atppiym (p. 10) s. [prop. அசப்பியம்.] Obscenity, low abuse, filthy talk, சபைக்க டாத சொல். அதப்பியம்பேச, inf. To express one's self indecently, or vulgarly. 19) *

iṭkkr (p. 45) s. Vulgar language, terms of things or actions, too obscene to be named openly, மறைத்தவார்த்தை. 2. Fornicators, adulterers, தூர்த்தர். 3. A water-pot, குடம். 4. Closeness, narrowness, நெருக்கம். (p.) இடக்கரடக்கல், v. noun. A symbolic expression to avoid indecent terms. இழிந்தசொற்களைமறைத்துக்கூறல்--as கால்கழு வுகிறது. To put water on the feet, i. e. to wash after stool. (p.) 52)

iṭkku (p. 45) s. Incivility, rudeness in answers, contumely, சேஷ்டை. 2. Indecent words, இழிசொல். 3. Opposition, contrariety, non-compliance, முருட்டுத்தனம். 4. Cavil, pugnaciousness, captiousness, குதர்க்கம். (c.) இடக்குச்சொல்லுகிறான். He uses subterfuges, he opposes, speaks against, &c. அவன்செய்கிறதெல்லாமிடக்கு. His conduct is all contrary, unyielding. இடக்கன், s. A rude, saucy, disrespectful person, தாறுமாறுசெய்பவன். இடக்குப்பண்ண, inf. To deal knavishly, fraudulently, to do wrong. இடக்குப்பேச, inf. To cavil, speak unmannerly, use indecent language. இடக்குமடக்கு, s. Trouble, difficulty. 2. Cavil. 54)

ilkkṇm (p. 52) --இலட்சணம், s. A mark or spot, அடையாளம். 2. Quality, property;, inherent, natural or distinguishing characteristics, good or estimable qualities, இயல்பு. 3. Appropriate or required properties or perfections--as of the deity, அசாதாரணதருமம். 4. Compound parts, qualities or members, உறுப்புகள். 5. Elegance, symmetry, being well proportioned or formed, comeliness, decency, beauty, சிறப்பு. 6. Philology, grammar, இலக்கியத்தினமைதி, embracing five parts, பஞ்சலக்கணம்; viz.: 1. எழுத்திலக்கணம், orthography or the nature and powers of letters with the changes that occur in the construction and combination of words. 2. சொல்லிலக்கணம், etymology or the nature, properties and use of words. 3. பொருளிலக்கணம், properties of things, (1. அகப்பொருள். 2. புறப்பொருள்.) 4. யாப்பிலக் கணம், prosody. 5. அணியிலக்கணம், rhetoric. இலக்கணச்சாட்சி, s. Grammatical authority. இலக்கணச்சிதைவு, s. The change of a word from its original form, including syncope, elision, augmentation, &c., grammatical anomaly, இலக்கணவழு. இலக்கணச்சுழி, s. A lucky curve or curvature in the lines of the body, in the hair of horses, &c., நற்சுழி. இலக்கணச்சொல், s. Proper words or words in their natural state--the first of the six classes. See வழக்கு. இலக்கணநூல், s. Grammar, a treatise on grammar or philology. இலக்கணப்போலி, s. Words resembling இலக்கணச்சொல்--being compound words with the natural order reserved, words usual but not elegant. See வழக்கு. இலக்கணவழக்கு, s. The grammatical use of a word, அறுவகைவழக்கினுளொன்று. இலக்கணவழு, s. A deviation from grammatical rule, a solecism. இலக்கணவிலக்கியம், s. Grammatical works and classical writings as cognate branches of learning--distinguished from others. இலக்கணவிளக்கம், s. A work on Tamil grammar, இயற்றமிழ்நூலிலொன்று. இலக்கணவிளக்கச்சூறாவளி, s. A treatise on Tamil grammar written in confutation of the above. இலக்கணி, s. A grammarian, இயற்றமிழாசிரியன். 16) *

