kārttikai (p. 104) s. The eighth Hindu month, being part of November and December, ஓர்மாதம்.--Note. The Saivas consider it more sacred than other months, and may abstain from animal food during the month, who at other times use it; and keep it as a season of fast in honor of the canonized pleiades, and their foster son Skanda. Wils. p. 214. KARTTIKA. 2. The third lunar asterism; the pleiades, regarded as six stars, கிருத்்திகைநட்சத்திரம். 3. The third nacshatra. 4. The day or rather the duration of time during which the moon is in the கார்த்திகை nacshatra, கார்த்தி கைநாள். 5. The November-flower plant, காந்தன், Gloriosa superba, L. 6. (சது.) Durga, துர்க்கை. கார்த்திகேயன், s. A name of the god Skanda (கந்தன்), as nursed by the pleiades in the form of nymphs; he assuming the forms of six infants, the bodies being afterwards united into one. Wils. p. 214. KARTIKEYA.. கார்த்திகைக்கிழங்கு, s. The root of the கார்த்திகை plant which is poisonous. It is sometimes eaten by mistake for the அல்லிக்கிழங்கு. கார்த்திகைக்கொடி, s. The Novemberflower plant, தோன்றி. கார்த்திகைக்கொள்ளி, s. [prov.] A brand waved by children in play on the evening of திருக்கார்த்திகை festival. கார்த்திகைசோமவாரம், s. The Mondays in கார்த்திகை regarded as fastdays, on which religious duties are more meritorious than in other months. கார்த்திகைதேவிமார், s. Pleiades, the goddesses. கார்த்திகைப்பூ, s. The November-flower, காந்தள்மலர். கார்த்திகைவிரதம், s. The November fast, kept in honor of Skanda, கிருத்திகைஉப வாசம். கார்த்திகைவிளக்கு, s. The November lamp-lighting on the evening of the திரு க்கார்த்திகை, when lights are placed at the door and other parts of the house, in the cow-stall, at the well, in the growing corn. &c.; commonly called விளக்கிடல் or விளக்கீடு. திருக்கார்த்திகை. The day in கார்த்திகை in which the moon enters the third nacshatra, considered a very sacred day. 145)

kirimā (p. 109) s. Improperly for கரிமா. 115) *

kṭṭāym (p. 88) s. [vul.] Compulsion, constraint, force, பலாத்காரம். கட்டாயம்பண்ண, inf. To compel, force, coerce. 32)

kiḷuvai (p. 112) s. A kind of wild duck, a teal, ஓர்பறவை. 2. A kind of tree used in hedging, ஓர்மரம், Amyris spinosa. (Nob.) 3. A kind of fish, a small kind of eel, a grig, ஓர்மீன். செங்கிளுவை, s. A kind of wild duck with a reddish breast. பெருங்கிளுவை, s. A large kind of கிளுவை tree. முட்கிளுவை, s. A species of thorny கிளுவை tree. வெண்கிளுவை, s. A species of thornless கிளுவை tree. 12)

