iṭi (p. 45) s. A stroke, blow, push with the fist, elbow, shoulder, &c.--also with a club or other blunt weapon, தாக்குகை. 2. A thunder-bolt, அசனி. 3. (p.) A roar, thunder, sound, noise, ஒலி. 4. Ground grain, flour, rice-flour, இடித்தமா. 5. Cakes, &c., as a light meal, luncheon, tiffin, சிற்று ண்டி. 6. Pulvil, powder, dust, any thing pulverized, &c., சுண்ணம். 7. Hair-ointment, probably made of powder, மயிர்ச்சா ந்து. 8. Asseveration, affirmation, உறுதிச் சொல். 9. A throb, palpitation, துடிப்பு. 1. The standard of Indra, இந்திரன்கொடி. இடிபுரிந்தெள்ளுஞ்சொற்கேட்பர் மடிபுரிந்துமாண்ட வுஞற்றிலவர். They who are too idle to engage in any enterprize, will hear the words of rebuke which are applied to them. இடியுந்துய்த்து. Eating also millet-meal. (கல்லா.) இடிகொம்பு--இடியம்பு, s. Small mortars fastened upon a pole, which are loaded with powder and discharged at festivals, funerals, &c. இடிக்கொடி, s. The flag of Indra, இந்திரன்கொடி. இடிக்கொடியோன், s. Indra, இந் திரன். இடிபட--இடியுண்ண, inf. To be pushed about, elbowed, shouldered, battered, demolished, &c.--as a wall, bank, &c. 2. To be pounded--as rice, &c. இடிமுழக்கம், s. Thunder. இடியப்பம், s. A kind of paste or cake cooked in steam, சிற்றுண்டிவகை யிலொன்று. இடியப்பத்தட்டு, s. Flat circles or squares of braided rattan, &c., used for making the இடியப்பம். இடியப்பவுரல், s. The mould or cullender through which the paste is pressed to form the cake. இடியப்பவுரற்கண், s. The holes of the இடியப்பம் mould. இடிவிழ, inf. To strike as lightning, to fall as a thunder-bolt. 2. To cave or fall in--as a well. 86)

iṭi (p. 45) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To pound, beat in a mortar, comminute, pulverize, reduce to flour, தூளாக்க. 2. To strike with the fist, a club or any thing blunt, slantingly, not with a direct blow, தாக்க. 3. To push, gore as a beast, to thrust, to butt--as an old calf in sucking, முட்ட. 4. To thunder, eject thunder-bolts, இடியிடிக்க. 5. To beat so as to break, bruise or batter to pieces, demolish, shatter, தகர்க்க. 6. To speak forcibly and emphatically, to use strong language in order to make an impression, to urge, insist upon with earnestness, உறுதிசொல்ல. 7. v. n. To throb, beat-as the head when aching: to beat, pant, palpitate, துடிக்க. 8. To strike--as a vessel against the shore--as a gun fired, &c., உதைக்க. 9. To sound, make a noise, ஒலிக்க. இடிக்குந் துணையாரை யாள்வாரையாரே கெடுக்குந் தகைமையவர்? Who can destroy those with whom are counsellors, that caution them faithfully? நீலனைமுழங்காலினாலிடித்துருட்டினான். He pushed Neelan with his knee, and rolled him over. (இராமா.) இடித்துரை, s. Affirmation, assurance, உறுதிச்சொல். இடிமரம், s. A pestle, உலக்கை. இடிமருந்து, s. Pulverized or comminuted medicine. 88)

uḷai (p. 67) கிறது, ந்தது, யும், ய, v. n. To ache or suffer pain in the limbs from weariness, cold, rheumatism, நோவ. 2. To gripe, suffer pain--as persons with dysentery, வயிறுளைய. 3. To ache--as the gums in teething, பல்லுவலிக்க. 4. To suffer--as in bringing forth young, சூலுளைய. 5. To suffer either in mind, or body; to be in a state of suffering, வருந்த. In most of the meanings, a dragging or moving pain is implied. உனக்குமுதுகுளைகிறதா? Does your back ache? i. e. why do you behave so as to incur punishment? உளைந்துளைந்துபேச, inf. To express regret again and again from revolving in mind an injury received. மூக்குளைய, inf. To ache--as the nose. இடுப்புளைய, inf. To feel pain in the hips-as in child-bearing, or as persons in some diseases, or after a long walk. மனமுளைய, inf. To be pained in mind from unkind conduct or expressions. கால்கையுளைய, inf. To suffer pain in the arms and legs. வாயுளைய, inf. To be tired as the mouth by constant talking. வாயுளையுமளவுமலட்டினான். He chattered till his mouth ached. வயிறுளைய, inf. To suffer as in bringing forth young. 2. To suffer with dysentery. குடவளையினங்கள்வயிறுளைந்தீன்றகுருமணி. The bright pearls produced from the round conchs-- (நைட.) உளைமாந்தை, s. [vul.] An internal imposthume, கடுநோய். உளைவு, v. noun. Griping pain, throbbing, வலிப்பு. 2. Hard pain in the limbs, &c.--as from rheumatism, weariness, cold, &c., குடைவு. உளைவுகொள்ள, inf. To ache--as the limbs, with weariness, &c., வலிப்புற. உளைவெடுக்க, inf. To be attacked with griping, or rheumatic pains, வலிப் பெடுக்க. காலுளைவுகையுளைவு, s. Pains in the limbs--as from walking, labor, &c. பல்லுளைவு, s. Supposed distress in the teeth of a snake, or other animal, from the want of opportunity to gratify the disposition to bite, to discharge venom, &c. வயிற்றுளைவு, s. Dysentery. 49)

