a. To set up, raise, erect, plant, நிற்கச்செய்ய. 2. To cause to stand, to stop a person, animal, thing, &c., to arrest progress, தடுக்க. 3. To put off, defer, தாமதப் படுத்த. 4. To put an end to, cause to cease, முடியச்செய்ய. 5. To execute, maintain, பரி பாலிக்க. 6. To effect, accomplish, பலிப்பிக்க. 7. To dismiss, suspend, தள்ளிவைக்க. 8. To make proper pauses, accent, emphasis, cadence, &c., in reading or singing, வாசித் தலிலஇடமறிந்துநிறுத்த. 9. To restore one to better circumstances, to re-establish, reform, சீர்திருத்த. 1. To station, fix, settle, வைக்க. 11. To establish, maintain, support, ஸ்தாபிக்க. 12. To appoint, destine, apportion, நியமிக்க. To fix one in a course of moral actions, establish one in life, நன் னெறியில்நிறுத்த. 14. To settle the mind in contemplations on the deity, மனதைநிறுத்த. 15. To place one in office, reinstate, உத்தி யோகத்தில்வைக்க. 16. To deliver in charge, ஒப்புவிக்க. (c.) நிறுத்திவாசி. Read slower. நிறுத்துஅவன்பேசட்டும். Stop, let him speak. விளக்கைநிறுத்தினான். He put out the lamp. நீதானாஎன்னைஎடுத்துநிறுத்திப்போட்டாய். Have you raised me from poverty? நிறுத்திக்கட்டிப்போட. inf. To stop a business, a course of action, &c. நிறுத்திக்கொள்ள. inf. To put one in employment, to employ one. 2. To bring about or accomplish an object. 3. To suspend. 4. To bring to an end, to discontinue. 5. To make an estimte, form a plan in the mind. நிறுத்திச்சொல்ல--நிறுத்திவாசிக்க. inf. To pronounce distinctly with proper pauses, &c. நிறுத்திப்பிடிக்க, inf. To be rigid, strict, sharp, persisting. 2. To take up little faults. நிறுத்திப்போட, inf. To suspend for a time, or altogether. நிறுத்தியெழுத, inf. To write with the pen or style erect, making the letters upright. 2. To leave proper spaces, &c., in writing. நிறுத்திவைக்க, inf. To suspend, postpone. 190)

pkiru (p. 287) --பகிர், கிறேன், பகிர்ந்தேன், வே ன், பகிர. v. a. To divide in shares, distribute, parcel out, apportion, பங்கிட. (c.) See வகிரு. பகிர்ந்துகொடுக்க, inf. To distribute. பகிர், v. noun. A piece cut off, a section, பங்கு. பகிர்ச்சி, v. noun. Separation, division, பிரிவு. 14) *

pku (p. 287) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To divide, distribute, apportion, allot, destine, பிரிக்க. 2. To give, ஈய. 3. To cut off, தறிக்க. 4. To cut in two, துண்டிக்க. இன்னபடியென்றுபகுத்துப்போட்டான். He explained it distinctly. பகுத்தறிய--பகுத்துணர, inf. To distinguish, discriminate. பகுத்தறியுமறிவுடையஆத்துமா. The rational soul. பகுத்தறிவு, v. noun. Reason, rationality, discriminating knowledge as possessed by men. பகுத்தறிவுள்ளவன், appel. n. [neg. பகுத் தறிவிலான், பகுத்தறிவிலி, masc. and fem. A judicious person. பகுந்துப்பார்க்க, inf. To survey every part. பகுப்பு, v. noun. Division, classification. 21)

pngku (p. 289) s. Share, portion, part, dividend, parcel, பகுதி. 2. Allotment, assignment, appointment, நியமிப்பு. 3. Moiety, half, பாதி. 4. Copartnership, கூட்டு. (c.) நான் உன்பங்கிலிருக்கிறேன். I am on your side. பங்காளன்--பங்காளி, s. A partner, a fellow-sharer, a share-holder, a consociate, a partaker, a participator, கூட் டாளி. பங்கிக்க, inf. [prov.] To sever, cut off, part, separate, divide, பகுக்க. பங்கிட, inf. To divide, parcel out, distribute, apportion. 2. To allot, destine. பங்கிட்டநாள், s. A lunar asterism belonging to two Zodiacal signs. பங்கீடு, v. noun. Dividing, sharing, allotting, parcelling, பங்கிடுகை. 2. Adjustment, settlement of strife, disposal of affairs, திட்டம். 3. Measures, means, உபாயம். (c.) பங்குபங்காகப்பிரிக்க, inf. To divide into portions. பங்குபட்டநாள், s. The moon's continuing in a lunar mansion through parts of two days. பங்குபாகம், s. Share, portion, பங்கு; sometimes பங்குபகிர்ச்சி. பங்குபாகம்பிரித்துக்கொள்ள, inf. To divide an estate, as heirs. See தாயாதி. பங்குபிரிந்தவர்கள், appel. n. Those who have divided an estate, as heirs. பங்குவீதம், s. Equal shares. பங்குள்ளவன், appel. n. [with dative.] Sharer with one. 12) *

pāku (p. 306) s. Any liquid food or medicine of the consistence of jelly as குழம்பு. 2. Coarse sugar, palm sugar, சருக்கரை. 3. Share, portion, lot, பங்கு. 4. The second lunar mansion, பரணிநாள். (p.) 5. The arm, as பாகம். 6. A groom, &c., as பாகன் 7. Areca-nuts, பாக்கு. 8. Alms, பிச்சை. 9. [vul.] Turban தலைப்பாகு. பாகிட--பாகிக்க, inf. To divide, to apportion, பங்கிட. பாகீடு, v. noun. Share, portion, allot ment, பங்கீடு. பாகுகாய்ச்ச, inf. To make an electuary, or a medicine of a thin consistence. பாகுபட, inf. To be subdivided, to be classed, பகுக்கப்பட. பாகுபாடு, v. noun. Division, subdivision; class, பகுப்பு. 2) *

pākkiyam (p. 306) s. Destiny, fate, allotment; what is destined or apportioned as the result of former actions, அதிஷ்டம். W. p. 616. B'HAGYA. 2. Fortune, felicity; prosperous circumstances, செல்வம். 3. Riches, wealth, தனம். 4. Boon, blessing, privilege, பேறு. 5. Any of the eight superhuman powers ascribed to Siva, &c. சித்தி. பாக்கியசாலி, s. A fortunate or happy person; a blessed person. பாக்கியஞ் செய்ய--பாக்கியம்பண்ண, inf. To perform actions which bring happiness; commonly spoken of enjoyment in the present birth from former merit. பாக்கியஸ்தானம், s. The eleventh sign from the rising one at the time of one's birth. See தானம் 12. பாக்கியம்பலிக்க, inf. To result in good fortune. பாக்கியம்பெற, inf. To be fortunate. பாக்கியலட்சுமி, s. Lakshmi. See தன லட்சுமி. பாக்கியவசம், s. The power or influence, of good destiny. பாக்கியவதி, s. A fortunate or rich female. பாக்கியவந்தன், s. As பாக்கியவான். பாக்கியவான்--பாக்கியன், s. A fortunate, lucky or wealthy man, செல்வன். பாக்கியவீனம், s. Misfortune, ill-luck, unhappiness. பாக்கியானுகூலம், s. The attainment of riches, செல்வப்பேறு. 11)