aṭr (p. 7) s. Closeness, crowdedness, செறிவு. 2. Pressing, oppressing, urging, நெருக்குகை. 3. A thin and flat plate of metal, &c., தகடு. (p.) அடரடிபடரடி, s. Close onset, desperate fighting, hard scuffle--some falling and others treading on them, &c.; confusion as from trees beaten down in a storm, முற்றுமழிக்கை. 66)

aruntati (p. 25) s. Wife of the ascetic Vasishta, வசிஷ்டன்மனைவி. 2. A star in the great bear supposed to be the wife of Vasishta, a pattern of female chastity, அருந்த திநட்சத்திரம். Wils. p. 67. ARUND'HATI. அருந்ததிகாட்ட, inf. To point out to the bride the star அருந்ததி, at the time of marriage, urging her to follow the example of the said star in chastity. 25)

ir (p. 48) க்கிறேன், ந்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To beg alms, solicit aid, seek support by begging--as religious mendicants, பிச்சைகேட்க. 2. To pray, beseech, entreat, solicit, வேண்டிக்கொள்ள. இரந்தும்பரந்தவர்க்கீந்தவர். Those who give to beggars although they themselves have to ask alms. இரந்துணி--இரந்துண்ணி, s. A beggar, இரப்போன். (c.) இரப்பு, v. noun. Begging, asking alms, seeking relief, யாசிப்பு. 2. (p.) Poverty, தரித்திரம். 3. (fig.) Alms, பிச்சை. இரப்பன்-இரப்பாளன், s. A beggar, one who lives by begging, பிச் சைக்காரன். (p.) இரவு, v. noun. Begging, mendicity, the begging or religious mendicants, பிச்சைகேட்கை. 2. Entreating, soliciting, imploring, குறையிரக்கை. 3. Mean or cringing entreaty, praying or urging for favor, இரக்கத்தையாசிக்கை. 4. s. (fig.) Alms, பிச்சை. 5. Poverty, வறுமை. (p.) இரவச்சம், s. Shame and fear of begging. (குறள்.) இரவலர்--இரவோர், s. Beggars, religious mendicants. (p.) 33) *

irēcaṉam (p. 51) s. Purging, looseness, பேதி, Wils. p. 79. RECHANA. 13)

iṟukku (p. 57) கிறேன், இறுக்கினேன், வே ன், இறுக்க, v. a. To tighten, strain close or hard, to make compact, அழுந்தக்கட்ட. 2. To thicken a liquid, inspissate, உறையச்செ ய்ய. 3. (சது.) To put on clothes, to dress, உடுக்க. 4. [prov.] To urge, coerce, force, ஒடுக்க. 5. To reprimand, reprove, bear hard upon, chide, உறுக்க. இறுக்குவார், s. A saddle girth, the thong of a sandal, any thing used for tying or binding, அழுந்தக்கட்டும்வார். இறுக்கு, v. noun. Pressing, urging, rigor--as of a revenue officer, rigid exaction, coercion, ஒடுக்குகை. 2. Reprimand, reproof, censure, chiding, உறுக்கு கை. 3. s. A hard tie, knot, இறுக்கியமுடிச்சு. 25)

ōṭati (p. 84) --ஓஷதி, s. An annual plant, a deciduous herb or tree that dies after once bearing fruit, ஒருகாற்காய்த்துப்படு மரம். Wils. p. 175. OSHATHI. 2. A creeping plant in general, பூங்கொடி. 3. A general term for different surgical medicaments including சல்லியகரணி--சந்தானகரணி --சமானகரணி--சஞ்சீவகரணி. 71)

