ati (p. 10) . A particle used as a prefix to words from Sanscrit to increase their meaning, மிகுதிப்பொருளைக்காட்டுமடைசொல். Wils. p. 15. ATI. அதிகதை, s. A speech or expression which has no sense, a nonsensical speech, வெற்றுரை. அதிகாசம், s. Violent or loud laughter, horse laugh, பெருநகை. Wils. p. 18. ATIHASA. அதிகாலம்--அதிகாலை, s. The early part of the morning. அதிசங்கலிதம், s. The summation of a series in geometrical progression whose first term is one, and ratio two. அதிசாக்கிரதை, s. Great circumspection. அதிசீக்கிரம், s. Great peed, மிகு வேகம். அதிசூக்குமம்--அதிசூட்சுமம், s. The state of being very minute, subtile, மிகுநுண்மை.- See சூக்குமம். அதிதீவரம், s. Great haste. அதிநுட்பம், s. Criticalness, discrimination, niceness, subtileness. அதிபயம், s. Great fear. அதிபாதகம், s. Heinousness, sin, the worst of the great sins. Wils. p. 17. ATIPATAKA. அதிபாரகம், s. A mule, கோவேறு கழுதை. Wils. p. 17. ATIB'HARAGA. அதிபாரம், s. A very heavy or great weight. Wils. p. 17. ATIB'HARA. அதிமதுரம், s. Licorice, (the plant or root) ஓர்சரக்கு, Glycyrrhiza glabra, L. 2. Excessive sweetness, மிகுவினிமை. அதிமூர்க்கம், s. Rage, violent anger, vehement fury. அதிமூர்க்கன், s. A rageful, violent man. அதிமோகம், s. Lasciviousness, amorousness. அதியுஷ்ணம், s. Excessive heat. அதிரசம், s. A species of sweet cake, ஓர்பண்ணிகாரம். 2. A kind of drink, மதுபானம். அதிரோகம், s. Complicated disease, மிகுபிணி. 2. Consumption, கசம். Wils. p. 17. ATIROGA. அதிவிநயம், s. Excessive obeisance, affected humility, fawning, hypocritical flattery, மாரீசாசாரம். அதிவியாப்தி, s. Redundancy of matter, as one of the three faults of composition, மிகைபடக்கூறல். See தோஷம். Wils. p. 17. ATIVYAPTI. அதிவிருஷ்டி, s. Heavy rain, கன மழை. Wils. p. 17. ATIVRISHTI. அதிவெள்ளைச்சிந்தூரம், s. The sublimate of mercury, சவ்வீரம். அதிவேகம், s. Great velocity, மிகுகதி. 43) *

uṉṉatam (p. 69) --உந்நதம், s. Height, elevation, tallness, loftiness, உயர்ச்சி. 2. Eminence, dignity, sublimity, மேன்மை. Wils. p. 151. UNMATA. உன்னதஸ்தானம், s. An elevated or high place. உன்னதமாயிருக்க, inf. To be high, eminent. 19)

uyrm (p. 63) s. Height, elevation, eminence, altitude, loftiness, sublimity, உயர் ச்சி. 2. [in astronomy.] Altitude, உச்சம். 3. Increase, மிகுதி. உயரங்காட்ட, inf. To stand up --as a little child in its first attempts. உயரி, s. That which is tall as a palmyra, cocanut or other palm tree, or a tall person. 13)

