iṭai (p. 45) s. Middle, midst, centre, நடு. 2. The middle of a body, the waist, மருங்குல். 3. As இடைச்சொல்--a particle. 4. Interval of time, &c., நடுநேரம். 5. (p.) Place, room, space, position, situation, இடம். 6. A form of the seventh or locative case, ஏழனுருபு. 7. The side of a thing, place, quarter, region, பக்கம். 8. An elephant, யானை. 9. Interim, opportunity, con venient season, season, சமயம். 1. The full moon, பௌரணை. 11. A measure of length, breadth, thickness, &c., நீட்டலளவையிலொ ன்று. 12. One of the three நாடி, or passages for the breath--that through the left nostril, the lunar nerve or vessel, திரிநாடி யிலொன்று. 13. One of the (நாடி) nerves or arteries, தசநாடியிலொன்று. (See நாடி.) 14. (misused for எடை) Weight, gravity நிறை. (See சுழிமுனை, and பிங்கலை.) நல்லாரிடைப்புக்கு. Associating with the good. இடைகலை, s. The breath of the left nostril--as சந்திரகலை. See பிங்கலை. இடைக்கட்டு, s. A girdle, sash. 2. The allowance made for the weight of a vessel before weighing any thing in it. இடைக்காடன், s. A Rishi or சித்தன்--one of the eighteen. இடைக்கிடை. Here and there, interspersed, நடுநடுவே. 2. Of like weight, even weight, equilibrium, நிறைக்குநிறை இடைக்குலநாதன், s. Vishnu as brought up by shepherds. இடைக்குறை, s. [in grammar.] A word shortened in the middle, syncope, elision; as ஓதி for ஓந்தி, camelion. (See விகாரம்.) 2. An island, blank space in a river, &c., ஆற்றிடைக்குறை. இடைக்கொள்ளை, s. Pillaging, plunder, free booty, plundering without regard to either party, நடுக்கொள்ளை. 2. (in Agastiar.) The ravages of an epidemic discase, கொள்ளைநோயான்வருமழிவு. இடைசுருங்குபறை, s. A small drum tapering in the middle, உடுக்கை. இடைசூரி, s. [prov.] Gold or silverbeads interspersed here and there between sacred or other beads, உருத்திராக்க முதலியவற்றிற்கிடையிற்கோத்திடுவது. இடைச்சனி--இடையெழுஞ்சனி, s. The eleventh lunar asterism, in which Saturn is considered very malignant. See கடையெழுஞ்சனி and முதலெழுஞ் சனி. இடைச்சன், s. The second child, இரண்டாம்பேறு. (c.) இடைச்சாதி, s. The second or middle tribe of வைசியர்--the third caste. இடைச்சேரி, s. A shepherd's village. இடைத்தட்டு, s. Getting profit indirectly by interposing between parties, &c. or by purchasing goods of one and selling them again from a distance. இடைநடு, s. The middle emphatically (a pleonasm in rhetoric.) இடைநரை, s. Hair or beard growing grey here and there. இடைநிலை, s. In verbs generally, the characteristics of tense, வினையிடைநிலை. 2. A neutral state, neutral or middle state, stagnation in business transactions, இருபுறத்திலுஞ்சாராமனிற்கை. 3. In some compound nouns, one of the component parts, பெயரிடைநிலை. இடைநிலைத்தீபகம், s. One of the beauties of poetry, விளக்கணிமூன்றிலொன்று. See தீபகம். இடைநிலைமயக்கு, s. [in orthography.] The proper combination of letters in the middle of a word, மொழியி லிரண்டெழுத்து மயங்கிநிற்கை--if the same consonant be repeated in the middle of a word, it is called, உடனிலைமெய்மயக்கு; if otherwise, it is called, வேற்றுநிலைமெய்ம யக்கு. இடைநீரினிற்க, inf. [prov.] To swim with the body erect and the water only up to the waist. இடைப்பட, inf. To interpose, happen in the interim, come in, between, among, &c., to happen, இடையிலுண்டாக. இடைப்படுதானம், s. Giving