āngkārm (p. 36) s. Pride, vanity, haughtiness, self-will, அகங்காரம். See அகங்காரம் for its three-fold distinction. ஆங்காரங்காட்ட, inf. To act proudly, be vain. ஆங்காரி, s. A proud, vain. conceited person. 20)

eccm (p. 73) s. Deficiency, defect, lack, குறைபாடு. 2. Remainder, remnant, சேஷம். 3. Orts, remains of food, whatever has come in contact with the mouth. spittle, &c., being deemed defiled, எச்சில். 4. Posterity, offspring, சந்ததி. 5. The dung of birds, fowls, wall-lizards, &c., பறவைமுதலி யவற்றின்மலம். 6. An elliptical, or unfinished word, sentence, பெயரெச்சமுதலியன; [ex எஞ்சு.] (p.) எச்சத்தாற்காணப்படும். (Their deeds) will be manifest in their posterity; i. e. in the prosperity, or adversity of their offspring. எச்சமிட, inf. To discharge excrement--as birds, &c., பறவைமலம்விசர்ச் சிக்க. பகையெச்சம். s. Suppressed anger. தீயெச்சம், s. The remainder of fire--as, வினைபகையென்றிரண்டினெச்சம், நினை யுங்காற்றீயெச்சம்போலத்தெறும், (Warlike) deeds which are not pushed to extremity (in the destruction of a foe) and hatred which is not executed but suppressed, will destroy like fire unextinguished. (குறள்.) நோயெச்சம், s. A reduced disease, the remains of a disease. ஈரெச்சம், s. In Grammar, the two classes of unfinished words. I. பெயரெச் சம் or participles, lit. words which require nouns to complete them. These embrace two classes, viz.: (1.) தெரிநிலை ப்பெயரெச்சம், or the participle of the common verb--as, வந்தமகன், the man who came; வருகின்றமகன், the man who comes; வரும்பிள்ளை, the child that will come. (2.) குறிப்புப்பெயரெச்சம் or பெயரெச்சக்குறிப்பு, the participle of the symbolic verb, which always ends in அ and often has the force of an adjective--as கரியகுதிரை, a black horse; கடுங்கண்ணகுதிரை, a fierceeyed horse, or a fierce horse; பொன்னகு திரை. a gold-like horse; அமர்முகத்தகுதிரை, a horse in the front of a battle; மூவிலைய வேல், a three-forked dart, a trident. II. வினையெச்சம், unfinished verbs, or such forms of the verb as require other terminate verbs, &c., to complete the sense. (1.) தெரிநிலைவினையெச்சம். In the past, it is called by Beschi, a gerund; there are five varieties; i. e. (1.) செய்து, பண்ணி, நிறீஇ for நிறுவி or நிறுத்தி; வளைஇ for வளைந்து or வளைத்து; இரீஇ for இருந்து or இருத்தி; கூய் for கூவி. (2.) செய்பு. (3.) செய்யா. (4.) செய்யூ. (5.) செய்தென--Notes. The first is the most common, and the only kind found in colloquial use. 2. The present, or infinitive, செய or செய்ய. 3. The future comprising six varieties. 1. செயின், செய்யின், செயில், செய்யில், செய்கில், these are all future subjunctive forms. 2. செய்யிய. 3. செய்யியர். 4. செய்வான். 5. செய்பாக்கு. 6. உண்பான், this termination occurs after a nasal only. The last five are equivalent to the infinitive, &c., they may be rendered by that with the potential of the verb, as given in நன்னூல். A few may be added: 1. செய் தால், the common subjunctive of the past, but often used for the future. 2. செய்தக்கால். 3. செய்தக்கடை, past or future subjunctives. 4. செய்தலும், காண்டலும். 5. செய்தலோடும், implying when, or as soon as. 6. ஏல், a contraction of எனில், is, in poetry, added to any finite verb to form the subjunctive--as உண்ணுமேல், உண்ணுமெனில். 2. வினையெச்சக்குறிப்பு or குறிப்புவினையெச்சம், gerund of symbolic verbs; of these there are but two, இன்றி and அன்றி from இல் and அல், these symbolic verbs being redundant. சொல்லெச் சம், elliptical, or incomplete words, or classes, ten in number. 1. பெயரெச்சம், participles as given above. 2. வினையெச் சம், unfinished forms of the verb. (See above.) 3. உம்மையெச்சம், a sentence in which a second உம் and its adjunct are understood--as, சாத்தனும்வந்தான், Sattan also is come, implying that others are come or expected. 4. சொல்லெச்சம், a clause in which சொல்லல் is understood --as, என்றார் for என்றுசொன்னார். 5. பிரிநிலை யெச்சம், a clause in which an exception of persons, or things is implied, see ஏ and ஓ--as, அவனேகொண்டான், he bought it, implying that others did not. 6. எனவெனெச்சம், a clause in which a verb, or a noun is required after என--as, கடலொல்லெனவொலித்தது, the sea roared with the sound of ஒல். 7. ஒழியிசையெச்சம், a clause in which a counterpart is understood--as உண்ணுதற்கோவந்தான், was it to eat that he came (implying that his object was otherwise)? 8. எதிர்மறை யெச்சம், the ellipsis of a negative, or denial--as அவனோகொண்டான், Was it he that bought it (implying a negative answer). 9. இசையெச்சம், ellipsis generally comprising two or more words, such as are not found in the above--as நின்னையா னகன்றாற்றுவனோ, Can I endure separation from you (indicating an affectionate attachment to the party addressed)? 1. குறிப்பெச்சம், symbolic terms, contractions, abbreviations, &c., comprising several kinds. (See குறிப்பு.) There is another form called முற்றெச்சம், a finite verb used in the place of a gerund--as உண்டான்வந்தான் for உண்டுவந்தான், eating he came. எச்சமிட, inf. To befoul, to soil with dung--spoken of birds. எச்சவனுமானம், s. Inference of a past cause from a present effect. See அநுமானம். எச்சவாய், s. [vul.] The sphincter of the anus, the podex, குதம். அட்டவெச்சம், s. The eight defects in the human body; i. e. 1. சிதடு or குருடு, blindness. 2. ஊமை, dumbness. 3. செவிடு, deafness. 4. கூன், crookedness of the back. 5. குறள், dwarfness. 6. முடம், lameness. (சது.) (in பிங்கலந்தை and திவாகரம், யகண், மா, hermaphroditism). 7. உறுப்புமயக்கம், a monstrous birth either by redundancy, defect, or misplacing of the members, &c. 8. உறுப்பில்பிண்டம், a shapeless production, or a birth with the features not properly developed. 23)