uyr (p. 63) --உயரு, கிறேன், உயர்ந்தேன், வேன், உயர, v. n. To rise, become high, tall, elevated, to grow, or rise high, வளர. 2. To rise as water; to ascend as a paper kite; to rise towards the meridian as a heavenly body, மேலெழ. 3. To become proud, vain, self-conceited, consequential, to be elated, இறுமாக்க. 4. To be excellent, exalted, eminent, dignified, மேன்மையுற. In neuter forms it is found chiefly in the past tense. 5. To be raised or lifted up, உன்ன தப்பட. உயரப்பறந்தாலுமூர்க்குருவிபருந்தாமோ? Though it soars high, will the sparrow become a hawk? ஓதற்றொழிலுரித்துயர்மூவருக்கும். The study of the vedas belongs to the three superior castes. வரம்புயரநீருயருநீருயரநெல்லுயருநெல்லுயரக்குடி யுயருங்குடியுயரமுடியுயரும். As the banks are raised, the water will rise, as the water increases, so will the rice, rice will increase population, and as the population increases, so will the dignity of the crown. உயரநினைப்பவன்தாழ்வான். He who is intent to rise will fall. தானியமுயந்துவிற்கிறது. Grain sells cheap. மாற்றுயர்ந்தபொன். Gold of a superior quality, high standard. உயரஇருந்துவிழ, inf. To fall down from above. உயரக்கட்ட, inf. To build a structure higher. உயரக்கிளம்ப, inf. To rise--as a bird from the ground, &c. உயரப்பார்க்க, inf. To look upward. 2. To seek to rise, aspire, seek dignity, &c. உயரப்போக, inf. To go up. உயரவெறிய, inf. To fling up. உயரவேற, inf. To ascend, rise, to mount up. உயர், rel. part. High, elevated, eminent. உயரில்லறம், s. High domestic virtue. உயர்குலம்--உயர்ந்தகுலம், s. A high caste. உயர்குலத்தோர், s. Persons of high caste or family. உயர்திணை, s. [in grammar.] The superior or rational class. See திணை. உயர்தினம், s. A high day, a festival, பெருநாள். உயர்நிலம், s. High land, a hillock, a hill, மேடு. 2. The world of the inferior gods, தேவலோகம். 3. An upper room or terrace, உப்பரிகை. உயர்நிலத்தோர், s. The gods, the celestials, வானோர். உயர்நிலை, s. Swerga, சுவர்க்கலோ கம். 2. An upper room, மேன்மாடம். உயர்ந்தசரக்கு, s. Valuable commodities, choice articles. 2. [in sarcasm.] A great person--as, அந்தவுயர்ந்த சரக்குவரமாட்டாது, That precious piece of goods (great personage) will not deign to come hither. உயர்ந்ததமிழ், s. High poetic Tamil, above the comprehension of the vulgar. உயர்ந்தகுளச்சி, s. A kind of prepared arsenic, பவளப்புற்றுப்பாஷாணம். உயர்ந்தபாறை, s. A high rock. உயர்ந்தமனுஷன், s. A tall man. 2. A man of high station. உயர்ந்தவயசு, s. A great age, advanced age. உயர்ந்தோர், s. The great, the learned, the renowned, the exalted in piety, virtue, austerities, &c., sages, ascetics, சான்றோர். 2. High caste persons, உயர்குலத்தோர். 3. The celestials, வானோர். 4. Brahmans, பார்ப்பார். உயர்மலை, s. A high mountain. உயர்ச்சி, s. [impr. உயர்த்தி.] Height, elevation, loftiness, altitude, eminence, sublimity, உயர்வு. 2. Excellency, superiority, dignity, moral worth, exaltation, மேன்மை. உயர்த்திதாழ்த்திபார்த்தல். Regarding the hours of one's caste, rank, property, &c., fastidiously. உயர்ச்சிகாட்ட, inf. To show one's superiority. 2. To exhibit one's real dignity. உயர்பு--உயர்வு, s. Height, loftiness, elevation, உயர்ச்சி. 2. Dignity, greatness, excellence, மேன்மை. 3. Increase, விர்த்தி. உயர்விக்க, inf. To elevate the character of any one, to improve the disposition, increase learning, moral worth, to exalt, dignify, promote, உயர்த்த. 2. To raise the price, increase expenditure, numbers, &c., அதிகப்படுத்த. 3. To raise, lift up, elevate, எடுப்பிக்க. 15)

