aẕi (p. 32) கிறேன், ந்தேன், வேன், அழிய, v. n. To decay, degenerate, perish, be corrupted, ruined, wasted, blighted, effaced, obliterated, abolished, demolished, annihilated, கெட. 2. To fail (as a promise), be frustrated as a hope, &c., be refuted, தவற. அழிகரு, s. Abortion, கருவழிவு. அழிகுட்டி, s. A miscarriage, an abortion applied chiefly to brutes--the casting of the young, வயிற்றில்மரித்தது. அழிந்தோரைநிறுத்தல், v. noun. One of the eight constituent parts of virtue, அறத்துறுப்பு. அழிபுண், s. A foul ulcer, ஆறாப் புண். (M. Dic.) அழிமதி, s. Waste, extravagance, malicious intention, கெடுபுத்தி. அழிமுதல், s. Waste of property, as of capital, principal, &c. முதலழிவு. அழிம்பு, s. [vul.] The nin-payment of a debt or the non-restoration of another's property from dishonest motives, புரட்டு. 2. Ruin, devastation, injury, damage, கேடு. என்னுடையமைக்கழிம்புபேசுகிறான். He talks of destroying my property. அழிம்புசெய்ய, inf. To damage a thing. 2. To debauch a woman. அழிம்பன், s. [vul.] A spendthrift, a profligate, ஊதாரி. 2. One who makes excuses for not paying debts, restoring property, &c., புரட்டன். அழியாதபத்தினி, s. A name of D'hurupary, the wife of the Pandu princes. அழியாமுதல், s. Property devoted or entailed in perpetuity to a temple or other charity, நிலையான ஆஸ்தி. 2. God, கடவுள். அழியாமை, neg. v. noun. Incorruption, immortality, imperishableness, கெடாமை. அழிவழக்கு, s. An unjust lawsuit, a groundless prosecution, a frivolous or groundless defence, a lost lawsuit, அநி யாயவழக்கு. கற்பழியாதபெண், s. A pure virgin. அழிகை, v. noun. Destruction, decay, ruin, சிதைவு. அழிவு, v. noun. Decay, injury, ruin, loss, desolation, the act of perishing. கேடு. 2. That which has perished of itself, கெட்டது. 3. Fault, immorality, (in a restricted sense,) deviation from rule, குற்றம். அன்றுகண்டமேனிக்கழிவில்லை. Just the same appearance as before. அழிவின்மை, neg. v. noun. Freedom from decay. அழிவுகாலம், s. The time of a universal deluge and destruction at the end of an age, யுகமுடிவு. கடையழிதல், v. noun. Suffering extremely. நிறையழிதல், v. noun. Being disheartened, dispirited, without hope. 7)

aẕi (p. 32) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To blight, blast, ruin, கெடுக்க. 2. To waste, injure, damage, பாழாக்க. 3. To abolish, consume, annihilate, destroy. demolish, exterminate, சங்கரிக்க. 4. To efface, obliterate, குலைக்க. 5. To refute an argument. கண்டிக்க. தேடாதழிக்கிற்பாடாய்முடியும். If you spend what you have not earned, you will suffer. (ஔவை.) கருவழித்திடலுநன்றே. It would be better to destroy the foetus, (to cause abortion.) வறிதினழித்திடார். They will waste nothing in vain. (காசிகரண்டம்.) அழிகட்டு, s. A fabrication either varbal or written to deprive another of his right, a forgery, (a law term), பொ ய்ச்சீட்டு. 2. An excuse, pretence, subterfuge, வீண்போக்கு. 3. Obstacle, impediment, hinderance, தடை. 4. Means used for counteracting magic, poison, &c. மாற்று. அழிச்சாட்டியம், s. Improper treatment, an unlawful or wicked proceeding. வாங்கின கடனைக்கொடாம லழிச்சாட்டியம் பண் ணிவருகிறான். He gives much trouble by delaying to pay the debt. அழிச்சாட்டியக்காரன், s. A turbulent fellow, a bully. அழிப்பு, v. noun. Destroying, ruining, wasting, consuming in an active sense, அழிக்கை. அழிப்பாளி, s. A spendthrift, squanderer, prodigal, profligate, ஊதாரி. 8)

iku (p. 45) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To repel, put to rout, disperse, புறங் காட்டப்பண்ண. 2. To give, bestow, exercise liberality, ஈய. 3. To throw, cast, fling, send, transmit, எறிய. 4. To kill, destroy life, கொல்ல. 5. To wipe away, efface, clear away, துடைக்க. 6. To cross over, தாண்ட. 7. To invite, call, அழைக்க. 8. To throw down, வீழ்த்த. 9. To afflict, give pain, வருத்த. 1. To bring down, lower, தாழ்த்த. 11. To macerate, குழைக்க. 12. To stop, arrest, மறிக்க. (p.) 12)

