ati (p. 10) . A particle used as a prefix to words from Sanscrit to increase their meaning, மிகுதிப்பொருளைக்காட்டுமடைசொல். Wils. p. 15. ATI. அதிகதை, s. A speech or expression which has no sense, a nonsensical speech, வெற்றுரை. அதிகாசம், s. Violent or loud laughter, horse laugh, பெருநகை. Wils. p. 18. ATIHASA. அதிகாலம்--அதிகாலை, s. The early part of the morning. அதிசங்கலிதம், s. The summation of a series in geometrical progression whose first term is one, and ratio two. அதிசாக்கிரதை, s. Great circumspection. அதிசீக்கிரம், s. Great peed, மிகு வேகம். அதிசூக்குமம்--அதிசூட்சுமம், s. The state of being very minute, subtile, மிகுநுண்மை.- See சூக்குமம். அதிதீவரம், s. Great haste. அதிநுட்பம், s. Criticalness, discrimination, niceness, subtileness. அதிபயம், s. Great fear. அதிபாதகம், s. Heinousness, sin, the worst of the great sins. Wils. p. 17. ATIPATAKA. அதிபாரகம், s. A mule, கோவேறு கழுதை. Wils. p. 17. ATIB'HARAGA. அதிபாரம், s. A very heavy or great weight. Wils. p. 17. ATIB'HARA. அதிமதுரம், s. Licorice, (the plant or root) ஓர்சரக்கு, Glycyrrhiza glabra, L. 2. Excessive sweetness, மிகுவினிமை. அதிமூர்க்கம், s. Rage, violent anger, vehement fury. அதிமூர்க்கன், s. A rageful, violent man. அதிமோகம், s. Lasciviousness, amorousness. அதியுஷ்ணம், s. Excessive heat. அதிரசம், s. A species of sweet cake, ஓர்பண்ணிகாரம். 2. A kind of drink, மதுபானம். அதிரோகம், s. Complicated disease, மிகுபிணி. 2. Consumption, கசம். Wils. p. 17. ATIROGA. அதிவிநயம், s. Excessive obeisance, affected humility, fawning, hypocritical flattery, மாரீசாசாரம். அதிவியாப்தி, s. Redundancy of matter, as one of the three faults of composition, மிகைபடக்கூறல். See தோஷம். Wils. p. 17. ATIVYAPTI. அதிவிருஷ்டி, s. Heavy rain, கன மழை. Wils. p. 17. ATIVRISHTI. அதிவெள்ளைச்சிந்தூரம், s. The sublimate of mercury, சவ்வீரம். அதிவேகம், s. Great velocity, மிகுகதி. 43) *

ammai (p. 21) s. The small pox as the sport of the goddess Parvati, வைசூரி. (c.) 2. Mother, a matron, தாய். (p.) 3. Parvati, பார்வதி. 4. Beauty, அழகு. 5. One of the eight beauties of versification, the use of very short sounds easily pronounced in verse, பாவினெண்வனப்பினொன்று. 6. The next birth or state, the next transmigration, வருபிறப்பு. 7. A nun or female recluse of the Jaina sect, தவப்பெண். அம்மைப்பால், s. Lymph of small pox pustules. அம்மையார்கூந்தல், s. See எலிச் செவி, a plant. அம்மைவடு, s. Small pox-pits. அம்மைவார்க்க, inf. To have the small pox. அம்மைவிளையாட்டு, s. The progress of the disease. 35)

katam (p. 90) s. Going, moving, progression, செல்கை. (ஞா. 72.) Wils. p. 279. GATA. (p.) பூகதனாகியவன்றே. The day when he began to move on the earth; i. e. when he was born. (பாரதம்.) கதகாலம், s. The past tense, போ னகாலம். கதவாக்கியம், s. [in calendars.] The வாக்கியம், taken for the last day of the year, கணிதத்தினோர்வாக்கியம். See வாக் கியம். 32) *

kālam (p. 104) s. Time. duration, பொழுது-Note. In Hindu philosophy, காலம் is said by the Saivas to have proceeded from மோகினி Maya, and to be a co-efficient cause with Siva in the acts of creation, preservation and destruction. It is Time personified, and according to the Hindu metaphysicians, one of the seven வித்தியாத் துவம். (சிவ. சி.) 2. Season of the year or life; also a specific time of the day, பருவம். 3. A seasonable or proper time, opportunity, season, சமயம். Wils. p. 216. KALA. 4. Day-break, விடியல். 5. (fig.) (c.) The time appointed for death, as distinguished from that for accident death, முடிவு. 6. [in gram.] Tense; also, the characteristic of a tense, வினையின்காலம். The three tenses are, இறந்தகாலம், எதிர்காலம், நிகழ்காலம். 7. [in music.] The three measure--as (1.) விளம் பம், slow. (2.) துரிதம், quick. &c. (3.) மத் திமம், the medium. 8. Epoch, era, யுகம். 9. Weather, காலவியல்பு. காலத்துக்குத்தக்ககோலம். Adapting one's self to the times. காலத்துக்குத்தக்கதாய்நடக்க. inf. To live according to circumstances. காலம்போம்வார்த்தைநிற்கும். Time files, but words remain. காலகதி, s. Events of time, காலநடை. காலகதியை யாவருங் கடக்கமாட்டார்கள். None cane escape the events of time. காலகருமம்--காலகன்மம், s. Employments, duties, &c., appropriate to an age, time, season, stage of life, &c., காலத்துக் குரியசெய்கை. காலக்கிரமம், s. The course of time; chronological order, காலவொழுங்கு. காலக்கிரயம், s. The price of the articles for the time being; current or market price, காலவிலை. காலக்குறி, s. Signs of the time. காலக்கொடுமை, s. The evils, calamities, &c., of time. காலங்கண்டவன், s. An experienced man; an aged person. காலங்கரந்தபெயரெச்சம், s. [in gram.] A relative participle without the characteristics of the tenses--as in கொல் யானை. காலங்கழிக்க, inf. To pass time கா லம்போக்க. காலங்கழிய, inf. To pass--as time, நாட்கழிய. காலங்கூட, inf. [local.] To die. காலசக்கரம், s. The different number of years of influence ascribed to the respective planets as operative on the lives of persons, ஆயுள்நியதிச்சக்கரம். 2. The aggregate of the years of the nine planets according to their respective influence, கிரகபலச்சக்கரம். 3. Period or term of life, ஆயுட்காலம். Wils. p. 216. KALACHAKRA.. அவனுக்குக்காலச்சக்கரமுடிவுவந்துவிட்டது. The end of his term is come. காலசங்கதி, s. Intelligence, news or events of the time or the day. காலசங்கை, s. Guess of time from mere inspection, காலஉத்தேசம். 2. Reckoning of time, காலக்கணக்கு. (p.) காலசந்தி, s. The daily morning worship; also applicable to that at noon and evening. 2. The interval between any two yugas, kalpas, &c. See கற்பம் and சந்தி. திரிகாலசந்தி, s. Worship in the morning, at noon and in the evening. காலசுகம், s. Favorableness of the time, astrologically and superstitiously considered. காலஞ்செல்ல, inf. To depart this life, to die. 2. [prov.] To be late. காலக்ஷயம்--காலட்சயம், s. Passing one's time or days, காலக்கழிவு. காலக்ஷேபம்--காலட்சேபம் s. Passing one's time or days; circumstances, welfare, &c., காலங்கழிக்கை. 2. Means of subsistence, சீவனம். Wils. p. 216. KALAKSHEPA. 3. [among the Vaishnavas.] The reading of the sacred books, திருவாய் மொழியோதல். உமதுகாலட்சேபம் எப்படி. How do you do; i.e. how are your affairs? காலதருமம்--காலதன்மம், s. The events appropriate to certain times or yugas respectively, காலத்தன்்மை. Wils. p. 217. KALAD'HARMMA. காலதாமதம், s. Delay, protraction, procrastination, தாமசம். காலதுரிதம், s. The rapid progress of time, காலத்தின்விரைவு. காலத்திரயம், s. The three divisions of time--as past, present, and future; also the three tenses, முக்காலம். காலநியமம், s. Events happening in their respective and appropriate seasons, according to the actions that gave them birth, காலநியதி. 2. Religious ceremonies according to the given periods of the year or day, காலக்கடன். காலநிரூபணம், s. Chronology. (modern usage.) காலநுட்பம், s. A small portion of time, காலத்தின்நுண்ணியபங்கு. காலநெடுமை--நெடுங்காலம், s. Length of time, a long time. காலநேமி, s. An Asura, ஓர் அசுரன். Wils. p. 217. KALANEMI. காலநேரம், s. Time in reference to the influences of planets upon the fortune, health, &c., of a person. காலநோக்காடு, s. [prov. in child-birth.] Natural and timely labor. காலந்தள்ள, inf. To pass one's days, to pass one's time, to maintain one's self, to live, காலம்போக்க. காலப்பரிச்சேதம், s. Discernment--as to the time of an event or the existences of a thing. It is one of the three பரிச்சேதம் modes of ascertaining facts. காலபரிபாகம், s. The maturity of the soul, or time for its attaining bliss, having eliminated its good and evil propensities. காலபேதம்--காலவித்தியாசம்--கால வேற்றுமை, s. Difference of time with respect to the changes it produces. காலபோகம், s. A crop of grain or fruits in the proper season. 