kūli (p. 135) s. Hire, wages, pay; daily pay, சம்பளம். 2. Fare, freight, வண்டிமுதலியவற் றின்கூலி. 3. Rent, commonly in composition--as குடிக்கூலி. 4. A hired servant; a cooly, கூலிக்காரன். கூலிக்காரன்--கூலியாள், s. A day-laborer, a hired man, a cooly. கூலிக்குப்பிடிக்க, inf. To hire. கூலிக்குமாரடிக்க, inf. To beat the breasts for pay--as women at a funeral; i. e. to do a thing for form's sake, insincerely. கூலிப்பாடு--கூலிப்பிழைப்பு, v. noun. Hired labor; maintenance by day-labor. 25) *

kūṟu (p. 136) கிறேன், கூறினேன், வேன், கூற, v. a. To cry aloud, publish, promulgate, proclaim, பிரசித்தஞ்செய்ய. 2. To cry--as an auctioneer, a herald, a crier of goods, &c., விலைமுதலியகூற. 3. To speak, say; to declare, assert; to answer, சொல்ல. 4. (சது.) To sell by auction, விற்க. பழிகூற, inf. To blame, censure, scold, abuse, reproach. கூறியதுகூறல், v. noun. Tautology-one of the ten faults in a literary composition. See நூற்குற்றம் under under குற்றம். கூறியான், s. [prov.] The headman of the Chiviar caste or palankeen bearers. --Note. The name may be derived from his proclaiming before the palankeen the titles of the great person whom he carries. 22)

kūppiṭu (p. 134) கிறேன், கூப்பிட்டேன், வேன், கூப்பிட, v. a. To call one, to call by name, to call attention, அழைக்க. 2. To call on one for aid, to cry to the deity; to invoke --as evil spirits, முறையிட. 3. To call with authority, to summon, to cite, அதிகாரத்தா லழைக்க. 4. To invite, வரவழைக்க. 5. v. n. To call out, to cry out, to exclaim, to halloo, to shriek, to whoop, கூவ. 6. To cry--as certain animals, மிருகங்கூப்பிட; [ex கூப்பு. calling, et. இடு.] கூப்பிட்ட குரலுக்கொருவருமில்லை. No one came at the call. 2. No one is at hand to aid, to serve, &c. கூப்பிடுதூரம், s. The distance of a call. கூப்பிடுவான், s. [prov.] A kind of lung disease, chiefly among goats, causing bleatings and sudden death; also used as a curse, meaning, may he die of this discase. கூப்பிடுசத்தம், s. A voice calling. 2. The distance of a call. கூப்பீடு, v. noun. A call, a whoop. 2. Calling distance. 3. [in long measure.] A call equal to a குரோசம். 13)

kūr (p. 135) --கூரு, கிறது, கூரும், கூர, v. n. To be sharp--as the edge or point of an instrument, ஆயுதமுதலியகூராக. 2. To become keen, acute, brilliant--as the intellect; to be sagacious, clever, penetrating, புத்திமுத லியகூர; [ex கூர், sharpness.] 3. To be abundant, copious, excessive, மிக; [ex கூர், abundant.] கூர்ந்தபுத்தி, s. Sharp wit, quick perception. கூர்ந்துபார்க்க, inf. To look with a sharp eye, to look intently. கூர்ப்பு, v. noun. Intenseness of passion; keenness of the faculties or senses; copiousness, abundance, excessiveness; greatness, eminence, உள்ளதுசிறக்கை. நினைவுகூர, inf. To remember. 8)

kūvu (p. 136) கிறது, கூவினது--கூயிற்று, ம், கூவ, v. n. [in the gerund, it is sometimes கூய் instead of கூவி.] To crow--as a cock, சேவல் முதலியனகூவ. 2. To coo, to sing, to warble --as birds; to scream--as a peacock, பறவை யொலிக்க. 3. v. a. To call, to whoop, to halloo, கூப்பிட. 4. (p.) To utter, proclaim, சொல்ல. 5. v. n. To scold at, to brawl, அதட்ட. 6. To cry--as a child; to bawl, அழ. In poetry like other similar words, it makes the past in கூவியது, கூயினது and கூயது. குயில்கூவினாற்போல். Like the warbling of the குயில் bird. இடும்பியைக்கூவியங்ஙனங்குறுகினான். He repaired to the place, calling இடும்பி. (பார.) கூவுவான், s. The cock; lit. the crower. கூவல்--கூப்பு, v. noun. Crying aloud, bawling, crowing, calling, &c. 7)

kūṭlr (p. 133) s. Foes, பகைவர். (p.) See under the verb கூடு. 18)