eri (p. 73) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To burn, consume by fire, scorch, எரியச்செய்ய. 2. To keep (a lamp) burning, விளக்கெரிக்க. 3. To cause digestion by extraordinary means--as by incantations, medicines, சீரணிப்பிக்க. 4. To sublimate, calcine metals, reduce to powder by fire for medicines, மருந்தெரிக்க. தான்தின்றநஞ்சுதன்னையெரிக்கும். The poison he takes will consume himself; i. e. evil deeds bring their own retribution. எரிதைலம், s. Medicinal oil prepared by burning, காய்ச்சியதைலம். See எண்ணெயெரித்தல். எரிமருந்து--எரியவிட்டமருந்து, s. Calcined medicinal powder, எரித்தம ருந்து. பேயையெரிக்க, inf. To consume a demon by magic. பேயையெரித்துமாரணம்பண்ண. To burn and kill a demon by magic. 88)

kttu (p. 92) கிறேன், கத்தினேன், வேன், கத்த, v. n. To cry with a harsh continued noise, to scream, squall--as an infant, கூவ. 2. To croak--as a frog; to caw--as a crow; to chuck--as a partridge; to scream, screach or make a harsh sound--as some birds, &c.; to chatter--as monkeys in fear, to yelp--as young dogs; to growl--as a bear; to bray--as an ass; to chuck--as young birds; to bleat--as calves; to make a reiterative sound--as some snakes, விலங் குபறவைமுதலியகத்த. 3. To chatter, to babble, to jabber, to talk in vain, பிதற்ற. 4. To roar, முழங்க. கத்திக்கத்தித்தொண்டையடைத்துப்போயிற்று. I am grown hoarse by talking so much. நாய்க்குப்பயந்துகுரங்குகத்துகிறது. The monkey chatters for fear of the dog. காக்கைகத்துகின்றது. The crow caws. அவன்கழுதைபோலேகத்துகிறான். He brays like an ass. அணில்கத்துகிறபடியால்சமீபத்திலேபாம்பிருக்கவே ண்டும். The screaching of the squirrels indicates the proximity of a snake. மாரித்தவளைபோலேயேன்கத்துகிறாய். Why do you croak like a frog in the rainy season? --said of one who talks too much, or importunes unceasingly. கத்து, v. noun. Crying, bawling, கூப்பிடுகை. 2. Chattering, unmeaning or idle talk, vain babbling, nonsense, mere declamation, பிதற்றுகை.--Note. Exalted devotees use this term concerning the opinions, &c., of other sects or of those of the same sects, but inferior to themselves. சமயக்கத்து, s. The arguments or wrangling of religious disputants. 2. Religious tenets exclusive of the sublimer or experimental parts. In both meanings the usage is sarcastic, spoken by opponents or by those who have arrived at an exalted degree. பொய்ந்நூலாம்அச்சமயக்கத்தினாராதரிக்கத்தெய்வ ங்கள்வைச்சமயக்கத்தினார்வாழ்வு. (Tiruvancadum) is the residence of Vishnu who appointed various gods to please wrangling fanatics. (திருவேங்.) வீண்கத்து, s. Vain, insignificant words, prating. 22) *

kmpīrm (p. 96) s. Depth, profundity, ஆ ழம். Wils. p. 283. GAMB'HIRA. 2. (fig.) Depth in knowledge or intellect, ஆழ்ந்த அறிவு. 3. Triumph, exultation, martial bravery, செருக்கு. 4. Solemnity, gravity. கம்பீரமாயிருக்க, inf. To be stately, be majestic. கம்பீரமானகுரல், s. A stentorian voice. கம்பீரமானசத்தம், s. a manly, authoritative, majestic voice, a deep or solemn sound, sublime intonations, the blast of a trumpet, &c. கம்பீரமானவாக்கு, s. A well-adjusted composition. கம்பீரவீரன், s. A bold hero, a spirited manly person. இரணகம்பீரம், s. Warlike bravery, military address. கம்பீரிக்க, inf. To exult, triumph, sound deeply or solemnly, ஆர்ப்பரிக்க. 14) *