kṭu (p. 87) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To throb--as from a sting, venomous bite, the prick of a thorn, tooth-ache, விரு விருக்க. 2. To ache--as with colic, dysentery, &c.; to have pain as the leg from walking; the shoulders or head from carrying a load; the mouth from speaking; the arm from writing, &c., உளைய. 3. To be seasoned too highly, or otherwise spoiled--as curry, commonly, கடுகடுக்க. 4. (p.) To be like, to resemble, ஒக்க. 5. To be in doubt, or uncertainty, to hesitate, ஐயுற. 6. To be angry, impatient, fretful, கோபிக்க. 7. To pass swiftly, விரைய. கடுத்தபின். When (the king) suspects. (குறள்.) கடுத்துப்போனதண்ணீர். Bad water, water unpleasant to the taste. அடுத்ததுகாட்டும்பளிங்கேபோல்நெஞ்சங்கடுத்ததுகா ட்டுமுகம். The face indicates the resentment of the heart, as the mirror reflects the shape of things placed before it. ஊமன்கண்ணிலாதவற்குரைத்தலுங்காண்டலுங்கடுக் கும். It is as if a blind man saw a thing which a dumb man told him to look at. கடுவரைநீரிற்கடுத்துவரக்கண்டு. Seeing it coming as rapidly as the impetuous mountain torrent-- (வெண்பாமாலை.) கடுத்துப்பேச, inf. To speak harshly. கடுப்ப, inf. Used as a particle of comparison--as பிள்ளைகடுப்பப்பிணம்பிறங்க, the bodies (of those who fell in battle) appeared (to move their dying limbs) like infants. (வெண்பா.) கடுத்தல், v. noun. Doubt, ஐயம். 2. Wrath, கோபம். 3. Vehemence, வேகம். 4. Comparison, உவமை. (p.) கடுப்பு, v. noun. Pains, throbbing, throe, எரிவு. 2. Anger, displeasure, impatience, peevishness, சினம். 3. Speed, rapidity, impetuosity, great haste, வேகம். அவருடையகடுப்பெல்லாமாறிப்போயிற்று. His peevish arrogance is now all gone (his means being reduced). கடுப்பிறக்குதல், v. noun. Reducing one's pride, arrogance. கடுப்புக்கழிச்சல், s. A painful dysentery. கடுப்புச்சூடு, v. noun. Cauterizing oxen after castrating as a counteroperation to promote healing. கடுப்பெடுத்தல், v. noun. Being in pain, aching. 2. Reducing one's pride, arrogance. வாதக்கடுப்பு, s. Rheumatic pains in the limbs. நீர்க்கடுப்பு, s. Dysury, strangury. மூலக்கடுப்பு, s. Dysentery, tenesmus. வயிற்றுக்கடுப்பு, s. Griping of the bowels. மனக்கடுப்பு, s. Indignation, resentment. 72)

kṭukṭu (p. 87) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. [intens. of கடுத்தல்.] To show signs of anger by sour looks, harsh words, &c., சினக்குறிப் புக்காட்ட. 2. To speak harshly, கோபமாகப் பேச. 3. To throb--as the flesh after the bite of a scorpion, the sting of a venomous insect, or the severe prick of a thorn, &c., விருவிருக்க. 5. To be highly seasoned, உறைக்க. கறிகடுகடுத்துப்போயிற்று. The curry is too highly seasoned; i. e. too salt, too acid, &c., the taste being unpleasant. கடுகடுத்தமுகம், s. An angry, austere countenance. கடுகடுத்துப்பேச, inf. To speak harshly. கடுகடுப்பு, v. noun. Sullenness, displeasure of countenance, வெறுப்பு. 2. Being highly seasoned. கடுகடுப்பாயிருத்தல், v. noun. Being austere, angry. 73)

kuttu (p. 121) கிறேன், குத்தினேன், வேன், குத்த, v. a. To punc ure, prick, penetrate; to bore, perforate, ஊசிமுதலியவற்றாற்குத்த. 2. To stab, to thrust, to pierce, ஈட்டிமுதலியவற் றாற்குத்த. 3. To pound in a mortar, to comminute, உலக்கையாற்குத்த. 4. To crack, to crush, smash, நெரிக்க. 5. To strike with the fist; to cuff, buffet, box, கையினாற்குத்த. 6. To efface a writing by dotting it with a style, &c., கிறுக்கிக்குத்த. 7. To drop; to pour out a small quantity, எண்ணெய்முதலிய குத்த. 8. to gore, கொம்பினால்முட்ட. 9. To pick or strike--as a stork, a crow, &c., பறவைகுத்த. 1. To mark by pricking, dotting, &c.; to dot, to point, புள்ளிகுத்த. 11. To stamp, to impress. முத்திரைமுதலியகுத்த. 12. To dig, dig up, dig out. கிண்ட. 13. (See the verb குறு.) To pluck, பறிக்க. 14. To ram down--as in a gun, துப்பாக்கியைக்கெட்டிக்க. 15. To bury in the ground--as certain seeds, விதையூன்ற. 16. To plant, set, place, நட, நிறுத்த, வைக்க. 17. To use sarcastic allusions, to employ invectives, சுடுவார்த்தை பேச. 18. To thwart, to defeat--as a design; to oppose--as a measure or scheme, தடங்கற்செய்ய. 19. [vul.] To coagulate milk, பிரைகுத்த. 2. v. n. To throb, to ache, வயிறு முதலியகுத்த. குத்தாமற்குத்திப்போட்டான். He has indirectly made a sarcastic allusion to me. அவன்கையைக்கொண்டே யவன் கண்ணிற் குத்தி னான், He has taken hold of his neighbor's hand, and thrust it into his eyes; i. e. he has employed his neighbor's means to injure him. குத்தித்தைக்க, inf. To sew through and through. குத்துக்கோல், s. A horse or ox goad. தாற்றுக்கோல். 2. A pike-staff, முட்கோல். குத்துமுள், s. A spur, குதிரைமுள். குத்துவாள். s. A dirk, a hand-dart or bayonet, உடைவாள். குத்தீட்டி, s. A poniard. குத்துவல்லையம், s. A hand-javelin--opposed to எறிவல்லையம். குத்தூசி, s. A kind of wooden needle, for roofing or hedging. அம்மைகுத்த, inf. To vaccinate. பச்சைகுத்த, inf. To tattoo; lit. to puncture and insert a blue dye. பல்லுக்குத்த, inf. To pick the teeth. மூக்குக்குத்த, inf. To perforate the nose. குத்திக்கொல்வோன், s. One who kills another by stabbing, an assassin. குத்துக்கொம்பு, s. [prov.] Perpendicular horns. குத்துக்கரணம், s. A somerset. நிலைகுத்த, inf. To be set in or fixed --as the eyes of one just breathing his last. சாந்துகுத்த, inf. To pound chunam or mortar. நெல்லுக்குத்த, inf. To pound paddy. பேன்குத்த, inf. To crack or crash lice. குரும்பைகுத்த, inf. [prov.] To pluck young cocoanuts, &c. அள்ளிக்குத்த, inf. [prov.] To give liquid food stintingly. 