kūttu (p. 134) s. (from Sans. Goorda, play, Wils. p. 239.) Dance, dancing; action, performance; ball, நடனம். 2. Dramatic play, comedy, நாடகம். 3. Dance or sport of the deity--as the creation, preservation, and destruction of the universe are considered by Hindu philosophers, திருக் கூத்து. 4. Expression or exhibition of the feelings of the soul in its conscious states, as manifested in the actions and organic functions of the body, according to Hindu psychologists, ஆத்துமசேட்டை. 5. Frolicking, leaping and frisking about, like young boys and girls, விளையாட்டு. 6. Display, pomp, parade, &c.--as viewed by ascetics, பிரபஞ்சநடிப்பு. 7. A strange event or phenomenon, நூதனசெய்கை. 8. Presumption, assumption, vanity--as of young persons--one new in office, &c., spoken in contempt, கோலாகலம். 9. A droll or ludicrous action or performance--as a pantomime, &c., பரிகாசக்கூத்து. 1. (fig. little used.) The instigating or moving cause of an action, தூண்டுகாரணம். கூத்துக்குமீசைசிரைக்கவா. Why shave off the mustaches for mere play; i. e. why do a thing without an object? ஏதேனுங்கூத்துநடக்கும். [prov.] Some disastrous event will happen--said after a bad omen. நாலுநாட்கூத்து. A four day's dance-spoken of worldly prosperity, elevation to office, &c. கூத்தன், s. Dancer, actor, performer, comedian, &c., நாடகன். 2. Soul, life, spirit--as the directing cause of the various corporeal functions and actions, உயிர், ஆத்துமா. (நாலடி.) 3. The deity--as the operating cause in the universe, கட வுள். (p.) கூத்தாட, inf. To dance or play, to exhibit pranks, to take a part in play, நடனஞ்செய்ய. 2. To persist in an improper request, &c., சோலிபண்ண. 3. To be elated by promotion, wealth, &c.; to assume too much, &c., பெருமைகாட்ட. 4. (little used.) To act merely for form's sake, in religion, civilities, mourning, &c., ஒப்புக்குச்செய்ய. கூத்தாடி, s. (fem. கூத்தாடிச்சி.) A dancer, player, an actor, a comedian, நடன். 2. A pole-dancer, கழைக்கூத்தன். கூத்தாட்டு--கூத்தாட்டம், v. noun. Dancing, acting, playing, &c., நடிப்பு. கூத்தாட்டுச்சிலம்பம் படைவெட்டுக்குதவாது. The fencing of the actor will not do in battle. கூத்தி--கூத்திச்சி, s. A female actor or dancer; a dancing girl, நாடகப்பெண். 2. A courtezan, a strumpet, a prostitute, வேசி. 3. A concubine, கூத்தியார். கூத்துக்களரி, s. The area or hall for play; a ball room; a theatre; a circus, &c., நடனசாலை. கூத்துக்காரன், s. (fem. கூத்துக்காரி.) An actor, a dancer, கூத்தாடுவோன். 2. A dancing master, கூத்தாட்டுவோன். 3. A buffoon; a ludicrous, comical person; a mimie, விகடக்காரன். கூத்துப்பயிலிடம், s. A dancing school; a place where dancing is practised. கூத்துப்பாட்டு, s. Dancing tunes, and songs. கூத்துவகை--கூத்தின்விகற்பம், s. The two divisions of dancing, commonly by woman. 1. தேசிகம், modes of dancing in different countries. 2. மார்க்கம், modes of dancing--as laid down in the shastras. கூத்துப்பண்ண, inf. To make fun, sport, &c. 2. To do a droll, funny, action. 3. To confound; to derange. கூத்துவிட, inf. To introduce the actors in a play. 2. [prov.] To say something odd, or droll; to do a funny, humorous thing, pleasing to a company. கூத்துவைக்க, inf. To give a dance, or ball--modern. 7)

kūrmāṇṭar (p. 135) s. A Rudra or manifestation of Siva, being the chief of a class of Rudras in one of the lower regions. The name is sometimes applied to the whole class, ஓர்வகைஉருத்திரர். (from Sans. Kushmand'a) (காந்.) 20)

kūṇṭu (p. 133) s. [improp. for கூடு.] A nest; a cage, a coop; a hive; any hellow, globular or prismatical case--as a baloon or lantern, &c. தொம்பைக்கூண்டு, s. A large wicker basket, used as a receptacle for grain. 31)

kūkai (p. 133) s. A species of owl; lit. the hooter, பேராந்தை. Wils. p. 31. GHOOKA. 2. Another kind, the கோட்டான். கூகையிரைகிறது. Screech of an owl. கூகைகுளற, inf. To hoot--as an owl. கூகைக்கட்டி--கூகைநீர்க்கட்டி--கூகை வீக்கம், s. A disease--the mumps--as பொன்னுக்குவீங்கி. 5)