acāttiyam (p. 6) s. [priv. அ et சாத்தி யம்.] Impracticability, unprofitableness, இ யலாமை. 2. Incurableness, irremediableness, குணமாகாமை. 3. Uncertainty, doubt, suspicion, நிலையின்மை. 17) *

arumai (p. 26) s. Rareness, scarceness, scantiness, அபூர்வம். 2. Preciousness, desirableness, pre-eminence. மேன்மை. 3. Difficulty, laboriousness, வருத்தம். 4. Impossibility, unattainableness, கூடாமை. 5. Delicacy, சிறப்பு.--Note. As an adjective, மை is dropped before a consonant with a change of that, when required in combination, and அரு may be changed into அரிய with or without து, or the last vowel may be dropped, and the first lengthened as in ஆருயிர், precious life. அருங்கலைநாயகன், s. Buddha, the lord of eminent sciences, புத்தன். அருங்கலைவினோதன், s. one devoted to learning; one whose time is spent in cultivating the arts and sciences. அருங்கிடை, s. Extreme hunger from long abstinence, &c., பட்டிணி. அருங்கிடைகிடக்க, inf. To be in a starving condition. அருங்கேடன், s. One who is imperishable, who will always prosper. (குறள்.) 2. (c.) A very treacherous man, a profligate wretch. அருங்கோடை, s. Vehement heat. 2. Severe drought. அருஞ்சிறை, s. Rigorous servitude, கடுஞ்சிறை. (Ram.) 2. Hell, நரகம். அருநரகம், s. A cruel hell. அருநிலை, s. Difficult standing said of a ford when impassable. அருநிழல், s. A slight shade. அருநெறி, s. A narrow or difficult way. 2. Gate-way or entrance. அருந்தமிழ், s. Elegant Tamil. அருந்தவம், s. Rigid austerities. அருந்தவர், s. Ascetics. அருந்தூதன், s. A tormentor, one who inflicts pain, வேதனைசெய்வோன். அருமருந்து, s. Nectar, அமிர்தம். In classical works, this in the form அருமருந்தன்னபிள்ளை is contracted to அருமந்த, precious as nectar, as, அருமந்தபிள்ளை. A very dear child, அருமந்ததேர். A very costly chariot. அருமறை, s. The sacred Vedas. Ell. 145. 4. அருமறைக்கொடியோன், s. A name of Dronácharya, the military preceptor of the Pandavas and Kurus, because of the Vedic device on his banner. அருமைப்படுத்த, inf. To make scarce, hard, difficult. 2. To impart reluctantly, make much of. அரும்பண்டம், s. A rare article, choice wares, valuable commodity. அரும்பிணி, s. An incurable disease. (நாலடி.) Ell. 118. அரும்பூட்டு, s. [prov.] A girdle, waist-string, necklace, &c., so short as scarcely to be brought to meet, a string, rope, &c., so short as to be tied with difficulty, a bow-string so short as to be liable to break if brought up too far, any thing too little, too short, too narrow, &c., எட்டாப்பூட்டு. 2. Difficulty in settling a negotiation, agreement, &c., இணக்கக்கூடாமை. 3. Entanglement, ensnarement, மோசத்திலகப்படுகை. 4. Forced connection in language, clauses disconnected or not joined naturally, difficult or unnatural; construction, தொடர்ச்சி யின்மை. சொற்களையரும்பூட்டாய்த் தொடுத்துப்பேசினான். He spoke in an unconnected manner. அரும்பொருள், s. Excellent advice, hard doctrine, a rare or difficult meaning. 2. A choice or precious article. அருவினை, s. A great sin. அருவினைகளைந்து. The five great sins. தெய்வமொருவனென்றேத்தி யொருமித்திருந்தால் அருவினைகளைந்துமறும். The five great sins will be forgiven him who worships the one God with singleness of heart. (கம்பன்.) 5)

āṟu (p. 43) கிறேன், ஆறினேன், வேன், ஆற, v. n. To abate, relax, cool, grow cold, be refreshed, குளிர. 2. To be appeased, alleviated, mollified, தணிய. 3. To heal as a wound, hurt, &c., சொஸ்தமாக. 4. To rest, repose, இளைப்பாற. (c.) ஆறுவதுசினம். Anger should be appeased. புண்ணாறிற்று. The wound is healed. ஆறாப்பசி, s. An insatiable hunger. ஆறாப்புண், s. An incurable sore, ulcer, &c. மனதாற, inf. To be appeased when angry, be consoled. ஆறுதல், v. noun. Abating, being alleviated, consoled, mitigated, refreshed. ஆற்றிபண்ண, inf. To relieve, aid one by carrying his load, &c., give one rest, respite. 67) *

evvm (p. 74) s. Affliction, distress, sorrow, துன்பம். 2. Incurable disease, lingering sickness, தீராநோய். 3. Inferiority, degradation, meanness, இகழ்ச்சி. 4. Lonesomeness, solitude, தனிமை. (p.) இலனென்னுமெவ்வமுரையாமையீதல். Giving without disgracing one's self by complaints of poverty. (குறள்.) எவ்வநோய், s. Incurable disease. (குறள்.)