2. The enjoyment or suffering resulting from previous moral actions, to which a living being at distant times is subjected, காலப் பயனுகர்வு. காலப்பெயர், s. Nouns or names of time--as year, month. 2. Nouns derived from names of time--as பங்குனன் (one born in the பங்குனி month). காலப்பெயர்ச்சி, s. Change of season or monsoon; unseasonable weather, கால விகற்பம். காலமயக்கம்--காலமயக்கு, s. [in gram.] An improper use of the tenses, காலவழு. 2. An allowed deviation in the use of tenses, காலவழுவமைதி. காலமலைவு, s. Confusion of statement in regard to time--as asserting that the lotus blooms in the evening, or the lily during the day. காலமல்லாக்காலம், s. An unfortunate, fatal time; an unseasonable time, அகாலம். காலமழை, s. Rain in the proper season, பருவத்திற்பெய்யுமழை. காலமறிய, inf. To know the times so as to adapt one's self to them, காலவகைய றிய. 2. To know things past, present or future intuitively or by apiritual sight --as yogis, காலவியற்கையறிய. காலமாறு, Morning by morning, every morning, காலைதோறும். (c.). காலமானம், s. [in arith.] Time measure. காலமிருத்து, s. Death at the destined season--as distinguished from accidental death, விதித்தகாலத்திலடையுமரணம். காலமே--காலத்தாலே. In the morning, early, betimes. காலம்பண்ண--காலம்பண்ணிப்போக, inf. To finish one's time, to die. காலம்பார்க்க, inf. To look or watch for a proper time or opportunity, சமயம் பார்க்க. காலம்புரள, inf. To present a manifest revolution--as in the order of things; to be irregular, deranged, &c.--as the events of a time--as toddy-drawers seen riding in palankeens, &c. காலம்போக்க, inf. To pass the times. 2. To while away time. காலவகை, s. Seasons, times, காலக் கூறுபாடு. 2. Circumstances depending on time, காலவேறுபாடு. காலவர்த்தமானம், s. Events of the times. காலவழக்கம், s. Customs of the times. காலவழு, s. [in gram.] An improper use of the tenses--as the past for the future, &c., காலக்குற்றம். காலவாகுபெயர், s. [in gram.] Nouns of time or portions of time, used by metonymy for what is intimately connected with time--as கார்த்திகை, the name of a month, for a plant which mostly blossoms during the month. காலவிடைநிலை, s. [in gram.] Characteristics of tenses, காலத்தைக்காட்டுமிடை நிலை. They are 1. த், ட், ற், and இன் for the past. 2. ஆநின்று, கின்று and கிறு for the present. 3. ப், ல், for the future. There are some other characteristics-as மன், இசின், ய், இ, ன், &c. காலவிரைவு, v. noun. Swiftness or rapid flight of time. காலாகாலம், s. Times seasonable and unseasonable, auspicious and inauspicious, நற்காலந்துர்க்காலம். 2. One time or another, not often, not frequently. (c.) காலாக்கினி, s. The fire which is to destroy the world at the end of the great yuga; a deluge-fire said to be in reserve in the nethermost part of the earth. Wils. p. 218. KALAGNI. 2. One of the two-hundred and twenty-four புவ னம் under the regency of Kálágni. காலாக்கினியுருத்திரம், s. One of the thirty-two உபநிடதம். காலாக்கினியுருத்திரர், s. Rudra or the deity in the lowest region, in charge of the deluge-fire. There are ten subordinate Rudras, who resemble their chief. காலாந்தம், s. The end of time, கால முடிவு; [ex. அந்தம்.] காலாந்தரம், s. Intermediate space of time, process of time, காலநடை. 2. Meanwhile, காலவிடை; [ex அந்தரம், interval.] காலேச்சுரவாதம், s. The metaphysical philosophy which maintains that Time is God. காலோசிதம், s. A fit, proper time, உச் சிதகாலம்; [ex உசிதம்.] அந்தியகாலம், s. The time of death. ஆங்கால மெய்வருந்த வேண்டா வதுதானே தேங்காய்க் கிளநீர்போற் சேருமே, போங்காலம் காட்டானை தின்ற கனியதுபோ லாகுமே தேட்டாளன் றேடுந் தனம். Wealth shall or itself accumulate at the appointed time of increase, as the liquor within a cocoanut, and no toll is required; but at the fixed time for ruin, the riches of a hard-working man shall pass away like the contents of a woodapple eaten by an elephant. எக்காலமும். At what time soever, always. சாங்காலம், s. The time of death or ruin. திரிகாலம்--முக்காலம், s. The three divisions of time, present, past, and future. 2.The three tenses of a verb. திரிசந்திகாலம். The three parts or divisions of the day: viz., காலை, morning. உச்சி, noon. மாலை, evening. புண்ணியகாலம், s. See under புண்ணி யம். போங்காலம், s. The time of separation or ruin. 155) *

kirakam (p. 109) s. A house, a mansion, or palace, வீடு, Wils. p. 295. GRUHA. 2. A planet, கோள். Wils. p. 34. GRAHA. The planets in the Hindu system are nine, called நவக் கிரகம், viz.: 1. ஆதித்தன் or ஞாயிறு, the sun. 2. சோமன் or திங்கள், the Moon. 3. அங்காரகன் or செவ்வாய், Mars. 4. புதன், Mercury. 5. பிரகற்பதி--பிரகஸ்பதி or வியாழன், Jupiter. 6. சுக்கிரன் or வெள்ளி, Venus. 7. சனி, Saturn. 8. இராகு, Caput draconis. 9. கேது, Cauda draconis. The last two are considered visible in eclipses of the sun and moon, இராகு being, black, and கேது red. (See under கோள்.) 3. Relation in the order of time between a vocal and an instrumental sound -- the one immediately preceding or immediately following the other; one of the ten தாளப்பிரமாணம். அவனைக்கிரகம்பிடித்தாட்டுகிறது. An evil planet is exerting its influence on him. கிரகக்கழிப்பு, v. noun. Dispelling the evil influences of planets by appropriate ceremonies, கிரகசாந்தி. கிரகங்கழிக்க, inf. To perform a ceremony to dispel disease, &c., supposed to be induced by a malignant planet, in which clay images, made for the occasion representing the planets to be appeased, are worshipped, offerings of fruits, &c., being presented, and then all cast out in a cross road, கிரகசாந்திசெய்ய. கிரகசாத்திரம், s. Science of the planets. கிரகசாந்தி, s. A ceremony to counteract or mitigate the malignant effects of planets on one's person or affairs, கிரகக் கழிப்பு. கிரகசாந்திபண்ண, inf. To perform ceremonies for counteracting the evil effects of planets. கிரகசாரம்--கிரககதி, s. Planetary motion. 2. Planetary ephemeris. 3. The phenomena of the planets in their process. 4. Ill luck (Rott.) அவனைப்பிடித்தகிரகசாரவேளைஅப்படிப்பண்ணிற் று. He acted according to his ill fate. கிரகசெபம், s. Incantations offered to the planets deprecating their bad influences, கிரகத்துக்குச்செய்யுஞ்செபம். கிரகசித்திரம், s. Private family affairs, family troubles, &c., வீட்டுக்காரியம். கிரகச்சுற்று, s. The revolution of the planets, கிரகத்தின்சுற்று. கிரகதானம், s. Gifts presented to Brahmans to avert the malignant influences of inauspicious planets, நவக்கிரகதானம். கிரகதோஷம், s. Malignant effects of planets, கிரகதீங்கு. கிரகத்தன்--கிரகஸ்தன் s. The householder, the second of the four religious orders. (See ஆச்சிரமம், இல்வாழ்வோன்.) 2. [vul. கிரேஸ்தன்.] An honest man, நிரு வாகி. Wils. p. 296. GRUHASTHA. கிரகஸ்தாசிரமம், s. The state of matrimony; the order of a house-holder. Wils. p. 296. GRUHASTHASRAMA. கிரகநடை--கிரகவோட்டம் v. noun. The course or progress of the planets. கிரகநிமிர்ச்சி, v. noun. Station of a planet after its retrograde motion. கிரகநிலை, s. The situation of a planet in the heavens. 2. The astrological positions of planets of which there are five, viz.: நட்பு, ஆட்சி, உச்சம், பகை, நீசம். கிரகநிலையின்பலன். The influence of the planets in their respective signs. கிரகநீதி, s. Domestic duties; the rules of hospitality, &c., to be practised by the householder, இல்லொழுக்கம். கிரகநோக்கு--கிரகப்பார்வை, s. The relative aspects of planets one to another; configuration. கிரகபதி, s. The sun--as the lord of planets, சூரியன். Wils. p. 34. GRAHAPATI. கிரகபதனம்--கிரகவிட்சேபம், s. Latitude of a planet. See பதனம் and விட்சேபம். கிரகபரிவிருத்தி, s. Revolution of a planet. 