ilaccai (p. 53) s. Shame, வெட்கம். 2. Bashfulness, coyness, shyness, modesty, a sense of honor, கூச்சம். Wils. p. 715. LUJIA. 3. Disgrace, அவமதிப்பு. 4. Trouble, annoyance, teasing, தொந்தரவு. (c.) இலச்சைகெடுக்க, inf. To put to shame or to the blush. இலச்சைக்கேடு, s. Shamelessness, impudence, want of modesty or decency. 2. Disgrace, ignominy. இலச்சைபண்ண, inf. To trouble, importune. இலச்சைப்பட, inf. To be modest, bashful. இலச்சையானகாரியம், s. A shameful or disgraceful action. 14)

ekkcckkm (p. 73) s. [vul.] Confusion, jumble, huddle, disorder, தாறுமாறு. 2. (Tel. எக்கஸக்கஎமு.) Unevenness, irregularity, ஒழுங்கின்மை. 3. Difference, Disparity, வித்தியாசம். 4. Scorn, derision, நிந்தை. எக்கச்சக்கமானஇடம் பத்திரமாய்ப்போ. This is an uneven, dangerous place, go cautiously. காரியமெக்கச்சக்கமாய்வந்திருக்கின்றது. The thing is ended in confusion. The affair has turned out disastrously; some danger is apprehended. எக்கச்சக்கமாய்ப்பேச, inf. To insult a person, use uncivil language. 2. To give an indirect answer, to speak at random. எக்கச்சக்கமானஆள், s. A faithless person. 2. An indecent person. 3. One who confuses every thing. எக்கச்சக்கம்பண்ண, inf. To derange things, put in confusion, huddle, jumble, தாறுமாறுசெய்ய. 2. To be insincere, to act differently from one's professions, or contrary to instructions, அகடவிகடஞ்செய்ய. 7)

oṇṇl (p. 81) (v. noun of an impersonal verb seldom used in the past tense.) Being able, competent for, being possible, தகுதல். 2. Being fit, proper, decorous, பொருந்தல். விலக்கொணாதே. It is inevitable. (வாசிட் டம்.) கையொண்ணாது. My hand is ailing. ஒண்ணாதது, appel. n. That which is unfit, improper, unable, பொருந்தாதது. ஒண்ணாதகாரியம், s. An improper, indecent, or unbecoming thing. 2. An impracticable, or impossible thing. ஒண்ணாமை, neg. v. noun. Inability, incompetency, impracticability, த காமை. 2. Ailment, illness, இயலாமை. 3. Unfitness, indecorum, impropriety, inadmissibility, பொருந்தாமை. 75)

oẕukkm (p. 84) s. Conduct, behavior, demeanor, course, நடை. 2. Prescribed rules, regulations, order, mode, முறைமை. 3. Rules of conduct for different castes, orders, &c., ஆசாரம். 4. Good conduct, good morals, good usages, morality, virtue, decorum, நன்னடக்கை. 5. Reverence, obeisance, modesty, &c., towards a superior, பண்பு. 6. Walking, walk, செல்லுகை. 7. Way, வழி. 8. Height, elevation, உயரம். 9. Eminence, greatness, மேன்மை. 1. Quality, manner, state, condition, தன்மை. 11. Caste, tribe, குலம். (p.) ஒழுக்கமுயர்குலத்தினன்று. Virtue is to be preferred before rank. ஒழுக்கத்தவறு, s. Breach of decency. ஒழுக்கந்துறக்க, inf. To apostatize, forsake the path of virtue, to swerve from the rules of caste, religion, &c. ஒழுக்கமாயிருக்க, inf. To be modest, polite, well-behaved. ஒழுக்கமுடைமை, s. The possession of good manners. (திருவள்.) ஒழுக்கவணக்கம், s. Decent and reverent deportment, modesty. நல்லொழுக்கம், s. Good manners, modesty. தீயொழுக்கம், s. Bad manners. கூடாவொழுக்கம், s. Hypocrisy in religion, &c. 9)