kṇṭi (p. 89) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To reprove, reprehend, chide, speak with severity, admonish, expostulate, censure, கடிய. 2. To speak with decision, precision, earnestness, impartiality, பாரபட்சமின்றிப்பேச. 3. To cut in pieces, chop, mince, slash, துண்டிக்க. 4. To sever, sunder, hew down, வெட்ட. 5. To divide, parcel, பகிர. 6. To correct, chastise, discipline, punish a child, &c., to bring to a proper state by discipline, தண்டிக்க. கண்டித்துக்கண்டித்துச்சொல்ல, inf. To particularize. கண்டித்துக்கேட்க, inf. To ask with earnestness, reproof, threats, &c. கண்டித்துச்சொல்ல, inf. To speak harshly, to command with severity, to reprove, insist on. 2. To speak plainly, impartially, exactly, pointedly, with precision, positively. கண்டிதம், v. noun. Reproof, rebuke, கண்டிப்பு. 2. Chastisement, correction, discipline, punishment, தண்டனை. 3. Strictness, rigor, severity, austerity, திட்டம். 4. Accuracy, exactness, particularity, precision, செவ்வை. 5. Certainty, assurance, உறுதி. 6. Cutting, sundering, துண்டிக்கை. கண்டிதக்காரன், s. A rigorous man. கண்டிதம்பண்ண, inf. To act rigorously. 2. To correct, chastise. கரார்கண்டிதமாகச்சொல்ல, inf. To say decisively. கண்டித்தல், v. noun. The act of cutting in pieces. 2. The act of hewing, வெட்டல். 3. The act of chastising. கண்டிப்பு, v. noun. Strictness, severity, rigor, கண்டிதம். 2. Exactness, accuracy, precision, திட்டம். 3. Earnestness, plainness, decisiveness, urging, stress, positiveness, உறுதி. 4. Reproof, reprehension, strictness, கடிந்திடுகை. 5. Materiality. corporeality, palpableness, சடத்தன்மை. (தீ. 515.) 6. Cutting, sundering, hewing, வெட்டுகை. 7. Chastisement, correction, castigation, தண்டிப்பு. கண்டிப்பாகச்சொல்ல, inf. To speak plainly, to tell the naked truth. 2. To speak pointedly, expressly, harshly. 3. To speak so as to wound the feelings. கண்டிப்புப்பண்ண, inf. To treat with strictness, severity, &c. கண்டிப்புள்ளசரீரம், s. A material body. கண்டிப்புள்ளவன், s. A strict man, one systematic, orderly, punctual. 35)