2. A planet's synodic revolution. கிரகபாடு, s. The heliacal setting of a planet. கிரகபிரதிஷ்டை, s. The ceremony of consecrating a new-built house to a guardian deity on its first occupation. கிரகபீடை--கிரகப்பிழை, s. Affliction, calamity, suffering, &c., from the malignant influences of planets, கிரகதோஷம். கிரகப்பிரவேசம், s. The passage of a planet from one sign to another. 2. The ceremony of occupying a new house. கிரகப்பிரீதி, s. Gratification afforded to planets by offerings, worship, &c., கிரகத் துக்குத் திருத்திசெய்கை. கிரகபுடம், s. The longitude of a planet. கிரகப்பெயர்ச்சி, v. noun. The transit of a planet from one sign to another. கிரகமண்டலம், s. The planetary regions. 2. Planetary orbit. கிரகமாலை--கிரகமாலிகை s. [lit.] A planetary garland. The position of two or more planets following each other in their proper order, and in the order of the signs. கிரகவக்கிரம, s. The retrogression of a planet. 2. The station of a planet before it begins to retrograde. கிரகவட்டம், s. The orbit of a planet. 2. The revolution of a planet. கிரகாசாரம், s. The rites of hospitality --as practised by the house-holder. கிரகாத்தமனம், s. The setting of a planet. 2. The beliacal setting of a planet. கிரகாராதனை, s. Worship paid to planets, to appease or propitiate them. கிரகி, s. A house-holder, சமுசாரி. (சது.) கிரகோதயம், s. The rising of a planet. 2. The heliacal rising of a planet. இராசகிரகம், s. A royal palace, அரசர் மாளிகை. 2. The sun and moon--as the chief planets, சூரியசந்திரர். 72)

kuṇam (p. 118) s. Quality, attribute, property, பண்பு. 2. Disposition, temper, nature, தன் மை. 3. Good quality, moral or physical; proper temperament, virtue, நற்குணம். 4. Attribute, perfection, excellence--as of a deity, இலட்சணம். 5. Grace, beauty--as of a style or composition; merit, freedom from fault or defect--opposed to குற்றம், மேன்மை. 6. Wholesomeness, healthfulness, சுகம். 7. Soundness of intellect; normal state of the mental feelings, சொஸ்த புத்தி. 8. Indication, symptoms--as of a disease, வியாதியின்குறி. 9. Color--as a quality, நிறம். 1. Smoothness, சீர்மை. 11. Properties; functional powers or principles in nature, operative in all sentient beings; the sourses of the dispositions, &c., தத்துவம். 12. Thread, cord, string, &c., நூல், கயிறு. 13. A bow-string, நாணி. 14. Property, essence, original principle, சத்து. 15. [in physics.] Varicties, modifications, products of bodies, உடற்குணம். Wils. p. 291. GUN'A. 16. A water-pot, a pitcher--as குடம். குணத்தைமாற்றக்குருவில்லை. No guru can change the temper. குணத்தோடேகேள். Hear me with a right spirit and patience. குணநாடிகுற்றமுநாடி. Having examined the excellencies and faults--as of a style, a speech, &c. குணமதுகைவிடேல். Hold to what is good and proper; cease not to show a good disposition. குணமென்னுங்குன்றேறிநின்றார்வெகுளிகணமேயுங் காத்தலரிது. It is hard to divert, even for a moment, the anger of those who stand upon the mountain of virtue; i. e. who excel virtue. (குறள்.) அதிலுமிதுகுணம். This is better than that. அவனுக்குத்தாய்தந்தைகுணம்பிடிபடுகிறது. His parents' disposition and temper begin to be visible in him. குணகுணி, s. [in gram. and log.] Attribute and subject--as in செந்தாமரை, where செம்மை is the attribute, குணம், and தாமரை the subject, குணி. குணகுணிப்பெயர்கள், s. [in gram.] Abstract noun and subjective noun. (நன்.) குணக்ஞன்--குணஞ்ஞன், s. A pleasant, good-natured, agreeable person; one of an excellent disposition, நற்குணமுள் ளவன். Wils. p. 291. GUN'AG'NA. குணக்குன்று, s. A virtuous man; lit. a mountain of excellent qualities. குணக்கேடு, s. Bad temper, bad disposition; disobliging, unkind, கெட்டகுணம். 2. Fatal symptoms in disease, அசாத்தியக் குறி. குணக்கேடன்--குணங்கெட்டவன்--கு ணமில்லாதவன், s. An ill-natured person. குணங்காட்ட, inf. To exhibit natural characteristic qualities, dispositions or propensities. 2. To betray symptoms-as diseases; to indicate good or bad weather--as seasons. 3. To betray mean descent, low caste, &c., by mean behavior. குணங்குறி, s. Disposition, features, characteristics, குணமுங்குறியும். குணங்குறியறிய, inf. To know one's disposition and character. குணங்குறியுள்ளவன், s. A man of good disposition, and other good characteristics. குணசந்தி, s. [in gram.] A form of combining words of Sanscrit origin-as சுர and இந்திரன், make சுரேந்திரன், வடமொ ழிச்சத்தியிலொன்று. குணசாலி, s. A good-natured man or woman; one of an excellent disposition. குணசீலன், s. One abounding in excellent qualities. குணசுபாவம்--குணப்பிரகிருதி, s. Natural disposition. குணஷ்டை, s. Delinquency, defect, flaw, குணதோஷம். 2. Difficulty, trouble, தொந்தரை. குணத்தன்மை, s. [in rhet.] Description of qualities, one of the four subdivisions of தன்மையலங்காரம். குணத்திரயம், s. The three properties in nature--purity, passion and darkness. Wils. p. 291. GUN'ATTRAYA. See முக்குணம். குணத்துக்குவர, inf. To grow better, to amend, to reform. 2. To recover from illness. 3. To be reconciled, இணங்க. குணத்தொகை, s. See பண்புத்தொகை. குணத்தொனி, s. The twang or sound of a bow-string. குணநிதி, s. A benevolent, kind person, நற்குணநிறைந்தவன். 2. the Deity, கடவுள். குணபத்திரன், s. The Deity, கடவுள். 2. The name of the preceptor and guru of மண்டலவன் the author of Nighandu. 3. Argha, அருகன். குணபேதம், s. Change of disposition for the worse, degeneracy, குணவேற்றுமை. 2. Unfavorable symptoms in a disease, வியாதிவேற்றுமைக்குணம். 3. Abnormal state of the mental powers--as idiocy, insanity, &c.; derangement, மாறுபாடான குணம். அவன்குணம்பேதித்திருக்கிறது. He is changed for the worse. குணப்பட, inf. To come to a right state, temper, disposition, &c.; to be changed for the better, to become tractable, docile, சீர்ப்பட. 2. To recover from sickness, to get well, சுகமடைய. 3. To improve --as crops, &c., to recover strength, to grow, to thrive, திறப்பட. 4. To reform, to amend in morals, to improve in disposition, character or habits, நடைதிருந்த. 5. [in Christian usage.] To be converted, to repent, to be penitent, மனந்திரும்ப. குணப்படுத்த, inf. v. a. To improve, to make better, to correct, to reform, to restore to a good state, to health, &c.; to remedy, சீர்திருத்த. 2. To convert, மனந்திரும்பச்செய்ய. குணப்பட்டவன், s. [in Christian usage.] One who has repented; a convert. குணப்பண்பு, s. [in gram.] Sensible qualities of objects--as bitterness, whiteness--as distinguished from குறிப்புப்பண்பு, ideal quality, and தொழிற்பண்பு, acting quality. See பண்பு. குணப்பிழை, s. Ill nature, bad temper or disposition, குணக்கேடு. 2. Ill success, பயனின்மை. 3. Unfavorable signs in disease, &c., அசாத்தியம். குணப்பெயர், s. [in gram.] Names of qualities; abstract nouns; denotative nouns signifying attributes only--as கரு மை, அழகு--opposed to குணிப்பெயர்; பண்புப் பெயர். 2. Names either concrete or connotating, derived from abstractnouns --as கரியன், அழகன். குணமணி, s. One of an excellent disposition. குணமறிய, inf. To know one's disposition. 2. To understand or ascertain the symptoms of a disease. குணமாக்க, inf. v. a. To cure, heal; to restore to health. 2. To reform, to amend, to correct. குணமாயிருக்க, inf. To be whole, well, sound; to be well-conditional. 