urai (p. 65) கிறது, ந்தது, யும், ய, v. n. [vul. உரைஞ்சு.] To be rubbed into a powder or paste, to wear away by attrition, to be indented, or effaced by rubbing, தேய. காரியமெல்லாமுரைந்துபோயிற்று. The whole affair has proved abortive, it has come to nothing. உரை, v. noun. Rubbing, friction, attrition, தேய்வு. 2. Touch of gold, or silver on the stone, assay, மாற்றறியுமுரை. 3. Gold for touching, பொன். உரைநயம், s. Superiority of gold or silver shown by the touch. உரையறிகருவி, s. A touch-stone, உரையாணி. 2. A touch-needle, மாற்றறிவிக் குமாணி. உரையாணி, s. A touch-needle. உரையுண்ண, inf. To be rubbed. உரைதல்--உரையல்--உரைவு, v. noun. Rubbing, உரிஞ்சுகை. 2. Waste by rubbing, friction, &c., தேய்வு. 59)

ōtu (p. 84) கிறேன், ஓதினேன், வேன், ஓத, v. a. To recite the vedas with appropriate intonations, aspirations, &c.--being one of the six duties of the brahman; to chant a sacred eulogy in the temple, வேத மோத. 2. To read, learn, recite audibly in order to commit to memory, படிக்க. 3. To speak, say, declare, சொல்ல. 4. To repeat prayers--as the Romanists and Mohomedans, செபமுச்சரிக்க. 5. To give advice, persuade clandestinely, to teach one to act with duplicity, புத்திசொல்ல. 6. To utter incantations, to consecrate, மந்திரமுரைக்க. ஓதாதார்க்கில்லையுணர்வுடனொழுக்கம். Knowledge and good manners are not to be found in unlearned men. ஓதாமலொருநாளுமிருக்கவேண்டாம். Employ your whole time in the pursuit of knowledge. ஓதுவதொழியேல். Cease not to learn. (ஔ வை.) எண்ணெயோதிக்கொடுக்கிறது. To administer holy oil to women in labor. காதிலேயோதிவிட்டான். He has given him secret advice, he has prevailed on him by underhand or secret means. நூறுநாளோதியாறுநாள்விடத்தீரும். The traces of learning made in a hundred days will be effaced by indolence in six. ஓதியிறைக்க, inf. To sprinkle holy water. ஓதியுடைக்க, inf. To break a cocoanut with appropriate incantations. ஓதிவிட, inf. To cease reading. ஓதினநீர், s. Holy water, consecrated water. ஓதுவான், s. A teacher of the vedas, and other sacred literature, ஆசா ன். 2. A learner, a scholar, a student, படிப்பவன். 3. The eulogist of the god of the temple whose duty it is to chant the verses directed by the attending priest, திருப்பாட்டுப்பாடுவோன். ஓதுவானெல்லாமுழுவான்றலைக்கடையில். The scholar must wait at the backdoor of the ploughman; i. e. learning is dependent on the plough. ஓதுவிக்க, inf. To teach the vedas, வேதங்கற்பிக்க. 2. To teach science, instruct, படிப்பிக்க. ஓதல், v. noun. Reciting the vedas, &c. 2. Reading. 3. Learning, speaking. ஓதலினன்றேவேதியர்க்கொழுக்கம். Good manners in a brahman are preferable to the recitation of the vedas. ஓதற்றொழிலுரித்துயர்ந்தோர்மூவர்க்கும். The right of reciting the vedas belongs to the three superior classes; i. e. brahmans, kings, and merchants. (அகப்.) ஓதன்மை, v. noun. The act of reading, ஓதற்றன்மை. 2. Chanting, பாடல். (p.) 91)

kāl (p. 105) s. Leg; foot of a person, animal or thing, பாதம். 2. A stake, a post, தூண். 3. A prop, support, stay, தாங்குகால். 4. The stem of a flower, பூந்தாள். 5. A shoot, a sprout, முளை. 6. The lower part, base, bottom, அடிப்பக்கம். 7. The foot or tail of a letter, அட்சரக்கால். 8. A staff, shaft, a pole, கோல். 9. The wheel of a carriage or of a car, தேருருள். 1. A quarter, one-fourth of a whole, காற்பங்கு. 11. [in astronomy and astrology.] A fourth part of a nacshatra, நட்சத்் திரங்களின் கால். 12. A degree of consanguinity, இரத்தக்கலப்பாமுறவு. 13. A channel, வாய்க் கால். 14. An instrument of dry measure --as மரக்கால். 15. Way, road, path, வழி. 16. A place, room, இடம். 17. Time, காலம் --as in கணுங்கால். 18. Minister and attendant of yama, காலன். 