kuṇam (p. 118) s. Quality, attribute, property, பண்பு. 2. Disposition, temper, nature, தன் மை. 3. Good quality, moral or physical; proper temperament, virtue, நற்குணம். 4. Attribute, perfection, excellence--as of a deity, இலட்சணம். 5. Grace, beauty--as of a style or composition; merit, freedom from fault or defect--opposed to குற்றம், மேன்மை. 6. Wholesomeness, healthfulness, சுகம். 7. Soundness of intellect; normal state of the mental feelings, சொஸ்த புத்தி. 8. Indication, symptoms--as of a disease, வியாதியின்குறி. 9. Color--as a quality, நிறம். 1. Smoothness, சீர்மை. 11. Properties; functional powers or principles in nature, operative in all sentient beings; the sourses of the dispositions, &c., தத்துவம். 12. Thread, cord, string, &c., நூல், கயிறு. 13. A bow-string, நாணி. 14. Property, essence, original principle, சத்து. 15. [in physics.] Varicties, modifications, products of bodies, உடற்குணம். Wils. p. 291. GUN'A. 16. A water-pot, a pitcher--as குடம். குணத்தைமாற்றக்குருவில்லை. No guru can change the temper. குணத்தோடேகேள். Hear me with a right spirit and patience. குணநாடிகுற்றமுநாடி. Having examined the excellencies and faults--as of a style, a speech, &c. குணமதுகைவிடேல். Hold to what is good and proper; cease not to show a good disposition. குணமென்னுங்குன்றேறிநின்றார்வெகுளிகணமேயுங் காத்தலரிது. It is hard to divert, even for a moment, the anger of those who stand upon the mountain of virtue; i. e. who excel virtue. (குறள்.) அதிலுமிதுகுணம். This is better than that. அவனுக்குத்தாய்தந்தைகுணம்பிடிபடுகிறது. His parents' disposition and temper begin to be visible in him. குணகுணி, s. [in gram. and log.] Attribute and subject--as in செந்தாமரை, where செம்மை is the attribute, குணம், and தாமரை the subject, குணி. குணகுணிப்பெயர்கள், s. [in gram.] Abstract noun and subjective noun. (நன்.) குணக்ஞன்--குணஞ்ஞன், s. A pleasant, good-natured, agreeable person; one of an excellent disposition, நற்குணமுள் ளவன். Wils. p. 291. GUN'AG'NA. குணக்குன்று, s. A virtuous man; lit. a mountain of excellent qualities. குணக்கேடு, s. Bad temper, bad disposition; disobliging, unkind, கெட்டகுணம். 2. Fatal symptoms in disease, அசாத்தியக் குறி. குணக்கேடன்--குணங்கெட்டவன்--கு ணமில்லாதவன், s. An ill-natured person. குணங்காட்ட, inf. To exhibit natural characteristic qualities, dispositions or propensities. 2. To betray symptoms-as diseases; to indicate good or bad weather--as seasons. 3. To betray mean descent, low caste, &c., by mean behavior. குணங்குறி, s. Disposition, features, characteristics, குணமுங்குறியும். குணங்குறியறிய, inf. To know one's disposition and character. குணங்குறியுள்ளவன், s. A man of good disposition, and other good characteristics. குணசந்தி, s. [in gram.] A form of combining words of Sanscrit origin-as சுர and இந்திரன், make சுரேந்திரன், வடமொ ழிச்சத்தியிலொன்று. குணசாலி, s. A good-natured man or woman; one of an excellent disposition. குணசீலன், s. One abounding in excellent qualities. குணசுபாவம்--குணப்பிரகிருதி, s. Natural disposition. குணஷ்டை, s. Delinquency, defect, flaw, குணதோஷம். 2. Difficulty, trouble, தொந்தரை. குணத்தன்மை, s. [in rhet.] Description of qualities, one of the four subdivisions of தன்மையலங்காரம். குணத்திரயம், s. The three properties in nature--purity, passion and darkness. Wils. p. 291. GUN'ATTRAYA. See முக்குணம். குணத்துக்குவர, inf. To grow better, to amend, to reform. 2. To recover from illness. 3. To be reconciled, இணங்க. குணத்தொகை, s. See பண்புத்தொகை. குணத்தொனி, s. The twang or sound of a bow-string. குணநிதி, s. A benevolent, kind person, நற்குணநிறைந்தவன். 2. the Deity, கடவுள். குணபத்திரன், s. The Deity, கடவுள். 2. The name of the preceptor and guru of மண்டலவன் the author of Nighandu. 3. Argha, அருகன். குணபேதம், s. Change of disposition for the worse, degeneracy, குணவேற்றுமை. 2. Unfavorable symptoms in a disease, வியாதிவேற்றுமைக்குணம். 3. Abnormal state of the mental powers--as idiocy, insanity, &c.; derangement, மாறுபாடான குணம். அவன்குணம்பேதித்திருக்கிறது. He is changed for the worse. குணப்பட, inf. To come to a right state, temper, disposition, &c.; to be changed for the better, to become tractable, docile, சீர்ப்பட. 2. To recover from sickness, to get well, சுகமடைய. 3. To improve --as crops, &c., to recover strength, to grow, to thrive, திறப்பட. 4. To reform, to amend in morals, to improve in disposition, character or habits, நடைதிருந்த. 5. [in Christian usage.] To be converted, to repent, to be penitent, மனந்திரும்ப. குணப்படுத்த, inf. v. a. To improve, to make better, to correct, to reform, to restore to a good state, to health, &c.; to remedy, சீர்திருத்த. 2. To convert, மனந்திரும்பச்செய்ய. குணப்பட்டவன், s. [in Christian usage.] One who has repented; a convert. குணப்பண்பு, s. [in gram.] Sensible qualities of objects--as bitterness, whiteness--as distinguished from குறிப்புப்பண்பு, ideal quality, and தொழிற்பண்பு, acting quality. See பண்பு. குணப்பிழை, s. Ill nature, bad temper or disposition, குணக்கேடு. 2. Ill success, பயனின்மை. 3. Unfavorable signs in disease, &c., அசாத்தியம். குணப்பெயர், s. [in gram.] Names of qualities; abstract nouns; denotative nouns signifying attributes only--as கரு மை, அழகு--opposed to குணிப்பெயர்; பண்புப் பெயர். 2. Names either concrete or connotating, derived from abstractnouns --as கரியன், அழகன். குணமணி, s. One of an excellent disposition. குணமறிய, inf. To know one's disposition. 2. To understand or ascertain the symptoms of a disease. குணமாக்க, inf. v. a. To cure, heal; to restore to health. 2. To reform, to amend, to correct. குணமாயிருக்க, inf. To be whole, well, sound; to be well-conditional. 2. To be gratifying, pleasing, palatable. குணம்மாற, inf. To change--as temper, disposition, character, symptoms, either for the better or worse. குணமுங்குற்றமும், s. Good and bad, virtues and vices, beauties and defects, commendation and censure, &c. குணமுடையவன்--குணமுள்ளவன், s. A kind-hearted, good-natured, generous man. 2. A well-bred man. குணமுற்றவன், s. A good-natured man. குணமுற்றவன் மணமுற்றவன்; குணமற்றவன் மண மற்றவன். A good-natured man will be praised; but an ill-natured man, despised. குணரத்தினாகரன், s. One whose benevolence is like the sea; [ex இரத்தினாகரம்.] குணவதி, s. A very good natured person. Wils. p. 292. GUN'AVATI. குணவந்தன்--குணவான், s. A well-disposed person; one of a good disposition. குணவவநுதி, s. [in rhet.] A kind of அவநூதி figure, in which a prorperty or quality universally predicated of an object is apparently denied, by affirming the opposite, either ironically or ambiguously. குணவாகடம்--குணபாடல், s. A treatise on the