kuttu (p. 121) கிறேன், குத்தினேன், வேன், குத்த, v. a. To punc ure, prick, penetrate; to bore, perforate, ஊசிமுதலியவற்றாற்குத்த. 2. To stab, to thrust, to pierce, ஈட்டிமுதலியவற் றாற்குத்த. 3. To pound in a mortar, to comminute, உலக்கையாற்குத்த. 4. To crack, to crush, smash, நெரிக்க. 5. To strike with the fist; to cuff, buffet, box, கையினாற்குத்த. 6. To efface a writing by dotting it with a style, &c., கிறுக்கிக்குத்த. 7. To drop; to pour out a small quantity, எண்ணெய்முதலிய குத்த. 8. to gore, கொம்பினால்முட்ட. 9. To pick or strike--as a stork, a crow, &c., பறவைகுத்த. 1. To mark by pricking, dotting, &c.; to dot, to point, புள்ளிகுத்த. 11. To stamp, to impress. முத்திரைமுதலியகுத்த. 12. To dig, dig up, dig out. கிண்ட. 13. (See the verb குறு.) To pluck, பறிக்க. 14. To ram down--as in a gun, துப்பாக்கியைக்கெட்டிக்க. 15. To bury in the ground--as certain seeds, விதையூன்ற. 16. To plant, set, place, நட, நிறுத்த, வைக்க. 17. To use sarcastic allusions, to employ invectives, சுடுவார்த்தை பேச. 18. To thwart, to defeat--as a design; to oppose--as a measure or scheme, தடங்கற்செய்ய. 19. [vul.] To coagulate milk, பிரைகுத்த. 2. v. n. To throb, to ache, வயிறு முதலியகுத்த. குத்தாமற்குத்திப்போட்டான். He has indirectly made a sarcastic allusion to me. அவன்கையைக்கொண்டே யவன் கண்ணிற் குத்தி னான், He has taken hold of his neighbor's hand, and thrust it into his eyes; i. e. he has employed his neighbor's means to injure him. குத்தித்தைக்க, inf. To sew through and through. குத்துக்கோல், s. A horse or ox goad. தாற்றுக்கோல். 2. A pike-staff, முட்கோல். குத்துமுள், s. A spur, குதிரைமுள். குத்துவாள். s. A dirk, a hand-dart or bayonet, உடைவாள். குத்தீட்டி, s. A poniard. குத்துவல்லையம், s. A hand-javelin--opposed to எறிவல்லையம். குத்தூசி, s. A kind of wooden needle, for roofing or hedging. அம்மைகுத்த, inf. To vaccinate. பச்சைகுத்த, inf. To tattoo; lit. to puncture and insert a blue dye. பல்லுக்குத்த, inf. To pick the teeth. மூக்குக்குத்த, inf. To perforate the nose. குத்திக்கொல்வோன், s. One who kills another by stabbing, an assassin. குத்துக்கொம்பு, s. [prov.] Perpendicular horns. குத்துக்கரணம், s. A somerset. நிலைகுத்த, inf. To be set in or fixed --as the eyes of one just breathing his last. சாந்துகுத்த, inf. To pound chunam or mortar. நெல்லுக்குத்த, inf. To pound paddy. பேன்குத்த, inf. To crack or crash lice. குரும்பைகுத்த, inf. [prov.] To pluck young cocoanuts, &c. அள்ளிக்குத்த, inf. [prov.] To give liquid food stintingly. 2. To drop a little water on plants, &c. குத்துவலி--குத்துக்குடைச்சல், v. noun. Throbbing or pinching pain, stitches. குத்திப்பேச, inf. To make a cutting remark. குத்தியள்ள, inf. To take up grain, &c., by thrusting the hands in perpendicularly. குத்தல், v. noun. Puncturing, pricking --as one of the eight kinds of impressions perceived by the sense of feeling. 2. Ramming; thrusting, stabbing, &c. குத்தார்க்கு, s. [local.] Withe, cord, &c., inserted in the hole of a குத்தூசி needle. குத்து, v. noun. Pounding in a mortar, உரலிற்குத்துகை. 2. A blow with the fist, a cuff, a buffet, a box, கைக்குத்து. 3. A thrust, a stab; a puncture, a prick, an incision, a goading, ஈட்டிமுதலியவற்றாற்கு த்துகை. 4. The peck of a stork, மூக்கினாற்கு த்துகை. 5. An acute, throbbing, twinging pain, ஓர்நோய். 6. A dot, a point, a tittle; a spot--commonly with a pointed instrument, புள்ளி. 7. A double handful of grain, &c., the hands being thrust in perpendicularly. 8. [prov.] A handful, ஓர் கையளவு. 9. Perpendicularity, steepness--as in செங்குத்து. குத்துண்டுபோவாய்--குத்துண்பாய். May you be stabbed--an imprecation. ஒருகுத்துச்சோறு. A double handful of boiled rice, with the hands thrust in perpendicularly. குத்துமி, s. Husk--as separated from rice by pounding. குத்துவெட்டு, s. Stabbing and maiming. --either in scuffles, robbery or war. 2. Dots and strokes--as erasures, பிழைபட் டதைக்கிறுக்கித்தள்ளல். குத்துப்பாடு, v. noun. Censuring or charging one with a fault; violent contention; lit. piercing, retortion. அந்தவேலைமேற்குத்துப்பாடுசொல்லுகிறான். He finds fault with the work. குத்துக்காயம், s. A wound by a stab; a stab. அடப்புக்குத்து, s. [prov.] Stabbing in the ribs, விலாக்குத்து. தலைக்குத்து--மண்டைக்குத்து, s. Piercing pain in the head; head-ache. முலைக்குத்து, s. Piercing pain in the breast. முலைக்குத்தைஅறியுமாசவலைப்பிள்ளை. Does the babe know the mother's breast-ache? குத்துண்ண, inf. To be beaten, pierced, stabbed, &c. குத்துப்பட. குத்துணி, s. One stabbed, குத்துண்ட வன். 2. A mean, vagabond, shameless fellow. குத்துப்பட்டுவிழ, inf. To fall, or drop down pierced. குத்துக்குநிற்க, inf. To stand on points, each urging his own reasons; to contend, to oppose-as rivals. 2. To haggle in dealing. குத்துகால்-குத்துக்கால், s. The uprights of a frame-as of a car; a piece of furniture, support, தாங்குகால். குத்துக்காலிட, inf. To sit or lie with bent legs; [ex குந்து.] குத்துக்கால்நாட்ட, inf. To fix or plant the uprights. குத்தாய்நிற்கிறமலை, s. A mountain standing perpendicularly. குத்துவிளக்கு, s. Standing lamp, a brass candlestick. குத்துக்கல்-குத்்தாங்கல், s. A perpendicular stone. குத்துக்கல்லாய்வைக்க, inf. To build with bricks set upon the edge. குத்துக்குளம்பு, s. The hoof of oxen, horse, &c., falling perpendicularly, not spreading-regarded as a good species for speed. குத்துப்பாறை, s. Small, perpendicular heaps of stones in the vicinity of a rock. 2. [local.] The horizontal part of a rock where women pound paddy. குத்துப்போர், s. The first layer of sheaves of corn in a stack, placed with the ears uppermost, நிறுத்திட்டமாய் வைக்குஞ் சூடு. 2. Boxing, fisticuffs, மற்போர். குத்துப்புள், s. [prov.] The place where the புள் stick falls perpendicularly in the கிட்டிபுள்ளு game. குத்தெனவீழ, inf. [prov.] To fall headlong, தலைகீழாய்விழ. 2. To fall in a perpendicular position, நிறுதிட்டமாய்விழ. செங்குத்தானமலை, s. A perpendicular hill; a precipice. மூங்கிற்குத்து, s. A cluster of bamboos, consisting of some parent stems and saplings. குத்துச்செடி, s. Any low shrub. குத்துக்கரந்தை, s. See under கரந்தை. குத்துக்காரை, s. See under காரை. குத்துக்கோரை, s. A grass, ஓர்கோரை, Cyperus compressus, L. குத்துத்திராய், s. An edible herb, ஓர் கீரை, Mollugo stricta, L. குத்துப்பகன்றை, s. A plant, ஓர்செடி, Lechea verticillata, L. குத்துப்பசனி, s. A species of பசளி. 13)