19. A turn, time--as ஒருக்கால், once; இருக்கால், twice. 2. Wind, air, any of the vital airs, காற்று. 21. Power, strength, வலிமை, (பிங்.) 22. Darkness, gloom, இருள். (நிக.) 23. A son, மகன். 24. A peg, a pin, குறுந்தறி. 25. [prov.] A measure in the width of cloth, being two குஞ்சம் or two-hundred-and-forty threads of warp, புடைவை அகலத்தின்கால். காலடி, s. The sole of the foot, உள் ளங்கால். 2. The steps or trace of the foot, foot-steps, காற்சுவடு. காலடியிலே, At or near the foot. காலணி, s. Ankle-ornaments, anklerings or bells, காலிலணியுமாபரணம். காலதர், s. (p.) A window, பலகணி; [ex கால், wind, et அதர், way.] காலாட, inf. To be active and industrious, முயல. காலாடி, s. An active, industries man, one who is active in movements, affairs, &c., முயற்சியுடையோன். 2. Wanderer, திரி வோன். 3. Title given to the chief of the Paller caste, பள்ளர்தலைவன். காலாட்டம், s. Activity in business, in duty, and consequent properity, மு யற்சி. காலாட்டமுள்ளமாடு, s. An ox that is brisk and ploughs well. காலாணி, s. A corn on the foot. 2. Pegs in the beams of native houses to support the roof. காலாணியற்றுப்போனவன், s. One who is become weak or poor. காலாயுதம், s. A gallinacious fowl, whose foot is its weapon, கோழி. காலாழி, s. See under ஆழி. காலாள், s. A person on foot; footsoldiers, infantry, பதாதி. காலாற, inf. To rest the foot, நடை யோய்ந்திருக்க. காலாறவிட, inf. To let draught oxen, horses, &c., rest. காலிடற--கால்தடக்க--காறடக்க, inf. To stumble. காலிலி, s. A snake, பாம்பு. 2. Wind, காற்று. 3. The charioteer of the sun, அருணன்; [ex கால், leg, இல், not without legs.] காலில்விழ, inf. To fall prostrate, or do homage at one's feet. காலுழற்சிகையுழற்சி. Distortion of the limbs, by convulsion or otherwise. காலிறால், s. See under இறால். காலுளைவு, v. noun. Soreness, aching or pain in the legs, from cold, walking, &c. காலூன்ற, inf. To set on foot firm on the ground; to become established. காலூன்றிநிற்க, inf. To stand firmly, stand fast. காலூன்றிப்பெய்ய, inf. To rain in torrents--the clouds seeming to rest on the horizon. காலேயரைக்கால், s. A quarter and oneeighth, five-eighths. காலோடேகால்சேர்ந்துநிற்க, inf. To stand with closed legs. கால்கட்டு, s. Inseparableness--as of wife and husband. கால்கட்டுகைகட்டு, Bound hand and foot. 2. (fig.) Confined at home by the sickness of another, by a grown-up daughter, a motherless child, or by urgent business, &c. கால்கழுவ, inf. To wash the feet; metaphorically to clean one's self with water after stool, மலங்கழுவ. கால்கூசுதல், v. noun. Shrinking of the foot in touching rough ground, &c. 2. Recoiling of the legs in stepping into the compound or house of a stranger. 3. Having spasms in the arms, and legs --as in cholera. கால்சீக்க, inf. To root out, exterminate, வேரோடுகளைய. 2. To efface, to obliterate, துடைக்க. 3. To dispel darkness, இருளைஅகற்ற. 4. To scrape with the foot, காலினாற்சீக்க. கால்செய்வட்டம், s. A fan, விசிறி; [ex கால், air, et செய்வட்டம்.] கால்தளர--காறளர inf. To become weak in the limps, by walking, sickness, age, &c. கால்தோல்--காற்றோல் s. [prov.] Leathern defences for toddy-drawers feet in climbing, மரமேறுவோர் காலிலிடுந்தோல். கால்நகம்--கானகம் s. Toe-nail. கால்நடை--கானடை. v. noun. Walking, going on foot--as distinct from riding and driving. 2. s. Sheep and goats; oxen, cattle, ஆடுமாடுகள் அவனுக்குமாட்டில் நூறுகால்நடையுண்டு. He has no-hundred oxen. கால்நடையாய், adv. On foot, a-foot. கால்நடையாய்ப் பிரயாணம்போக, inf. To travel on foot. கால்நோக்கு--கானோக்கு s. One-fourth aspect of a planet, being one of the four aspects. கால்பாவவில்லை. The feet do not seek the ground--recoiling from going. கால்பிடிக்க, inf. To fall at one's feet to ask a favor. 