muttirai (p. 357) s. Seal, signet, seal-ring, இலாஞ்சனை. 2. Stamp, impress, private mark, அடையாளம். W. p. 655. MUDRA. 3. Badge of a soldier or peon, முத்திரைப்பி ல்லை. 4. A distinguishing mark impressed upon a votary with a hot iron. See முத்திரைதானம்பெற. (c.) கன்னிமுத்திரை, s. The hymen. See கன்னி. முத்திரைகுத்த--முத்திரைபோட, inf. To seal, to stamp. முத்திரைகுத்திப்பார்ப்பார், s. [com. தத் துவாதிகள்.] Dwita brahmans, who impress the mark of Vishnu upon a soft paste of sandal-wood-powder, and put it on different parts of their bodies. முத்திரைக்கம்பு--முத்திரைக்கோல்-முத்திரையச்சு, s. A sealing stick, a stamp. முத்திரைக்கூடம், s. The place where all kinds of goods are stamped. முத்திரைச்சூடு, s. Branding an animal. முத்திரைச்சேவகன், s. A peon, or servant, bearing a badge. (R.) முத்திரைதானம்பெற, inf. [appel. n. முத்திரைதானம்பெற்றவன்.] To be branded on the shoulders with the mark of a chank and wheel, in honor of Vishnu. முத்திரைபங்கம், s. Forcing a seal. முத்திரைப்பலகை, s. A wooden stamp for sealing a heap of corn. முத்திரைப்பல்லவம்--முத்திரைப்பல்லவி, s. The chorus at the end of each verse in பதம்; the burden of the song, பதத்தின டிதோறுமொட்டிப்படிக்குமோர்பல்லவி. முத்திரைமோதிரம், s. A ring with a seal. முத்திரைலாஞ்சனை, s. The sign of a sealing. [a pleonasm.] முத்திரையுடைக்க--முத்திரையைமுறிக் க, inf. To unseal, to break a seal. 29) *

muntāṉai (p. 357) s. [prop. முன்றானை, com. முந் தாணி.] The border of a man's or woman's cloth. 33)

muṟai (p. 359) s. Manners, morals, custom, approved course, legality, ஒழுக்கம். 2. Regularity, order, manner, plan, system, routine, course, round, சிரமம். 3. Relationship by blood or marriage, உறவின்முறை. 4. Good nature good disposition, குணம். 5. Antiquity, பழமை. 6. Repetition, தரம். 7. An expletive, ஓரிடைச்சொல். 8. Complaint, முறைப்பாடு. 9. Turns by which duty or work is done, வரிசை. 1. A book, புத்தகம். உனக்கும்அவனுக்்கும்முறையென்ன. What relationship is there between you and him? அம்மான்பெண்ணைக்கொள்ளுகிறதுமுறைதான்...... Marriage contract with the daughter of a mother's brother is lawful. அக்காளைக்கொண்டால்தங்கைக்குமுறைகேட்கவேண் டுமா. Is it necessary to inquire whether it is lawful to marry a younger sister when you have married the elder? இதுனக்குமுறையல்ல. This does not become you. இன்றைக்குஎன்முறை. It is my turn to-day. அறமுறையிடுதல், v. noun. Complaining grievously. திருமுறை, s. A name given by Saivas to a book of Manikavasakar; (lit.) the sacred complaint. முறைகாரர், s. [pl.] Those who are employed to attend to a duty by turns. முறைகேடு, v. noun. Indecency, incest, depravity, any disgraceful deed. முறைக்கட்டு, s. See கட்டு. முறைக்காய்ச்சல், s. Intermittent fever. See காய்ச்சல். முறைசொல்ல, inf. To use the appropriate epithets of consanguinity, as uncle, cousin, &c. முறைதெரிந்தோன், appel. n. An architect, சிற்பாசாரி. 2. An epithet of Brahma, பிரமன். (சது.) முறைதெரிபகவன், s. An epithet of Brahma, பிரமன். முறைநிரனிறை--முறைநிரைநிறை, s. Arrangement of a series of verbs, nouns, &c., in the order of their nominatives and objectives, as-இரணியநாட்டனிரணியனீரைந்தலையன்கஞ்சன் முரணியகோட்டினகத்திற்சரத்தின்மூன்றாயிற்றுஞ்சத் தரணியிற்குத்தியிடந்தெய்துதைத்தவன்சர்ப்பவெற்பன் அரணியகேழலரிராகவன்கண்ணனாகிவந்தே.....The god of Tirupati is he who, assuming the forms of a Hog, of a Lion, of Rama, and of Krishna, pierced, lacerated, shot and kicked, by means of his tusk, claws, arrow and feet; so that these four persons, இரணியாட்சன், இரணியன், ஈரைந்தலையன், and கஞ்சன், were killed. Observe the four subjects in the first line are employed as nominatives to துஞ்ச, and the four instruments follow next in order just before their respective effects, and the true nominatives in the verse are placed last, referring to the four exploits performed by the four agents. முறைபிழை, s. The reverse, as விலோ மம். முறைபிழைத்தல், v. noun. Transgressing a rule or law. (p.) முறைப்பட, inf. To complain, to murmur. முறைப்பாடு, v. noun. A complaint. முறைமசக்கு, s. An unbecoming action, as முறைகேடு. (R.) முறைமசக்காய்த்திரிகிறான். He endeavors to seduce. முறைமாறுதல், v. noun. Changing turns, attending by turns. முறைமை, s. Rule, custom, order, ஒழுக்கம். 2. Right, propriety, உரித்து. 3. Manner, method, கிரமம். முறையறிந்துவிளையாட, inf. To act with proper regard to consanguinity. முறையற்றபுணர்ச்சி, s. Incest. முறையிடுதல், v. noun. Complaining, uttering complaints, expressing regret, குறைசொல்லல். 2. Lodging a complaint before a magistrate, informing against, வழக்குரைத்தல். 3. [p. ராமா.] Declaring the right way, establishing rules, விதியேற் படுத்தல். என்மேலேமுறையிட்டான். He has complained against me. முறையிலார்--முறையிலோர், appel. n. [pl.] Low people, the vulgar, கீழ்மக்கள். முறையிலுயர்புநவிற்சியணி, s. A figure of Rhetoric representing the cause and its effect in connexion with the event. முறையினிலைமை, s. The foundation or nature of a rule. முறையின்வைப்பு, v. noun. Orderly arrangement, one of the beauties of style. See அழகு. முறையீடு v. noun. Complaint, indictment. 5)