2. To drop a little water on plants, &c. குத்துவலி--குத்துக்குடைச்சல், v. noun. Throbbing or pinching pain, stitches. குத்திப்பேச, inf. To make a cutting remark. குத்தியள்ள, inf. To take up grain, &c., by thrusting the hands in perpendicularly. குத்தல், v. noun. Puncturing, pricking --as one of the eight kinds of impressions perceived by the sense of feeling. 2. Ramming; thrusting, stabbing, &c. குத்தார்க்கு, s. [local.] Withe, cord, &c., inserted in the hole of a குத்தூசி needle. குத்து, v. noun. Pounding in a mortar, உரலிற்குத்துகை. 2. A blow with the fist, a cuff, a buffet, a box, கைக்குத்து. 3. A thrust, a stab; a puncture, a prick, an incision, a goading, ஈட்டிமுதலியவற்றாற்கு த்துகை. 4. The peck of a stork, மூக்கினாற்கு த்துகை. 5. An acute, throbbing, twinging pain, ஓர்நோய். 6. A dot, a point, a tittle; a spot--commonly with a pointed instrument, புள்ளி. 7. A double handful of grain, &c., the hands being thrust in perpendicularly. 8. [prov.] A handful, ஓர் கையளவு. 9. Perpendicularity, steepness--as in செங்குத்து. குத்துண்டுபோவாய்--குத்துண்பாய். May you be stabbed--an imprecation. ஒருகுத்துச்சோறு. A double handful of boiled rice, with the hands thrust in perpendicularly. குத்துமி, s. Husk--as separated from rice by pounding. குத்துவெட்டு, s. Stabbing and maiming. --either in scuffles, robbery or war. 2. Dots and strokes--as erasures, பிழைபட் டதைக்கிறுக்கித்தள்ளல். குத்துப்பாடு, v. noun. Censuring or charging one with a fault; violent contention; lit. piercing, retortion. அந்தவேலைமேற்குத்துப்பாடுசொல்லுகிறான். He finds fault with the work. குத்துக்காயம், s. A wound by a stab; a stab. அடப்புக்குத்து, s. [prov.] Stabbing in the ribs, விலாக்குத்து. தலைக்குத்து--மண்டைக்குத்து, s. Piercing pain in the head; head-ache. முலைக்குத்து, s. Piercing pain in the breast. முலைக்குத்தைஅறியுமாசவலைப்பிள்ளை. Does the babe know the mother's breast-ache? குத்துண்ண, inf. To be beaten, pierced, stabbed, &c. குத்துப்பட. குத்துணி, s. One stabbed, குத்துண்ட வன். 2. A mean, vagabond, shameless fellow. குத்துப்பட்டுவிழ, inf. To fall, or drop down pierced. குத்துக்குநிற்க, inf. To stand on points, each urging his own reasons; to contend, to oppose-as rivals. 2. To haggle in dealing. குத்துகால்-குத்துக்கால், s. The uprights of a frame-as of a car; a piece of furniture, support, தாங்குகால். குத்துக்காலிட, inf. To sit or lie with bent legs; [ex குந்து.] குத்துக்கால்நாட்ட, inf. To fix or plant the uprights. குத்தாய்நிற்கிறமலை, s. A mountain standing perpendicularly. குத்துவிளக்கு, s. Standing lamp, a brass candlestick. குத்துக்கல்-குத்்தாங்கல், s. A perpendicular stone. குத்துக்கல்லாய்வைக்க, inf. To build with bricks set upon the edge. குத்துக்குளம்பு, s. The hoof of oxen, horse, &c., falling perpendicularly, not spreading-regarded as a good species for speed. குத்துப்பாறை, s. Small, perpendicular heaps of stones in the vicinity of a rock. 2. [local.] The horizontal part of a rock where women pound paddy. குத்துப்போர், s. The first layer of sheaves of corn in a stack, placed with the ears uppermost, நிறுத்திட்டமாய் வைக்குஞ் சூடு. 2. Boxing, fisticuffs, மற்போர். குத்துப்புள், s. [prov.] The place where the புள் stick falls perpendicularly in the கிட்டிபுள்ளு game. குத்தெனவீழ, inf. [prov.] To fall headlong, தலைகீழாய்விழ. 2. To fall in a perpendicular position, நிறுதிட்டமாய்விழ. செங்குத்தானமலை, s. A perpendicular hill; a precipice. மூங்கிற்குத்து, s. A cluster of bamboos, consisting of some parent stems and saplings. குத்துச்செடி, s. Any low shrub. குத்துக்கரந்தை, s. See under கரந்தை. குத்துக்காரை, s. See under காரை. குத்துக்கோரை, s. A grass, ஓர்கோரை, Cyperus compressus, L. குத்துத்திராய், s. An edible herb, ஓர் கீரை, Mollugo stricta, L. குத்துப்பகன்றை, s. A plant, ஓர்செடி, Lechea verticillata, L. குத்துப்பசனி, s. A species of பசளி. 13)