2. To press and rub the legs in order to induce sleep, to shampoo. கால்பின்னிக்கொண்டுநிற்க, inf. To stand cross-legged. கால்பின்னிக்கொள்ள--காலோடேகால் பின்னிக்கொள்ள, inf. To lose the power of walking, legs being crossed. கால்மட்டம், s. [prov.] Use of the feet in walking, by guess or practice--as in the dark or as a blind man. கால்மாடு, s. The foot of a bed, or of a person in bed, காற்பக்கம். கால்மிதி, s. Step in dancing. 2. Footmark, காற்சுவடு. கால்வருட, inf. To shampoo, to stroke the feet, soles, &c. கால்வழி, s. Lineal descent, succession, சந்ததி. 2. Foot-path. கால்வாங்க, inf. To make the leg, foot or tail of a letter--as of கு-து-ர். 2. To slip, to slide in muddy walking. 3. To die. 4. To trip one up, to disappoint, to frustrate one's object. 5. To amputate a foot, a leg, &c. 6. To be drawn up, stiffened, &c.--as a leg by a fall, convulsions, &c. கால்வாசி, s. A fourth part. வேலைகால்வாசிதீர்ந்தது. The fourth part of the work is finished. கால்வாய், s. A channel, a water-course, an aqueduct--commonly வாய்க்கால். கால்விரல், s. A toe. கால்விலங்கு, s. Fetters, காற்றளை. கால்விழுந்துபோக, inf. To be weary of walking. 2. To become paralyzed --as the legs. கால்வைக்க, inf. To step, tread or trample on. 2. To step in dancing. 3. (fig.) To enter upon a practice, a course, &c.; to make a footing. 4. To intermix by marriage. காற்கொட்்டை, s. A small bolster for the legs and feet. காற்சங்கிலி, s. Chains for the feet. காற்சட்டை, s. Trowsers, pantaloons. காற்சரி, s. Foot-ring, a kind of ornament for the feet. காற்சிலம்பு, s. A foot-trinket of silver. காற்சீப்பு, s. The hip-bone, சந்தெலும்பு. காற்படம், s. The fore part of the sole or bottom of the foot, காலின்படம். காற்படி, s. A quarter measure. காற்பரடு, s. The ankles--as கரடு. காற்பிடிப்பு, s. Rheumatic stiffness, contraction, &c., in the legs. காற்றண்டை, s. A tinkling trinket for the ankles. கானடுவிரல், s. The middle toe of the foot. கானொண்டி--கால்நொண்டி s. Lameness of the leg. 2. A lame man. கடைகால், s. The foundation, அஸ்திவா ரம். 2. An excavation for laying the foundation. 3. [prov.] A small iron bucket for drawing water. கிந்துகால், s. A halting or hobbling leg. கிந்துகாலன், s. A hobbler. கீற்றரைக்கால், The contracted form of உ, marked thus ,-- as து, நு. கீற்றுக்கால், The contracted form of ஊ, marked thus --as தூ, நூ. See under கீற்று. குதிகால்--குதிங்கால் s. Heel. குந்துகாலன், (fem. குந்துகாலி.) A hobbler, a limping person. 2. A Squatter, a man sitting on the his knees. குந்துகால், s. Tip-toe. 2. Squat, sitting on the heels--as a man. கொம்புக்கால், s. The two signs for ஒ marked thus ெ-ா, as in கொ,சொ,. தோரணக்கால், s. Poles to which strings or ropes adorned with twigs or leaves are tied, to represent triumphal arches. நாற்காலி, s. Chair. பகுதிக்கால், s. The sign of உ, in certain compound characters marked thus --as சு, பு. பகுதிக்காற்பிறை, s. The sign of ஊ, marked --as பூ, யூ. பவளக்காலி, s. The name of a bird, Erythropus longipes, corallinus. பின்னங்கால், s. Hind leg. புள்ளிக்கால், s. The character ள subjoined to the letter உ, to lengthen it. புறங்கால், s. The upper part of the foot, instep. பொய்க்கால், s. A stilt, a false leg-as a wooden one. பொய்க்கால் கட்டியாட, inf. To go upon stilts. மடிப்பங்கால், s. Legs with folded knees. மடிப்பங்கால்போட. inf. To sit upon the hams with folded knees. மரக்கால், s. Crutches. 2. A wooden leg. 3. [ex கால், a measure.] An instrument of dry-measure. முக்காலி, s. Tripod. முக்கால், s. Three quarters, ??, தெ. முக்காலும். The three times, even three times. முக்காலும்போவேன். I will certainly go, come, &c. முக்காலேமூன்றுவீசமும். Almost, for the greatest part, nearly. முன்னங்கால், s. Fore-leg. வாய்க்கால்--நீர்க்கால், s. Channel, water-course; [ex கால், channel.] இரண்டாங்கால் மூன்றாங்காலுறவுமுறையான்..... One who is of the second or third degree of consanguinity. 19)