of a secondary order, bestowing through pity on the poor, the blind, மத்திமதானம். இடைப்பழம், s. Ripe fruits interspersed among the unripe. இடைப்பழம்பழுத்தல், v. noun. Ripening as fruits here and there. இடைப்பிறவரல், v. noun. Words intervening between any one word and another with which it makes sense--as between the noun and its attribute, &c., எழுவாய்முதலிய தொடரினுள் இடையிலேற்ற பிற சொல்வரல். இடைப்புழுதி, s. Land in a state for sowing, neither very moist nor very dry, காய்ந்துங்காயாதிருக்கிறபுழுதி. இடைப்புள்ளி, s. Marks scattered here and there--as in tobacco leaves, &c., fruits, &c. இடைப்பூட்டு, s. A truss, girdle, அரைப்பூட்டு. இடைப்போகம், s. An interior crop, out of season, இடையிற்புன்பயிர்விளைவு. இடைமடக்கு, s. Silencing one by vociferation, இடையிற்றடுக்கை. 2. Haughty speaking, இடக்குமடக்கானபேச்சு. 3. [in prosody.] The repetition of a word in the middle of a line with a varied meaning. See மடக்கு. இடைமுள், s. Small, new eruptions about a healing ulcer or bile, மறு முள்பாய்கை. 2. A disease, a kind of eruption, ஓர்கரப்பன். இடைமேடு, s. Rice-land of moderate height, நடுத்தரமானமேடு. இடையற, inf. To cease or terminate suddenly. இடையறாவன்பு, s. Never-ceasing love. இடையன், s. (fem. இடைச்சி.) A shepherd--as occupying a middle position. இடைப்புத்திபிடரியிலே. The shepherds have their wit in their nape; i. e. they have none. இடையன்கால்வெள்ளி, s. [prov.] The star Aldabaran in the constellation Aries, ஓர்விண்மீன். இடையாந்தரம், s. An intermediate space or time. அந்தவேலை யிடையாந்தரத்திலே கெட்டுப்போ யிற்று. The business was interrupted, spoiled in the interim. இடையாயர், s. Persons of a middling class in piety, excellence, &c. See தலை and கடை. இடையிட, inf. To intervene, be interspersed, to have intermediate spaces either of time or place, to intermit, happen intermediately, நடுவிற்றோன்ற. இடையிட்டுவந்தசெல்வம், s. Acquired wealth and prosperity, obtained during life, not derived from ancestors. இடையிட்டெதுகை, s. The எது கை or rhyming of the third letter in every other line. இடையிடை. From time to time, at intervals, intervening space. இடையிலேகொண்டுபோக, inf. To take by theft or force, to plunder fruits, furniture, &c. 2. To take off property at one's death--as persons who are not heirs. 3. To seize and carry off property from one who has stolen it--as a constable from a thief. (c.) இடையிலேவயிறுவளர்க்க, inf. To get a living at the expense of others, not reducing one's own stock. (c.) இடையினவெதுகை, s. One of the இனவெதுகை--that in which the second letter of each line is any of the medial letters. இடையீடு, s. Obstacle, impediment, frustration, விக்கினம். 2. Equivalent, equilibrium, ஈடு. இடையூறு, s. Frustration, interruption, disappointment, obstruction, hinderance, mishap, casualty, contingence, misfortune, disaster, இடர். (c.) இடையெண், s. A poem increasing and decreasing like the waves of the sea, அம்போதரங்கத்தொன்று. இடையொடுகடைமடக்கு, s. A figure in Rhetoric, repetition of a word or phrase in the middle and end of a line with different meanings, மடக்கணியி லொன்று. இடைவழக்கு, s. [prov.] A suit at law instituted by a new claimant while the previous one is going forward, கிளை வழக்கு. இடைவழக்காளி, s. An