kṭu (p. 87) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To throb--as from a sting, venomous bite, the prick of a thorn, tooth-ache, விரு விருக்க. 2. To ache--as with colic, dysentery, &c.; to have pain as the leg from walking; the shoulders or head from carrying a load; the mouth from speaking; the arm from writing, &c., உளைய. 3. To be seasoned too highly, or otherwise spoiled--as curry, commonly, கடுகடுக்க. 4. (p.) To be like, to resemble, ஒக்க. 5. To be in doubt, or uncertainty, to hesitate, ஐயுற. 6. To be angry, impatient, fretful, கோபிக்க. 7. To pass swiftly, விரைய. கடுத்தபின். When (the king) suspects. (குறள்.) கடுத்துப்போனதண்ணீர். Bad water, water unpleasant to the taste. அடுத்ததுகாட்டும்பளிங்கேபோல்நெஞ்சங்கடுத்ததுகா ட்டுமுகம். The face indicates the resentment of the heart, as the mirror reflects the shape of things placed before it. ஊமன்கண்ணிலாதவற்குரைத்தலுங்காண்டலுங்கடுக் கும். It is as if a blind man saw a thing which a dumb man told him to look at. கடுவரைநீரிற்கடுத்துவரக்கண்டு. Seeing it coming as rapidly as the impetuous mountain torrent-- (வெண்பாமாலை.) கடுத்துப்பேச, inf. To speak harshly. கடுப்ப, inf. Used as a particle of comparison--as பிள்ளைகடுப்பப்பிணம்பிறங்க, the bodies (of those who fell in battle) appeared (to move their dying limbs) like infants. (வெண்பா.) கடுத்தல், v. noun. Doubt, ஐயம். 2. Wrath, கோபம். 3. Vehemence, வேகம். 4. Comparison, உவமை. (p.) கடுப்பு, v. noun. Pains, throbbing, throe, எரிவு. 2. Anger, displeasure, impatience, peevishness, சினம். 3. Speed, rapidity, impetuosity, great haste, வேகம். அவருடையகடுப்பெல்லாமாறிப்போயிற்று. His peevish arrogance is now all gone (his means being reduced). கடுப்பிறக்குதல், v. noun. Reducing one's pride, arrogance. கடுப்புக்கழிச்சல், s. A painful dysentery. கடுப்புச்சூடு, v. noun. Cauterizing oxen after castrating as a counteroperation to promote healing. கடுப்பெடுத்தல், v. noun. Being in pain, aching. 2. Reducing one's pride, arrogance. வாதக்கடுப்பு, s. Rheumatic pains in the limbs. நீர்க்கடுப்பு, s. Dysury, strangury. மூலக்கடுப்பு, s. Dysentery, tenesmus. வயிற்றுக்கடுப்பு, s. Griping of the bowels. மனக்கடுப்பு, s. Indignation, resentment. 72)

kḷimpu (p. 100) s. Verdigris, மலினம். 2. Rust, துரு. (Mat. Ind.) 3. The evil principle connected with the soul from eternity, leading to births and their sufferings and enjoyments, குற்றம். களிம்பற்றவன், s. A man of unimpeachable character. களிம்புதிக்க--களிம்புபட--களிம் புபிடிக்க, inf. To form a verdigris. களிம்பூற--களிம்பேற, inf. To form as verdigris in a slight degree. 2. To become spoiled--as whey, curds, &c., kept in a brass vessel. 23)

kiruti (p. 111) s. Act, action, doing, work. workmanship, செய்கை. Wils. p. 243. KRUTI. 4)

ktu (p. 91) s. A cicatrice, a wart, வடு. 2. A fissure, a crack, a rupture, வெடிப்பு. (சது.) (p.) 14)

kīrtti (p. 113) s. Fame, celebrity, glory, renown, reputation, good character, name, distinction, notoriety, popularity, புகழ், Wils. p. 224. KEERTTI. அவனுடையகீர்த்திபரவுகிறது. His fame spreads. கீர்த்திக்க, inf. To praise, extol; to exalt in praise, புகழ. கீர்த்தியைக்கெடுக்க, inf. To destroy one's reputation, to bring into disrepute, to defame, disgrace. கீர்த்தித்துப்பேச, inf. To praise, to extol. 2. (Rott.) To determine, to denote. கீர்த்தித்துச்சொன்னான். He described (it) in terms of praise. 2. (Rott.) He has distinguished one from another. கீர்த்திபெற்றவன்--கீர்த்திமான், s. A celebrated person, an illustrious personage, புகழடைந்தவன். கீர்த்திப்பிரதாபம், s. Brilliancy of fame, extension of reputation, extended fame. துர்க்கீர்த்தி, s. Ill fame, evil report--as அவகீர்த்தி. நற்கீர்த்தி, s. Good fame, good report. 32) *

kāntāḷm (p. 104) s. [local.] Anger, கோபம். 44) *