karppūram (p. 96) --கருப்பூரம், s. Camphor, சூடன், Camphora officinarum. Wils. p. 197. KARPURA. 2. (p.) Gold, பொன். 3. One of the five perfumes-crude camphor, பஞ்சவாசத்தொன்று. கர்ப்பூரங்கொளுத்த, inf. To ignite camphor to be waved in a temple, &c. கர்ப்பூரசிலாசத்து, s. A medical drug, ஓர்மருந்து. கர்ப்பூரதீபம்--கர்ப்பூரவிளக்கு, s. Lighted camphor to be waved before an idol. கர்பூரத்தைலம், s. Camphor oil used medicinally ஓர்தைலம். கர்ப்பூரத்துளசி, s. A plant that diffuses the fragrance of champhor, ஓர் துளசி. கர்ப்பூரநீர், s. Camphor in solution, ஓர்நீர். கர்ப்பூரப்புல்--கருப்பூரப்புல், s. A fragrant grass, lemon grass, ஓர்வாசனைப் புல், Andropogon scaenanthus. கர்ப்பூரமரம், s. Camphor tree. கர்ப்பூரவள்ளி, s. A kind of odoriferous plant, ஓர்வாசனைச்செடி, thick leaved lavander, Lavandula, carnosa, L. கர்ப்பூரவில்வம், s. A species of வில்வம், very fragrant, ஓர்வில்வம். கர்ப்பூரவெற்றிலை, s. Odoriferous betel, வாசனைவெற்றிலை. பச்சைக்கர்ப்பூரம், s. Crude camphor. கிண்ணிக்கர்ப்பூரம், s. [as இரசகர்ப் பூரம்.] A kind of arsenic; it is so called from its having the form of a cup after preparation, sublimate of mercury. ஆரதிகர்ப்பூரம்--தீபகர்ப்பூரம், s. A kind of camphor used to burn in temples as incense. 191)

kvi (p. 98) s. Planet venus, சுக்கிரன். 2. A poet, a versifier, புலவன். Wils, p. 24. KAVI. 3. An ape, a monkey, குரங்கு. 4. A plant, பூனைக்காலி. 5. One of the four classes of poets, நாற்கவி. (See புலமையோர்.) 6. Poetry, verse, a stanza, பாட்டு. (p.) Poetry is of four kinds, viz.: 1. ஆசுகவி, an extemporaneous poem made by request, the theme, the kind of verse and some of the rhetorical figures to be wrought into it being given. 2. மதுரகவி, a poem in which sublime and gratifying ideas are couched in rich language, with varied appropriate rhymes and rhetorical figures, and all in a sweet flowing style. 3. சித்திரகவி, a poem variously of artfully composed. (See மிறைக் கவி.) 4. வித்தாரகவி, an extended poem, such as the great epics Ramayana and Bharata.--Note. Each of these four is also applied to the poet as well as to the poem. கவிகட்ட--கவிபாட inf. To make verses. கவிகற்றோர், s. Panegyrists attending a prince in his movements, மங்க லப்பாடகர். கவிசொல்ல, inf. To make poetry. கவிச்சக்கரவர்த்தி, s. A distinguished poet, புலவன். கவிஞர், s. Poets, bards, புலவர். 2. Scientific persons, கலைவல்்லோர். (p.) கவிதை, s. A poem, poetry, verse, a verse of poetry, stanza, பா. (p.) கவித்துவம், s. Poetic style or composition, புலமைத்தன்மை. கவிநாயகன், s. The person to whom a poem is dedicated, who is also the hero, கவிக்கிறைவன். கவிமாலை, s. Verses joined together. கவிரத்தினம், s. A treatise on versification. கவிராயன், s. (Hon.) A poet, புல வன். கவிவல்லோர்--கவிவாணர் s. Learned poets, bards, புலவர். கவிவீரராகவமுதலியார், s. The names of two eminent poets, viz.: அந்தக க்கவிவீரராகவமுதலியார்--முத்தமிழ்க்கவிவீரராகவமு தலியார். the first of whom is said to have been born blind. (Rott.) கவீச்சுரர், s. Eminent poets. 24)

kāyccukkuppi (p. 104) s. [impr. for காச குப்பி.] A glass vessel used in sublimation; an alembic, a still, திராவகக்குப்பி. Wils. p. 27. KACHAKUPEE. 95)