intervening party in a law-suit. இடைவழி, s. Midway. இடைவள்ளல், s. A term common to the second of the three classes of kings famed for liberality. (p.) இடைவாய், s. The degrees marked upon a steel-yard. இடைவிட, inf. To intermit, suspend, interrupt, leave intermissions, interstices, &c. இடைவிட்டுவிட்டு. Every other one. இடைவிடாமழை, s. Incessant rain. இடைவிடாமல், neg. v. part. Incessantly, constantly, without intermission. இடைவெட்டுப்பணம், s. A clipped or imperfectly stamped coin, மாறுமத் திரைவிழுந்தபணம். 2. [prov.] Profit made indirectly, பொறுக்கியெடுத்தபணம். இடைவெட்டுப்பேச்சு, s. Derision, ridicule. இடைவெளி, s. An intervening space, நடுவெளி. எட்கிடை--எள்ளிடை, s. The thickness of a rape-seed. (c.) நான்குவிரற்கிடை--நான்குவிரலி டை. Four fingers-breadth, thickness. முதலிடைகடை, Beginning, middle and end. 104)

īṭṭm (p. 58) s. A collection, assemblage, multitude, assembly, company, கூட் டம். 2. A flock, herd, shoal, &c., திரள். 3. Acquisitions, accumulation, தேட்டம். (p.) வியாதியினீட்டம். The height or crisis of a disease. 7)

ukkiram (p. 59) s. Vehemence, ardor, intensity, severity, fervency, fierceness, pungency (of spices, &c.), asperity, harshness, impetuosity, கொடுமை. 2. Wrath, rage, கோபம். 3. The height of a disease, மும்முரம். 4. Ferocity, savageness, மூர்க்கம். Wils. p. 137. UGRA. 5. (p.) The front guard, தலைக்காவல். உக்கிரகந்தம்--உக்கிரகந்தி, s. Garlic, வெள்ளுள்ளி, Allium sativum. Wils. p. 137. UGRAGAND'HA and UGRAGANDIN. 2. Assaf&oe;tida, பெருங்காயம். 3. Acorus calamus, வசம்பு. 4. The வேம்பு tree, Azadirachta Indica, L. 5. Sugar-cane, கரும்பு, Saccharum officinarum. உக்கிரகுணம், s. Fierceness of disposition. உக்கிரமது, s. Ardent spirits. உக்கிரமானமருந்து, s. Pungent and stimulating medicine. உக்கிரமானவார்த்தை, s. Asperity of language, a harsh expression. உக்கிரன், s. Siva, சிவன். Wils. p. 137. UGRA. 2. Veerapattra, வீரபத்தி ரன். (p.) 22)

uccntm (p. 59) s. [prov.] Declension, having past the height, crisis, தணிவு. 2. Being at the highest price, விலையுயர்ச்சி. உச்சந்தமாக, inf. To be past the height, to be softening, allaying, &c.-as rain, disease, &c. 49) *

uccāṇi (p. 59) s. [vul.] Elevation, height, உச்சி. உச்சாணிக்கொம்பு, s. The highest branch of a lofty tree. 57)

ucci (p. 59) s. The crown of the head, உச்சந்தலை. 2. (fig.) Head, தலை. 3. Zenith, meridian, தலைக்குநேரிடம். 4. Mid-day, noon, when the sun is in the zenith, நடுப்பகல். 5. Top, apex, summit of a mountain, நுனி. (c.) 6. (p.) A knot of hair, மயிர்முடி. 7. Men's hair, ஆண்மயிர். 8. A dog, நாய். உச்சந்தலை, s. The crown of the head. உச்சிக்கரண்டி, s. A small spoon to pour oil on the heads of infants, சிறு கரண்டி. உச்சிக்கலயம், s. The uppermost earthen vessel of a number placed one above another. 2. A small earthen pot. உச்சிக்கிழான், s. The sun, (lit.) the ruler of the zenith, சூரியன். (சிலப் பதி.) (p.) உச்சிக்குடுமி, s. A tuft of hair on the crown of the head of boys and men. (c.) உச்சிக்குழி, s. Dimple in a child's cranium, the fontanel, தலையுச்சிப்பள்ளம். (c.) உச்சிக்கொம்பன், s. A beast with perpendicular horns near together, உச் சியிற்கொம்புள்ளமாடு. 