kiṟukku (p. 112) கிறேன், கிறுக்கினேன், வேன், கிறு க்க, v. a. To efface, blot out, obliterate, cancel, கிறுக்கித்தள்ள. 2. To scribble, to write with an iron pen, to grave, எழுத. இதையெழுதினதில்லை கிறுக்கினான். He has not written this well, he has scribbled. ஒருதுண்டுகிறுக்கியனுப்பிவிடும். Drop a line to him; scribble a line to him. கிறுக்கு, v. noun. Blotting, cancelling, obliteration, கிறுக்கித்தள்ளுகை. 2. A letter, character, or writing, எழுத்து. கிறுக்காயிருக்க, inf. To be scribbled over. கிறுக்கில்லாதவெழுத்து. A fair hand without any erasures. கிறுக்கெழுத்து. Letters or writing crossed out; letters or writing in which alterations are made. 29)

kuttu (p. 121) கிறேன், குத்தினேன், வேன், குத்த, v. a. To punc ure, prick, penetrate; to bore, perforate, ஊசிமுதலியவற்றாற்குத்த. 2. To stab, to thrust, to pierce, ஈட்டிமுதலியவற் றாற்குத்த. 3. To pound in a mortar, to comminute, உலக்கையாற்குத்த. 4. To crack, to crush, smash, நெரிக்க. 5. To strike with the fist; to cuff, buffet, box, கையினாற்குத்த. 6. To efface a writing by dotting it with a style, &c., கிறுக்கிக்குத்த. 7. To drop; to pour out a small quantity, எண்ணெய்முதலிய குத்த. 8. to gore, கொம்பினால்முட்ட. 9. To pick or strike--as a stork, a crow, &c., பறவைகுத்த. 1. To mark by pricking, dotting, &c.; to dot, to point, புள்ளிகுத்த. 11. To stamp, to impress. முத்திரைமுதலியகுத்த. 12. To dig, dig up, dig out. கிண்ட. 13. (See the verb குறு.) To pluck, பறிக்க. 14. To ram down--as in a gun, துப்பாக்கியைக்கெட்டிக்க. 15. To bury in the ground--as certain seeds, விதையூன்ற. 16. To plant, set, place, நட, நிறுத்த, வைக்க. 17. To use sarcastic allusions, to employ invectives, சுடுவார்த்தை பேச. 18. To thwart, to defeat--as a design; to oppose--as a measure or scheme, தடங்கற்செய்ய. 19. [vul.] To coagulate milk, பிரைகுத்த. 2. v. n. To throb, to ache, வயிறு முதலியகுத்த. குத்தாமற்குத்திப்போட்டான். He has indirectly made a sarcastic allusion to me. அவன்கையைக்கொண்டே யவன் கண்ணிற் குத்தி னான், He has taken hold of his neighbor's hand, and thrust it into his eyes; i. e. he has employed his neighbor's means to injure him. குத்தித்தைக்க, inf. To sew through and through. குத்துக்கோல், s. A horse or ox goad. தாற்றுக்கோல். 2. A pike-staff, முட்கோல். குத்துமுள், s. A spur, குதிரைமுள். குத்துவாள். s. A dirk, a hand-dart or bayonet, உடைவாள். குத்தீட்டி, s. A poniard. குத்துவல்லையம், s. A hand-javelin--opposed to எறிவல்லையம். குத்தூசி, s. A kind of wooden needle, for roofing or hedging. அம்மைகுத்த, inf. To vaccinate. பச்சைகுத்த, inf. To tattoo; lit. to puncture and insert a blue dye. பல்லுக்குத்த, inf. To pick the teeth. மூக்குக்குத்த, inf. To perforate the nose. குத்திக்கொல்வோன், s. One who kills another by stabbing, an assassin. குத்துக்கொம்பு, s. [prov.] Perpendicular horns. குத்துக்கரணம், s. A somerset. நிலைகுத்த, inf. To be set in or fixed --as the eyes of one just breathing his last. சாந்துகுத்த, inf. To pound chunam or mortar. நெல்லுக்குத்த, inf. To pound paddy. பேன்குத்த, inf. To crack or crash lice. குரும்பைகுத்த, inf. [prov.] To pluck young cocoanuts, &c. அள்ளிக்குத்த, inf. [prov.] To give liquid food stintingly. 2. To drop a little water on plants, &c. குத்துவலி--குத்துக்குடைச்சல், v. noun. Throbbing or pinching pain, stitches. குத்திப்பேச, inf. To make a cutting remark. குத்தியள்ள, inf. To take up grain, &c., by thrusting the hands in perpendicularly. குத்தல், v. noun. Puncturing, pricking --as one of the eight kinds of impressions perceived by the sense of feeling. 2. Ramming; thrusting, stabbing, &c. குத்தார்க்கு, s. [local.] Withe, cord, &c., inserted in the hole of a குத்தூசி needle. குத்து, v. noun. Pounding in a mortar, உரலிற்குத்துகை. 