2. To be gratifying, pleasing, palatable. குணம்மாற, inf. To change--as temper, disposition, character, symptoms, either for the better or worse. குணமுங்குற்றமும், s. Good and bad, virtues and vices, beauties and defects, commendation and censure, &c. குணமுடையவன்--குணமுள்ளவன், s. A kind-hearted, good-natured, generous man. 2. A well-bred man. குணமுற்றவன், s. A good-natured man. குணமுற்றவன் மணமுற்றவன்; குணமற்றவன் மண மற்றவன். A good-natured man will be praised; but an ill-natured man, despised. குணரத்தினாகரன், s. One whose benevolence is like the sea; [ex இரத்தினாகரம்.] குணவதி, s. A very good natured person. Wils. p. 292. GUN'AVATI. குணவந்தன்--குணவான், s. A well-disposed person; one of a good disposition. குணவவநுதி, s. [in rhet.] A kind of அவநூதி figure, in which a prorperty or quality universally predicated of an object is apparently denied, by affirming the opposite, either ironically or ambiguously. குணவாகடம்--குணபாடல், s. A treatise on the signs and symptoms of diseases, ஓர்வைத்தியநூல். குணவாகுபெயர், s. [in gram.] Names of qualities or attributes, used by metonymy for objects possessing those qualities or attributes--as in நீலஞ்சூடினாள். குணவாக்கு, s. Peculiar temper or habit. குணவிலக்கு, s. [in rhet.] Negation of a property or quality in a person or thing from the presence of its opposite, ஓரலங்காரம். குணவுவமம்--குணவுவமை, s. [in rhet.] A species of simile; similitude, of qualities and properties. See பண்புவமை. குணன், s. A man of good qualities, generally found in compounds--as in அறுகுணன், சற்குணன். குணாதீதம், s. Freedom from all properties, குணங்கடந்துநிற்கை. குணாதீதன், s. God, He who is above all attributes; He whose attributes and perfections transcend our comprehension, கடவுள். Wils. p. 292. GUN'ATEE'TA. குணாலயன், s. The deity--as the seat and source of all perfections, கடவுள். இனியகுணம், s. A pleasant temper or disposition. நிர்க்குணன், s. The deity--as void of all properties, கடவுள். Wils. p. 474. NIRGUN'A. சத்துவகுணம், s. The first of the three principles, or properties in nature. 2. Nobleness of mind; magnanimity. 3. The exalted disposition of an ascetic's mind by which he disdains worldly delights, greatness, honors, &c. சற்குணம்--சுகுணம்--நற்குணம், s. A good disposition, kindness, benevolence, virtue. சற்குணன்--சற்குணி, s. A virtuous person; a good-natured person. சாத்தியகுணம், s. [in medi.] The condition or state of being curable; favorable symptoms; hopeful case. குணி, s. One endowed with good qualities, a good-tempered person, நற்குண முடையான். 2. [in gram.] A subject, any thing which possesses attributes or qualities--as distinguished from குணம், also, the names of such things, பண்பி. 3. [ex குணம், bow-string.] A bow, வில். (சது.) குணிப்பெயர், s. [in gram.] Concrete or subjective noun; a denotative name which signifies a subject only and not an attribute or quality--as மதுரை, தாம ரை--opposed to குணப்பெயர். துர்க்குணம்--தீக்குணம், s. Bad disposition, ill-nature, vice. நாய்க்குணம், s. Doggedness, rudeness, cynicalness. பேய்க்குணம், s. Devilishness, foolishness. மழைக்குணம், s. Sign or appearance of rain. நாற்குணம், s. The four prevalent or prominent human qualities. These are subdivided, and four are ascribed to each sex. 1. ஆடூஉக்குணம், the masculine: 1. அறிவு, knowledge, intelligence, clear perception. 2. நிறை, equanimity, self-control. 3. ஓர்ப்பு, fortitude, firmness, deci sion. 4. கடைப்பிடி, confidence, full persuasion, perseverance. II. மகடூஉக்குணம், the feminine: 1. நாணம், shyness, coyness, bashfulness--with regard to the other sex. 2. மடம், simplicity, weakness of intellect, want of clear perception. 3. அச்சம், timidity, fear, diffidence. 4. பயிர் ப்பு, delicacy; modesty; shrinking from what is mean or vile. முக்குணம், s. The three principles in nature, Satva, Raja, and Tama, which are the ultimate source of all quality or character in man, and may be indefinitely developed and expanded. The more generic and prominent development is three-fold, making nine gunas. Satva-guna-- goodness, produces illumination and mildness in thought, word and deed. Operating in these directions, it becomes an 'unfailling and perfect light to the soul, arousing it and making it ready to eat the fruit of its own doings' Raja-guna--passion, produces for the soul the propensity to excessive occupation in thought, word and deed, and asperity in the same. By these means it prepares the soul to receive pleasure and pain, according to its karmma or the law of its fate. Tama-guna brings forth arrogance, that egotistic guna which says 'there is none like me,' &c., and wilfulness or depraved will. By these means it welcomes all sensual objects and brings them to the soul. The first stage in the soul's spiritual progress is a degree of self-knowledge by which it has a view of these gunas and its relations to them. To each of these gunas belong certain peculiar qualifications. I. சத்துவகுணம் or சாத்துவிகம். Ist. ஞானம், wisdom. 2d. அருள், grace. 3d. தவம், penance. 4th. பொறை, patience. 5th. வாய் மை, veracity. 6th. மேன்மை, greatness, excellence. 7th. மௌனம், silence, taciturnity. 8th. ஐம்பொறியடக்கல், restraint of the five senses. The Satva principle is the source of truth, and the predominance of it renders its possessor virtuous, gentle, devout, charitable, chaste, honest, &c. II. இரசகுணம் or இராசதம். 1st. மனவூக்கம், mental exertion. 2d. ஞானம், discretion. 3d. வீரம், fortitude. 4th. தவம், penance. 5th. தருமம், charity. 6th. தா னம், liberality. 7th. கல்வி, erudition. 8th. கேள்வி, inquiry, instruction. The Raja principle is the source of sensual desire, worldly covetousness, pride and falsehood, and is the cause of pain. III. தமகுணம் or தாமதம். 1st. பேருண்டி, rioting or banqueting. 2d. நெடுந்துயில், long sleep. 3d. சோம்பு sluggishness. 4th. நீதிவழு, deviation from justice. 5th. ஒழுக் கவழு, deviation from virtue. 6th. வஞ்சம். deceit. 7th. மறதி, forgetfulness. 8th. பொய், lying, falsehood. 9th. கோபம், anger. 1th. காமம், lust, lasciviousness. 11th. கொலை, murder. The Tama principle is the source of folly, ignorance, mental blindness, worldly delusion, &c.--Note. These three gunas, according to the Agama school, are developed from Prakruti (மூலப்பிரகிருதி,) and constitute all those physical and psychical aspects, which, under the determining power of the will, form the functional qualities of an organized soul. (சிவ-சி.) In the Vedantic, idealist philosophy the gunas are the ideal attributes of Mula-Prakruti which, in its turn, is but an illusion or mistaken representation of Brahm. அறுகுணம்--இச்சுரன்முக்கியகுணம், s. The principal attributes of Isvara or God are six in number. 1. சர்வஞ்ஞத்துவம், omniscience. 2. சர்வேசுரத்துவம், supremacy. 3. சர்வநியந்திருத்துவம், pre-ordination. 4. சர் வாந்தரியாமித்துவம், omnipresence. 5. சர்வகற் பிதத்துவம், unlimited creative power. 6. சர்வ சத்தித்துவம், almightiness. (சது.) Another enumeration is-- 1. தன்வயத்தனாதல், selfexistence. 2. முதலிலனாதல், eternity. 3. உடம்பிலனாதல், immateriality. 4. எல்லாநல முளனாதல், benevolence. 5. எங்கும்வியாபகனா தல், omnipresence. 6. எவற்றிற்குங்காரணனா தல், being the Creator of all things.-Note. The latter enumeration is found in Roman Catholic writings. எண்குணம், s. The eight attributes of the deity. Authors differ in their enumerations and definitions of them. The enumeration of பரிமேலழகர், the commentator of the Cural, as agreeing with the Agamas, is:--1. தன்வயத்தனாதல், self-existence, independence. 2. தூயவுடம்பினனாதல், immaculateness. 3. இயற்கையுணர்வினனாதல், intuitive wisdom. 4. முற்றுமுணர்தல், omniscience. 5. இயல்பாகவே பாசங்களினீங்கிநிற் றல், freedom from the snares and illusions to which a derived intelligence is exposed. 6. பொருளுடைமை, unbounded kindness. 7. முடிவிலாற்றலுடைமை, omnipotence. 8. வரம்பிலின்பமுடைமை, infinite happiness. Another enumeration, as given in Jaina books, is--1. கடையிலாஞானம், infinite wisdom. 2. கடையிலாக்காட்சி, omniscience. 3. கடையிலாவீரியம், omnipotence. 4. கடையிலாவின்பம், boundless happiness. 5. நாமமின்மை, being nameless. 6. கோத்தி ரமின்மை, without descent. 7. ஆயுவின்மை, without age; eternal. 8. அந்தாரயமின்மை, unobstructed. 13)