ēr (p. 79) s. A particle of comparison, உவ மையுருபு. 2. Beauty, அழகு. (p.) 3. A team for ploughing, including the plough and other apparatus, உழுபடை. 4. A yoke of oxen, உழவுமாடு. 5. Ploughing the plough-as an occupation, உழவுத்தொழில். அவனிருப்பதேர்க்காரன். He is a person possessed of twenty yoke of oxen. காம்பேர்தோள். Shoulders beautifully rounded like a bamboo. கயலேர்கண்ணார். Carp-eyed beauties--ladies with eyes as beautiful as the carp-fish. சீரைத்தேடினேரைத்தேடு. If you desire wealth attend to agriculture. ஏரடிக்க--ஏருழ, inf. To plough. அவன் எத்தனையேருழுகிறான்--அவனுக்கெத்தனையே ருழும். With how many yoke of oxen does he plough (his land)? i. e. how many yoke of oxen has he? or how many acres of arable land does he possess? ஏராண்மை, s. Ploughing, tillage, agriculture, உழவு. ஏராளர், s. Husbandmen, agriculturists, உழவர். ஏரின்வாழ்நர்--ஏருழவர்--ஏருழுநர் --ஏர்த்தொழிலர், s. Ploughmen, those who live by the plough, உழவர். ஏருழக்க, inf. To practise husbandry, பயிர்செய்ய. ஏரெழுபது, s. A poem of seventy stanzas in praise of the plopugh by கம்பர், ஓர்நூல். See Ellis. p. 44. (குறள்). ஏரோட்ட, inf. To plough, உழ. ஏர்க்கால், s. The shaft of a plough, கலப்பையின்கால். 2. Shaft of a carriage, வண்டியேர்க்கால். ஏர்ச்சீர், s. Implements of husbandry. 2. The wealth procurable by husbandry. ஏர்ச்சீரில்லாதவன். One who has neither oxen, implements of husbandry, nor seed, corn, &c. ஏர்த்தாயம், s. Ploughing in season. ஏர்த்தொழில், s. Agriculture, husbandry, உழவுத்தொழில். ஏர்நாழி, s. A small circular piece of wood with a hole in the centre to receive the cord வடக்கயிறு by which the ploughman can regulate the depth of the furrows, கலப்பையினோருறுப்பு. ஏர்ப்பண், s. [prov.] The rope for attaching the oxen to the plough, or the plough-beam to the yoke, பூட்டாங்க யிறு. ஏர்ப்பூட்டு, v. noun. Ploughing for the first time in the season, on an auspicious day begun with appropriate ceremonies, ஏர்கட்டுகை. ஏர்ப்பூட்ட, inf. To yoke the oxen to the plough. ஏர்வாரம், s. A share of the produce allowed for the team and agricultural implements used in cultivating the land, ஏர்க்காகக்கொடுக்கும்வாரம். முன்னேர்க்குண்டை, s. The first or best yoke of oxen. பின்னேர், s. The second or hindermost yoke of oxen. பொன்னேர்கட்ட, inf. To plough for the first time in the season on an auspicious day begun with the appropriate ceremonies--as ஏர்ப்பூட்ட. 52)

ōvu (p. 84) கிறேன், ஓவினேன், வேன், ஓவ, v. n. To cease, desist, terminate, become extinct, ஒழிய. 2. To suffer, be afflicted, வருந்த. ஓவாதேயிரவுபகலுணர்வோர். Those who learn day and night unceasingly--(சித் தியார்.) ஓவறுசீர்க்கருவூர், s. The town of Caroor of imperishable beauty. (ஸ்காந்.) ஓவாப்பிணி, s. An incurable disease, நீங்காப்பிணி. (குறள்.) ஓவியதுன்பம், s. Painful suffering. (ஆனந்தத்திர.) 146)

kuṇam (p. 118) s. Quality, attribute, property, பண்பு. 2. Disposition, temper, nature, தன் மை. 3. Good quality, moral or physical; proper temperament, virtue, நற்குணம். 4. Attribute, perfection, excellence--as of a deity, இலட்சணம். 5. Grace, beauty--as of a style or composition; merit, freedom from fault or defect--opposed to குற்றம், மேன்மை. 6. Wholesomeness, healthfulness, சுகம். 7. Soundness of intellect; normal state of the mental feelings, சொஸ்த புத்தி. 8. Indication, symptoms--as of a disease, வியாதியின்குறி. 9. Color--as a quality, நிறம். 1. Smoothness, சீர்மை. 11. Properties; functional powers or principles in nature, operative in all sentient beings; the sourses of the dispositions, &c., தத்துவம். 12. Thread, cord, string, &c., நூல், கயிறு. 13. A bow-string, நாணி. 14. Property, essence, original principle, சத்து. 