signs and symptoms of diseases, ஓர்வைத்தியநூல். குணவாகுபெயர், s. [in gram.] Names of qualities or attributes, used by metonymy for objects possessing those qualities or attributes--as in நீலஞ்சூடினாள். குணவாக்கு, s. Peculiar temper or habit. குணவிலக்கு, s. [in rhet.] Negation of a property or quality in a person or thing from the presence of its opposite, ஓரலங்காரம். குணவுவமம்--குணவுவமை, s. [in rhet.] A species of simile; similitude, of qualities and properties. See பண்புவமை. குணன், s. A man of good qualities, generally found in compounds--as in அறுகுணன், சற்குணன். குணாதீதம், s. Freedom from all properties, குணங்கடந்துநிற்கை. குணாதீதன், s. God, He who is above all attributes; He whose attributes and perfections transcend our comprehension, கடவுள். Wils. p. 292. GUN'ATEE'TA. குணாலயன், s. The deity--as the seat and source of all perfections, கடவுள். இனியகுணம், s. A pleasant temper or disposition. நிர்க்குணன், s. The deity--as void of all properties, கடவுள். Wils. p. 474. NIRGUN'A. சத்துவகுணம், s. The first of the three principles, or properties in nature. 2. Nobleness of mind; magnanimity. 3. The exalted disposition of an ascetic's mind by which he disdains worldly delights, greatness, honors, &c. சற்குணம்--சுகுணம்--நற்குணம், s. A good disposition, kindness, benevolence, virtue. சற்குணன்--சற்குணி, s. A virtuous person; a good-natured person. சாத்தியகுணம், s. [in medi.] The condition or state of being curable; favorable symptoms; hopeful case. குணி, s. One endowed with good qualities, a good-tempered person, நற்குண முடையான். 2. [in gram.] A subject, any thing which possesses attributes or qualities--as distinguished from குணம், also, the names of such things, பண்பி. 3. [ex குணம், bow-string.] A bow, வில். (சது.) குணிப்பெயர், s. [in gram.] Concrete or subjective noun; a denotative name which signifies a subject only and not an attribute or quality--as மதுரை, தாம ரை--opposed to குணப்பெயர். துர்க்குணம்--தீக்குணம், s. Bad disposition, ill-nature, vice. நாய்க்குணம், s. Doggedness, rudeness, cynicalness. பேய்க்குணம், s. Devilishness, foolishness. மழைக்குணம், s. Sign or appearance of rain. நாற்குணம், s. The four prevalent or prominent human qualities. These are subdivided, and four are ascribed to each sex. 1. ஆடூஉக்குணம், the masculine: 1. அறிவு, knowledge, intelligence, clear perception. 2. நிறை, equanimity, self-control. 3. ஓர்ப்பு, fortitude, firmness, deci sion. 4. கடைப்பிடி, confidence, full persuasion, perseverance. II. மகடூஉக்குணம், the feminine: 1. நாணம், shyness, coyness, bashfulness--with regard to the other sex. 2. மடம், simplicity, weakness of intellect, want of clear perception. 3. அச்சம், timidity, fear, diffidence. 4. பயிர் ப்பு, delicacy; modesty; shrinking from what is mean or vile. முக்குணம், s. The three principles in nature, Satva, Raja, and Tama, which are the ultimate source of all quality or character in man, and may be indefinitely developed and expanded. The more generic and prominent development is three-fold, making nine gunas. Satva-guna-- goodness, produces illumination and mildness in thought, word and deed. Operating in these directions, it becomes an 'unfailling and perfect light to the soul, arousing it and making it ready to eat the fruit of its own doings' Raja-guna--passion, produces for the soul the propensity to excessive occupation in thought, word and deed, and asperity in the same. By these means it prepares the soul to receive pleasure and pain, according to its karmma or the law of its fate. Tama-guna brings forth arrogance, that egotistic guna which says 'there is none like me,' &c., and wilfulness or depraved will. By these means it welcomes all sensual objects and brings them to the soul. The first stage in the soul's spiritual progress is a degree of self-knowledge by which it has a view of these gunas and its relations to them. To each of these gunas belong certain peculiar qualifications. I. சத்துவகுணம் or சாத்துவிகம். Ist. ஞானம், wisdom. 2d. அருள், grace. 3d. தவம், penance. 4th. பொறை, patience. 5th. வாய் மை, veracity. 6th. மேன்மை, greatness, excellence. 7th. மௌனம், silence, taciturnity. 8th. ஐம்பொறியடக்கல், restraint of the five senses. The Satva principle is the source of truth, and the predominance of it renders its possessor virtuous, gentle, devout, charitable, chaste, honest, &c. II. இரசகுணம் or இராசதம். 1st. மனவூக்கம், mental exertion. 2d. ஞானம், discretion. 3d. வீரம், fortitude. 4th. தவம், penance. 5th. தருமம், charity. 6th. தா னம், liberality. 7th. கல்வி, erudition. 8th. கேள்வி, inquiry, instruction. The Raja principle is the source of sensual desire, worldly covetousness, pride and falsehood, and is the cause of pain. III. தமகுணம் or தாமதம். 1st. பேருண்டி, rioting or banqueting. 2d. நெடுந்துயில், long sleep. 3d. சோம்பு sluggishness. 4th. நீதிவழு, deviation from justice. 5th. ஒழுக் கவழு, deviation from virtue. 6th. வஞ்சம். deceit. 7th. மறதி, forgetfulness. 8th. பொய், lying, falsehood. 9th. கோபம், anger. 1th. காமம், lust, lasciviousness. 11th. கொலை, murder. The Tama principle is the source of folly, ignorance, mental blindness, worldly delusion, &c.--Note. These three gunas, according to the Agama school, are developed from Prakruti (மூலப்பிரகிருதி,) and constitute all those physical and psychical aspects, which, under the determining power of the will, form the functional qualities of an organized soul. (சிவ-சி.) In the Vedantic, idealist philosophy the gunas are the ideal attributes of Mula-Prakruti which, in its turn, is but an illusion or mistaken representation of Brahm. அறுகுணம்--இச்சுரன்முக்கியகுணம், s. The principal attributes of Isvara or God are six in number. 1. சர்வஞ்ஞத்துவம், omniscience. 2. சர்வேசுரத்துவம், supremacy. 3. சர்வநியந்திருத்துவம், pre-ordination. 4. சர் வாந்தரியாமித்துவம், omnipresence. 5. சர்வகற் பிதத்துவம், unlimited creative power. 6. சர்வ சத்தித்துவம், almightiness. (சது.) Another enumeration is-- 1. தன்வயத்தனாதல், selfexistence. 2. முதலிலனாதல், eternity. 3. உடம்பிலனாதல், immateriality. 