oẕungku (p. 84) s. Row, rank, line, train, நிரல். 2. order, regularity, class, organization, வரிசை. 3. Rule of action, method, plan, model, system, discipline, economy, முறை. 4. Good conduct, propriety, decorum, decency, modesty, நன்ன டை. 5. Regulation, law, precept, formulary, canon, formula, விதி. ஒழுங்கானநடக்கை, s. Orderly conduct, good behavior. ஒழுங்கின்மை, s. Disorder, confusion. ஒழுங்குகட்ட, inf. To form a regulation. ஒழுங்குதப்பினவள், s. A woman unfaithful to her husband. ஒழுங்குபடுத்த, inf. To set in order, to arrange, regulate, systematize, organize. ஒழுங்கோடிருக்க, inf. To be in good order. 12)

kīcakaṉ (p. 113) s. A prince, son of Kékaya, ஓரரசன். Wils. p. 223. KEECHAKA. கீசகநாடகம், s. [vul.] Irregularity; shameless, immodest, profligate behavior--as that of the prince கீசகன் towards துரோபதை, ஒழுங்கின்மை. கீசகநாடகம்பண்ண, inf. To behave immodestly. கீசகாரி, s. A name of Bhima as the destroyer of கீசகன்; [ex கீசகன் et அரி.] கீசம்பறை--கீசறை s. [prov. contraction of கீசகன்முறை.] Disorder, confusion, profanation, prostitution, violation, முறை கேடு. கீசம்பறைகாரன், s. A disturber; a violater of decency, chastity, principle, &c. 5)

kīẕ (p. 113) s. Place or space, under, below, beneath, downward, low or nether; the bottom, கீழிடம். 2. The east, கிழக்கு. 3. A pit, a hole, பள்ளம். 4. The nether regions, the worlds below, கீழுலகம். 5. Forgetfulness, மறதி. 6. Bridle, reins, bit, கடிவாளம். 7. A low caste, கீழ்மக்கள். (p.) கீணர், s. [கீழ்நர்.] Low, mean people, the base, the vulgar, எளியோர். கீழது, s. That which is under or below; bottom. கீழதுமேலதாக்கிப்போட, inf. To overturn, upset, capsize; to overthrow, to defeat. கீழறுக்க, inf. To burrow, to excavate, to make a subterranean passage, to undermine, பூமியிற் சுரங்கஞ்செய்ய. 2. (fig.) To undermine, to injure by any underhand, clandestine means, சதிசெய்ய. கீழறை, s. An under-ground room, a cellar, நிலவறை. 2. A cavern, a cell, a hole or passage under ground, வளை. கீழாக, inf. To become depressed, to sink--as a stalk, a heap of muck, &c.; to deteriorate, to waste--as the body by use or disease; or as property, &c., தாழ் வடைய. கீழாக--கீழாய s. Under, below, beneath. கீழாயிருக்க, inf. To be below, to be mean, to be inferior. கீழாலவத்தை, s. 'Descending states of the soul.' State and degree of consciousness, commencing with objective sensations and descending to subjective feeling and contemplation, the mind receding farther and farther from objective impressions and associations. Hindu physiologists fancy that the mind descends from its seat in the forehead to its other seats, the neck, breast, umbilicus and terminus rectum. (தத்துவக். சிவ. சி.) கீழிருக்க, inf. To lie under, to be under one's dominion or control. கீழாறு, s. A river under ground, பூமி யினுள்ளோடுமாறு. 2. A river in the Congu country, கொங்குதேசத்தாறு. கீழாறுகொண்டுபோயிற்று. The under ground river has carried it away--said of things lost without knowing how. கீழுக்குப்போக, inf. To be diminishes, to be reduced. அவன்புத்தியுங்கல்வியும்வரவரக்கீழுக்குப்போகி றது. His understanding and knowledge are more and more diminishing. கீழோங்கி, s. [prov.] An inferior class or fishermen--as distinguished from மே லோங்கி, a higher rank. கீழ்நோக்க, inf. To look downward, to tend downward, கீழ்ப்பார்க்க. 2. To be sensual, grovelling, to tend toward secularities, இழிவானதைவிரும்ப. 3. To be on the decline--as to wealth, &c.; to go to ruin, to come to naught, தாழ்வடைய. கீழ்நோக்கித்திட்ட--கீழ்நோக்கியேச inf. To use obscene language, to assail with very indecent speech. கீழ்நோக்கு--கீழ்நோக்கம் v. noun. Looking downward, downward tendency, கீழ்ப்பார்வை. 2. Low or grovelling pursuits, a base inclination; underhand, clandestine purpose. கீழ்மேலாக, adv. Upside down. கீழ்ப்பட, inf. To be subdued, to yield, to be submissive, to become inferior, கீழ்ப்படிய. 2. To be subject, to be subordinate, to submit to, அடங்க. 3. To be degraded, mean, base, இழிவுபட. கீழ்ப்படிய--கீழ்ப்பணிய inf. To submit, to yield, to obey. கீழ்ப்படியாத்தனம்--கீழ்ப்படியாமை, s. Disobedience, insubordination. கீழ்ப்படிவு, v. noun. Submission, obedience, subordination, subjection, கீழ்ப்ப ணிவு. 2. Docility, tractableness, அமைவு. கீழ்ப்படுத்த--கீழ்ப்படியப்பண்ண, inf. To subdue, to subject, to subordinate, to subjugate, to quell, அடக்க. 2. To lower, to bring down, to reduce, தாழ்வுபடு த்த. 3. To degrade, ஈனப்படுத்த. கீழ்நோக்கினநட்சத்திரம், s. [in astro.] A lunar mansion looking downward-opposed to மேனோக்கினநட்சத்திரம். They are twelve in number. (உள்ளமு.) கீழ்நோக்கினராசி, s. [in astrol.] A zodiacal sign which looks downward.-Note. These signs, as well as the கீழ்நோக் கினநட்சத்திரம், are favorable for planting esculent roots and digging wells. கீழ்மேற்றென்வடல், s. The east, west, north and south. 42)