15. [in physics.] Varicties, modifications, products of bodies, உடற்குணம். Wils. p. 291. GUN'A. 16. A water-pot, a pitcher--as குடம். குணத்தைமாற்றக்குருவில்லை. No guru can change the temper. குணத்தோடேகேள். Hear me with a right spirit and patience. குணநாடிகுற்றமுநாடி. Having examined the excellencies and faults--as of a style, a speech, &c. குணமதுகைவிடேல். Hold to what is good and proper; cease not to show a good disposition. குணமென்னுங்குன்றேறிநின்றார்வெகுளிகணமேயுங் காத்தலரிது. It is hard to divert, even for a moment, the anger of those who stand upon the mountain of virtue; i. e. who excel virtue. (குறள்.) அதிலுமிதுகுணம். This is better than that. அவனுக்குத்தாய்தந்தைகுணம்பிடிபடுகிறது. His parents' disposition and temper begin to be visible in him. குணகுணி, s. [in gram. and log.] Attribute and subject--as in செந்தாமரை, where செம்மை is the attribute, குணம், and தாமரை the subject, குணி. குணகுணிப்பெயர்கள், s. [in gram.] Abstract noun and subjective noun. (நன்.) குணக்ஞன்--குணஞ்ஞன், s. A pleasant, good-natured, agreeable person; one of an excellent disposition, நற்குணமுள் ளவன். Wils. p. 291. GUN'AG'NA. குணக்குன்று, s. A virtuous man; lit. a mountain of excellent qualities. குணக்கேடு, s. Bad temper, bad disposition; disobliging, unkind, கெட்டகுணம். 2. Fatal symptoms in disease, அசாத்தியக் குறி. குணக்கேடன்--குணங்கெட்டவன்--கு ணமில்லாதவன், s. An ill-natured person. குணங்காட்ட, inf. To exhibit natural characteristic qualities, dispositions or propensities. 2. To betray symptoms-as diseases; to indicate good or bad weather--as seasons. 3. To betray mean descent, low caste, &c., by mean behavior. குணங்குறி, s. Disposition, features, characteristics, குணமுங்குறியும். குணங்குறியறிய, inf. To know one's disposition and character. குணங்குறியுள்ளவன், s. A man of good disposition, and other good characteristics. குணசந்தி, s. [in gram.] A form of combining words of Sanscrit origin-as சுர and இந்திரன், make சுரேந்திரன், வடமொ ழிச்சத்தியிலொன்று. குணசாலி, s. A good-natured man or woman; one of an excellent disposition. குணசீலன், s. One abounding in excellent qualities. குணசுபாவம்--குணப்பிரகிருதி, s. Natural disposition. குணஷ்டை, s. Delinquency, defect, flaw, குணதோஷம். 2. Difficulty, trouble, தொந்தரை. குணத்தன்மை, s. [in rhet.] Description of qualities, one of the four subdivisions of தன்மையலங்காரம். குணத்திரயம், s. The three properties in nature--purity, passion and darkness. Wils. p. 291. GUN'ATTRAYA. See முக்குணம். குணத்துக்குவர, inf. To grow better, to amend, to reform. 2. To recover from illness. 3. To be reconciled, இணங்க. குணத்தொகை, s. See பண்புத்தொகை. குணத்தொனி, s. The twang or sound of a bow-string. குணநிதி, s. A benevolent, kind person, நற்குணநிறைந்தவன். 2. the Deity, கடவுள். குணபத்திரன், s. The Deity, கடவுள். 2. The name of the preceptor and guru of மண்டலவன் the author of Nighandu. 3. Argha, அருகன். குணபேதம், s. Change of disposition for the worse, degeneracy, குணவேற்றுமை. 2. Unfavorable symptoms in a disease, வியாதிவேற்றுமைக்குணம். 3. Abnormal state of the mental powers--as idiocy, insanity, &c.; derangement, மாறுபாடான குணம். அவன்குணம்பேதித்திருக்கிறது. He is changed for the worse. குணப்பட, inf. To come to a right state, temper, disposition, &c.; to be changed for the better, to become tractable, docile, சீர்ப்பட. 2. To recover from sickness, to get well, சுகமடைய. 3. To improve --as crops, &c., to recover strength, to grow, to thrive, திறப்பட. 4. To reform, to amend in morals, to improve in disposition, character or habits, நடைதிருந்த. 5. [in Christian usage.] To be converted, to repent, to be penitent, மனந்திரும்ப. குணப்படுத்த, inf. v. a. To improve, to make better, to correct, to reform, to restore to a good state, to health, &c.; to remedy, சீர்திருத்த. 2. To convert, மனந்திரும்பச்செய்ய. குணப்பட்டவன், s. [in Christian usage.] One who has repented; a convert. குணப்பண்பு, s. [in gram.] Sensible qualities of objects--as bitterness, whiteness--as distinguished from குறிப்புப்பண்பு, ideal quality, and தொழிற்பண்பு, acting quality. See பண்பு. குணப்பிழை, s. Ill nature, bad temper or disposition, குணக்கேடு. 2. Ill success, பயனின்மை. 