4. எல்லாநல முளனாதல், benevolence. 5. எங்கும்வியாபகனா தல், omnipresence. 6. எவற்றிற்குங்காரணனா தல், being the Creator of all things.-Note. The latter enumeration is found in Roman Catholic writings. எண்குணம், s. The eight attributes of the deity. Authors differ in their enumerations and definitions of them. The enumeration of பரிமேலழகர், the commentator of the Cural, as agreeing with the Agamas, is:--1. தன்வயத்தனாதல், self-existence, independence. 2. தூயவுடம்பினனாதல், immaculateness. 3. இயற்கையுணர்வினனாதல், intuitive wisdom. 4. முற்றுமுணர்தல், omniscience. 5. இயல்பாகவே பாசங்களினீங்கிநிற் றல், freedom from the snares and illusions to which a derived intelligence is exposed. 6. பொருளுடைமை, unbounded kindness. 7. முடிவிலாற்றலுடைமை, omnipotence. 8. வரம்பிலின்பமுடைமை, infinite happiness. Another enumeration, as given in Jaina books, is--1. கடையிலாஞானம், infinite wisdom. 2. கடையிலாக்காட்சி, omniscience. 3. கடையிலாவீரியம், omnipotence. 4. கடையிலாவின்பம், boundless happiness. 5. நாமமின்மை, being nameless. 6. கோத்தி ரமின்மை, without descent. 7. ஆயுவின்மை, without age; eternal. 8. அந்தாரயமின்மை, unobstructed. 13)

carīram (p. 167) s. The living human body, the tenement of the soul, மனிதருடல். (c.) 2. Body in general of men or brutes, மிருகாதி களினுடல். W. p. 832. SAREERA. (not com. in Tamil.) சரீரகுணம், s. Temperament, disposition or state of body. 2. The disposition of the body with regard to the different effects of food, &c., on different persons. சரீரக்கட்டு, v. noun. Compactness of body. See கட்டு. சரீரக்கூறு, s. See under கூறு. 2. Any state of the body, as corpulent, thin, &c., thus. 1. வாதசரீரம், a constitution in which flatulent humors prevail, causing bloatedness, &c. 2. பித்தசரீரம், in which the bilious humors preponderate, causing thinness, emaciation, fretfulness, heat, &c. 3. சிலேட்டுமசரீரம், in which phlegmatic humors prevail, causing pulmonary diseases, dryness, &c. சரீரங்கனத்துக்கொள்ள, inf. See under கனம். சரீரங்காய--சரீரங்கரைந்துபோக, inf. To be emaciated, as the body by fever, &c. See காய். v. சரீரசகாயம், s. See under சகாயம். சரீரசங்கட்டம், s. Pain in the body, sickness. சரீரசஞ்சலம், s. Disease, ailment. சரீரசம்ரட்சணை, s. Preservation of the health of the body, nourishment of the body. (Rare.) சரீரசம்பந்த, adj. Belonging or relating to the body. சரீரசவுக்கியம், s. Health, sound state of the body. சரீரசுத்தி, s. Cleanliness, or purification of the body. சரீரஸ்மரணை, s. [com. சரீரசுரணை.] Sense of feeling in the body. சரீரத்திரயம், s. A three-fold enumeration of bodies, as given in the Agama. 1. தூலசரீரம், the gross body which perishes at death. 2. சூக்குமசரீரம், the subtile or ethereal body, or case and immediate organ of the soul, accompanying that through its various transmigrations. It is the embryo or seed of the respective bodies assumed to be, and is, capable of sensations in enjoyment, suffering, &c., beyond those of the grosser body. 3. காரணசரீரம், the original type or embryo of the body, as existing with the soul in its original state. See under காரணம். Another three-fold classification describes bodies as assumed by the soul with its சூக்குமம் adapted to three different states to which it is subject, namely. 1. யாதனாசரீரம், a body adapted to suffering, assigned to the soul for its abode in the infernal regions. 2. பூத னாசரீரம், a body capable of the sensual felicities of சுவர்க்கம், or the abode of Indra. 3. பரிணாமசரீரம், changeable bodies, the bodies of the present state, in which moral actions are performed. சரீரநோய், s. Pains in the body from over exertion, walking, cold, &c. சரீரபுஷ்டி, s. Corpulency. 2. A healthy, thriving state of the body. சரீரப்போக்கு--சரீரப்போங்கு, s. The state of the body; different states of constitution. சரீரமரணம், s. [in Christ. usage.] Death of the body, oppo. to ஆத்துமமரணம், spiritual death. சரீரவதை, s. Mortifying the body by austere penance. சரீரவாகு--சரீரவாக்கு, s. The temperament of the body. சரீரவுபாதி, s. Bodily pain. சரீரவுறவு, s. Consanguinity, oppo. to ஞானவுறவு. (p.) சரீராவச்சின்னவான்மா, s. The individuated soul as it exists in bodies respectively--as distinguished or detached from the universal spirit, சீவான்மா; [ex சரீரம், et அவச்சின்னம், separated.] (சது.) சரீரி, s. A sentient soul, a corporeal being--oppo. to அசரீரி, an immaterial existence. சுகசரீரம், s. A healthy constitution, in which the three humors are in equilibrium. தூலீத்தசரிரம், s. A fat or corpulent body. வச்சிரசரீரம், s. An adamantine body, (a form used in benedictions.) See வச்சிரம். 2. Strong and healthy body. கற்சரீரம், s. Stone-like body. See கல். 13) *

tacam (p. 221) s. Ten, பத்து. W. p. 42. DASAN. தசகண்டசித்து, s. Rama, இராமன். தசகண்டன்--தசக்கிரீவன், s. Ravana the ten-heated, இராவணன். தசரற்பனை--தசமொழி, s. (Christian use in poetry.) The decalogue. தசதானம், s. Gifts to brahmans, made in the last extremity, as a passport to the other world; or by princes, and other great men, daily; by some also when a daughter is given in marriage, பத்துத்தானம். They are: 1. பசு, cow. 2. பூமி. land. 3. எள், sesamum. 4. பொன், gold. 5. நெய். ghee. 6. வஸ்திரம், cloth. 7. வெல்லம், coarse sugar, or jaggery. 8. நெல், paddy. 9. வெள்ளி, silver. 1. உப்பு. salt. தசதிக்கு--தசதிசை, s. The ten points or regions of the world. தசநாடி, s. The ten nerves or arteries of the system. See நாடி. தசப்பிராதுற்பவம், s. prov. more properly. தசபிராதுர்ப்பாவம்.] A poem in the ஆசிரியவிருத்தம் verse, celebrating the ten incarnations of Vishnu, உற்பவமாலை. தசப்பொருத்தம்--கலியாணப்பொருத் தம்--மணப்பொருத்தம். s. [in astrol.] Ten points in which there should be agreement in the horoscope of the bride and bridegroom. 1. நாள், in the lunar asterism or lunar day of birth. 2. கணம், in the three-fold division of the lunar asterisms, தேவர், இராட்சதர், and மனிதர், nine being ascribed to each, and a preference given where both are not in the same division. 3. மாகேந்திரம், in the rising sign, and the fourth, seventh or tenth. (See கேந்தி ரம்.) 4. திரிதீர்க்கம், in the asterism at the birth of the bridegroom which should be above that of the bride. 