2. A blow with the fist, a cuff, a buffet, a box, கைக்குத்து. 3. A thrust, a stab; a puncture, a prick, an incision, a goading, ஈட்டிமுதலியவற்றாற்கு த்துகை. 4. The peck of a stork, மூக்கினாற்கு த்துகை. 5. An acute, throbbing, twinging pain, ஓர்நோய். 6. A dot, a point, a tittle; a spot--commonly with a pointed instrument, புள்ளி. 7. A double handful of grain, &c., the hands being thrust in perpendicularly. 8. [prov.] A handful, ஓர் கையளவு. 9. Perpendicularity, steepness--as in செங்குத்து. குத்துண்டுபோவாய்--குத்துண்பாய். May you be stabbed--an imprecation. ஒருகுத்துச்சோறு. A double handful of boiled rice, with the hands thrust in perpendicularly. குத்துமி, s. Husk--as separated from rice by pounding. குத்துவெட்டு, s. Stabbing and maiming. --either in scuffles, robbery or war. 2. Dots and strokes--as erasures, பிழைபட் டதைக்கிறுக்கித்தள்ளல். குத்துப்பாடு, v. noun. Censuring or charging one with a fault; violent contention; lit. piercing, retortion. அந்தவேலைமேற்குத்துப்பாடுசொல்லுகிறான். He finds fault with the work. குத்துக்காயம், s. A wound by a stab; a stab. அடப்புக்குத்து, s. [prov.] Stabbing in the ribs, விலாக்குத்து. தலைக்குத்து--மண்டைக்குத்து, s. Piercing pain in the head; head-ache. முலைக்குத்து, s. Piercing pain in the breast. முலைக்குத்தைஅறியுமாசவலைப்பிள்ளை. Does the babe know the mother's breast-ache? குத்துண்ண, inf. To be beaten, pierced, stabbed, &c. குத்துப்பட. குத்துணி, s. One stabbed, குத்துண்ட வன். 2. A mean, vagabond, shameless fellow. குத்துப்பட்டுவிழ, inf. To fall, or drop down pierced. குத்துக்குநிற்க, inf. To stand on points, each urging his own reasons; to contend, to oppose-as rivals. 2. To haggle in dealing. குத்துகால்-குத்துக்கால், s. The uprights of a frame-as of a car; a piece of furniture, support, தாங்குகால். குத்துக்காலிட, inf. To sit or lie with bent legs; [ex குந்து.] குத்துக்கால்நாட்ட, inf. To fix or plant the uprights. குத்தாய்நிற்கிறமலை, s. A mountain standing perpendicularly. குத்துவிளக்கு, s. Standing lamp, a brass candlestick. குத்துக்கல்-குத்்தாங்கல், s. A perpendicular stone. குத்துக்கல்லாய்வைக்க, inf. To build with bricks set upon the edge. குத்துக்குளம்பு, s. The hoof of oxen, horse, &c., falling perpendicularly, not spreading-regarded as a good species for speed. குத்துப்பாறை, s. Small, perpendicular heaps of stones in the vicinity of a rock. 2. [local.] The horizontal part of a rock where women pound paddy. குத்துப்போர், s. The first layer of sheaves of corn in a stack, placed with the ears uppermost, நிறுத்திட்டமாய் வைக்குஞ் சூடு. 2. Boxing, fisticuffs, மற்போர். குத்துப்புள், s. [prov.] The place where the புள் stick falls perpendicularly in the கிட்டிபுள்ளு game. குத்தெனவீழ, inf. [prov.] To fall headlong, தலைகீழாய்விழ. 2. To fall in a perpendicular position, நிறுதிட்டமாய்விழ. செங்குத்தானமலை, s. A perpendicular hill; a precipice. மூங்கிற்குத்து, s. A cluster of bamboos, consisting of some parent stems and saplings. குத்துச்செடி, s. Any low shrub. குத்துக்கரந்தை, s. See under கரந்தை. குத்துக்காரை, s. See under காரை. குத்துக்கோரை, s. A grass, ஓர்கோரை, Cyperus compressus, L. குத்துத்திராய், s. An edible herb, ஓர் கீரை, Mollugo stricta, L. குத்துப்பகன்றை, s. A plant, ஓர்செடி, Lechea verticillata, L. குத்துப்பசனி, s. A species of பசளி. 13)