3. Unfavorable signs in disease, &c., அசாத்தியம். குணப்பெயர், s. [in gram.] Names of qualities; abstract nouns; denotative nouns signifying attributes only--as கரு மை, அழகு--opposed to குணிப்பெயர்; பண்புப் பெயர். 2. Names either concrete or connotating, derived from abstractnouns --as கரியன், அழகன். குணமணி, s. One of an excellent disposition. குணமறிய, inf. To know one's disposition. 2. To understand or ascertain the symptoms of a disease. குணமாக்க, inf. v. a. To cure, heal; to restore to health. 2. To reform, to amend, to correct. குணமாயிருக்க, inf. To be whole, well, sound; to be well-conditional. 2. To be gratifying, pleasing, palatable. குணம்மாற, inf. To change--as temper, disposition, character, symptoms, either for the better or worse. குணமுங்குற்றமும், s. Good and bad, virtues and vices, beauties and defects, commendation and censure, &c. குணமுடையவன்--குணமுள்ளவன், s. A kind-hearted, good-natured, generous man. 2. A well-bred man. குணமுற்றவன், s. A good-natured man. குணமுற்றவன் மணமுற்றவன்; குணமற்றவன் மண மற்றவன். A good-natured man will be praised; but an ill-natured man, despised. குணரத்தினாகரன், s. One whose benevolence is like the sea; [ex இரத்தினாகரம்.] குணவதி, s. A very good natured person. Wils. p. 292. GUN'AVATI. குணவந்தன்--குணவான், s. A well-disposed person; one of a good disposition. குணவவநுதி, s. [in rhet.] A kind of அவநூதி figure, in which a prorperty or quality universally predicated of an object is apparently denied, by affirming the opposite, either ironically or ambiguously. குணவாகடம்--குணபாடல், s. A treatise on the signs and symptoms of diseases, ஓர்வைத்தியநூல். குணவாகுபெயர், s. [in gram.] Names of qualities or attributes, used by metonymy for objects possessing those qualities or attributes--as in நீலஞ்சூடினாள். குணவாக்கு, s. Peculiar temper or habit. குணவிலக்கு, s. [in rhet.] Negation of a property or quality in a person or thing from the presence of its opposite, ஓரலங்காரம். குணவுவமம்--குணவுவமை, s. [in rhet.] A species of simile; similitude, of qualities and properties. See பண்புவமை. குணன், s. A man of good qualities, generally found in compounds--as in அறுகுணன், சற்குணன். குணாதீதம், s. Freedom from all properties, குணங்கடந்துநிற்கை. குணாதீதன், s. God, He who is above all attributes; He whose attributes and perfections transcend our comprehension, கடவுள். Wils. p. 292. GUN'ATEE'TA. குணாலயன், s. The deity--as the seat and source of all perfections, கடவுள். இனியகுணம், s. A pleasant temper or disposition. நிர்க்குணன், s. The deity--as void of all properties, கடவுள். Wils. p. 474. NIRGUN'A. சத்துவகுணம், s. The first of the three principles, or properties in nature. 2. Nobleness of mind; magnanimity. 3. The exalted disposition of an ascetic's mind by which he disdains worldly delights, greatness, honors, &c. சற்குணம்--சுகுணம்--நற்குணம், s. A good disposition, kindness, benevolence, virtue. சற்குணன்--சற்குணி, s. A virtuous person; a good-natured person. சாத்தியகுணம், s. [in medi.] The condition or state of being curable; favorable symptoms; hopeful case. குணி, s. One endowed with good qualities, a good-tempered person, நற்குண முடையான். 2. [in gram.] A subject, any thing which possesses attributes or qualities--as distinguished from குணம், also, the names of such things, பண்பி. 3. [ex குணம், bow-string.] A bow, வில். (சது.) குணிப்பெயர், s. [in gram.] Concrete or subjective noun; a denotative name which signifies a subject only and not an attribute or quality--as மதுரை, தாம ரை--opposed to குணப்பெயர். துர்க்குணம்--தீக்குணம், s. Bad disposition, ill-nature, vice. நாய்க்குணம், s. Doggedness, rudeness, cynicalness. பேய்க்குணம், s. Devilishness, foolishness. மழைக்குணம், s. Sign or appearance of rain. நாற்குணம், s. The four prevalent or prominent human qualities. These are subdivided, and four are ascribed to each sex. 1. ஆடூஉக்குணம், the masculine: 1. அறிவு, knowledge, intelligence, clear perception. 