kuṭōri (p. 117) s. A slit, scarification, கீற்று. 2. [in medicine.] Scarifying the skin of the skull and inserting a mercurial or other medical pill, over which is placed a pot of live coals, in cases of syncope, coma, epilepsy, &c., in order to revive suspended animation, மருந்துக்குடோரி. (Sans. Kuttara, cutting.) 3. Lead ore, வங்கமணல். 4. Borax, வெங்காரம். 5. Mercurius sublimatus, வெள் ளைப்பாஷாணம். (M. Dic.) குடோரிபண்ண--குடோரியாட-குடோ ரியிட--குடோரிவைக்க, inf. To perform the குடோரி operation of healing. 18) *

keṭṭi (p. 137) s. (Tel.) Firmness, robustness, strength, உறுதி. 2. Cleverness, expertness, ingenuity, skilfulness, சாமர்த்தியம். 3. Close-fistedness, உலோபகுணம். கெட்டி--கெட்டிதான். Well done, bravo! கெட்டிக்காரன், s. A clever, capable person; a smart, active man, &c. கெட்டிக்காப்பு, s. A braccelet not hollow but solid. கெட்டிச்சரீரம், s. A robust body. கெட்டித்தனம், s. Cleverness, dexterity, capableness. 2. (litle used.) Parsimony, close-fistedness. கெட்டிபண்ண, inf. To make firm, to harden. 2. To sublimate. 3. To strengthen medicines, liquors, &c. 4. To transact an affair, or conclude a business advantageously. கெட்டிபத்திரம், adv. Very secure, under lock and key, &c. 2. [as an order.] Be very careful, take great care. கெட்டிப்பாகு, s. Thick syrup. கெட்டியாய்ச்சோதிக்க, inf. To search or examine strictly. கெட்டியாயுச்சரிக்க, inf. To articulate distinctly, to pronounce correctly and loudly; to enunciate with proper inflection, emphasis and modulation. கெட்டியானவேலை, s. Skilful, nice work; nice workmanship. கெட்டி, க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To harden, strengthen; to make firm or compact--as by ramming the load of a gun, உரமாக்க. 12)

kōẕi (p. 151) s. The gallinaceous fowl whether cock or hen--especially the hen, குக்குடம். 2. The name of the capital of Chola, from the story of a cock there at tacking an elephant, உறையூர். கருங்கோழி--கானாங்கோழி--கின்னிக்கோழி--சம் பங்கோழி--வான்கோழி, are different kinds of fowls; which see. கோழிக்கரணம், s. One of the eleven astrological கரணம், named பத்திரவம். See கரணம். கோழிக்கல்--கோழியீரற்கல், s. [loc.] A stone used polishing iron, குறிஞ்சிக்கல். கோழிக்காரம், s. A medicine in which fowl--dung is used; also, a medicinal broth from boiled fowl. 2. [prov.] Fowl-dung used in manuring soil for the கஞ்சா plants; [ex காரம், stimulant.] கோழிக்காரன், s. One who feeds the chickens. (c.) கோழிக்கீரை, s. A kind of greens. See கீரை. கோழிப்பசளை, s. A variety of பசளை herbs. See பசளை. கோழிக்காற்புல், s. A kind of grass. See புல். கோழிக்குஞ்சு, s. A chicken. கோழிக்குடாப்பு, s. As கோழிக்கூடு. 1. கோழிகூவல், v. noun. Crowing of a cock. கோழிக்கூடு, s. A hen-coop, a fowlhouse. 2. The town of Calicut. கோழிக்கூட்டுப்பழம், s. [prov.] A species of plantain fruit. கோழிக்கொடி, s. As கோழியவரை. (Little used.) 2. The banner of Skanda, on which the figure of a cock is drawn. கோழிக்கொடியோன், s. Skanda whose banner is a cock, முருகன். 2. (திவா.) Ayanar. கோழிக்கொண்டை--கோழிச்சூடன், s. [prov.] A plant with a red flower called the cox-comb, Celosia cristata. கோழிச்சாறு--கோழியாணம், s. Fowlbroth; soup. கோழிச்சேவல், s. [Sometimes கோழிச் சாவல்.] A cock. கோழிப்பறவை, v. noun. [prov.] A short distance, (lit.) the flight of a fowl. கோழிப்புடம், s. A mode of sublimating medicines--as குக்குடபுடம். கோழிமுட்டை, s. Hens's eggs. கோழிமுட்டைத்தயிலம், s. A medicinal oil extracted from fowl eggs used in cases of fits, spasms, &c. கோழிவேந்தன், s. Any king of the Chola dynasty who ruled at Kozhi, சோழன். அறுபதாங்கோழி, s. [loc.] A hen laying eggs every two months. காட்டுக்கோழி, s. A jungle fowl, a wild hen. 43)