kulai (p. 127) கிறது, ந்தது, யும், ய, v. n. To become loose--as a knot, a tie, &c.; to be put out of place or form; to be dishevelled, untwisted, unravelled, கட்டவிழ. 2. To disperse--as a company, a flock, &c., to scatter, கலைய. 3. To be relaxed--as the mind from duty, austerities, &c.; to be diverted from its purpose or object, தளர. 4. To fall from chastity, to be violated, கற்பழிய. 5. To be disorganized, deranged, disordered; to suffer dissolution, சீர்குலைய. 6. To be troubled, disconcerted, confused in mind, shaken in purpose, மனந்தடுமாற. 7. To tremble, to be in trepidation, perturbation, நடுங்க. 8. To fear, or shew signs of fear, பயப்பட. 9. To shew signs of anger, சினக்குறிப்புக்காட்ட. 1. To be effaced, blotted out, cancelled, அழிந்துபோக. கொண்டைகுலைந்துபோயிற்று. The hair knot has become loosened, or untied. கட்டுக்குலைந்தது. The tie has become loosened. 2. The laws, customs or usages are abolished, or have fallen into desuetude. கூட்டங்குலைந்தது. The assembly has broken up; the family is scattered. சந்தைகுலைந்தது. The market people are dispersed. கோலமிட்டது குலைந்துபோய்விட்டது. The figures painted on the floor have been effaced. அடுக்குக்குலைய, inf. To be put into disorder--as a row or pile of things. 2. To become deranged--as one's business or circumstances. நியமங்குலைய, inf. To be diverted from a vow or some religious observance. நிலைகுலைய, inf. To fail in one's standing; to be ruined in one's circumstances. 2. To be discouraged; to lose self-command. 3. To be disconcerted, perplexed. 4. To be routed--as an army. 5. To swerve from duty. 6. To be fascinated. முனைகுலைய, inf. To be dispirited, discouraged--as a warrior; to be defeated --as an army. மானங்குலைய, inf. To be disgraced. 2. To be deflowered, to be ravished. மகிமைகுலைய, inf. To lose one's dignity, credit or honor. உருக்குலைய, inf. To be disfigured, to be worn out--as things by use or time. 2. To be emaciated. 3. To be putrefied --as a corpse. வேஷங்குலைய, inf. To be unmasked. 2. To lose one's reputation and character. மேனிகுலைய, inf. To be deformed. 2. To be disordered--as the hair, attire, &c. 3. To be in perturbation, or agitation. 4. To lose freshness, beauty, &c.; to wither--as the body. குலைகுலைய, inf. To tremble, to be in a state of trepidation, to be greatly troubled--as at sad news; to be agitated in mind and body, நடுநடுங்க. குலைவு, v. noun. Loosening, relaxing, கட்டுக்குலைவு. 2. Derangement, disorder, confusion, discomposure, dissolution, தா றுமாறு. 3. Violation, ruin, அழிவு. 4. Disperison, கலைவு. கூற்றையார்குலைவுறார். Who would not tremble at the sight of Yama! குலைவுபட, inf. To be disordered, disorganized, confused. 2. To be untwisted, untied, unfastened. குலைவுபண்ண, inf. v. a. To untie, to loosen, to take apart. 2. To derange; to disconcert; to disorder, &c. 51)

campaṉṉaṉ (p. 164) s. Completeness, perfectness, accomplishment, நிறைவு. 2. Prosperity, happiness, பாக்கியம். 3. Being endued with, possessed of, abounding in, உடமைச்சிறப்பு. W. p. 92. SAMPANNA. சம்பன்னகரணி, s. A medicament that effaces scars, &c., இரணந்தீர்க்குமருந்து; [ex கரணி, maker.] சம்பன்னகிரகஸ்தன், s. [com. சம்பன் னகிரேஸ்தன்.] A splendid rogue--as இரா சதிருடன். சம்பன்னகிரேஸ்தன்வருகிறான் செம்பையெடுத் துள்ளேவை. The honorable man is coming, secure the brass cup. (c.) சம்பன்னன், s. [fem. சம்பன்னி.] One perfect in knowledge, good qualities, &c. --as சகலகுணசம்பன்னன், சத்தியசம்பன்னன், திரவியசம்பன்னன், see these. 22)

cī (p. 190) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To scratch--as fowls; to tear up earth--as birds, pigs, &c., to rub or scrape with the foot either walking or standing; to rub a thing under foot; to turn up or draw earth with the foot, காலினாற்சீக்க. 2. To wipe, wipe off, to rub, sweep superficially, to brush or graze, பெருக்க. 3. To expel, dispel, efface, root out, obliterate, exterminate, extinguish, destroy, அறப்பண் ண. (Compare கால்சீக்க.) 4. To cleanse, absterge, செப்பஞ்செய்ய. (c.) சீத்துக்கொண்டுபோக, inf. To scratch or rub against the ground, &c., with the feet or toes. 2. To graze--as a ball or stone. சீத்துநடக்க, inf. [prov.] To shuffle in walking. நிலவுசீக்கிறது. The rising of the moon dispels the darkness. (R.) இருள்கால்சீக்கும்பகலவன். The sun that extirpates darkness. (p.) 34) *