koti (p. 146) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To boil, bubble up from heat; to effervesce; to ferment, பொங்க. 2. To feel hot to the touch, to feel hot in the body, சுட. 3. To have a slight fever in the system; to burn with fever, சுரங்காய. 4. To have slight diarrh&oe;a from heat or cold, வயிறுநழுக்க. 5. To throb with pain, கடுக்க. 6. To be inflamed with anger; to be offended. கோபிக்க. 7. To yearn, to be moved with pity, sorrow, &c., பரிதபிக்க. 8. To burn, to be affected with pain--as the heart, மனநோக. 9. To be heated--as the ground, fruits, &c., by a slight shower after a dry weather, நிலமுதலியகொதிக்க. என்மனங்கொதிக்கிறது. My heart burns; I am grieved, I feel jealous. கொதிகஞ்சி, s. Heated conjee. கொதிகருப்பநீர், s. [prov.] Heated sweet toddy. கொதிதண்ணீர், s. Seething water with rice. 2. Boiling water, வெந்நீர். கொதிக்கவைக்க, inf. To set to boil. 2. To boil slightly and hastily. 2. To cook curry, &c., in small quantities, showing the haste or poverty of the person. கொதிகொதிக்க, inf. To bubble up--as boiling rice. கொதிகொதியென, inf. [impr. கொது கொதென.] To throb. கொதிப்பு--கொதியல், v. noun. Boiling, bubbling up, effervescence, பொங்குகை. 2. Raging, angry feeling, மூர்க்கம். 3. Throbbing, துடிப்பு. 4. Heat of fever, காய்ச்சல். 5. Heat, சூடு. கொதிப்பெடுக்க, inf. To begin to bubble. கொதிப்பிக்க, inf. (Causative of கொதி.) To cause to boil, to boil, கொதிக்கப்பண்ண. 2. To cook hastily and slightly, விறைவிற் சமைக்க. 58)

kōḷai (p. 151) s. A rat, எலி. 2. [prov.] Phlegm--as கோழை. கோளைக்குத்து, v. noun. Acute or throbbing pain in the breast from phlegm. 61)

cuṇṭu (p. 193) கிறது, சுண்டினது, ம், சுண்ட, v. n. To dry up as in boiling, stewing, simmering, &c., to be evaporated by heat, கறிமுதலியனசுண்ட. 2. To be dried, lessened, as the blood of an emaciated person, இரத்தஞ்சு ண்ட. 3. To pinch internally, gripe throb, வயிறுசுண்ட. 4. To impinge--as a strained line, or bow-string in reaction, கயிறுசுண்ட. 5. To be tight, as a string or as a muscle in cramp, &c., நரம்புமுதலியனஇழுக்க. (c.) சுண்டக்கட்ட, inf. [prov. fig.] To strain and fasten, as a rope tied to posts, அழுத்திக்கட்ட. சுண்டக்காய, inf. To boil and dry away. சுண்டக்காய்ச்ச, inf. To boil so as to reduce or exhaust the liquor. சுண்டப்பிடிக்க, inf. [prov.] To pinch too closely in measuring cloth. &c. so as to give scanty measure; to gripe. 2. To be niggardly in expenditure. சுண்டிப்போக, inf. To be reduced by evaporation. 2. To wither, to be shrunk--as the face, வெட்கிப்போக. சுண்டவைக்க, inf. To let the curry or porridge, &c., become dry and hard, when boiling. அவனைச்சுண்டவுலர்த்திப்போட்டார்கள். They have reduced and weakened him, (by diet, bleeding, &c.) அவன்முகஞ்சுண்டிப்போயிற்று. He has turned pale, (through shame, fear, sorrow, &c.) 63)

curīreṉl (p. 196) v. noun. Hissing as heated iron in water, throbbing as from a sting or burn, &c. See சுறீரெனல். (c.) 18)

tlai (p. 226) s. Head, சிரசு. 2. Chief, principal. தலைமை. 3. (fig.) A leader, தலைவன். 4. Origin, beginning, source, commencement, ஆதி. 5. Priority, precedence, superiority, பெருமை. 6. Point, top, end, apex, summit, நுனி. (c.) 7. Place, location, position, site, இடம். 8. The air, the etherial regions, ஆகாயம். 9. Space, surface, expanse, விரிவு. 1. Prong of a trident fork, சூலமுதலிய வற்றின்றலை. 11. A form of the ablative of place, ஏழனுருபு. தலைக்கொருபணங்கொடு. Give each one a fanam. தலைநில்லாப்பருவம். The time when the head cannot support itself; i. e. infancy. தலைக்குத்தலைபெரியதனம். Every one is master. தலைமறைவாயிருக்கிறான். He hides his head-is concealed. தலையிலைகடை. Beginning, middle and end. தலையாலேநடக்கிறான். He acts proudly, insolently, wickedly, &c. அவனுக்குத்தலைப்பத்தா. Has he ten heads? Is he equal to ten men? பெருந்தலைகளெல்லாமொன்றாய்கூடின. The great heads, big-wigs, are all collected together. தலையாலேமலைபிளப்பான். He would cleave a mountain with his head. தலைகட்ட, inf. To tie the hair. 2. To make selvedge of mats, cloth, &c. தலைகவிழ--தலைகவிழ்க்க, inf. To hang the head , either naturally, or through shame. See கவிழ், v. தலைகனத்துக்கொள்ள--தலைகனக்க, s. See கன, v. தலைக்கனம், s. Heaviness in the head. தலைகாட்ட, inf. To show the head, as a snake out of a hole. 2. To attend a festive ceremony, for a short time, out of respect. தலைகாட்டாதேஓடிப்போ. Don't step here, better go. தலைகீழ், s. Upside-down, topsy-turvy, inverted, out of order. தலைகீழாக--தலைகீழாய், adv. Head long, precipitately, as a flow of water. 2. Absurdly, improperly. தலைகீழாய்படம்பண்ணினான். He learnt his lesson perfectly. தலைகீழாய்நடக்க. To do things in a wrong way, &c., 2. To be haughty, arrogant, assuming, insolent, wicked. தலைகீழாய்நிற்க. To persist in an improper request. 2. To take extreme pains for a thing unattainable. தலைகுனிய, inf. To pay respect. 2. (lit.) As தலைகவிழ, to incline the head. தலைகொடுக்க, inf. To bear, to suffer, (commonly in the negative.) 2. To interpose assistance, to undertake the whole business. தலைகொய்ய, inf. To behead. (p.) தலைக்கடை--தலைக்கடைவாயில், s. Front gate, or entrance--oppos. to புழைக் கடை. தலைக்கட்ட, inf. To perform the ceremony of putting on the turban again after mourning. 2. To succeed, be completed, accomplished. 3. To prosper, thrive, grow powerful, கைகூட. எடுத்தகாரியந்தலைக்கட்டிவந்தது. The thing was accomplished. தலைக்கட்டு, v. noun. The first of a range of buildings. 