kuru (p. 125) s. A guru, a spiritual teacher, a priest, ஆசான்.--Note. According to the shastras, the guru is to be regarded by the disciple as the personification of the deity; and to be worshipped with divine honors. In his presence, the disciple is exonerated from his accustomed rites, and devotions, and addresses him by appellatives, used in addressing the deity of his sect. 2. the planet Jupiter, regarded as the guru or priest of Swerga, &c., வியாழன். 3. Heaviness, weight, பாரம். 4. Consequence, importance, moment, காத்திரம். 5. Greatness, eminence, excellence, exaltedness, பெருமை. 6. [in music.] The quantity of a long vowel, or a long note. இருமாத்திரை. 7. [in gram.] A long vowel, நெடில். 8. [in the Agamas.] The deity Siva--as illuminator of souls, சி வன். 9. Divinity, திவ்வியம். Wils. p. 293. GURU. 1. A kind of native arsenic,, பலண் டுறுகம். 11. [in medi. &c.] Blue vitriol, துருசி. 12. [in alchy.] A compound medicine, formed of different metals; phylosopher's powder, உலோகங்களை வேதிக்குங்சிந்தூரமுதலியவை. 13. [in chem.] Mercury, இரதம்.--Note. In the last three senses, the word Guru has its technical meanings, derived however from its literal meaning of precepter and director. 14. Brilliancy, lustre, effulgence, பிரகா சம். Wils. p. 31. GHRU. 15. The name of one of the nine sons of அங்கீதிரன், who was the first monarch of Jambu Dwipa, அங்கீதிரன்புதல்வரில் ஒருவன். (காந்.) 16. One of the nine division or var'shas of Jambu Dwipa which fell to the share of the prince Kuru, being the most northern portion beyond the Sringa range of mountains, குருவருடம். 17. The name of a prince of the lunar race, famous in the Bharata, from whom the family was called குருகுலம் and the descendants, கௌரவர்; குரு குலவம்சத்து முதல்அரசன். (பார.) 18. A country near Delhi, over which Kuru of the lunar race was once a sovereign, குருபூமி. (பார.) 19. prickly heat, வேர்க்குரு; Wils. p. 232. KURU. 2. Pustule, blister; hence, any eruptive disease--as the small-pox, chicken-pox, measles, &c., குருவியாதி. குருஆரால்மூக்குப்போலிருக்கின்றது. The smallpox is like the nose of a lamprey. குருநாதன், s. The name of Skanda-as having explained to his father Siva the mystic word ஓம். 2. Siva. 3. A guru--as the lord of the disciple. குருபரன்--குருமூர்த்தி, s. The deity in human form, appearing for the instruction of a devoted person of the சக லர், especially spoken of Siva. குருகடாட்சம், s. The gracious or benign look of the guru on his disciple, dispelling sin, imparting spiritual wisdom, and preparing the soul for emancipation. குருகற்பனை, s. Precept or the guru-deemed sacred. குருசந்தானம், s. A regular succession of priests, or gurus. குருசம்பாவனை, s. Blessing or favor of the guru. 2. Worship or honor due to the guru. குருசம்பிரதாயம், s. Oral instruction in the secret meaning of the mantras, &c., handed down from generation to generation, in the line of the guru, and by him communicated confidentially to his advanced disciples. குருசன்னிதானம், s. The presence of the guru. குருசேடம், s. Remains of a guru's food--considered sacred, குருப்பிரசாதம். குருசேவை, s. Civilities, duties, worship, &c., paid to a guru, குருஉபசரணை. குருதக்கணை--குருதட்சிணை, s. Fees or presents to the guru, commonly in money, given with due homage, &c. குருதீட்சை--குருதீக்கை, s. The initiation of a disciple by a guru to certain privileges of his religion, or afterwards to a more advanced degree, குரூபதேசம். குருத்திரவியம், s. Property or treasure of the guru. குருத்துரோகம், s. Treachery towards a guru, or injury of one. குருநிந்தை, s. Indignity to the priest. குருத்துவம், s. Priesthood, or the dignity, power, honor, &c., of a guru, குருத்தன்மை. 2. Honor, respectability, கனம். Wils. p. 293. GURUTVA. குருபத்தி--குருவிசுவாசம், s. Dutiful love, piety, &c., towards the guru, குருவி னிடத்திலன்பு. குருபத்தினி--குருபன்னி, s. The wife of a guru, குருவின்மனைவி. குருபாரம்பரியம், s. Ancestral priesthood in regular succession; the lineage or genealogy of a guru,குருபாரம்பரை. குருபீடம், s. The dignified seat, or office of a guru, குருஸ்தானம். குருபுத்திரன், s. A son of a guru, குரு புதல்வன். 2. An obedient disciple, உண் மையானசீஷன். குருபூசை, s. Pujah or worship, offered to a guru, by an advanced disciple competent to do it, குருவுக்குச்செய்யுமாராதனை. 2. Food, &c., given to Brahmans, religious mendicants, &c., by the disciples of a deceased guru, in rememberence of him as deifled, இறந்துபோனகுருவைக்குறித்துச்செய் யும்பூசை. குருபோதனை, s. The instruction of the guru. குருப்பட்டம், s. The office, authority of dignity of a guru, குருத்துவம். குருப்பட்டம்பெற, inf. To receive priesty authority, ordination, &c. குருப்பட்டாபிஷேகம், s. The ordination of a guru. குருப்பிரசாதம், s. The favor, grace, or blessing of the guru; gift from the guru, குருவருள். 2. Remains of a guru's food, குருவுண்டசேஷம். குருமரியாதை, s. Reverence for the guru. குருமுகமாய்க்கேட்க--குருமுன்னிலை யாயறிய--குருவாக்கியமாய்க்கேட்க inf. To learn viva voce, so as to attain certainty in doubtful matters. குருமுறை, s. A guru's teaching, குரு சொல்லியமுறை. குருமுன்னிலையாய், In the presence of the guru, குருவின்முன்னிடம். 2. By means or favor of the guru, குருமூலம். குருமை, s. Dignity, superiority, பெ ருமை. குருமூர்த்தம், s. The manifestation of a deity as a guru for the instruction of disciples; especially spoken of Siva, குரு வடிவம். குருலிங்கசங்கமம், s. An aggregate of the spiritual guru--Siva under the phallic emblem--and the devotees of Siva, குருவுஞ் சிவமுந் திருக்கூட்டமும். குருமொழி--குருவசனம்--குருவாக்கியம் --குருவாக்கு, s. The precepts, instructions, &c., of a guru. குருவுக்குநாமம்வைக்கிறவன், s. One who out-schemes, and out-wits, his guru, teacher or superior. குருவுபதேசம்--குரூபதேசம்,s. The initiation of a disciple by the guru. சற்குரு, s. A divine guru, the heavenly teacher. குருசந்திரயோகம், s. The conjunction of Jupiter and the moon in the same sign--considered auspicious. குருசாரபலம், s. [in astrol.] Good and ill results, derived from the progress of the planet Jupiter through the signs, வியாழபலன். குருவாரம், s. Thursday, வியாழக்கிழ மை. குருக்கொடுக்க, inf. [prov.] To instigate, ஏவிவிட. 2. To persuade, incite, commonly to a bad action, கொடுமைசெய் யத்தூண்ட. 3. To assume to teach, give advice &c., in the presence of the learned, புத்திசொல்ல. குருக்கொள்ள, inf. To assume to teach, give advice, &c., above one's age. இராசநீதி குருக்கொண்டு முதிர்ந்தனையோ. Do you take upon you to teach jurisprudence? (பார.) குருதுரியம், s. [in the Agamas.] The highest degree in the சுத்தம் state of souls; that next to absorption. குருபதம், s. The bliss of the deity, சதானந்தம். 