5. யோனி, in genital characteristics, ascribed to the lunar constellations. 6. இராசி, in the zodiacal signs, in which after the sixth of the bridegroom, his should be above the bride's. 7. அதிபதி, in the rulers of the signs which are the seven planets. 8. வசியம், in the respective zodiacal signs one with another. 9. வேதம், தாலிப்பொருத்தம் or மங்கிலியக்கயிறு, in the astrological circles, in no one of which should both be found. 1. இரச்சு, in lines drawn across the circles in any one of which, both persons should not be found. தசப்பொருத்தம்--செய்யுட்பொருத்தம், s. See செய்யுள். தசமம், s. [prop. தசமஸ்கந்தம்.] The tenth book of Bhagavata. தசமபாகம், s. The tenth part. (Colloq.) தசமி, s. The tenth phase of the moon, in the increase or decrease, பத்தாந் திதி. W. p. 42. DASAMIN. தசமுகன், s. Ravana as the ten-faced. இராவணன். தசமூலம், s. A tonic medicament prepared from the roots of ten plants, ஒர்மருந்து. See மூலம். தசரதன், s. The name of an ancient king of Oude, the father of Rama, whose car bore him to any of the ten points, இராமன்பிதா; (ex தசம் et ரதம்.] தசவாயு, s. The ten vital airs supposed to be in the human body. தசாங்கம், s. The ten constituents of a kingdom. 2. The ten parts of a panegyric poem; [ex அங்கம்.] --Note. The constituents of a kingdom are: 1. மலை, mountain. 2. ஆறு, rivers. 3. நாடு, agricultural districts. 4. ஊர், towns 5. மாலை, garlands. 6. பரி, horse. 7. கரி, elephants. 8. முரசு, drums. 9. கொடி, flags or banners. 1. செங்கோல், scepter. தசாங்கத்தயல், s. A poem as தசாங் கப்பத்து. in ஆசிரியவிருத்தம் verse. தசாங்கப்பத்து, s. A poem in நேரி சைவெண்பா verse, celebrating the ten appendages of royalty, ஓர்பிரபந்தம். தசாமிசம்-தசாம்ஸம், s. Decimal fractions; [ex அமிசம்.] தசாவஸ்தை, s. Ten pains, symptoms of death. (See அவஸ்தை.) 2. [in lore poetry.] Ten kinds of விரகாவஸ்தை, which see. தசாவதாரம், s. The ten incarnations of Vishnu. See திருமாலவதாரம். தசேந்திரியம், s. The ten organs, viz.; five கன்மேந்திரியம் and five ஞானேந்திரியம். See இந்திரியம். 29)

tirētākkiṉi (p. 241) s. The three-fold class of sacred or brahmanical fire, முத்தீ. See W. p. 392. TRETA. 7)

tī (p. 242) s. Fire, நெருப்பு. 2. Elementary principle of fire and heat, caloric, பஞ்ச பூதத்தொன்று. 3. Hell, நரகம். (சது.) 4. As தீக்கணம்--Note. A three-fold class of elementary fire is given in சதுரகராதி. 1. உயிரி லுள்ளதீ. principle of fire in the sentient soul, and animal body, being a source of warmth, and energy or principle of fire in the stomach, assisting digestion, causing appetite and hunger. It is seated in the peritoneum, 3. சினத்திலெழுந்தீ, fiery principle developing itself in anger. Instead of the first, other authorities give காமத்தீ, the heat or fire of venereal appetite.-Note 2. A three-fold class of sacred fire, வேதாக்கினி, is also given. 1. காருகபத்தியம், the sacrificial fire of the Brahmanical houesholder, received from his ancestors. and kept alive. 2. தட்சிணாக்கினியம், a fire kindles from the standing fire on the southern side of the house, &c. 3. ஆக வனீயம், consecrated fire, taken from the standing fire, for sacrificial purposes. தீக்கஞ்சி, s. A kind of camphor. See தீபக்கொடிச்சி. தீக்கடன், s. (sometimes தீக்கருமம்.) The duties of the son of heir to one deceased, such as cremation and other funeral rites performed with fire. தீக்கடைகோல், s. Sticks for producing fire by friction. See கடைகோல். தீக்கதிக்கும்பச்சை, s. A precious stone, as நாகப்பச்சை. தீக்கதிர், s. A smith's poker, உலையா ணிக்கோல். (R.) தீக்கரண்டி, s. A little cup or bowl for taking up fire, தீயெடுக்குங்கருவி. தீக்கல், s. Flint, தீத்தட்டிக்கல். தீக்காய, inf. (com. குளிர்காய.) To warm one's self at the fire. தீக்குடுக்கை, s. See குடுக்கை. தீக்குதிக்க, inf. To leap into a pit of fire for self-destruction, as தீக்குளிக்க. தீக்குருவி, s. The Ostrich. See தழல் விழுங்கி. தீக்குவெறுங்குகை, s. Soap, சவுக்காரம். (R.) தீக்குழி, s. A pit with coals of fire on which persons walk. தீக்குழிபாய, inf. As தீக்குளிக்க. 2. To pass through burning coals, as a ceremony. தீக்குளிக்க, inf. To plunge into fire, for self-destruction. See குளி, v. தீக்கூர்மை, s. Rock-salt, இந்துப்பு. 2. Salt extracted from sesamum, as திலாசாரம். (R.) திக்கையோன், s. Siva, as holding fire in his hand. 2. See தீக்கை. தீக்கொளுத்த, inf. To kinde a fire &c., to set fire to any thing. தீ தீச்சட்டி, s. A vessel of coals, for warming one's self, or heating any thing; a chafing dish, கும்பிடுசட்டி. 2. A vessel for fire carried on one's head in performance of a vow. தீத்தட்டிக்கல், s. [prov.] (sometimes தீத்தட்டி.) A flint. தீத்தாங்கி, appel. n.. A fire-fender, தீம றைக்கும்பலகை. தீத்திரள், s. The deluge of fire, வடவா முகாக்கினி. தீத்தீண்டல், v. noun. s. A marriage ceremony, ஒருசடங்கு. தீத்தெய்வம், s. The god of fire. தீநா, s. [in seamen's language.] A lighted torch, held up in a vessel, or on shore, as a signal, அடையாளப்பந்தம். தீப்பறக்க, inf. To flash as fire, to be red hot. (c.) தீப்பற்ற, inf. To kindle, as fire. தீப்பொறி, s. A spark of fire. தீப்போட, inf. To set fire to any thing. தீமுறுகல், s. A kind of prepared arsenic, ஓர்பாஷாணம். தீயிறைக்க, inf. To belch fire. 2. To persecute with wrath. தீயெச்சம், s. See எச்சம். தீவட்டி--தீவத்தி, s. [prop. தீவர்த்தி.] A torch, a flambeau. (c.) தீவட்டிக்காரன், s. Torch-bearer. தீவட்டிக்கொள்ளை, s. Plundering one's house, as robbers with torches. தீவட்டிபிடிக்க, inf. To carry a torch. தீவலஞ்செய்தல், v. noun. Worshipping fire, as in the marriage ceremonies, by passing around it to the right, அக் கினிப்பிரதட்சணஞ்செய்தல். தீவளர்க்க, inf. To kindle or argument a fire, more especially the sacred fire as one of the duties of the Brahmanical house-holder, or a fire for a widow to plunge into. தீவளர்ப்போர், appel. n. Brahmans. தீவறை, s. [prov.] A hole dug in the ground for a fire, குழியடுப்பு. தீவிழ, inf. To be consumed by fire, as form heaven; used in cursing, or lively description. தீவிளங்கும்வயிரம், s. Ambergris, மீன ம்பர். (R.) தீவேட்க, inf. To perform a sacrifice. யாகஞ்செய்ய. 2. To marry a wife, கலியா ணஞ்செய்ய; [ex வேட்க, to sacrifice, &c.] தீவேள்வி, s. A wedding, கலியாணம். (சது.) தீக்காலி, s. A hag, a mischievous woman. See துடைகாலி. 3)