kuppai (p. 122) s. A collection, a heap, குவி யல். 2. A clump, a group, கூட்டம். 3. A hillock, மேடு. 4. Sweepings, rubbish, fragments, கூளம். 5. A dunghill, a hillock of sweepings and other refuse, குப்பைமேடு. 6. Dung; excrement, human dung--in decent language, கஷ்டம். பணக்குப்பை, s. Abundance of money. குப்பைமேடு, s. A heap or hillock of sweepings or rubbish. குப்பையாகவிருக்க, inf. To be in confusion--as goods, &c. 2. To be crowded, or thick--as herbage. 3. To be abundant, plentiful--as money, &c. குப்பைபோட--குப்பைவைக்க, inf. To cast peel, parings, refuse, &c., on the floor. 2. To manure with sweepings, rubbish, &c. குப்பைகிளைக்க--குப்பைசீக்க, inf. To tear or scratch up a dunghill, a heap of sweepings, &c--as a hen. குப்்பைகூட்ட--குப்பைபெருக்க, inf. To sweep up rubbish. குப்பைக்காரன், s. (fem. குப்பைக்காரி.) A sweeper of the streets, a scavenger. குப்பைவாரி, s. A garden-rake, வாரு கோல். See குப்பைக்காரன். குப்பைக்கீரை, s. A kind of weed. See under கீரை. குப்பைப்பருத்தி, s. A plant, ஓர்பருத் தி. See under பருத்தி. குப்பையன், s. (fem. குப்பைச்சி.) A sloven, in contempt, அழுக்கடைந்தவன். 6)

kūkaṉam (p. 133) s. An occult, indecent term, மறைத்தசொல். (நிக.) (Sans. Goohana, hiding, concealing.) 3)

kūcṉm (p. 133) s. An indecent term. (சது.) See கூகனம். 7)