2. நிறை, equanimity, self-control. 3. ஓர்ப்பு, fortitude, firmness, deci sion. 4. கடைப்பிடி, confidence, full persuasion, perseverance. II. மகடூஉக்குணம், the feminine: 1. நாணம், shyness, coyness, bashfulness--with regard to the other sex. 2. மடம், simplicity, weakness of intellect, want of clear perception. 3. அச்சம், timidity, fear, diffidence. 4. பயிர் ப்பு, delicacy; modesty; shrinking from what is mean or vile. முக்குணம், s. The three principles in nature, Satva, Raja, and Tama, which are the ultimate source of all quality or character in man, and may be indefinitely developed and expanded. The more generic and prominent development is three-fold, making nine gunas. Satva-guna-- goodness, produces illumination and mildness in thought, word and deed. Operating in these directions, it becomes an 'unfailling and perfect light to the soul, arousing it and making it ready to eat the fruit of its own doings' Raja-guna--passion, produces for the soul the propensity to excessive occupation in thought, word and deed, and asperity in the same. By these means it prepares the soul to receive pleasure and pain, according to its karmma or the law of its fate. Tama-guna brings forth arrogance, that egotistic guna which says 'there is none like me,' &c., and wilfulness or depraved will. By these means it welcomes all sensual objects and brings them to the soul. The first stage in the soul's spiritual progress is a degree of self-knowledge by which it has a view of these gunas and its relations to them. To each of these gunas belong certain peculiar qualifications. I. சத்துவகுணம் or சாத்துவிகம். Ist. ஞானம், wisdom. 2d. அருள், grace. 3d. தவம், penance. 4th. பொறை, patience. 5th. வாய் மை, veracity. 6th. மேன்மை, greatness, excellence. 7th. மௌனம், silence, taciturnity. 8th. ஐம்பொறியடக்கல், restraint of the five senses. The Satva principle is the source of truth, and the predominance of it renders its possessor virtuous, gentle, devout, charitable, chaste, honest, &c. II. இரசகுணம் or இராசதம். 1st. மனவூக்கம், mental exertion. 2d. ஞானம், discretion. 3d. வீரம், fortitude. 4th. தவம், penance. 5th. தருமம், charity. 6th. தா னம், liberality. 7th. கல்வி, erudition. 8th. கேள்வி, inquiry, instruction. The Raja principle is the source of sensual desire, worldly covetousness, pride and falsehood, and is the cause of pain. III. தமகுணம் or தாமதம். 1st. பேருண்டி, rioting or banqueting. 2d. நெடுந்துயில், long sleep. 3d. சோம்பு sluggishness. 4th. நீதிவழு, deviation from justice. 5th. ஒழுக் கவழு, deviation from virtue. 6th. வஞ்சம். deceit. 7th. மறதி, forgetfulness. 8th. பொய், lying, falsehood. 9th. கோபம், anger. 1th. காமம், lust, lasciviousness. 11th. கொலை, murder. The Tama principle is the source of folly, ignorance, mental blindness, worldly delusion, &c.--Note. These three gunas, according to the Agama school, are developed from Prakruti (மூலப்பிரகிருதி,) and constitute all those physical and psychical aspects, which, under the determining power of the will, form the functional qualities of an organized soul. (சிவ-சி.) In the Vedantic, idealist philosophy the gunas are the ideal attributes of Mula-Prakruti which, in its turn, is but an illusion or mistaken representation of Brahm. அறுகுணம்--இச்சுரன்முக்கியகுணம், s. The principal attributes of Isvara or God are six in number. 1. சர்வஞ்ஞத்துவம், omniscience. 2. சர்வேசுரத்துவம், supremacy. 3. சர்வநியந்திருத்துவம், pre-ordination. 4. சர் வாந்தரியாமித்துவம், omnipresence. 5. சர்வகற் பிதத்துவம், unlimited creative power. 6. சர்வ சத்தித்துவம், almightiness. (சது.) Another enumeration is-- 1. தன்வயத்தனாதல், selfexistence. 2. முதலிலனாதல், eternity. 3. உடம்பிலனாதல், immateriality. 4. எல்லாநல முளனாதல், benevolence. 5. எங்கும்வியாபகனா தல், omnipresence. 6. எவற்றிற்குங்காரணனா தல், being the Creator of all things.