cattiram (p. 159) s. An alms--house where food is given to travellers, brahmans, mendicants, &c.; a A choultry, அன்னசாலை. (c.) 2. A sacrifice,--especially an oblation on the field of battle, to secure the aid of the goddess of victory, யாகம். W. p. 884. SATTRA. 3. A weapon used in close combat--as a sward, spear, &c., one of the two classes of hand weapons. கைவிடாப்படை. (Compare அத்திரம்.) 4. (c.) A surgeon's knife or lancet, சத்திரக்கத்தி. 5. A lance, கைவேல். W. p. 854. S'ASTRA. 6. Surgery, இரணவைத்தியம். 7. An arrow, பாணம். 8. W. p. 333. CH'HATRA. A parasol, an umbrella, குடை. 9. A white parasol, an emblem of royalty, வெண்குடை. 1. The தும்பை plant. 11. The கவிழ்தும்பை plant. சத்திரக்கத்தி, s. (in surgery.) A lancet. சத்திரசாலை, s. An alms-house--as சத்திரம், 1. 2. An arsenal, ஆயுதசாலை. (p.) சத்திரஞ்செய்ய--சத்திரமிட--சத்திரம் வைக்க, inf. To make an incision, to open a tumor, &c. சத்திரப்பிரயோகம், s. Surgical operation. (p.) சத்திரயாகம், s. A sacrifice-as சத்திரம், 2. சத்திரவிதி, s. A treatise on surgery. 2. The art of surgery, surgical rules. (Modern.) சத்திரவித்தை--சத்திரவைத்தியம்; s. [prov.] Surgery. 64)

teṇṭai (p. 256) --தெண்டகை, s. (Tel. .) Pressure, urgency, நெருக்கிடை. தெண்டைக்குத்தேவை--தெண்டகைக் குத்தேவை, s. Unwillingness, வேண்டா வெறுப்பு. (c.) தெண்டைக்குத்தேவையாய். Unwilling, compelled by custom, urging, pressing, &c. 37)

nccuncceṉ (p. 267) inf. To importune, to trouble or tease by continual urging, வருந்த. 2. A repeated sound of smacking. மெல்லற்குறிப்பு. 3. To chrip as the wall-lizard, பல்லிகத்த. (c.) நச்சுநச்சென்றலட்டுகிறாய். You are continually teasing. நச்சுநச்சென்றுதின்கிறான். He smacks his lips while eating. 27)