tuṟai (p. 251) s. Any passage to, into, or across water--as the entrance to a tank, pond or river, a ford or ferry; a watering place for cattle; a place for bathing or for washing clothes, நீர்த்துறை. 2. A sea-port, harbor, road-stead, இறங்குதுறை. 3. Way, path, thoroughfare, passage for men or beasts, வழி. 4. Frequented place, a place of meeting, a rendezvous, சபைகூடுமிடம். 5. Place, location, situation, space, position, as ஆயத்துறை, வண்ணாரத்துறை, இடம். 6. A resource, resort, shelter, place of refuge, ஒதுங்குமிடம். (c.) 7. River, ஆறு. 8. One of the three-fold subdivisions of any of the four classes of verse, கலித்துறை. (See பாவினம்.) 9. A branch, scope or extent of science, நூற்றுறை. 1. Any theme in love poetry, அகப்பொருட்டுறை. (p.) துறைகாட்ட, inf. To show a method. துறைகாண, inf. To find a port, haven, harbor. 2. To find a way, means or method to do or complete a thing. துறைகண்டவன்விடுவானா. Will one who has discovered the way (to his master's treasure), forsake it? துறைகாரர், s. [prov.] Agents, accountants. and other servants of a temple. துறைக்காவல், s. [prov.] Watch or guard; a guard-ship. துறைத்தோணி, s. A ferry boat. துறைநியாயம், s. Laws of love poetry. துறைநெருங்கிவர, inf. To direct the course to a port. துறைபிடிக்க, inf. To touch at a port; to gain the haven, &c. 2. To find out means, expedients, உபாயந்தேட. துறைபேர, inf. To leave port. துறைபோக, inf. To acquire a thorough knowledge of a science, &c. 2. To attain one's end. துறைபேச்சு, s. Vernacular or vulgar language, சொந்தப்பேச்சு. (R.) பறையைப் பள்ளிக்குவைத்தாலுந் துறைப்பேச்சுப் போமா?. Will a low man forget his vulgor language, even when placed at school? துறைமாற, inf. To mistake the proper course. துறைமுகம், s. The entrance to a port, haven or harbor. (c.) 2. A passage or thoroughfare. துறைமுகக்குத்தகை, s. [prov.] Rent of a ferry. துறையடுக்கப்பிடிக்க, inf. [prov.] To sail toward a port, to anchor in or near the harbor. துறையறிந்துநிற்க, inf. To find a suitable place, and proper persons; to become settled. 2. To know the proper course as to one's religion, caste, profession, &c., and adhere to it. துறைவல்லோர், s. (plu.) The learned, கற்றோர். (சது.) துறைவன், s. A chief of a maritime district, நெய்தனிலத்தலைவன். (சது.) 26) *

pucai (p. 322) s. An arc of a circle in its first or third quadrant. 2. Two arcs of the ecliptic, ninety degrees each, reckoning from the first of Aries, and the first of Libra, முதலாமிரண்டாமூன்றாமேழாமெட்டாமொன் பதாமிராசி. புசாகோடி, s. An arrangement to reduce the mean anomaly to the equation table, which extends only to three degrees, and three-fourths. The reduction is as follows; 1. If the mean anomaly exceeds three signs subtract it from six signs: 2. If it exceeds six signs subtract from it six signs; 3. If it exceeds nine signs subtract it from twelve signs.--Note. The Zodiac being divided into four equal sections, the first and third are each called Pusei, and the second and fourth each kodi; Pusei only is to be used, hence the argument is frequently expressed by Pusei only. புசாந்தரசந்திரன், s. Moon's longitude corrected for errors arising from the use of the numbers, 331 and 248 in determining the longitude. புசாபலம், s. The result obtained from the above process, புசாகோடிகளைந்துமிஞ்சின தொகை. 27) *

puri (p. 325) s. Cord, string, twine, rope, கயிறு. 2. Strand-especially a twisted strand of straw, வைக்கோற்புரி. [vul. பிரி.] 3. Curl, ringlet, twist, சுருள். 4. Spiralness, சுரி. 5. A chank, சங்கு. 6. Desire, ஆசை. 7. A tie, கட்டு. (சது.) 8. A three-fold cord, முப்புரிக்கயிறு, as முப்புரிநூலோர், Brahmans, as wearing the three corded string. புரிகுழல், s. Curled hair. புரிசடை, s. Curled entangled locks. புரிதிரித்தல்--புரிமுறுக்குதல், v. noun. Twisting strands, for rope making. 2. (fig.) Plotting one's ruin. புரிதெறித்தல், [prov.] Parting as a rope. 2. Failing, as one's stratagems. புரிமணை, s. [vul. பிரிமணை.] A twisted rope of straw upon which earthen vessels are placed. புரிமுறுக்கு, v. noun. An unblown lotus. (p.) புரிவிட, inf. [prov. புரிபாய்ச்ச.] To place strands for making cord, &c.-- For the combinations, see நெடு. 9) *

puvaṉai (p. 327) s. One of the three-fold forms of Parvati, ஓர்சத்தி. 36) *

poruḷ (p. 337) s. Meaning of a word, the sense, signification, சொற்பொருள். 2. Property, wealth, riches, money, திரவியம். 3. Thing, substance, matter, corporeal or incorporeal existence; entity, வஸ்து. 4. Stores, provisions, utensils, பலபண்டம். (c.) 5. Truth, reality, verity, வாய்மை. 6. A thing of moment or importance, superiority, தலைமை. 7. Gold, பொன். 8. A child, பிள்ளை. 9. Fruit of action, வினைப்பயன். 1. [in ethics.] The four divisions of subjects. See நாற்பயன், நாற்பொருள். 11. [in log.] Inference, from circumstances. See அருத்தாபத்தி. 12. Special quality, disposition, குணம். பொருளுங்கொடுத்துப்பழியுந்தேட. To go to expense and get ill-will by it. பொருடனைப்போற்றிவாழ். Use your wealth properly. (Avv.) இருபொருள். A two-fold good, comprising கல்விப்பொருள், knowledge; and செல்வப்பொருள், wealth, riches. முப்பொருள். A three-fold being, the Trimutri. 2. [among vedantists.] God, the soul, and illusion, as திரிபதார்த்தம். நாற்பொருள். Four advantages. See நால். ஐம்பொருள். The five chief divisions of Tamil grammar. These are எழுத்து, சொல், பொருள், யாப்பு, அணி. See இலக்கணம். பொருட்சம்பந்தம். See சம்பந்தம். பொருட்சிதைவு, v. noun. Transition of meaning, &c. See சிதைவு. பொருட்சுவை, s. Sweetness of the matter in a work--different from சொற் சுவை. பொருட்செலவு, v. noun. Expense, expenditure. பொருட்செல்வம், s. Wealth as the object of pursuit, or acquisition-distinct from அருட்செல்வம். பொருட்செல்வி, s. Lukshmi, இலக்குமி. பொருட்சேதம், s. Loss of property. See சேதம். பொருட்சொல்ல, inf. To explain the meaning of a verse. பொருட்டிரிபு, v. noun. [in gram.] Compound terms, bearing different meanings. See திரிபு. பொருட்பட, inf. To be made out or comprehended, as a meaning. 