2. The head of a family. (c.) 3. [loc.] The ceremony of putting on the turban, as above. தலைக்கட்டுக்கிரண்டுபணம்வரிவாங்கினான். He received two fanams tribute from each house in the first range. தலைக்கட்டுவரி, s. Tax on houses. தலைக்கருவி--தலைச்சீரா--தலைச்சோடு, s. A helmet. தலைக்கறுப்பு, s. The black appearance of the head; used to express the approach of some influential person. என்தலைக்கறுப்புக்கண்டமாத்திரத்திலெழும்புவான். He will rise as soon as he sees the back of my head. தலைக்காய், s. The first fruits of a tree, being the finest. தலைக்காவல், s. The chief or mainguard. தலைக்கிறுகிறுப்பு, s. Dizziness. தலைக்குடி, s. The chief family in a place. தலைக்குத்து, s. Headache. See குத்து. தலைக்குமேலே, Above, over, or upon the head. 2. Superior to one. 3. Exceeding all bounds--as price, anger, shame or pride. தங்களுடையசொல்என்தலைக்குமேலே. I take your word upon my head; i. e. shall obey. தலைமேற்றலையா. Is my head above you; i. e. can I disobey? தலைக்குலை. The first bunch of the season. 2. [prov.] The end of a bunch of fruit. தலைக்குறை, s. A headless body. See under குறை. தலைக்கூட, inf. To assemble. தலைக்கூட்ட, inf. To accomplish any object, as தலைக்கட்ட. தலைக்கெண்ணெய், s. Oil for the head, either for bathing or combing. தலைக்கொம்பு, s. The bent front of a palankeen pole. 2. The place occupied by the front man. 3. [prov.] (fig.) A superior person. See கொம்பாபிள்ளை. தலைக்கொள்ள, inf. To reach the head, as poison, madness, liquor, &c., 2. To get ahead, to overflow, as a torrent. 3. (with பாதம்.) To worship, reverence, as தலைமேற்கொள்ள. தலைக்கோடை, s. [prov. தலைச்சோழகம்.] Beginning, or head of the west wind. தலைக்கோலம், s. Head-dress, headornament, &c. தலைசாய்க்க, inf. To bow the head, in homage, &c. See சாய். v. a. தலைசீவ--தலைவார, inf. To comb the head. தலைச்சங்கம், s. The first college at Madura in former times, containing the sixty-four persons. தலைச்சன்--தலைச்சன்பிள்ளை, s. The first born, corresponding with இடைச்சன். தலைச்சன்பிள்ளைத்தாய்ச்சி, s. A woman pregnant for the first time. தலைச்சார்த்து--தலைச்சீலை, s. A headdress. 2. A form of head-dress of white cloth. 3. A square turban, said to have been introduced to imitate the form of the cross. தலைச்சீரா, s. A helmet. தலைச்சுமை--தலைமூட்டை, s. A load or burden for the head. 2. Carrying a burden on the head. 3. (fig.) An arduous duty, a burden. தலைச்சுருளி--தலைச்சுருள்வள்ளி, s. A kind of plant, ஈசுரவேர், Aristolochia Ind. தலைச்சுழல்--தலைச்சுற்றல்--தலைச்சுழ ற்சி, v. noun. [prov.] Vertigo, dizziness. swimming of the head. தலைச்சுற்று, v. noun. Dizziness. 2. [prov.] Circumference of the butt end of a tree for estimating its size, மரச்சுற்று. தலைச்செய்ய, inf. [prov.] To prosper, to flourish, சித்திக்க. (c.) தலைச்சேரி, s. The town called Tellichery, ஓரூர். தலைச்சேர்வை, s. A title, a heading. தலைச்சோடு, s. See தலைச்சீரா. தலைதடவ, inf. To do one an injury secretly. 2. To inveigle. to swindle. தலையைத்தடவிமூளையைஉறிஞ்சுகிறவன். One who sucks up the brain by stroking the head i. e. deceives and embezzles. தலைதடுமாற்றந்தந்துபுணர்ந்துரைத்தல், v. noun. Treating of subjects out of the usual order for some particular purpose, one of the தந்திரவுத்தி. தலைதடுமாற்றம், s. Confusion, derangement, disorder. தலைதட்ட, inf. To strike the measure with the hand. See தலைவெட்ட. தலைதலையாக, [adverbially.] Head by head, one by one. தலைதாழ, inf. To incline the head, in reverence, through shame, &c. தலைதீய, inf. [local.] To perish--used in cursing. தலைதுலுக்க--தலைகுலுக்க, inf. To shake the head as animals for sacrifice when the sacred water is poured on them. தலைதுவட்ட, inf. To wipe, and soak up the moisture from the head after bathing. தலைதெறிக்க, inf. To break off as the head; to be severed from the body. தலைதொங்க--தலைதூங்க--தலைநால. inf. To hang as the head of a person, sick, or dying; to droop as plants. தலைதொட, inf. To take an oath. 2. (Christ usage.) To become sponsor to a child in baptism. இல்லையென்றென்தலையைத்தொடு. Touch my head and swear that it is not so. தலைதோய, inf. [prov.] To bathe for ceremonial purification or for health, without the use of oil. தலைத்திமிர், s. Heaviness of the head through cold, &c. தலைத்திராணம், s. A helmet, தலைச்சிரா. (சது.) தலைநடுக்கம்--தலைநடுக்கு, v. noun. Dizziness, giddiness. தலைநடுங்க, inf. To be dizzy, giddy, to feel the head to swim. 2. To have the head in motion, from palsy, age, &c. தலைநாள், s. The first lunar asterism, அச்சுவினி. (சது.) 2. The first day. 3. Early times, former times. தலைநிமிர்த்த, inf. To raise the head as one prostrated, or in water. 2. (fig.) To improve one's circumstances. 3. To bring one up to manhood. 4. To establish one in business, &c. தலைநிமிர்ச்சி, v. noun. Carrying the head erect--a good sign in cattle. 2. Grown up, passed from childhood. 