2. Rhinoceros, air animal with one straight horn, காண்டாமிருகம். உச்சிச்செடி, s. The புல்லுருவி, a parasitical plant, Loranthus, L. உச்சித்திலகம், s. A flowering shrub with red blossoms, ஓர்பூஞ்செடி. உச்சிப்பிளவை, s. An ulcerous scab or sore on the crown of the head, உச்சந்தலையிலுண்டாகுமோர்புண். உச்சிப்பொழுது, s. Noon-day, நடுப்பகல். உச்சிமலை, s. A steep hill, a precipitous height. உச்சிமோக்க, inf. To smell the crown of the head of young children-as parents often do through fondness, நடுத்தலையைமோக்க. உச்சிவிடுதி, s. Cessation of rain at noon, மத்தியானநேரத்தில்மழைவிடுகை. 2. Recess at noon of laborers, or of boys at school. உச்சிவேர், s. The main root of a tree, மூலவேர். உச்சுகாட்டல், v. noun. [prop. உச் சிகாட்டல்.] Setting dogs, directing a dog to an object of attack, &c., நாயை யேவல். உச்சுச்செனல், v. noun. Calling a dog, நாயைக்கூப்பிடல். மலையுச்சி, s. The top of a hill, the peak. 59) *

eẕuppm (p. 75) [prov. impr. for எழும்பல்.] Rising, getting up; rising--as from sickness, or from reduced circumstances, எழு ம்புகை. 2. The rising, running about, &c., of persons weak, delirious, சஞ்சரிக்கை. 3. Growth, elevation--as of a tree, height, உயர்வு. அந்தமாடிந்தமாட்டுக்கெழுப்பம். That bullock is taller than this. அவருக்குக்கால்கையெழுப்பமில்லை. He has not the use of his hands, or feet. 17)

ēṟu (p. 79) கிறேன், ஏறினேன், வேன், ஏற. v. n. [also used with the impers. terminations.] To rise, rise--as the heavenly bodies-as a kite, &c.; to emerge, இவர. 2. To get upon, mount, to ride a horse, a vehicle, வாகனமேற. 3. To enter, to penetrate--as a nail, a probe, a thorn; as thoughts or advice into the mind, &c., தைக்க. 4. To embark, to get into a boat or vessel, to be laden--as cargo, கப்பலேற. 5. To be elevated, high, beyond, &c.; to exceed mediocrity, to be excessive, redundant, superfluous, உயர. 6. To exceed in number, weight, measure, to rise in price, quality, &c., தொகைமுதலியவதிகரிக்க. 7. To pervade, to be diffused through the blood--as poison, நஞ்சேற. ஏறுகாலிறங்குகால்பார்க்க. To trace the track of an animal up and down a hill, to or from the water, &c.--as a hunter. குதிரையேறிவந்தான். He came on horseback. பயிரேறிவிட்டது. The corn is grown up. சொன்னதுமனதிலேறவில்லை. It did not enter his mind, he did not take notice of what was said. மாவேறமலையேறும். Small sums make a large total, lit. mountains are formed from atoms. இந்தத்தோணியிலெவ்வளவேறும். What is the tonnage of this dhoney? ஏற. [inf. of ஏறு, used adverbially.] High, much more, exceeding, மிக. அரைப்படிக்கேறக்கொடு. Give me more than half a measure. இதேறப்பெறும். This is worth more. விலையேறப்பெற்றது. That which is obtained at a high price. 2. That which is valuable, precious. ஏறக்கட்ட, inf. To build up, to edify, உயரக்கட்ட. 2. To refuse selling that the price may be increased, தானிய மேறக்கட்ட. 3. To be restrained, or to withhold as the clouds from raining, or a cow from giving milk, மழைமுதலியபெய் யாதிருக்க. 4. [local.] To collect scattered grain in a heap, இறைந்ததானியத்தைக்கூட்டிச் சேர்க்க. வானம்மழையேறக்கட்டிவிட்டது. The heaven has withheld the rain. ஏறக்கட்டித்தூக்க, inf. To hang up a thing. 