muṟuku (p. 358) கிறேன், முறுகினேன், வேன், முறுக, v. n. To be in haste, விரைய. 2. To wriggle, twist one's self, திருக. 3. To scorch in boiling or frying, காந்த. 4. To ripen, to grow dry, முதிர. புழுங்கல்முறுகிப்போயிற்று.......The parboiled paddy is over-dried. முறுகுசடை, s. Matted or entangled hair-curls. முறுகுபதம், s. Entire dryness. See மருந்தெண்ணெய்ப்பதம், under பதம். முறுகல், v. noun. Making speed. 2. Wriggling, twisting. (சது.) திருகுமுறுகல். Any thing crooked or twisted, &c. 2. Intricacy, complication; a complicated business. திருகுமுறுகற்காரன். A thievish fellow. 2. One who uses subterfages.

mūṭṭu (p. 361) கிறேன், மூட்டினேன், வேன், மூ ட்ட, v. a. To join, link, or sew together, இசைக்க. 2. To kindle, மூளச்செய்ய. 3. To cause to increase--as a flame, அதிகப்படச் செய்ய. 4. To raise a quarrel; to stir up anger, சண்டைமூட்ட. (c.) இரண்டையுமூட்டித்தை.Stitch these two together. நெருப்பைமூட்டிவிடு. Kindle the fire. அவன்மூட்டிக்கொண்டுநிற்கிறான். He is assiduously engaged. மூட்டல், v. noun. Conjoining. 2. Increasing, cherishing. (சது.) மூட்டு, v. noun. Excitement, provocation, எழுச்சி. 2. A joint, articulation, a knuckle, பொருத்து. 3. The bridle or bit of a horse, குதிரைக்கடிவாளம். 4. (R.) A covering, as மூட்டம். அவன்மூட்டுப்பருத்தஆள். He is a stout person. மூட்டிலடித்தல். Beating upon the knuckles or joints. மூட்டுச்சாட்டு, [prov.] Scandal, கோள். மூட்டுப்பூச்சி--மூட்டைப்பூச்சி, s. [also முகட்டுப்பூச்சி.] A bug. 44)

mukṭu (p. 356) s. [gen. முகட்டின்.] The top of a hill or mountain, மலையினுச்சி. (சது.) 2. (c.) The ridge of a house, tவீட்டினுச்சி. 3. A long cross-beam of a house, விட்டம். 4. The zenith, உச்சி. அண்டமுகடு, s. See அண்டம். முகடுகட்ட--முகடுதெற்ற--முகடுமூட, inf. [sometimes முகடுமுறிக்க.] To construct the ridge of an ola-roof, கூரைவீட்டின் முகடுதொடுக்க. முகடுந்தல், v. noun. Overcoming, excelling, மேற்கொள்ளல். (இராமா.) முகடோடி, appel. n. [prov.] A long ridge-beam of a house, to which the rafters are fastened. முகட்டுப்பூச்சி, s. A bug, மூட்டைப் பூச்சி. முகட்டுவளை, s. [also மோட்டுவளை.] A beam as a cross-tie for rafters to keep them at a proper distance. முகட்டோடு, s. A ridge-tile. 6)

mukuram (p. 356) s. A mirror, reflector, &c., கண்ணாடி. W. p. 663. MUKURA. மூக்கறைக்குமுகுரங்காட்டினாற்கோபம்வரும். If you place a mirror before one with an amputated nose, he will be angry. 41) *

muṟṟu (p. 359) s. Entireness, completeness, மு ழுமை. 2. End, termination, முடிவு. 3. A finite verb, as வினைமுற்று. முற்றுத்தொடர்மொழி, s. A sentence, complete in sense and grammatical in construction. முற்றுப்பயனிலை, s. [in gram.] A finite verb. முற்றுப்பெற, inf. To be finished. முற்றுமடக்கு, s. [in rhet.] Repetition of a whole line through a stanza each time with a different meaning. முற்றுமுரண், s. Contrast in all the feet in rhyming. See தொடை, iv. 8. முற்றுமோனை, s. Rhyming in the first letter of all the feet. See தொடை, i. 8. முற்றுவினை, s. A finite verb, வினை முற்ற, as செய்தான், வந்தான், &c. முற்றெச்சம், s. A finite verb used for a வினையெச்சம். முற்றெதுகை, s. Rhyming of the second letter of all the feet. See தொடை, ill. 8. 16)

muṭuvl (p. 356) s. A wild dog, செந்நாய். 2. A dog, நாய். 3. A bitch, பெண்ணாய். (சது.) முடுவற்படையோன், s. An epithet of Bhairava, வயிரவன். (சது.) 2. One who keeps dogs for fighting, படைநாய்களைவைத் திருக்கிறவன். 117)

mulmuleṉ (p. 358) inf. [also மொலுமொ லென.] To hum, buzz, as flies making a discordant noise, ஈரடுக்கொலிக்குறிப்பு. 16)