3. Superiority, notoriety, conspicuousness of characters. 4. Improving in circumstances. 5. Pride, superciliousness. தலைநீட்ட, inf. To stretch the head. 2. (fig.) To be forward in speaking, &c. தலைநோவு--தலைநோய், s. Headache. தலைபிரட்ட, inf. To agitate, to trouble. 2. To be in agitation as a torrent. தலைப்பட, inf. To unite. 2. To encounter, to attack, to assault. 3. To obtain, to attain. 4. To undertake, to begin. 5. To attempt, to try. 6. To come into an assembly, to enter, as a character on the stage. 7. To improve in circumstances. 8. To rise above others, above mediocrity, to excel. 9. To grow up, to thrive. 1. To attain bliss. திருடத்தலைப்பட்டான். He has begun to steal. தலைப்படுதானம், s. The first or highest kind of beneficence. See தானம். தலைப்பட்டை, s. A conical basket-cap, worn by fishermen. தலைப்பந்தி, s. The head of a row of guests, &c. தலைப்பற்று, s. [prov.] A large leaf of the talipot tree for an umbrella, &c. (See தளப்பற்று.) 2. A medicinal plaster for the head. See பற்று. (R.) தலைப்பனி, s. The commencement of the dewy season, முன்பனி. தலைப்பா--தலைப்பாகு--தலைப்பாகை. s. A turban. தலைப்பாடு, v. noun. Burden, responsibility, பொறுப்பு. 2. [prov.] Meeting, contact, junction, சந்திப்பு. இடந்தலைப்பாடு. Arrival at a place. தலைப்பாரம், s. Weight in the head, through cold, &c. 2. Weight of the head, compared with the body, as in an infant. 3. [prov.] The lading of a vessel when too much on the bow. தலைப்பாளை, s. The first spatha of the cocoa-nut and other palm trees. 2. [prov.] A kind of projecting head-ornament. தலைப்பித்தம், s. Giddiness of the head. தலைப்பிரட்டை, s. A tadpole, தவளைமீன். தலைப்பிரிய, v. n. To separate from, to leave, to depart, நீங்க. (p.) தலைப்பிரிக்க, v. a. To separate, cause separation; to disunite. தலைப்பிள்ளை, s. The first born child, as தலைச்சன். தலைப்புரட்டு--தலைப்பிரட்டு, v. noun. Trouble, vexation, annoyance; intricacy of business. 2. Agitation, as of a river, or torrent. தலைப்புரட்டுக்காரன், s. A vexatious person, a disturber. தலைப்புரட்டுக்கொள்ள, inf. To be annoyed, to be troubled with an intricate business. தலைப்புரட்டையெறும்பு, s. A kind of ant. See எறும்பு. தலைப்புரள, inf. To roll, or flow impetuously, as the sea, a river, &c. (p.) தலைப்புறம்--தலைவளம், s. The head or front side. தலைப்புற்று, s. A kind of canker on the head. (Beschi.) தலைப்பெயல், v. noun. The first rains, the former rain, முன்மாரி. (p.) தலைப்பெய்ய, inf. v. n. To rain heads; i. e. To assemble in great numbers, ஒன் றாகக்கூட. 2. v. a. To bring together, to unite, கூட்ட. (p.) தலைப்போட--தலையிட, inf. [prov.] To engage in, to take on one's self. (c.) தலைப்போர், s. [prov.] First part of an action, event, process. 2. Front, extremity of a place, முகனை. தலைமகள், s. Eldest daughter, மூத்த மகள். (c.) 2. Lady, matron, எசமானி. 3. Wife, மனைவி. தலைமகன், s. Eldest or first born son, மூத்தமகன். 2. A gentleman, துரைமகன். 3. A young gentleman, இளமட்டம். 4. The hero of a poem, வீரன். 5. The head or chief of a place, தலைவன். 6. One of good caste, சாதிமான். 7. A husband, கணவன். தலைமக்கள், s. (plu.) Persons of the first rank in a place. (p.) தலைமடக்கு, v. noun. A repetition of the first word of a line, as ஆதிமடக்கு. 2. Grain given from the harvest, to a woman in care of a rest-house, which she ties up and carries away on her head. தலைமடங்க, inf. To hang the head. 2. To submit. 3. To bend as the ears of the corn, கதிர்சாய. தலைமடை, s. The place where a small channel branches off from a larger. 2. The head of a channel for irrigation, also the end where the water is laved out on plants. தலைமண்டை--தலையோடு, s. The skull. தலைமயக்கம்--தலைமயக்கு, v. noun Swimming of the head, intoxication. தலைமயங்க, inf. To come together, to be brought together, to unite. 2. To assemble, to join, to meet, கூடிவர. 3. To mix, to be amalgamated, கலங்க. (p.) தலைமயிர், s. Hair of the head. தலைமயிர்வாங்க, inf. To shave off the hair for the first time. தலைமறையவிருக்க, inf. To remain concealed. தலைமாடு, s. (Gen. தலைமாட்டின்.) The head of a bed, place for the head when a person is lying down. See கால்மாடு. தலைமாடுகால்மாடாகக்கிடக்கிறான். He lies with his head where his feet should be. தலைமாணாக்கர், s. Head scholars. (c.) தலைமாலை, s. The garland of skulls worn by Siva, சிவன்மாலை. தலைமுழுக, inf. To bathe one's self, head and all. அவன்தலைமுழுகிப்போனான். She has bathed, --that is, had a monthly course. தலைமுழுக்கு, v. noun. Bathing with oil. 2. A woman's monthly courses, catamenia, மகளிர்சூதகம். தலைமுறி, s. [prov.] Piece of a fish, yam, &c., near the head. தலைமுறை, s. Generation, lineal descent. தலைமுறைகண்டவன். An ancestor. தலைமுறைதலைமுறையாக. From generation to generation. தலைமுறையில்லாததாழ்வு. Extinction of a generation or family. (R.) தலைமுறைப்பட்டவன். A person of an ancient and high family. தலைமுறையிலில்லாதவழக்கம். A custom unknown to one's ancestors. தலைமூட்டை, s. A load for the head. See தலைச்சுமை. தலைமூட்டைக்காரன், s. A porter. தலைமூர்ச்சனை, s. Trouble, vexation, தீராதகலக்கம். தலைமூளை,s. Brain in the head in distinction from the marrow in the bones. தலைமேற்கொள்ள, inf. To take on the head; i. e. to obey implicitly. 