2. To make sense, as language. பொருட்பால், s. The second part of நாற்பொருள். பொருட்பெண்டிர், s. [pl.] Prostitutes, as seeking gain, வேசிகள். (சது.) பொருட்பெற்றி, s. Peculiar quality or nature of a thing, பொருளின்குணம். (p.) பொருணயம், s. Importance of the meaning in a work--different from சொ ன்னயம்; [ex நயம்.] பொருணிலை, s. As பொருண்முடிவு, 4. பொருண்முடிவு, s. A complete sentence, வாக்கியம். 2. Substance of a discourse or a sentence, பொருட்சுருக்கம். 3. Termination of a sentence, or a subject, விஷயமுடிவு. 4. The word which makes sense with the preceding word, or words; being often the concluding one, பயனிலை. பொருண்மை, s. Meaning, purport, or matter of a treatise, as பொருள். (p.) பொருளகராதி, s. A dictionary of synonymous words. See சதுரகராதி. பொருளதிகாரம், s. That part of ethics, which treats on the four themes or subjects embracing all kinds of knowledge and practice. See நாற்பொருள். பொருளாசை, s. Covetousness, avarice. பொருளிலக்கணம், s. Properties of things. This in grammar embraces: 1. அகப்பொருள், rules for amatory verses, see அகப்பாட்டுறுப்பு; 2. புறப்பொருள், rules for war-chants; which see. பொருளுதவி, s. A pecuniary aid. பொருள்கோள், s. Modes of constructing verse of which eight are given; 1. ஆற்றுநீர்ப்பொருள்கோள், natural, as the nominative accompanied by its various attributes, adjuncts, &c., followed by its object, if any, and concluded by the verb; 2. மொழிமாற்றுப்பொருள்கோள், construction, in which the nominative and verb are interchanged, with another nominative and verb; 3. நிரனிறைப்பொருள் கோள், when subjects, and attributes, or nominatives and their verbs, are given in distinct series, see நிரனிறை; 4. விற் பூண் or விற்பூட்டுப்பொருள்கோள், when the nominative is at the beginning, and its verb at the end, or the contrary; 5. தரப்பிசைப்பொருள்கோள், when a noun or verb belongs alike to the preceding and following parts of a verse or sentence, see தாப்பிசை; 6. அளைமறிபாப்புப்பொ ருள்கோள், another kind of construction, see அளை; 7. கொண்டுகூட்டுப்பொருள்கோள், a construction which requires the words to be selected here and there; 8. அடிமறி மாற்றுப்பொருள்கோள், a verse in which the lines of the stanza are interchangeable, see அடிமறிமாற்று. பொருள்விளங்கவைத்தல், v. noun. A proper arrangement of words to give the meaning. 52)

mantiram (p. 343) s. A mystical verse, as a prayer, or form of exorcism. 2. A section of the Vedas including prayers and hymns. See உபநிடதம் and வேதாங்கம். 3. A formule sacred to some deity; as ஓம் சிவாயநம, ஓம்வைஷ்ணவாயநம. 4. Private deliberation, secret consultation, ஆலோசனை. W. p. 641. MANTRA. 5. Opinion, எண்ணம். மந்திரங்கால்மதிமுக்கால். The virtue of an incantation is one-fourth and that of wit is three-fourths. மந்திரத்திலேமாங்காய்விழாது. A mango will not fall from a tree by means of a mantra. [prov.] மந்திரகலை, s. One of the three divisions of the Agamas--the devotional. See தந்திரகலை and உபதேசகலை. மந்திரகாஷாயம்--மந்திரகாவி, s. Cloth tinged with red ochre, worn by ascetics, and religious mendicants, காவிச்சீலை. மந்திரகூர்மை, s. Rock-salt, இந்துப்பு. மந்திரக்காரன்--மந்திரவாதி--மந்திரவாளி, s. A conjurer. மந்திரக்கூறை, s. The cloth given by the bridegroom to the bride on the day of marriage, with incantations, &c., மணக் கூறை. 2. See கூறை. மந்திரசத்தி, s. The power of an incantation. மந்திரசாத்திரம், s. The knowledge of incantations. See கலைஞானம். மந்திரசித்தி, s. Success of incantations. See சித்தி. மந்திரசுத்தி, s. Purification by மந்திரம். See சுத்தி. மந்திரஸ்தம்பம், s. A post set up by sages, with incantations, as an antidote for venomous bites, or for magical purposes. மந்திரஸ்தாபனம், s. Uttering incantations over magical letters, diagrams, &c., to communicate virtue to them. See தாபனம். மந்திரஸ்நானம், s. (lit.) Magical bathing of the sick by sprinkling a few drops of water on the head and repeating magical letters. மந்திரஞ்செபிக்க--மந்திரஞ்சொல்ல, inf. To pronounce a mantra. மந்திரதந்திரம், s. A motion of the fingers while repeating incantations. மந்திரதந்திரத்தினாலேமயக்கம்வருவிக்க. To bewilder by enchantment. மந்திரதாரணை, s. One of the nine forms of worship by the Saiva yogis. See தாரணை. மந்திரத்தால்வாய்கட்ட, inf. To stop the mouths of snakes, sharks, wild beasts, &c, by incantations. மந்திரத்தாற்கட்ட, inf. To bind with spells. மந்திரப்பிரயோகம், s. The application of a magical formula. மந்திரமுச்சரித்தல்--மந்திரமுருவேற்றல், v. noun. Repeating mantras frequently. மந்திரம்பண்ண, inf. As மந்திரிக்க. மந்திரமுருப்போட, inf. To repeat with a rosary the whole round of mantras. மந்திரவாதம், s. An incantation. மந்திரவாள், s. A magical sword. மந்திரவிதி, s. A rule for incantations. மந்திரவித்தை, s. Conjuration. மந்திராட்சதை, s. Rice mixed with turmeric, and given by Brahmans to their disciples, with prescribed incantations, மஞ்சள்கலந்த அரிசி; [ex அட்சதை.] மந்திராயுதம், s. An enchanted missile weapon. மந்திராலோசனை, s. Consultation of a king with his ministers. 2. A cabinet council; [ex ஆலோசனை.] மந்திரோச்சாரணம், s. Reciting mantras. See உச்சாரணம். மந்திரோபதேசம், s. Instruction in mantras; imparting illumination, மந்திர முபதேசிக்கை, [ex உபதேசம்.] மந்திரோபாசனை, s. Worship by mantras. See உபாசனை. தலையணைமந்திரம், s. Curtain-lectures. 41) *

mu (p. 356) num. adj. [contrac. of மு or மூன்று.] Three, third--used in combination. Most of the compounds may be referred to திரி. முக்கடுகம்--முக்கடுகு, s. Three spices, as திரிகடுகம். முக்கணன்--முக்கண்ணன், s. [lit. threeeyed one.] An epithet of Siva, சிவன். 2. Vinayaga, விநாயகன். 3. Virabadra, வீரபத்திரன். (சது.) முக்கணி--முக்கண்ணி, s. [fem.] An epithet of the sakti of Siva--as Kali, காளி, and Parvati, பார்வதி. (சது.) 2. A cocoa-nut, தேங்காய். முக்கரணம், s. The three classes of faculties, as திரிவிதகரணம். See கரணம். முக்கலம், s. Three kalams, or thirtysix markals. முக்கனி, s. The three special fruits. See முப்பழம். முக்காணி, s. A fraction, the 3/5 of a மாகாணி. முக்காதலர், s. [pl.] The triple friends, usually husband, a male friend, and a son; [ex காதலன்.] (சது.) முக்காதவழி, s. See காதம். முக்காலம், s. The three divisions of time. 2. The three tenses in grammar. These are இறந்தகாலம், நிகழ்காலம், எதிர்கா லம். See காலம். முக்காலமறிந்தவன், appel. n. An epithet of the Deity, as knowing the past, present, and future, கடவுள். முக்காலி, s. A three-footed stool, a tripod, as distinguished from நாற்காலி. முக்காலும், s. Three times. See கால், and குளி, v. முக்கால், s. Three fourths, 3/4. See under கால். முக்கால்நோக்கு--முக்கானோக்கு, v. noun. One of the four planetary aspects. See நோக்கு. முக்காழி, s. See காழி. முக்குடுமி, s. A trident, சூலம். (சது.) 