2. To hang one up by the hands--as a school boy, a slave, &c., in order to flog him. ஏறக்குறைய--ஏறத்தாழ, s. More or less, about right, nearly. ஏறக்குறையப்பேச. to insult, to abuse. நூறுபேருக்கேறக்குறைய. About one-hundred persons. ஏறச்செலவழிக்க, inf. To spend extravagantly. ஏறவாங்க, inf. To buy cheaper, நயமாகவாங்க. 2. to be drawn up, distorted--as the neck by cold, &c., கழுத்தேற வாங்க. ஏறவிட, inf. To keep off a vessel from shore, மரக்கலத்தைக்கரைக்குத்தூரவிட. 2. To keep near to the wind--as a vessel, காற்றுமுகமாய்விட. 3. To turn a vessel to the shore, கரைசேரவிட. ஏறவிட்டேணியைவாங்கினதுபோல். Like removing the ladder a person has ascended. ஏறவிறங்கப்பார்க்க, inf. To stare at one, to gaze at one from head to foot, கேசாதிபாதமீறாகப்பார்க்க. நடந்தேற, inf. To be accomplished, to succeed. கரையேற, inf. To land, disembark. 2. To attain the shores of final salvation. ஏறாங்கடைசி, s. [prop. ஏறுகடை.] The very end, அறமுடிவு. ஏறாமேடு, s. A height which one cannot reach, or to which water cannot rise, உயர்ந்தமேடு. 2. An enterprise above one's power, செய்யக்கூடாதகாரியம். 3. An inconvenient engagement, unsuitable contract, &c.--as an unequal marriage, ஒவ்வாமை-- in use, ஏறாங்கடை ஏறிக்கொள்ள, inf. To establish one's self in a high office, &c., to arrive at a high state or sanctity, or to attain a higher degree in religion. See நிலை or பாதம். சாதியிலேயேறிக்கொண்டான். [prov.] He has risen in caste by marrying in a higher family (spoken sarcastically). ஏறிட, inf. To stick into, to cause to enter, to pierce, புகப்பண்ண. 2. To place, set up, fix, ஏற்ற. வில்லைவளைத்துநாணேறிட்டு. Bending the bow and fixing on the bowstring. பருவிற்சலாகையையேறிட்டான். He introduced the probe into the sore. ஏறிட்டுப்பார்க்க, inf. To look up. 2. To attend to one when speaking. 3. To look or stare at a person. என்னையேறிட்டுப்பார்க்கவில்லை. He did not even cast a look at me, he took no notice of me. Amongst the Hindus it is not deemed respectful to look at a superior in the face; even when addressing him or receiving his directions. ஏறுகடை, s. The very end, the extremity, முடிவானகடை. ஏறுகுதிரை, s. A riding horse. ஏறுக்குமாறு--ஏறுமாறு, s. Improper, unruly, or vicious behavior, தாறுமாறு. ஏறுசலாகை, s. [prov.] In building, a large lath passing through the ends of rafters, கைமரங்கோக்குஞ்சலாகை. ஏறுதுறை, s. A port, place of embarkation, exportation, &c., துறைமுகம். ஏறுநெற்றி, s. A high forehead (regarded as a fortunate mark in a man, but unlucky in a female--as calculated to cause an untimely death to her husband), also a mark of a masculine, imperious and irrascible temper, அகன்ற நெற்றி. ஏறுபடி, s. An extra batta or allowance above the stated proportion, to a servant, for expenditure in the temple, for an entertainment, &c., அதிகப்படி. ஏறுபெட்டி, s. [prov.] A toddydrawer's basket for carrying toddy, கள் ளேறுபெட்டி. ஏறுபொழுது, s. The sun as it rises toward the meridian. ஏறுமிராசி, s. The constellation in the sun's path from the equator to the northern solstitial point, உச்சத்திற்கேறு மிராசி. See இறங்குமிராசி. ஏறுவட்டம், s. The difference, less or more than sixty Indian hours, in the passage of the moon through any of the asterisms, also the difference in the கர ணம் and யோகம் as affected thereby, நட் சத்திரமுதலியனநாழிகையேறுமுறை. 2. In the division of the inheritance of lands, trades, &c., the excess above or the deficiency in equal shares, பங்கினளவுக்கதிகமா னநிலமுதலியன. ஏறுவால், s. A long tail--a good sign in certain animals, நீண்டவால். பசுஏறுவாலுமெருதுகூழைவாலும். A long tail for a cow and a short one for a bull are desirable. ஏறுவெய்யில். Increasing heat or sunshine as the sun rises towards the meridian, காலைவெய்யில்--opp. இறங்குவெய் யில். ஏறெடுக்க, inf. To lift up the head, eyes, &c., மேலெடுக்க. 82)