2. Liberation from births, and absorptiom in the deity, பிறவிநீக்கம். குருமுடிக்க, inf. To combine ingredients with medicines to make them active, or to neutralize poisonous qualities, &c., இரசவாதகுருமுடிக்க. குருகுலம், s. The Kuru dynasty; the patronymic is commonly applied to the sons and descendants of Dhrutarashtra, குருவமிசம். குருகுலத்தரசர்--குருகுலவேந்தர், s. Kings of the Kuru race. குருநிலம், s. The territory of the king Kuru. குருக்கேத்திரம்--குருக்ஷேத்திரம், s. The country near Delhi, the scene of the great battle between the Kurus and Pándavas, described in the Bharata. Wils. p. 242. KURUKSHETRA. குருக்கேத்திரன், s. The name of a king in mythology, ஓர்வீரன். குருவருடம், s. One of the nine portions or divisions of the central continent, or Jambu Dwipa, ஓர்கண்டம். See வருடம். குருநாள், s. The eighth lunar asterism, பூசம். குருநாடிவிதி, s. A treatise on the ten tubular vessels in the system, and for the ascertainment of diseases by feeling the pulse, நாடிச்சாத்திரம். குருபாலப்பிரபோதிகை, s. One of the commentaries on the Sanscrit Amara Cosha. குருநோய்--குருவியாதி, s. The smallpox, வசூரி. குருபுறப்பட-குருக்காண-குருவார்க்க, inf. To take the small-pox. குருப்பிக்க, inf. v. n. [prov.] To shoot forth; to break out--as pimples, &c. குருமுகறன்--குருமூஞ்சி, s. [vul.] One whose face in pock-pitted. குருவண்டு--குருப்பூச்சி, s. A kind of spotted wasp, ஓர்குளவி. குருவெறும்பு, s. A kind of large, red ant. See எறும்பு. குருவேர், s. A plant, the roots of which are very fragrant, ஓர்செடியின்வேர். 24)

cṭai (p. 157) கிறேன், ந்தேன், வேன், சடைய, v. a. To flatten the head or point of a nail by repeated blows; to clinch, batter down, ஆணிமுதலியனதலைதட்ட. 2. [porv.] The stop the progress of a thing, to interrupt, check, prevent, hinder, தடுக்க. 3. v. n. [loc.] To become weary, disheartened, dispirited. &c., சோர. 4. To be shut in-as the heart of a tree; to be stinted in growth--as trees, and plants, பயிர்கெட. சடைவு, v. noun. Wearisomeness, depression of spirits, dejection, மனத்தளர்வு. 55) *

canti (p. 159) s. A joining, junction, meeting, union, combination, இசைப்பு. 2. The meeting or junction of two or more roads, rivers, &c., or the place of such meeting, சந்திக்குமிடம். 3. The joining of words, and the changes of letters by elision, reduplication, and substitution in the coalescence of words with each other, or in the addition to a word of particles expressing case, or in the formation of derivatives from a primitive, விகுதிமுதலிய வற்றின்புணர்ச்சி. 4. The intervals of morning and evening twilight, especially the latter, regarded as the union of the day and night, மாலைநேரம்; thus அந்திசந்தி, morning and evening. (c.) 5. A period at the expiration of each yuga, connecting it with the following, and occupying 1/12 of each, during which a gradual change takes place in the world, introductory to the peculiarities of the succeeding yuga; also a period of the same length, as the Satya yuga at the end of each Manvantara and of each Kalpa, யுகசந்தி. W. p. 889. SANDHI. 6. Reconciliation, pacification, forming friendship, நட்பாதல். 7. The bamboo, so called from its knots, மூங்கில். 8. The stated worship for each individual, morning and evening, and with some in mid-day, சந்தியாவந்தனம். (p.) 9. Division of time in a day, especially meal time--as ஒருசந்தி, one meal, it being fast-day. (c.) 1. [loc.] Juncture, crisis, a critical point of time, தறுவாய். சந்திகாவலன், s. [prov.] As அந்திகாவ லன், which see. சந்திக்கரை, s. The place where several roads or rivers meet. (c.) சந்திபண்ண--சந்திமுடிக்க, inf. To perform he daily private worship, morning, noon and evening. (p.) சந்திப்பாடு, v. noun. A mishap supposed to be caused by a malignant spirit in a cross way, or other haunted place. சந்திமறிக்க, inf. [loc.] to avert the displeasure of malignant divinities, in time of epidemics, by presenting them cooling offerings at cross roads, and thus to stop their progress into the country. சந்திமிதிக்க, inf. [prov.] To pass across way at an auspicious time, as after recovering from sickness, especially from the small pox, on first going out. சந்திமிதிப்பிக்க, inf. To cause a child to walk the first time on the 6th month in places where two or more ways meet. சந்தியாகாலம், s. The period of evening twilight, மாலைநேரம். 2. The three seasons of stated worship. (See சந்தி.) 3. The interval between one yuga and another, யுகசந்தி; [ex Sa. Sandhya.] W. p. 89. சந்தியாகாலகருமம், s. Evening devotion. (R.) சந்தியாராகம், s. The redness of the sky at sun-set. (R.) சந்தியாவந்தனம்--சந்தியாவந்தனை, s. [prov. சந்திவந்தனை.] Worship at any of the three stated periods; [ex வந்தனை, worship.] சந்தியிலிருக்க, inf. [prov.] To be ruined, to be driven into the street. சந்தியில்வைக்க, inf. To ruin a person, (lit.) to drive him into the streets. சந்திவிக்கிரகம், s. Forming a friendship with enemies to compass their ruin; one of the modes recommended for dealing with enemies. (p.) சந்தியிற்கொண்டுவர, inf. [prov. fig.] To expose a person to ridicule and shame (lit.) to bring to the street. முச்சந்தி, s. The meeting of three roads. நாற்சந்தி, s. The meeting of four roads or streets. சொற்சந்தி, s. One word combining with another in sense. சந்திவழு, s. Impropriety in the use of grammatical sandhi. The three grammatical sandhis as applied to words of Sanscrit origin are, 1. தீர்க்கசந்தி. 2. குண சந்தி. 3. விருத்திசந்தி. To these a fourth, ஆ திவிருத்திசந்தி is added. (நன்.) சந்திகாரியம், s. Making a treaty of peace. (R.) 95)

cāram (p. 178) s. The sap of vegetables, juice, இரசம். 2. Savor, flavor, relish, sweetness, tastefulness, palatableness, இனிமை. 3. Essence, essential or vital part of a discourse, book, &c., கருத்து. 4. Strength, vigor, fertility in discourse; engagingness, interestingness, solidity, fulness of meaning, பயன். 5. The hard or solid part of a tree, மர வைரம். W. p. 92. SARA. 6. Metallic cement, நவச்சாரம். (சது.) 7. Washerman's lye, வண்ணான்காரம். 8. Ashes for lye, &c., காரச்சாம்பல். W. p. 263. KSHARA.. 9. Scaffolding for a building; sticks tied to the smaller branches of flower trees, serving as a scaffold for a person to stand on and gather flowers, சாரமரம். (c.) 1. (Sa. Chara, Sara.) Going, motion, course, progress in general, நடை. 11. [mostly in combination.] Motion or passage of the planets, கிரகசாரம். 12. (in combin.) Going into an immoral course of conduct, as in விபசாரம், அபசாரம், &c. 13. (in combin.) Passing, voiding, evacuating--as in அதிசா ரம். 14. Elevation, eminence, rising, high ground, மேடு. 15. The நிலாமுகி bird; (சது.) (perhaps from the நிகண்டு 'சாரமாம் நிலாமுகிப்பே ர்சகோரம்.') 16. The wild olive, இலுப்பை. 17. The Cashew-nut-tree, கொட்டைமுந்திரிகை. 18. The French honey-suckle, பாலடை. Hedysarum, L. சாரமில்லாதபேச்சு. Vain and empty discourse. சாரமெடுக்க, inf. To extract juice or virtue from herbs, &c. 2. To take the substance of a composition, discourse, &c. சாரமிறக்க, inf. To take down a scaffolding. 2. To express juice. 3. To swallow the juice of any thing chewed or dissolved in the mouth. சாரபூமி, s. Rich, fertile land. (Rare.) சாரமேற்ற, inf. To communicate or infuse virtue, savor, force, vigor, &c. சாரமற்ற, adj. Insipid, unsavory, unrelishable. 