-Note. The latter enumeration is found in Roman Catholic writings. எண்குணம், s. The eight attributes of the deity. Authors differ in their enumerations and definitions of them. The enumeration of பரிமேலழகர், the commentator of the Cural, as agreeing with the Agamas, is:--1. தன்வயத்தனாதல், self-existence, independence. 2. தூயவுடம்பினனாதல், immaculateness. 3. இயற்கையுணர்வினனாதல், intuitive wisdom. 4. முற்றுமுணர்தல், omniscience. 5. இயல்பாகவே பாசங்களினீங்கிநிற் றல், freedom from the snares and illusions to which a derived intelligence is exposed. 6. பொருளுடைமை, unbounded kindness. 7. முடிவிலாற்றலுடைமை, omnipotence. 8. வரம்பிலின்பமுடைமை, infinite happiness. Another enumeration, as given in Jaina books, is--1. கடையிலாஞானம், infinite wisdom. 2. கடையிலாக்காட்சி, omniscience. 3. கடையிலாவீரியம், omnipotence. 4. கடையிலாவின்பம், boundless happiness. 5. நாமமின்மை, being nameless. 6. கோத்தி ரமின்மை, without descent. 7. ஆயுவின்மை, without age; eternal. 8. அந்தாரயமின்மை, unobstructed. 13)

cāttiyam (p. 176) s. That which is attainable, practicable or possible,சாதிக்கத்தக்கது. 2. [in med.] What is curable or remediable, குணமாக்கத்தக்கது. 3. Result success, completion, அனுகூலம். 4. [in log.] Conclusion, inference, the proposition inferred; that which may be proved--opp. to சாதனம், அனு மேயம். 5. The twenty-second of the astronomical yugas, இருபத்தேழுயோகத்தினொன்று. W. p. 917. SA'DHYA.--Note. In medi cine, diseases are of three classes; viz.: 1. சாத்தியம், those curable; 2. அசாத்தியம். such as are incurable or doubtful; 3. யாப் பியம், those which may be alleviated; some say கஷ்டசாத்தியம் which may be eventually cured. சாத்தியநாமம், s. [prov.] The name of a person inserted in an incantation, to give it effect, மந்திரத்தில்பெயர்வைக்கை. சாத்தியம்வைக்க, inf. To insert the name of the patient, as above, in an incantation. சாத்தியயோகம், s. As சாத்தியம், 5. சாத்தியரோகம், s. A curable disease. சாத்தியகுணம், s. A yielding disposition. 2. As சாத்தியம், 2. 33) *

tīr (p. 243) கிறது, ந்தது, தீரும், தீர, v. n. To end, terminate, he consummated, completed, முடிய. 2. To cease as pain or disease; terminate as a curse or its effects, நீங்க. 3. To be determined, decided, settled, as a law-suit or quarrel; to be passed as a sentence, தீர்மானமாக. 4. To be performed or completed as a duty; to be perfected, finished, நிறைவேற. 5. To leave, quit, cease, pass way, ஓய. 6. To be long, remote, to extend, நீள. 7. To be exhausted, used up, consumed, அற. 8. To expire as the allotted punishment for past deeds by the suffering and enjoyment of the soul, to be expiated as sin; to end as transmigration by absorption in the deity, ஊழொழிய. 9. v. a. (கிறேன், ந்தேன், வேன், தீர.) To polish or grind gems, clean gems, சா ணைதீர. 1. To fire off a cannon or musket, வெடிதீர. 11. To dye, stain, tinge, imbue with color, சாயந்தீர. 12. To finish, as the interlude between the stanzas in singing, playing, dancing, beating time, &c., தாளந் தீர. 13. To levy duty, assess a tax, &c. சுங்கந்தீர. 14. To solve a problem or make any mathematical calculation, கணக் குத்தீர. (c.) 15. (R.) To draw out in a line, as பார்தீர, to draw out troops in ranks. எனக்குவரத்தீராது. I cannot come. அவர்கள் பலவந்தம்செய்ததனால் தீராதென்று கொடு டுக்கவேண்டியிருந்தது. By their pressing (he said) it will not cease; it is necessary to give--Note தீராது, in such cases has a peculiar meaning. தாளந்தீர்ந்தான். He finished a tune. அதற்குவர்ணந்தீர்ந்தான். He painted it. இவன்தீர்ந்தசாமி. He is a brave fellow; (lit.) a brave god. (In irony.) தீர்கடை, s. The last end of a thing, termination, conclusion, முடிவு. 