occntm (p. 81) [prov. prop. உச்சந்தம்.] Being past the height, crisis, &c., declining, a being reduced, குறைந்திருக்கை. நெல்விலைஇப்பொழுது ஒச்சந்தமாயிருக்கின்றது. The price of rice has attained its highest figure. 33)

oṉṟu (p. 84) கிறேன், ஒன்றினேன், வேன், ஒன்ற. v. n. To unite, coalesce, knit or grow together--as broken parts, two trees, &c.; to become one, to join, combine, இணைய. 2. To be engaged, be intent, &c. on an object, ஒன்றுபட. 3. To agree, suit, be agreeable, பொருந்த. 4. To copulate, புணர. ஒன்றவில்லை. It is not convenient. 2. They are not fit. 3. (They) (the things or parts) are not united, not joined well, &c. தேகத்தொன்றுநோய். Disease which befalls the body. (வைராக்கிய.) ஊழொன்றியிருப்பின். If destiny favor-ஒன்றப்பார்க்க, inf. To unite severed parts--as a magician by looking at them, lit. to look them into one, பொ ருந்தப்பார்க்க. 2. To join things to see if they fit or agree--as machinery, இசைக்க. ஒன்றாதவஞ்சித்தளை, s. See தளை. ஒன்றார்--ஒன்னாதார்--ஒன்னார், s. Foes, unfriendly persons. (p.) ஒன்றுகுடி, s. A family or person living in another's house, garden, &c. See ஒட்டுக்குடி and ஒதுக்குக்குடி. ஒன்றுகூட்டு, s. Concord, harmony, living on terms of friendship, ஒரு கூட்டு. ஒன்றுகூட்டாயிருக்க, inf. To be closely united, be in harmony, &c. ஒன்றுநர், s. Friends, relations, ந ண்பர். (p.) ஓ. The eleventh vowel, ஓகாரம். 2. A particle, இடைச்சொல். It has various uses; in நன்னூல், eight different meanings are given to it. (a) ஒழியிசை, a mark of ellipsis denoting the omission of a counter-part to what is expressed--as கொள லோகொண்டான், true he has obtained his object (but he will not prosper by it). (b) வினா, interrogatives--as சாத்தனோவந்தான், is it Sattan that came? (c) சிறப்பு, speciality, particularity, &c., an interjection of surprise. This is two-fold. 1. உயர்வுசிறப் பு, relating to objects of superiority, preeminence, &c.--as ஓஒ பெரியன், heigh day! he is an illustrious person. 2. இழிவுசிறப்பு, relating to objects of inferiority, baseness, &c.--as ஓஒ கொடியன், Oh! he is a cruel wretch. (d) எதிர்மறை, negation--as யானோ செய்வேன், will I do it? implying I will not. (e) தெரிநிலை, ascertainment, clear perception, appeal to the hearer, &c.-as ஆணோஅதுவுமன்றுபெண்ணோஅதுவுமன்று, it is neither male nor female. (f) கழிவு, bereavement, an interjection of pity--as ஓஒ தமக் கோருறுதியுணராரோ, alas, alas, they have found no way of salvation. (g) அசைநிலை, expletive--as காணியவம்மினோ, come let us see. (h) பிரிநிலை, distinguishing, marking-as அவனோகொண்டான், it was he who bought it. In addition to these it also serves to express doubt--as நீனிறமுகிலோபசியசைவல மோநெடுந்திரைகொழித்ததெள்ளறலோ, is the hair of the damsel analogous to the blue clouds, to the green moss, or the black sand on the shore drifted by the billows (நைட); அதென்னவோதெரியாது, What that can be I know not.