2. To express submission. 3. To reverence. தலைமோதிக்கொண்டுதிரிய, inf. To walk about beating the head from sorrow or despair. தலையசைக்க, inf. To nod the head in approval, or shake it in displeasure. தலயடி--தலையடிப்பு, v. noun. Trouble, vexation, annoyance. 2. The first threshing of corn, by beating the head of the sheaf against the ground. தலையடிக்க, inf. To be troubled with, to be the cause of trouble to one. தலையணை, s. Pillow, bolster, cushion. தலையலங்காரம், s. A head-dress. See தலைக்கோலம். (c.) தலையழிதல், v. noun. Being ruined, perishing--used in cursing. தலையவதாரம்பண்ண, inf. [prov.] To behead. See அவதாரம். தலையழுக்கு, s. [prov.] Uncleanness of the head. 2. (com. modeste.) Catamenia, மகளிர்தொடக்கு. தலையளிக்க, inf. To preserve, காக்க. (p.) தலையாகுமோனை, s. Rhyming of the first letter in each line. See மோனை. தலையாகெதுகை, s. A rhyme. See எதுகை. தலையாடி, appel. n. The topmost part of the trunk of a tree, commonly of a palm as unfit for use. தலையாட்டம்--தலைநடுக்கம், v. noun. Shaking of the head from age, palsy, &c. தலையாயார், s. (plu.) Cheif persons, the eminent, பெரியோர். (நீதிநெறி.) தலையாய்ச்சல், v. noun. [prov.] The first process, time, &c., the front part. தலையாரி, s. Bailiff, peon, a village watchman, or any native officer to execute the commands of a Magistrate. அதிகாரிவீட்டிலே திருடித் தலையாரிவீட்டிலே வைத்தான். He stole from the headman and placed what he stole in the watchman's house. தலையாரிவசம்பண்ண, inf. To commit to the watchmen. தலையாறு, s. The source of a river. தலையான, adj. Principal, chief. தலையானவன், appel. n. A chief. தலையிட, v. a. inf. To engage in, to ventrue on, to undertake, to take on one's self, to meddle with, to intermeddle, to concern one's self in. அதிலேயேன்தலையிட்டுக்கொள்ளுகிறாய். Why do you interfere in that business? தலையிடி, s. (inf. தலையிடிக்க.) A throbbing headache. தலையிலெடுத்துவிட--தலையில்தூக்கி விட, inf. To assist another to take up a load. தலையிலெழுத, inf. To write one's destiny in his head; ascribed to Brahma. தலையிலேறப்பார்க்க, inf. To endeavor to lord over others, or to treat them with disrespect. தலையிறக்கம், v. noun. Hanging the head through grief, chagri &c. தலையீற்று, v. noun. The first calving, yeaning, &c. 2. The firstling of cattle. தலையீற்றுப்பசு--தலையீற்றுக்கடாரி, s. A cow that has calved but once. தலையுடைக்க, inf. To break the head; i. e. to rack the brains and take great trouble in calculations, intricate business, &c. எவ்வளவாய்த்தலையுடைத்துக்கொண்டாலுங்கே ட்கிறானில்லை. Though I break me head for him. ever so much, he does not regard me. தலையுவா,s. The new moon. (p.) தலையெடுக்க, inf. To rise in circumstances, to recover one's standing. 2. To return to the attack when beaten by force. 3. To become eminent, celebrated. distinguished. 4. (lit.) To raise the head. தத்திக்குத்தித்தலையெடுத்துக்கொண்டான். He has risen in life, after many misfortunes. தலையெடுப்பு, v. noun. Amendment of circumstance. 2. Recovery from ruin. 3. Growing up, and establishing one's self in life, as a youth. 4. Loftiness. eminence, superiority, distinction. 5. Holding the head erect. தலையெடுப்பாய்ப்பேசாதே. Don't be arrogant in your remarks. தலையெடுப்பானகோபுரம். A lofty tower. தலையெழுத்து, s. Destiny, fate, as supposed to be written in the head by Brahma, according to the actions of previous births, தலைவிதி. 2. Signature to a bond or instrument, inserted at the beginning. 3. The heading or title of a book. 4. The first or capital letter in a writing. தலையேறுதண்டம், s. [prov.] Punishment above what one is able to bear. 2. (fig.) Excessive trouble or labour; compulsory service, அநியாயதண்டம். தலையைக்கொடுக்க--தலைகொடுக்க, inf. To step forward in one's behalf, in a case of exigency. 2. To expose one's self to danger for another. தலையைச்சுற்றியெறிய, inf. To detest utterly; to reject with disgust, disdain and scorn. தலையைநடுக்க, inf. To feel dizziness, sickness, slight intoxication--as from betel, tobacco, spirits, &c. தலையோடு, s. The skull. தலைவணங்க, inf. To do homage. 2. To fall or bend down--as corn in the field. See தலைமடங்க. தலைவரி, s. Poll-tax. 2. Heading. தலைவலி--தலைநோ, s. Headache. இதுதலைவலிதான். This is a task uselessly imposed. தலைவலியுங்காய்ச்சலுந் தனக்குவந்தாலல்லோதெ ரியும். Headache and fever, are know to the sufferer; i. e. each one knows his own trials. தலைவழிய, inf. To over-flow, as a cup or vessel. தலைவறை, s. A head land, cape, promontory. (Rare.) தலைவன், s. (plu. தலைவர், தலைவமார்.) A chief, a head man. 2. A king, a ruler, a governor. 