pittam (p. 315) Bile, gall, bilious humor, முப்பிணியிலொன்று W. p. 356. PITTA. 2. Aberration of the senses, bewilderment, delirium, மயக்கம். 3. A variety of dance, கூத்தின்விகற்பம்.-- Of bile are அருசிப்பித்தம், aversion to food, &c.; இரத்தபித்தம், that which causes the spitting of blood; வறட் சிப்பித்தம், dryness of humors; கரும்பித்தம், black bile. பித்தஉபரி, s. As பித்தாதிகாரம்; used in the south. பித்தகாங்கை--பித்தகாரகம்--பித்தச்சூடு, s. Heat caused by bile. பித்தகாசம், s. A kind of bilious disease, causing great irritation. See காசம். பித்தகாமாலை, s. Jaundice from excess of bile. பித்தகாலம், s. The middle stage of life, when the bilious humor is supposed to be predominant from the age of 33 1/3 to 66 2/3. 2. The second and third of the twelve hours, both by day and night. பித்தகுணம், s. Delirium, slight derangement. பித்தகுன்மம், s. Dispepsia, disease in the stomach from excess of bile. See குன்மம். பித்தக்காய்ச்சல், s. As பித்தசுரம். பித்தக்கிராணி--பித்தகிராணி, s. A looseness of the bowels. See under கிரணி. பித்தக்கிறுகிறுப்பு--பித்தகிறுகிறுப்பு. v. noun. Giddiness in the head, from bilious affections. பித்தக்கொதி, s. [prov.] Feverish state of the system from derangement of the bilious humor. பித்தசரீரம், s. An emaciated body from excess of bile, a bilious temperament. See சரீரம். பித்தசிலேட்டுமம்--பித்தசிலேற்பனம், s. A temperament of body in which bilious and phlegmatic humors prevail. பித்தசுரம், s. Bilious fever. பித்தசூலை, s. Arthritic diseases from bilious humors. See சூலை. பித்தசோகை, s. A bilious heat, Leucophlegmatis, a kind of jaundice. பித்தச்சுழற்சி, s. As பித்தக்கிறுகிறுப்பு. பித்தச்சூடு, s. As பித்தகாங்கை. பித்ததிகாரம்--பித்தாதிகாரம்-பித்தாதிக் கம், s. Preponderance of bile in the system, பித்தஅதிகரிப்பு. பித்தத்தின்வீடு, s. The stomach. (R.) பித்தநாடி, s. The bilious pulse, as felt by the middle finger. See நாடி. பித்தநீர், s. Bilious humor. பித்தபாண்டு--பித்தபாண்டுரு, s. A sallow kind of jaundice, inducing great languor. பித்தமயக்கம், s. Delirium. 2. Giddiness, dizziness. பித்தமிறக்க, inf. [intrans. பித்தமிறங்க.] To reduce bile in the system. See இறக்கு. பித்தமெடுக்க, inf. To cast up bile. பித்தம்பிடித்தவன், appel. n. A deranged person, as பித்தன். பித்தரோகம், s. Bilious disease. பித்தவாயு, s. Wind in the body from heat. பித்தவெடிப்பு, v. noun. A chapping of the hands and feet. பித்தவெறி, s. Intoxication, phrensy. பித்தன், s. [fem. பித்தி, pl. பித்தர், பித்தர்கள்.] a crazy man, a mad man, an idiot. See திரவியம். 2. Siva, as eating intoxicating drugs and dancing with devils, சிவன். 3. Bhairava, வயிரவன். 4. A thief, rogue, robber, கள்ளன். (சது.) பித்தனுக்குத்தன்குணநூலிலுஞ்செம்மை. Even to the mad man, his own wisdom is straighter than a line. பித்தாதிசாரம், s. Vomiting and purging; [ex அதிகாரம்.] 49) *

pēti (p. 336) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. a. To divide, to separate, &c., பிரிக்க. 2. To sow discord or dissension, பேதகஞ்செய்ய. 3. To turn the mind from a right course, வேறுப டுத்த. 4. To excite disgust, to alienate, மன மலையச்செய்ய. 5. To change, diversify, மாற்ற. 6. To despise, to scorn, நிந்திக்க. 7. v. n. To change, vary, differ, disagree, வேறுபட. 8. To degenerate, deteriorate, கெட. 9. To become estranged, to be disgusted with, மனமடிய. 1. To be relaxed in the bowels, to purge, பேதியாக. 11. To become broken, to be interrupted, frustrated, குழம்ப. (c.) பேதித்தசமயம். A religion inconsistent with itself. பேதித்துக்கேட்க, inf. To pump one. பேதித்தல்--பேதிப்பு, v. noun. Separation, variance, dissatisfaction, purging. 2)

muṭukku (p. 356) s. Corner, recess, கோண். 2. 2. A narrow winding street, as முடக்கு. 3. Strength, power, வலி. 4. Urging, pressing hard, forcing, துரிதப்படுத்தல். (c.) வெகுமுடுக்குப்பண்ணுகிறான். He is urging very hard. அதொருமுடுக்குவழி. it is a narrow street. முடுக்கர், s. [pl.] Strong men, பலமு டையோர். 115)

vānti (p. 384) s. [Jaff. சத்தி.] Vomiting, ஒக் காளம். W. p. 751. VANTI. எனக்குவாந்தியாயிற்று. I have vomited. வாந்திக்குவாங்க, inf. To take an emetic. வாந்திபண்ண--வாந்தியெடுக்க, inf. To vomit. வாந்திபேதி, s. Cholera, (lit.) vomiting and purging; sometimes வாந்திபிராந்தி. வாந்திபேதியாற்செத்தான். He died of cholera. வாந்திமருந்து, s. An emetic. 20)