2. [in discourse.] Powerless, vapid, uninteresting, not sound, profound, forcible or impressive, &c., உருசி யற்ற. சாரமற்றவன், s. One without knowledge, learning, strength, vigor, property, merit of austerities, &c. சாரஞ்சுட, inf. To burn the milkhedge, prickly pear shrub, &c., to get their ashes for making lye. சாரத்தண்ணீர், s. Lye, காரத்தண்ணீர். சாரந்தெளிக்க, inf. To sprinkle lye on clothes to whiten them. சாரத்தின்சத்துரு, s. An egg, from its neutralizing qualities, முட்டை. சாரக்கட்டை, s. A temporary wall, made use of in turning an arch. (R.) சாரத்துளை, s. Scaffold-holes in a building. சாரம்போட--சாரங்கட்ட, inf. To erect a scaffolding. (c.) சாரஸ்திரி, s. [Com. சோரஸ்திரி.] A vicious woman, an adulteress, விபசாரி. (p.) சாரத்துவம், s. Adultery, விபசாரம். சாரவறுதி--சாரவிறுதி, v. noun. [prov.] Lightness, slightness--as of a blow, a fall, &c.; [ex சாரம், strength, et அறுதி or இறுதி, wanting.] சாரவறுதியாய்ப்பட்டது. It hit him but slightly. சாரவாக்கியம், s. [in astron.] A table or any tabular number in it for counting the progress of the planets.--Note. The letters of the alphabet are substituted for numbers with a view to assist the memory and secure correctness in the tables. Compare சாவாக்கியம். நீதிசாரம், s. A treatise on equity. ஓர் நூல். பாதசாரம், s. The progress of the planets, reckoned, by quartering the signs. குருசாரம், s. The progress of Jupiter in his orbit, வியாழனடை. 38) *

cīkkiram (p. 190) s. W. p. 847. SEEGHRA. Haste, speed, quickness, celerity, velocity, விரைவு. 2. Expertness, expeditiousness, dispatch, கைச்சுறுக்கு. 3. (fig.) Intensity, severity, acuteness, rapidity--as of a disease; violence of a medicine, &c., மருந்துவீறு. 4. (fig.) [vul.] Anger, irritability, impetuosity, கோ பம். 5. [prov.] Acrimoniousness, pungency--as of tobacco, spirituous liquors, &c., உறைப்பு. 6. [in astron.] Annual parallax or elongation, as சீக்கிரபரிதி. சீக்கிரத்துக்கு, adv. Hastily, quickly. (R.) சீக்கிரகதி, s. A quick pace, rapid progress. 2. The quick movement of a carriage, a horse, &c. (p.) சீக்கிரகாரன், s. An expeditious person. சீக்கிரபுத்தி, s. Hasty counsel, precipitancy, rashness, foolhardiness. சீக்கிரப்படுத்த, inf. To hasten, hurry, expedite, quicken. சீக்கிரபரிதி, s. [in astron.] The annual parallax of a superior, or elongation of an inferior planet. சீக்கிரப்பட, inf. To be peevish, to take offence easily. 2. To be in haste, to be busy. சீக்கிரமானபுகையிலை, s. [prov.] Pungent tobacco. சீக்கிரம்பண்ண, inf. v. n. To hasten, to hurry. 2. [prov.] To be hot, as the sun; pungent, as tobacco; violent as poison, &c. சீக்கிரகேந்திரம், s. [in astron.] Commutation, being the angular distance of the sun from a planet. சீக்கிராத்தம்--சீக்கிரார்த்தம்--சீக்கிரவ ரை, s. [in astron.] The first equated geocentric longitude; [ex அர்த்தம்.] 35)

cūtu (p. 200) s. (probably a change of Sa. Dyootaha.) Conical pieces in the play of draughts, to mark the progress of each player, சூதாடுகருவி. 2. The play of dice or draughts, சூதாட்டு. 3. Gaming, gambling of all kinds including cock-fighting, &c., பலவகைச்சூது. 4. Trick, deception, guile, circumvention, வஞ்்சகம். (c.) சூதடி, v. noun. [loc.] Deception, tricks, பித்தலாட்டம். சூதன்--சூதுக்காரன், s. A deceitful person. 2. A gambler. சூதாடுகிறவன், appel. n. A gambler. சூதுவிளையாட, inf. To gamble. சூதாடல், v. noun. Gambling, playing at any game of chance. சூதாடுவோர், s. Gamblers. சூதாட்டம், v. noun. Gambling by two parties. 2. Tricks, தந்திரம். சூதுபண்ண, inf. To deceive, to play a trick. சூதுபோர், s. Gambling. 2. Playing at dice, சூதாட்டு. சூதும்வாதும்வேதனைசெய்யும். Gambling and disputing causes trouble. இவனுக்குச்சூதுங்கபடமும்தெரியாது. He practises no tricks. 18)

cūriyaṉ (p. 200) s. The sun, regarded as a deity, சூரியபகவான். W. p. 941. SOORYYA. 2. The sun, as a planet, ஞாயிறு. 3. Any king of the Solar dynasty, சோழன். (சது.) 4. (M. Dic.) A shrub, செவ்வெருக்கு. 5. A mountain containing copper, செம்புமலை. சூரியகடிகாரம்--சூரியகடியாரம், s. A sun-dial. சூரியகணம், s. One of the four inauspicious feet, in poetry. See அட்டக ணம், under கணம். சூரியகதி, s. The progress of the sun in his orbit, daily, monthly or annually. சூரியகரந்தை, s. A plant. See கரந்தை. சூரியகலை, s. Breath of the right nostril. (See சந்திரகலை.) 2. (fig.) The right nostril, பிங்கலை. சூரியகளை, s. The sun's brightness. See களை. சூரியகாந்தச்சிலை, s. As சூரியகாந்தம். சூரியகாந்தம், s. A kind of gem, crystal, lens, or burning glass; the sunstone; said to emit fire when placed in the sun's rays, சூரியகாந்தச்சிலை. W. p. 941. SOORYYAKANKA. 2. [prop. சூரியகாந்தி.] The sun-flower. சூரியகாந்தக்கண்ணாடி, s. A burning glass--as சூரியகாந்தம், 1. சூரியகாந்தஆமணக்கு, s. [prov.] The plant Ricinus viridis, ஓராமணக்கு. (R.) சூரியகாந்தி, s. The sun-flower, சூரிய காந்திப்பூ. Helianthus annuus, L. 2. The splendor or heat of the sun, சூரியனொளி. W. p. 941. SOORYYAKANTI. 3. As சூரி யகாந்திப்பட்டு சூரியகாந்திப்பட்டு, s. Velvet, so called from its shining properties. சூரியகிரகணம்--சூரியகிராணம், s. An eclipse of the sun. See கிரகணம். சூரியகிரணம், s. Rays of the sun. See கிரணம். சூரியகும்பம், s. A water-pot dedicated to the sun. சூரியகுலம்--சூரியவமிசம், s. The Solar dynasty, originally reigning in Oude--one of three governing families. for many generations, the two others being சந்திரகுலம் and அக்கினிகுலம். சூரியசங்கிரமம்--சூரியசங்கிராந்தி, s. The transit of the sun from one sign to another. W. p. 942. SOORYYASANKRAMA. சூரியசந்திரர்முதலியோர்வீதி, s. The are of the horizon which comprehends the northern and southern declinations of the sun, moon, &c., being of three divisions called மேடவீதி, இடபவீதி, and மிதுனவீதி. See சூரியவீதி. சூரியசரம், s. As சூரியகலை, 1. சூரியசித்திரம், s. [in astrol.] A subdivision of சூரியபுத்தி. சூரியசித்தாந்தம், s. An astronomical work, ஓர்கணிதநூல். See சித்தாந்தம். சூரியதிசை, s. The reign of the sun, as a planet. See திசை. சூரியதீக்ஷணம்--சூரியதேசசு, s. The radiance or heat of the sun, கடுவெயில். (p.) சூரியநமஸ்காரம்--சூரியநமற்காரம், s. The worship of the sun. 2. Adoration of the sun by sick persons, especially for diseases in the eyes. See நமஸ்காரம். சூரியபகவான்--சூரியநாராயணமூர்த்தி, s. The sun--as a deity. சூரியபுத்தி, s. [in astrol.] A division in சூரியதிசை, consisting of three months and eighteen days. 2. [in astron.] Sun's daily motion. சூரியபுடம், s. The drying of medicines in the sun. 2. [in astronomy.] Sun's longitude. சூரியபுத்திரன்--சூரியதனயன்--சூரிய குமாரன், s. Karna. கன்னன். 2. Sugreeva, ally of Rama, சுக்கிரீவன். 3. Saturn, சனி. (p.) சூரியபுராணம், s. A Purana extolling the sun as deity, one of the eighteen Puranas. See பிரமவைவர்த்தம். சூரியபூசை, s. Worship of the sun either by Saivas competent to perform பூசை, or such as belong to the சூரியவாதம். சூரியப்பலகை, s. [prov.] A plank placed at the transom, or lintel over a door. (c.) சூரியப்பிரபை--சூரியப்பிரவை, s. The radiance or splendor of the sun, சூரிய காந்தி. 2. An ornament of gold set with jewels worn on the head by females on special occasions, with another called சந்திரப்பிரபை. 3. [loc.] A seat or throne with a circlet like the sun, for an image, on festival occasions, விருத்தகேடகம். சூரியபிறை, s. [com.] As சூரியப்பிரபை, 2. சூரியமண்டலம், s. The orb or disc of the sun. 2. The region of the sun. 3. One of the mystic circles on the body, regarded as a lotus flower, and assigned in worship, to three of the female energies of the deity, ஞானசத்தி, கிரியாசத்தி and இச்சாசத்தி, under the emblems of the sun, moon and fire. சூரியர், s. Suns as deities, one governing each month, and each, being the chief among 1,,. (See துவாதசாதித் தர்.) 