oppāri (p. 82) s. Comparison, similarity, likeness, ஒத்தபாவனை. 2. A funeral elegy, lamentation or episode sung by women and abounding with comparisons between the deceased and other objects, அ ழுகையிலொப்பனையிடுகை. மக்களே போல்வர்கயவர்அவரன்னவொப்பாரியாங்க ண்டதில். The base among men are formed like others, we see no two classes of beings that so much resemble each other. (குறள்.) ஒப்பாரிகொள்ளுதல்--ஒப்பாரிபிடி த்தல், v. noun. Esteeming one as a near relation because of his resemblance to a deceased member of the family. ஒப்பாரிக்காரன், s. One so esteemed. ஒப்பாரிசொல்ல, inf. To sing a funeral elegy for a deceased relative. ஒப்பாரியிட்டழ, inf. To sing an elegy with wailing.--Note. This is frequently done with great pathos and the intensity of feeling is heightened by numerous references to the beauty and excellency of the deceased--as உன்பல் லழகின்பாவனையைப் பார்த்தநமன்விடானே, the regent of the dead, fascinated by the beauty of thy teeth, would not pass thee over. 15)

ktir (p. 91) s. Ray of light, a beam, a gleam, கிரணம். 2. The sun, சூரியன். 3. A spinner's spindle, a goldsmith's pin, a spike, an awl, &c., இருப்புக்கதிர். 4. An ear or spike of corn, grass, &c., பயிர்க்கதிர். 5. Spokes of a wheel, the radii of a circle, தேரினுட்பரப்பின் மரம். கதிரடிக்க, inf. To beat out or tread out corn. கதிரவன்--கதிரோன், s. The sun, சூரியன். (p.) கதிரறுக்க, inf. To reap or cut the ears of corn. கதிரீன, inf. To ear--as corn. கதிரெழுதுகள், s. Atoms or dust appearing in a sunbeam, twenty-four of which make half a hair's point. கதிர்கொய்தல், v. noun. Plucking ears of corn. கதிர்க்கட்டு, s. A sheaf, அரிக்கட்டு. கதிர்க்கம்பி--கதிர்க்கோல், s. A spindle, a goldsmith's pin on which he fastens a head, &c., for working on. கதிர்க்காம்பு, s. The stalk of an ear of corn. கதிர்க்குஞ்சம், s. A bunch of corn ears to adorn a house, &c., கதிர்க்கற்றை. கதிர்க்குடலை, s. Corn with the ear shot out and shooting out. கதிர்செய்ய, inf. To emit rays-as the sun, கிரணம்வீச. கதிர்த்தாக்கம், v. noun. Bending with the weight of ears--said of corn. கதிர்நாள்--செங்கதிர்நாள், s. The twelfth lunar asterism, உத்திரநாள். (p.) கதிர்புறப்படுதல், v. noun. Putting forth-as ears of corn. கதிர்ப்பகை, s. Names of இராகு and கேது, the ascending and descending nodes--regarded as planets. கதிர்ப்பக்குவம், s. Corn formed into the ear. கதிர்ப்பக்குவமானநெல், s. Paddy grown to the height of earing. கதிர்ப்பயிர், s. Corn in the ear. கதிர்ப்புல், s. Grass bearing ears, ஓர்வகைப்புல். கதிர்ப்போர், s. A stack of corn, a rick of corn. கதிர்மகன், s. The planet Saturn, சனி. 2. Sugriva, சுக்கிரீவன். 3. Kannen, கன்னன். 4. Yama--the regent of the dead, நமன். (p.) கதிர்வாங்குதல்--கதிர்வீசுதல், v. noun. Shooting out ears of corn. கதிர்வால், s. The arista, the awn of a corn, &c. கதிர்விட, inf. To cast a phosphoric light, coruscate--as animalcul&ae; in sea-water. தொண்டைக்கதிர், s. The stage in growing corn when it is ready to shoot out ears. இராக்கதிர், s. The moon, சந்திரன். (p.) பசுங்கதிர், s. Young ears of corn. அமுதகதிரோன், s. The moon, சந் திரன். (p.) நெற்கதிர், s. An ear, a spike of paddy. 12)