camāti (p. 163) s. The last of the eight அ ங்கயோகம், or states and modes of silent, contemplative worship, அங்கயோகத்தொன்று. 2. One of the postures of the ascetic for silent meditation, being an upright, majestic position, as a fancied image of the deity, ஞானசமாதி. 3. The abstract contemplation of the ascetic in which the soul is supposed to be independent of the body and mind. (See யோகம்.) 4. Knowledge of the sublimest description--as of the deity, one's own spiritual nature, &c., acquired by supernatural illumination, without the aid of organs physical or mental, சமாதி தரிசனை. 5. A mode of interment, by placing the corpse in a sitting posture in imitation of the சமாதி worshipper, சமாதி யில்வைக்க,--Note. The வீரசைவர் sect are all burried in this manner, (it being deemed improper to burn them lest the linga previously worn should be burnt also,) and occasionally a monument of masonry is built around the corpse, as a linga, which thus becomes an object of worship. 6. A grave, a tomb, a sepulchre, பிணம் புதைக்குங்குழி. 7. [in rhet.] A species of personifications, a metaphor in which the quality or attribute properly belongs to the objects to which the metaphor refers, ஓரலங்காரம்--as பாயிருள்பருகிப்பகல்கான்றெழுதரு பருதி, the orient sun which swallows the darkness and pours forth the day; also, கன்னிமதில், virgin walls, i. e. imperishable, and குமரிஞாழல், the young rush, i. e. ever green. 8. Death, demise, commonly spoken of a devotee, மரணம். W. p. 896. SAMAD'HI. சமாதிக்குப்போக, inf. To betake one's self for a time to his cell, as an advenced devotee to secure uninterrupted, and protracted contemplation in silent worship. சமாதிக்குழி, s. The cell or grave of the devotee for interment, in an erect, sitting posture. 2. A grave. சமாதிபண்ண, inf. To sit in any of the postures of the Yogi. (p.) சமாதிபெற, inf. To receive of the Guru the degree of the Yogi, entitling the person to the privilege of sitting in the சமாதி postures. சமாதியடைய, inf. To sit in the ச மாதி posture in silent meditation. 2. To retire to the grave, to die. 3. To die in an erect posture--as a devotee. சமாதியில்வைக்க, inf. To bury a corpse in a sitting posture--as customary with some Hindus. (c.) சமாதியிருக்க, inf. To sit in a contemplative posture--as a silent devotee. 2. To betake one's self to his sepulchre --as an exalted devotee, on the approach of death, remaining without nourishment in a sitting posture until life is extinct. சமாதியுப்பு, s. A kind of medicinal salt formed from the corpse interred in a sitting posture, taken up after some years; also the salt cast into the grave at the interment to prevent putrefaction. 10)

campiramam (p. 164) s. [com. சம்பிரம்.] Exhileration, buoyancy of spirits, hilarity, ம னக்களிப்பு. W. p. 95. SAMBH'RAMA. 2. Splendor, parade, pomp, stateliness, இடம் பம். 3. Sumptuousness, gorgeousness, ஜம் பம். 4. Mercurius sublimatus, பறங்கிப்பா ஷாணம். சம்பிரமலோலன், s. A gallant, a pompous person; [ex உலோலம், fondness.] சம்பிரமமாய்ச்செய்ய--சம்பிரமமாய் மு டிக்க, inf. To do a thing splendidly--as to make a magnificent wedding, a sumptuous feast, &c. சம்பிரமமாய்ச்சாப்பிட, inf. To fare sumptuously. 39) *