2. [ex சூரி.] Poets, literati, புலவர். சூரியலோகம், s. The region of the sun. சூரியவட்டம், s. The disc of the sun. 2. A sun-dial, சூரியகடியாரம். சூரியவாதம், s. The religion of the sun-a system which regards the sun as the chief diety, ஓர்மதவகுப்பு. சூரியவாதி, s. An adherent of the சூரி யன் religion; [ex வாதி.] சூரியவிம்பம்--சூரியபிம்பம், s. The disc or orb of the sun. 2. The reflected light of the sun, சூரியப்பிரதிவிம்பம். சூரியவீதி, s. The are of the horizon which comprehends the northern and southern declinations of the sun, being divided into three parts of four signs each, and taken in the following order: (1.) மேடவீதி, the Aries'-course, including Taurus, இடபம், Leo, சிங்கம், Gemini, மிது னம், and Cancer, கடகம். 2. இடபவீதி, the Taurus'-course, including Pisces, மீனம், Aries, மேடம், Virgo, கன்னி, Libra, துலாம். (3.) மிதுனவீதி, the Gemini course, including Sagittarius, தனுசு, Capricorn, மக ரம், Aquarius, கும்பம், Scorpio, விருச்சிகம். சூரியனுதித்தல், v. noun. The rising of the sun. சூரியாஸ்தமனம், s. [prop.] சூரியாஸ்தம்.] Sun-set. W. p. 942. SOORYYASTAM. சூரியாஸ்தமனவேளையிற் படிக்கலாகாது. Study not at sun set--deemed inauspicious, as the time when இரணியன் an Asura was slain. சூரியாஸ்திரம், s. A kind of arrow fabled in Puranic story to the have been given by surya; [ex அஸ்திரம்.] சூரியோதயம், s. Sun-rise, [ex உதயம்]. 46)

celvu (p. 205) v. noun. (used substantively.) Expenses, charges, cost; expenditure of money, time, life, &c., disbursement, பண முதலியவற்றின்செலவு. 2. Consumption of stores, &c., materials used, consumed, worked up, செலவழிகை. 3. Provisions, &c., given out or purchased for daily consumption. சாமக்கிரியை. (c.) 4. [loc] Permission, leave, license, விடை. 5. Way, passage, route, வழி. 6. (p.) Conduct, behavior, நடக்கை. 7. Lapse of time, காலக் கழிவு. 8. Current, issue of a stream, &c., discharge from a sore, &c., நீர்பரவுகை. 9. Removal, detachment, separation, departure, movement, நீங்குகை. (தீ 358.) 1. Going, passing, progress, procedure, procession, course, career, journey, செல் லுகை; [ex செல், to go.] செலவோடுசெலவாய். Together with other expenses. செலவாய்ப்போனான். He has passed away, is dead. செலவுக்கில்லை. I have no money for my expenses. எனக்குஅதுசெலவில்லை. I have no call for it. எச்செலவுந்தள்ளி--எல்லாச்செலவுந்தள்ளி.... Clearing all expenses. செலவழிக்க, inf. v. a. To spend, to consume, to use up--as stores. 2. To give out, give away, to sell off, dispose of, விற்றுப்போட. நான் இந்தப்பல்லக்கைச் செலவழித்துப்போட வேண்டும். I wish to dispose of this palankeen. செலவழிய, inf. v. n. To be spent, exausted, used or worked up, consumed; to be all gone. 2. To be squandered, wasted, lavished, சீரழிய. செலவழிவு, v. noun. Disbursements and expenditures. 2. Loss and gain. செலவுகொடுக்க, inf. To give out stores for consumption. 2. To bear, or pay expenses. 3. [loc.] To give leave, விடைதர. செலவாக--செலவாய்ப்போக, inf. To be spent, exhausted, &c.--as செலவ ழிய, 1. செலவுபெற, inf. [loc.] To take leave. செலவுவாங்க, inf. To buy curry stuffs, &c., for consumption. 2. [loc.] To take leave, to get leave, விடைபெற. செலவாளி--செலவுக்காரன், s. An extravagant man, மிதமிஞ்சிச்செலவுபண்ணு கிறவன். செலவிட--செலவுபண்ண, inf. To expend. 2. To sell off, dispose of, give out--as செலவழிக்க. 3. To give out stores, money, &c., for expenditure. செலவுகிற்றாயம், s. Provisions, &c., as செலவு, 3. (c.) செலவுசொல்ல, inf. To account for sum received by enumerating the expenses. 2. To give directions for the expenditure of a sum. செலவுநடக்க, inf. To be expended, be incurred, as expenditure. (Rare.) செலவையொடுக்க, inf. To curtail expenses. See ஒடுக்கு, v. செலவெடுக்க, inf. [prov.]. To take out provisions, &c., for one day or for some days from a store. செலவோட, inf. [loc.] To run deep, as an ulcer. Compare சிலையோடல். கைச்செலவு. Expense from one's own pocket. சாச்செலவு. Funeral expenses. வீட்டுச்செலவு. House expenses. பணச்செலவு. Expense of money. கலியாணச்செலவு. Wedding expenses. தருமச்செலவு. Expenditure for charitable purposes. வழிச்செலவு. Travelling expenses for provisions. 2 Stores, supplies, or money for a journey. அன்றன்றைச்செலவு--அன்றாடசெலவு. Daily expenses. சில்லறைச்செலவு. Sunday expenses. நாட்செலவு. Daily expenses. 2. (p.) Lapse of days, time, &c. பொருட்செலவு. Expenditure of property. வீண்செலவு. Useless expenses. வரவுசெலவு. Income and expenditure, receipts and disbursements. 2. Debt and credit, in accounts. இதெல்லாம்அவனுக்கொருவரவுசெலவா. Does he care about the receipts and expenditures? சொற்செலவு. The expense of a word, speaking for one, &c, ஒருவருக்காகப் பேசுதல். 8)

tṭṭu (p. 222) v. noun. Knock, tap, stroke, pat, rap, தட்டுகை. 2. Breaking, knocking, patting, தட்டல். 3. Scarcity, straits, extremity, குறை. 4. Drawing near, கிட்டுகை. 5. Warding off, averting, நீக்கல். 6. Evasion, prevarication, புரட்டு. 7. A dexterous performance or man&oe;uvre, உபாயம். 8. Stalk of grain, பயிர்த்தாள். 9. Striking against, collision, முட்டுதல். 1. Frustration, thwarting, விலக்கு. 11. Opposition, check, impediment, தடை. 12. Getting money by deception, swindling, பித்தலாட்டம். 13. (fig.) A cunning remark, a repartee, an insinuation, சூத்திரப்பேச்சு. 14. Patting, மெய்ப்பரிசத் திலொன்று. 15. Publishing by striking a gong, &c., தாளம்போடல்.--Note. In many of these meanings the word is used in cant. (c.) அவனுக்குநல்லதட்டு. He had a good profit. சாப்பாட்டுக்குஇப்போதுஅதிகதட்டு. Now a days, I am much straitened for food. ஒருதட்டுத்தட்டிவிட்டான். He has warded it off, acquitted himself well, given a gentle blow. ஒருதட்டுத்தட்டியிருக்கிறார். He has said something to frustrate the matter, or thrown in a word, &c. [prov.] தட்டிலும்வீச்சிலுங்காரியம்பார்க்க. To make a display and shift the expense on others. தட்டிலேவயிறுவளர்க்க. To support one's self at another's expense. தட்டுக்காரன், s. A rogue, a cunning fellow. 2. An evader, a prevaricator. தட்டுத்தட்ட, inf. To give a tap. 2. To evade. 3. To thwart or frustrate. 4. To act dexterously. தட்டுத்தடவல், v. noun. As தட்டல்த டவல், which see. தட்டாயிருக்க, inf. To be destitute, to be in straits. செலவுக்குத்தட்டாயிருக்கிறது. We are in want of the means of subsistence. தட்டுக்கொட்டு, v. noun. [prov.] Exterior show without accomplishing one's wish. 2. A bauble, gew-gaw. 3. Living by stratagem, &c. தட்டுத்தடக்கு, v. noun. Hesitation, impediment. தட்டுத்தடக்கில்லாமல்வாசிக்கிறான். He reads fluently. தட்டுத்தாவரம், s. [prov.] Resort, resource, refuge, புகலிடம். தட்டுப்பட, inf. To be hit, to be struck--commonly accidentally. 2. To be tapped or beaten as a drum, cymbal, &c. 3. To lack, to be wanting--as stores, money, rain, &c. 4. To be felt by contact. 5. To be stopped in progress, as a vehicle, a performer, &c., To be understood. அவன் என்கண்ணுக்குத்தட்டுப்படவில்லை. I have not seen him any where. இப்போதுதான்எனக்குத்தட்டுப்பட்டது. Now I understand it. தட்டுண்டுபோக, inf. To be beaten off, scattered. 2. To be all threshed out--as rape-seed. 3. To be thwarted, to fail, as an expected good. 4. To be upset, overturned. 5. To exchange commodities clandestinely, and fraudulently. தட்டுக்கெட, inf. To be greatly alarmed, to stand aghast. 2. To be in extremity, in destitution. 3. To suffer loss. தட்டுக்கெட்டுத்தடுமாறிப்போனான். He was greatly surprized. தட்டுக்கெட்டசமாசாரம், s. A complicated business. தட்டுக்கேடு, v. noun. Extremity, want, destitution. 2. Loss. 3. Perplexity, surprize. 4. Defeat, discomfiture, ruin. தட்டுமாறி, appel. noun. A swindler. 37)