kiranti (p. 109) s. That part in the body where the three nerves or arteries, இடை, பிங் கலை, and சுழிமுனை, intersect each other, நாடி மூன்றின்சந்து. 2. Ulcer, especially venereal ulcers; venereal complaints, மேகவியாதி. 3. Knotting of the vessels--as in varicocele, &c., இலிங்கக்கிரந்திமுதலியன. 4. Various eruptive complaints arising from bad humors in the system, மேகவூறல். Wils. p. 33. GRANTHI. 5. A ganglion. கிரந்திக்கட்டு, s. A venereal swelling or tumor. கிரந்திக்காரன், s. One who has the venereal disease. கிரந்திநாயகம், s. A plant famous for correcting cutaneous eruptions, ஓர்பூண்டு, Ruellia patula, L. கிரந்திப்பண்டம், s. Any highly-flavored or other food, supposed to heighten venereal disease, or to produce bad humors or cutaneous eruptions. கிரந்திப்பரு, s. A venereal pimple or blotch. கிரந்திப்புண், s. A venereal sore or ulcer; a bubo, chancre. கிரந்தியெண்ணெய், s. A medicinal oil for correcting bad humors in the system. கிரந்திவாயு, s. Flatulency, chiefly in children, connected with eruptions and difficulty of breathing. அழிகிரந்தி, s. A bad form of the கிரந் தி disease. கணுக்கிரந்தி, s. A disease affecting the joints of the body. கருங்கிரந்தி, s. Cutaneous eruption of a black color, affecting children. கள்ளிப்பூக்கிரந்தி, s. A variety of venereal eruption resembling the கள்ளி flower. செங்கிரந்தி--மேககிரந்தி, s. Venereal herpes. (Ainslie's Mut. Med.) துத்திப்பூக்கிரந்தி, s. A variety of venereal eruption resembling the துத்தி flower. நுணுக்காய்க்கிரந்தி, s. A variety of venereal eruption resembling the நுணா fruits. பெருங்கிரந்தி, s. A kind of disease in children, often fatal; to which adults also are sometimes liable. An affection of the mesenteric gland. பெருங்கிரந்தியெண்ணெய், s. A medicinal oil for the பெருங்கிரந்தி disease. 80) *

kukkuṭam (p. 114) s. A gallinacious fowl, a cock, a hen, கோழி. Wils. p. 224. KUKKUTA. குக்குடபுடம், s. A fire made of ten எருவருட்டி (dried cow-dung) to the height of a fowl, for preparing medicines. குக்குடசர்ப்பம், s. The winged serpent, பறவைநாகம். --Note. Hindu ophiologists say that certain serpents become shorter and shorter, and at the advanced age of 12 years, the hood spreading as wings, they fly. குக்குடச்சூட்டு, s. A kind of prepared arsenic, கோழித்தலைக்கந்தகம். 20)

kuṇṭi (p. 118) s. The buttocks, backside, fundament, seat, rump of an animal; any rump-like protuberance, ஆசனபக்கம். 2. The kidney, பிருக்கம். 3. The heart, இருதயம். 4. The roe or spawn of a fish, மீன்சினை. 5. The lower end of fruits, nuts, &c.; that opposite the stalk, பழத்தின்கீழ்ப்புறம். குண்டிகழுவ, inf. To wash after passing excrements. குண்டிகழுவாதவர்கள், s. Those who do not wash themselves; a term of reproach given to Europeans--the practice being regarded as filthy. குண்டிக்காய், s. Kidneys, பிருக்கம். குண்டிக்குப்பின்னேபேச, inf. To backbite, to speak ill of one behind his back; low, and in anger. குண்டிக்கொழுப்பு, s. Pride, wantonness, arrogance, sauciness, insolence. குண்்டிச்சீலையைப்போட்டுக்கடக்க, inf. [prov.] To take an oath by stepping over the cloth taken from the waist; as practised by the lower castes. குண்டிமண்ணைத்தட்டிவிட்டோட, inf. [prov.] To leave, renounce or desert a person, thing, &c.; lit. to wipe off the dust of the buttocks and run away, விட் டுவிட. 2. To outwit, to out-scheme, to out-do another in cheating, &c., தந்திரத் திலேவெல்ல. குண்டியடிபடவிழ, inf. To fall on the buttocks from a height. குண்டியும்வாயும்பொத்த, inf. To stand in great awe of a person; to be much afraid; lit. to stop the mouth by one hand and put the other behind to save a kick, &c. குண்டியெலும்பு, s. The os sacrum, ஆச னவென்பு. குண்டிவற்ற, s. inf. [prov.] To be reduced as the mettle, arrogance; lit. the buttocks to be dry, பெருமையடங்க.