2. Absoluteness, entireness, முழுமை. தீர்ந்தகணக்கு. A settled account. தீர்ந்தகள்ளன், s. A finished rogue, a thorough villain, desperate thief. தீர்ந்தசரக்கு, s. (neg. தீராதசரக்கு.) Goods on which duty is paid. 2. Goods bargained for. தீர்ந்தபட்சம், s. The final settlement of accounts, disputes, &c. தீர்ந்தவன், s. A skilful, experienced man; an adept. (Commonly in a bad sense.) தீர்ந்தவேலை, s. A finished work. பட்டைதீர, inf. To give sides to a gem, to a piece of timber, or to a stone, in cutting or polishing. சாயந்தீர்கிறவன், s. A dyer. நவைதீருமாகமம், s. The faultless Agamas. (p.) தீர, inf. [used adv.] Altogether, entirely, perfectly, absolutely, thoroughly, completely, முழுவதும். தீரப்படித்தவனொருவனுமில்லை. There is none perfect in his studies. தீரமறக்க, inf. To forget entirely, altogether. தீராமை, v. noun. (neg.) That which cannot be obviated. தீராநோய்--தீராவியாதி, s. An incurable disease. தீராப்பழி, s. An unpardonable injury. 2. Implacable enmity. தீராவழக்கு, s. A law-suit or dispute which cannot be settled easily. தீராவழக்குக்குத்தெய்வமேசாட்சி. God only understands an intricate law-suit. தீர்வு, v. noun. Settlement, close, finish, termination. 29) *

mṭṭu (p. 341) s. Measure, quantity, standard, degree, size, proportion, amount, அளவு. 2. Limit, extent, boundary, scope, range, எல்லை. 3. Estimate, conjecture from the eye, hand or mind, உத்தேசம். 4. Moderateness, tolerableness, that which is middling or common-place, மிதம். (c.) 5. (சது.) Toddy, fermented liquor, கள். அம்மட்டு--அம்மட்டும்--அந்தமட்டும். So much, so far. எம்மட்டு-எம்மட்டும்--எந்தமட்டும். How much, how far? என்மட்டிலேநானிருக்கிறேன். I am for myself. மட்டறிய--மட்டிட, inf. To guess, to make an estimate, மதிப்பிட. 2. To bear in mind so as to recognize, or identify; to know well, பழகியறிய. 3. To liken, compare with, ஒப்பிட. 4. To bind, stint, limit, அளவேற்படுத்த. மட்டாய், adv. Moderately, temperately. 2. Passably, tolerably. 3. As much as is needed. 4. Sparingly, parsimoniously, frugally. மட்டாய்ச்செலவிடு. Be frugal. மட்டாயெடு. Take what will answer the purpose. பேதிமட்டாய்நடக்கிறது. Cholera-cases are few. மட்டானவன், appel. n. A man of ordinary appearance, rank or abilities; one of middle size. 2. A man rather below the common standard, in rank, &c., தாழ்ந்தவன். மட்டிட்டிருக்க, inf. To be limited. மட்டில்லாமை, neg. v. noun. Immensity. 2. Extravagance. 3. Illimitability. மட்டுக்கட்ட, inf. To form a judgment from appearances, to know by observation, நிதானிக்க. 2. To recognize, to identify, அறிந்துகொள்ள. 3. To infer, மதி க்க. 4. To comprehend, தெரிய. 5. To make an estimate, மதிப்புச்செய்ய. 6. To stint, to limit. 7. To hinder, தடுக்க. மட்டுக்கு. To the extent required, to a certain extent, to a limited extent, sparingly. மட்டுக்குறித்தல், v. noun. Fixing a limit, determining an extent. மட்டுக்குமட்டு, s. In proportion to the time, number, want, &c., சரிக்குச்சரி. 2. A due or equal proportion. 3. A proportion of a small quantity, கொஞ்சத்திற் கொஞ்சம். மட்டுக்குமிஞ்ச--மட்டுமிஞ்ச--மட்டுக டக்க, inf. To exceed bounds. 2. To become incurable--as a disease; irrecoverable--as a debt, &c. 3. To be excessive. மட்டுக்கும், adv. So much, so far. மட்டுக்கோல், s. A measuring rod, as மட்டக்கோல். (R.) மட்டுத்தப்ப, inf. To miss an aim, take the wrong direction, இலக்குத்தவற. 2. To exceed propriety, to behave or speak disrespectfully or impolitely, மரியாதைத வற. 3. To live extravagantly, அளவுகட க்க. 4. To act conceitedly; to assume airs, மிதமிஞ்ச. மட்டுத்தப்பானபேச்சு. Disrespectful language. 2. Self-conceited talk. மட்டுத்தப்பானநடை. Disrespectful behavior. 2. Extravagance in living; vanity, self-conceit. மட்டுத்தப்பானபழக்கம். Disreputable, low practices. மட்டுத்தப்பிச்செலவழிக்கிறது. Being profuse in expenditure. மட்டுத்திட்டம், s. Guess, estimate, conjecture, கணிப்பு. 2. Character, circumstances, one's worth, merit, யோக்கி யம். 3. Extent, amount, limit, அளவு. 4. Integrity, principle. மட்டுத்திட்டப்படுத்த--மட்டுத்திட்டம் பண்ண--மட்டுத்திட்டம்பார்க்க, inf. To limit, restrain. 2. To weigh one's character, குணத்தைநிறுக்க. 3. To bring to a settlement, to balance affairs, முடிவுகட்ட. மட்டுப்பட, inf. To be measured, guaged. 