kūṭu (p. 133) கிறேன், கூடினேன், வேன், கூட, v. n. To join with, to combine, coalesce, பொருந்த. 2. To collect or crowd together, to assemble; to congregate, convene muster, கூட்டங்கூட. 3. To associate or consort with one, சங்கர த்தஞ்செய்ய. 4. To unite, knit--as broken bones, பொருந்த. 5. To cohabit, கூடிவாழ. 6. To meet--as rivers in confluence, or as roads, சந்திக்க. 7. To become reconciled, pacified, conciliated, இணங்க. 8. To be able, be possible, practicable, attainable, இயல. 9. To be lawful, expedient, proper, decent, தகுதியாக. 1. To be fit, to be serviceable, to be suitable, பிரயோசனப்பட. 11. To become possessed of, to attain, அடைய. 12. To accumulate, to hoarded or stored up, தொகை சேர. 13. To come to pass, to be brought about, to be effected, சித்திக்க. 14. To be annexed, superadded, அதனமாய்ச்சேர. 15. To come in conjunction--as planets, &c., கிரகங் கள்கூட. 16. To commence, to take place, தொடங்க. 17. v. a. (சது.) To pursue, follow out; to seek, தேட. பன்றியோடுகூடியகன்றும்பீதின்னும். A calf in company with a swine will learn to devour filth; i. e. a man will conform to his associates. இதுஅவனாலேகூடும். He is able to do it. இனிஅவன்கூடான். Henceforth, he will be good-for-nothing. இதுகாரியத்துக்குக்கூடும். This will serve the purpose. நடுவழியிலேகூடினான். He met me in the middle of the road. கூடிப்பிரியேல். Break not (old) friendships. (Av.) அமாவாசைகூடிவிட்டது. [prov.] The time of new moon has already come. ஆளோடேகூடிவிட்டான். He has begun to come into society (from obscurity or boyhood). 2. He is convalescent; he is getting around. ஆகக்கூடியதொகை. The total amount. கூடிக்கொள்ள, inf. To band together; to form an association, to take part in, to side with. 2. To meet together, to assemble. 3. To exceed, surpass. 4. To gain strength and vigor. கூடிவர, inf. To accompany. 2. To prosper, succeed. கூடிநாடித்திரிய, inf. To associate or consort with one, to be on terms of close friendship. கூடாநட்பு, s. False friendship. கூடாவுவமை, s. [in rhet.] A simile in which the comparison is made with a thing having only a hypothetical existence, ஓர்உவமையலங்காரம். கூடாவொழுக்கம், s. Immoral conduct --as of anchorets who in secret break their vows. கூடல், v. noun. Approaching, assembling, &c.; seeking, uniting, cohabiting, being possible, &c.--as the verb கூடு. See also கூடல். s. கூடாமை, neg. [v. noun.] Impropriety, indecorum, பொருந்தாமை. 2. Inability, impossibility, impracticability. கூட்டரவு, v. noun. Collection, aggregate, series, பொருட்கூட்டம். 2. Crowd, association, combination. கூட, inf. [adverbially.] Together, in company, collecting together. 2. Even, also; often in composition with உம். 3. More than due, more than enough, too much; additionally. 4. part. With, together with. எல்லாருங்கூடவாருங்கள். Come all together. குருவுக்குக்கூடப்பயப்படான். He is not afraid even of his guru. அவன்வீட்டிலேதண்ணீர்கூடக்குடியார்கள்.... They will not drink even water in his house--said in disparagement. நான்கூடஅறியேன். I also know it. அவனுக்குக்கூடக்கொடுத்துப்போட்டீர். You have given him too much. ஐந்துரூபாய்கூடத்தந்தார். He gave five rupees in addition. என்கூடவா. Come with me. கூடிய--கூடின, rel. part. Practicable, possible, convenient, proper, &c. என்னாற்கூடியபணிவிடைக்குக்காத்திருக்கிறேன். I am ready to do any service in my power. கூடியமட்டும்--கூடியமாத்திரம். As far or as much as possible; as much as one is able; to the utmost. கூடும். It is possible, proper, fit, practicable, lawful, &c. கூடாது. It is impossible, impracticable, inconvenient, improper, unlawful, unfit, &c. 2. Note to be done--either as command or an entreaty--according to the manner and tone of the speaker. கால்கைகூடாது. My hands and feet are worn out; i. e. with hard work. என்னாற்கூடாது. I cannot; I will not. கூடாதகாரியம். An impossible thing. கூடலர்--கூடார், s. Enemies, foes, aliens, பகைவர். 26)