tuṭai (p. 245) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To wipe, wipe off, clean by wiping, rub, scour, scrub, சீக்க. 2. To sweep, brush, பெருக்க. 3. To efface, obliterate, erase, expunge, அழிக்க. 4. To clear away, dispel, remove, expel, நீக்க. 5. To clear off a stain from one's character, வடுஅகற்ற. 6. To destroy, do away, annihilate, as a world, நிர்மூலமாக்க. 7. To relinquish, desert, கைவிட. (c.) துடைத்துக்கொண்டுபோய்விட்டான். He has carried off every thing. அழுகிறவன்முகத்தைத்துடைக்கவேணும். (One) should comfort the mourner. எங்களைத்துடைத்துத்தள்ளிப்போட்டான். He has utterly deserted us--married another, &c. துடைகாலி, s. (musc. துடைகாலன்.) A woman causing bad fortune. (c.) See தீக்காலி. ஈரந்துடைக்க, inf. To wipe off moisture from the body, &c. See ஈரந்துடைத்தல். கறையான்துடைக்க, inf. [prov.] To clear away white ants. (c.) துன்பந்துடைக்க, inf. To dispel affliction. (p.) துடைப்பு, v. noun. Wiping, rubbing, scouring, brushing, clearing away. 2. Extirpation, annihilation, obliteration. 49)

tēy (p. 258) கிறது, ந்தது, தேயும், தேய, v. n. To wear away, wear off, be rubbed away, wear out, or be frayed away, உரைய. 2. To lesson or decrease, waste away; to become exhausted, குறைய. 3. To wane as the moon, கலைகுறைய. 4. To lessen or be reduced as sin, or as the stock of accumulated actions, good or evil, &c., கன் மந்தேய. 5. To be emaciated, stunted--as a child; to be reduced,--as wealth, property, splender, &c., இளைக்க. 6. To lapse, pass, wear away--as time, கழிய. 7. To be effaced, erased, obliterated by rubbing. மாய. (c.) தேய்ஞ்சான்மாஞ்சானாய்ப்போயிற்று. It is reduced by little and little. தேய்ந்தகணக்காய்ப்போயிற்று. It has come to very little. நடந்துநடந்துகால்தேய்ந்தது. The feet are worn by walking so much. தேயப்பண்ண, inf. To wear away, cause to decrease. தேய்கடை, adj. Worn out, worn away, as an implement, &c., தேய்வான. 2. Stunted in growth, வளர்ச்சியழிவான. தேய்க்கடைப்பணம், s. [also தேய்க்க டைப்பணம்.] A fanam worn by use. தேய்கடைப்பிள்ளை, s. A stunted child. தேய்ந்தபல், s. Worn teeth. தேய்பிறை, s. The waning moon. (c.) தேய்வு, v. noun. A wearing away, a lessening, abrasion, diminution, குறைவு. 2. Emaciation, மெலிவு. 3. Erasure, obliteration by rubbing, அழிவு.

tēy (p. 259) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To rub away, உரைக்க. 2. To wear away, waste by rubbing; to abrade, fray, fret, அழிக்க. 3. To kill, destroy, கொல்ல. 4. To scour, scrub, polish a wall, furniture, &c., by rubbing, துலக்க. 5. To rub an by the hand as oil, an ointment, &c., to rub one's self or another in washing, எண்ணெய்முதலியதேய்க்க. 6. To efface, erase, obliterate by rubbing, துடை க்க. 7. To give grudgingly, scantily, சிறிது சிறிதாகக்கொடுக்க. (c.) தேய்ச்சுமாய்ச்சுப்போட, inf. [prop. தேய்த்துமாய்த்து.] To waste by little and little. 2. To waste gradually, by various means, in small sums. 3. To pay a debt by little and little, so as to be unsatisfactory. 4. To palliate a crime, connive at it, &c. 5. To ba a work superficially. (c.) தேய்த்துக்குளிக்க, inf. To rub one's self in bathing. தேய்த்துப்புரட்ட, inf. [prov.] To rub ointment, &c., on the body for bathing. 2. To scour one's self in washing. பல்லுத்தேய்க்க, inf. To rub the teeth and clean them. See பல். தேய்ப்பு, v. noun. Rubbing away, rubbing in, as oil, &c., 2. Scouring. scrubbing, polishing by rubbing. 3. Wearing away, wasting away by rubbing, abrasion, attrition. 4. Killing, destruction. தேய்ப்புணி--தேய்ப்பூணி, s. A very sparing, saving person. (Fab.) தேய்ப்புமேய்ப்பு, v. noun. Rubbing and feeding-applied to domestic animals. 2)