2. To be limited, circumscribed, restrained, curbed, confined. 3. To be comprehended, understood. 4. To decrease, to grow less. மட்டுப்படுத்த--மட்டுப்பண்ண, inf. To limit, circumscribe, restrain, check, confine, govern. 2. To make an estimate, ascertain a number, quantity or amount, மதிக்க. மட்டுப்பிடிக்க, inf. To recognize, to identify, அறிய. 2. To comprehend, ascertain, குறிக்க. 3. To decide, determine, தீர்மானிக்க. மட்டுமதிப்பு--மட்டுமரியாதை--மட்டு மருங்கு, s. Due regard for another's character or rank. 2. Politeness, good manners. 3. Upright, good, moral behaviour. மட்டுமதியம், s. [prov.] Actual measurement, அளவு. 2. Moderation, மிதம். 3. As மட்டுத்திட்டம். மட்டும், adv. Until, so far, as far. அந்தஊர்மட்டும்போவோம். Let us go as far as the town. 8)

mīḷu (p. 355) --மீள், கிறேன், மீண்டேன, வேன், மீள, v. n. To turn, take a turn, திரும்ப. 2. To be cured, rescued, redeemed, liberated, இரட்சிக்கப்பட. (c.) பாம்புகடித்துமீளுகிறது. The bite of the snake is cured. வியாதிமீளாது. The disease is incurable. மீளாநரகத்திற்காளாவாய். May you go to an interminable hell; [a curse.] மீண்டுவர, inf. To return safely. போனால்மீண்டுவரமாட்டாய். If you go (there) you will not return in safety. மீள--மீளவும்--மீண்டும், adv. Again, furthermore, மறுபடியும். மீளாக்கதி--மீளாமோட்சம், s. Eternal bliss, as distinguished from மீளாநரகம். மீட்சி--மீளல், v. noun. A turn, திரும் புகை. (சது.) நரகத்திலேமீட்சியில்லை. No change in hell. 52)

muri (p. 358) கிறது, ந்தது, யும், ய, v. n. [also முறி.] To break off, to snap off, ஒடிய. (c.) 2. To perish, to be ruined, கெட. (சது.) முரிகிரந்தி--முறிகிரந்தி, s. A disease for which the prescribed diet has not been observed; deemed incurable. முரிகிரந்திப்படுகிறது. Growing worse, as a venereal disease, by neglect of the prescribed diet. முரிவு, v. noun. A breach per se, முறிவு. 3)

muṟṟu (p. 359) கிறேன், முற்றினேன், வேன், முற்ற, v. n. To become mature, to ripen, முதிர. 2. To become hard, solid, வயிரங்கொள்ள. [improp. முத்து.] (c.) 3. To be finished, completed, முடிய. 4. v. a. To complete, to finish, முடிக்க. 5. To blockade, to shut up a port, வளைக்க. (p.) காய்முற்றிப்போயிற்று. The fruit is ripe. காரியமுற்றிப்போயிற்று. The matter has become aggravated. வியாதிமுற்றிப்போனது. The disease is incurable. முற்ற, inf. [as adv. vul. முட்ட.] Entirely, fully, முடிய. முற்றநனைந்தவனுக்கீரமில்லை. There is no wetting him who is well drenched. வழிமுற்றஎன்கூடவந்தான். He came with me all the way. முற்றமுடிய, as adv. To the close. முற்றவிட, inf. To leave fruits to ripen. முற்றவும், adv. Wholly, as முற்றும். முற்றவுணர, inf. To be deeply impressed. முற்றாய்தம், s. The letter ஃ with its full sound--as distinct from ஆய்தக்கு றுக்கம். முற்றியலுகரம்--முற்றுகரம், s. The letter உ in its full quantity, unabbreviated உ--as distinct from குற்றுகரம், as கடு poison, கதவு, door, and not as in மதகு, sluice, உதடு, lip, &c. முற்றியைபு, s. Rhyming in the last letter in all the feet. See தொடை. முற்றிழை, s. A lady completely adorned. முற்றிழாய். O thou who hast adorned thyself with perfect jewels. (p.) முற்றுகை, v. noun. [com. முற்றிக்கை.] Straitness, distress, want, [vul. முட்டு கை.] 2. [vul. முத்திக்கை.] Blockade, seige. சாப்பாட்டுக்கெனக்குமெத்தமுற்றிக்கையாயிருக்கி றது. I am in-great distress for want of food. பட்டணத்தைமுற்றிக்கைபோட்டார்கள். They beseiged the town. முற்றும், A finite verb, வினைமுற்று, as முடியும். 2. A relative future participle, as முற்றுங்காலத்தில், in ending time. 3. [adverbially.] Wholly, entirely, all, முழு தும். 4. [substantively.] The end, finis, the end of a book, கடை. ஒருநாள்முற்றும்என்னசெய்தாய். What have you been doing a whole day. முற்றல், v. noun. Any thing which has become old and hardened, the core or heart of a tree.--oppos. to இளைசு. 2. Old age, மூப்பு. 3. Ending, முடிதல். 4. As முற்றுகை, 2. கத்தரிக்காய்முற்றலாயிருக்கிறது. The brinjalfruit is over-ripe [hard]. 17)