3. An elder brother. 4. A husband. 5. A superior, a senior. (சது.) 6. A guru. 7. A master. தலைவாசகம், s. Introduction of a writing; preface, salutation, &c. முகவுரை. தலைவாசல்--தலைவாயில்--தலைவாய்தல், s. The main gate to a city, castle, house, &c. தலைவாரை--தலைவாரைப்பட்டை, s. [prov.] A basket cap, as தலைப்பட்டை. தலைவாழையிலை, s. The top leaf of a plantain tree. தலைவி, s. (mas. தலைவன்.) A lady, a mistress, a matron. 2. A wife, மனைவி. தலைவிதி, s. Fate written in the head. See தலையெழுத்து. தலைவிரிகோலம், s. Dishevelled locks of persons in a fright, in sorrow, &c. தலைவிரிச்சான், appel. n. One with matted hair, தலைமயிர்முடியாதவன். 2. A plant, சாரணை. 3. The plant செருப்படை. தலைவிரிச்சான்கூட்டம், s. A nickname given to the female sex, ஸ்திரீசனம். தலைவிரிச்சான் கூட்டந் தடியெடுத்தாலோட்டம். An effeminate mob is routed with a staff. தலைவிலை, s. The first or harvest price of grain, when it is plentiful, &c. தலைவிழுவான், appel. n. He (his head) will lie low--an expression of ill will. தலைவெட்ட, inf. To strike off the measure. 2. To behead, to decapitate. 3. (fig.) To do a treacherous act. தலைவெட்டுகிறவன். A villain. தலைவெட்டுங்காரியமோ. Is it a capital crime? தலைவெட்டு, v. noun. The first cutting. தலைவைக்க, inf. To engage in, to interfere, &c. See தலையிட. தண்ணீர்பாத்தியில்வந்துதலைவைத்திட்டதா. Did the water run into the beds. இளந்தலை, s. A young man. பெருந்தலை, s. A great man. நனந்தலை, s. A medium, the middle. குடுமித்தலை--கொண்டைத்தலை--சட்டித்தலை-சுட்டித்தலை--பரட்டைத்தலை--மொட்டைத்தலை, which see in their places. 9)

tākkm (p. 232) s. [prov.] Reaching, counteraction, எளிதாக்குகை. 2. Force, strength, power--as of a blow, medicine, the sun, fire, reflected impetus or momentum, வேகம். 3. Pressure, onerousness, heaviness, கனப்பு. 4. Preponderance, அதிபாரம்; [ex தாக்கு, v.] தாக்கமாயிருக்க, inf. To throb, as a boil. பசித்்தாக்கம், s. Gnawing of hunger. 9)

tiṭukku (p. 238) s. [in combination.] Sudden fear, shudder, terror, &c., as திடுக்கம். திடுக்குத்திடுக்கெனல், v. noun. Starting repeatedly through fear, weak nerves, &c. 2. Being subject to paroxysms of fear. 3. Beating, throbbing, palpitating of the heart through fear. See திக்குத்திக்கெனல். நெஞ்சுதிடுக்குத்திடுக்கென்றிருக்கிறது. The heart beats through fear. 8)

tiṭutiṭu (p. 238) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To make a reiterated noise, as hasty steps; to rumble, as a carriage, to thump constantly, தடதடக்க. 2. [prov.]. To beat, throb, palpitate, as the heart through fear, துடிக்க. (c.) திடுதிடெனல், v. noun. Succeeding each other rapidly as reiterated sounds, சீக் கிரக்குறிப்பு. 2. Moving with noise, rattling, rumbling--as several carriages; to sound in succession--as claps of thunder, ஈரடுக்கொலிக்குறிப்பு. 3. Running or going fast with quick reiterated steps--as a troop, விசையோடுசெல்லல். 4. Entering abruptly, intruding, சடிதியாய்வருதல். (c.) திடுதிடென்றோடுகிறான். He runs fast, with quickly reiterated steps. 2. He runs in without stopping at the door. 10)

tuṭi (p. 245) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. To quiver, shake, throb, flutter, palpitate, flounder as a fish thrown ashore, அசைய. 2. To be rude, mischievous, giddy, roguish, குதிக்க. 3. To be anxious through suspense; to be eager, to be in great agitation, தத்தளிக்க. 4. To shine, glitter, corruscate, lighten, மின்ன. 5. (fig.) To suffer by the gnawings of hunger, பசியினால்வருந்த. (c.) துடித்துப்பதைத்துவந்தான். He came in extreme anxiety, and agitation. பெற்றகுடல்துடிக்கிறது. The mother yearns over her child; (lit.) her bowels yearn. அரணைவால்துடிக்கின்றது. The tail of the lizard (cut off) leaps. பிள்ளைதுடிக்கிறது. The child is fidgety, rude, &c. கண்துடிக்க, inf. To quiver or throb as the eye, supposed to be indicative of good or ill, to the person or his relations.--Note. If the right eye or other right part of a man throb, it is deemed a good sign, but of a woman it is bad and vice versa. மனந்துடிக்க, inf. To be agitated, as the mind, through anxiety, anger, disappointments. துடி, v. noun. Quivering, palpitating, dancing, &c. துடிசாத்திரம்--துடிநூல், s. The art of determining events by the quivering of different parts of the body, also works treating on the art, ஓர்நிமித்தநூல். துடிதுடிக்க, inf. To quiver, throb, flutter, பதைபதைக்க. 2. To be rude, fidgety, mischievous, கடுகடுக்க. (c.) துடித்தல்--துடிப்பு--துடிதுடிப்பு. v. noun. Quivering, throbbing, fluttering, பதைபதைப்பு. 2. Rudeness, mischief, கடு கடுப்பு. 3. Great anxiety. சரீரந்துடித்தல், v. noun. Quivering of the body, supposed to occur of itself in case of the sickness of a relative, also at the sight of one suffering, or through anger. துடியானவன், appel. n. A strong, robust man, பலாஷ்டிகன். 41)