2. A triple lock of hair. See சிலுப்பா, பக்கக் குடுமி. முக்குடை, s. [appel. முக்குடைச்செல் வன்.] The three umbrellas peculiar to Argha, viz.; சந்திரவட்டம், சகலபாசனம், நித் தியவினோதம். முக்குணம், s. Three principles in nature, Satva, Raja and Tama. See குணம். முக்குலம், s. The three races of kings: 1. Solar, or the race of the sun; 2. Lunar or the race of the moon; 3. Agni, the race of fire. முக்குலைச்சு, s. [prov. in cant numbers.] Three quarters, முக்கால். 2. A technical word used by certain tribes. முக்குழிச்சட்டி, s. A triple-holed-pan for baking cakes. (Madura usage.) மு முக்குளம், s. The name of a village 2. Three reservoirs reputed to unite the rivers Jumna, Sarasvati and Ganges. 3. The twentieth lunar mansion, பூராடம். முக்குற்றம், s. The three kinds of guilt. See under குற்றம். முக்குற்றங்கடிந்தோன், appel. n. God, Deity, கடவுள். 2. B'uddha, புத்தன். (சது.) முக்கூட்டு, s. The second lunar mansion. 2. Oven, hearth. See அடுப்பு. முக்கூட்டெண்ணெய், s. A medicinal oil. See under கூட்டு, v. முக்கோணம், s. A triangle, as திரிகோ ணம். See கோணம். முக்கோல், s. The three united staves, as திரிதண்டம். 2. (சது.) The twentysecond lunar mansion. See திருவோணம். முக்கோற்பகவர், s. [pl.] Those who carry three staves tied together. See திரிதண்டசன்னியாசி, under சன்னியாசம். முச்சகம், s. Three worlds, as திரிலோ கம். முச்சங்கம், s. The three colleges of learning which existed formerly at Madura. See சங்கம். முச்சதுரம், s. Three angled or three sided figure. முச்சத்தி, s. Three Saktis. See சத்தி. முச்சந்தி, s. Three periods of the day. See திரிசந்திகாலம், under காலம். 2. See சந்தி. முச்சிரம், s. Trident, சூலம். (p.) முச்சீரடி, s. a metrical line of three feet, சிந்தடி. முச்சுடர், s. The three lights. See சுடர். முச்சுழி, s. The three curled letter ண். முச்செயல், s. Three kinds of divine actions, as முத்தொழில். முச்சை, s. [prov.] Three strings tied to a paper-kite, in a triangular form, to which the line is attached. முச்சொல்லலங்காரம், s. A rhetorical figure, a word or phrase capable of three meanings, as மாதங்கன், a possessor of an elephant; possessor of gold; an epithet of Siva as possessor of Parvati. முத்தண்டு, s. Three staves. See திரி தண்டு. முத்தமிழ், s. Three different kinds of Tamil. See தமிழ். முத்தமிழுரியோன், appel. n. Agastya, அகத்தியன். 2. Bhairava, வைரவன். (சது.) முத்தரம், s. Three kinds, or degrees. 2. Three heads--as in முத்தரத்தார், three persons. முத்தரையர், s. [pl.] Wealthy persons, செல்வர். (நாலடி.) முத்தலை, s. The three points or heads of a lance, சூலம். முத்தலைவேலோன், appel. n. Bhairava, வைரவன். (சது.) முத்தானம், s. The three ways of bestowing gifts. See தானம். முத்தீ, s. The three household fires. See தீ. முத்தொகைவினா, s. [in arithm.] The rule of three, rule of proportion. முத்தொழில், s. The three kinds of divine operation. See பஞ்சகிருத்தியம், under கிருத்தியம். முத்தொழிற்பகவன். God--as creating, preserving and destroying. முத்தொழிலோர், s. [pl.] Three classes of people--agriculturists, traders and herdsmen, வைசியர்ப்பொது. (சது.) முத்தொள்ளாயிரம், s. A kind of popular poetry embracing three sections of different metres, each containing ninehundred stanzas, ஓர்காப்பியம். முத்தோஷம், s. Three humors of the body. 2. Three defects in composition. See தோஷம். முந்நாழி, s. Three measures. See நாழி. முந்நீர், s. The sea as containing three different kinds of water--rain, riverwater, and that of the abyss; and as having three different qualities--to produce, preserve, and destroy, கடல். முந்நூல், s. The three kinds of sacred learning. See நூல். 2. A brahman's sacred thread, the poita, பூணூல். (p.) முந்நூறு, s. Three-hundred. முப்பது, s. Thirty; [ex பது=பஃது.] முப்பகை, s. The three enemies. See பகை. முப்பலம்--முப்பலை, s. The three medicinal fruits. See திரிபலை. முப்பழம், s. The three chief kinds of fruit, வாழை, plantain; வருக்கை, jack, and மா, mango. முப்பழமும்சோறும்போடுகிறது. Serving up rice and the best fruits; i. e. treating hospitably. (c.) முப்பழச்சாறு, s. The juice of the three kinds of fruit. முப்பாட்டன், s. [fem. முப்பாட்டி.] A grand-father's grand-father. (c.) முப்பால், s. The three genders, as திரிலிங்கம். 2. Three kinds of subjects, as அறத்துப்பால், பொருட்பால், காமத்துப்பால். முப்பாவினம், s. The three classes of poems. See பாலினம், under இனம். முப்பாழ், s. [in Hindu Metaphysics.] Three vacua in the human body, said to be in three different parts. முப்பான், s. Thirty; [ex பான்.] (p.) முப்பிணி, s. The three kinds of temperament. See பிணி. முப்புடி, s. The three qualities, as திரி புடி. முப்புடைக்காய், s. Cocoa-nut, தேங் காய். (p.) முப்புரம், s. [also மூவெயில்.] The three cities. See திரிபுரம். முப்புரி, s. The three strands of a cord. 2. The three cities, as முப்புரம். முப்புரிக்கயிறு. A three stranded string, a three-fold cord. (c.) முப்புரிநூல், s. A three-threaded-cord, brahmanical cord, பூணூல். முப்புரிநூலோர். Brahmans, those who wear the three-fold-cord, பார்ப்பார். (p.) முப்புள்ளி, s. The letter ஃ, ஆய்தஎ ழுத்து. (சது.) முப்பூரம், s. The three distinct lunar mansions, பூரட்டாதி, பூரம், and பூராடம். (p.) முப்பேதம், s. The three differences. See பேதம். முப்பொருள், s. Trimurti, &c. See பொருள். முப்பொறி, s. The three organs of sense as instruments of worship. See பொறி. மும்மடங்கு--மும்மடி, s. Three times over, three-fold. See மடங்கு. (c.) மும்மடியாகுபெயர், s. A species of nouns of secondary signification, by three steps of application, as காரறுக்கப் பட்டது, the rainy season's harvest is gathered. In this கார், black--applied to clouds--is used for the rainy season; the crop gathered is of that season. மும்மணிக்கோவை, s. A necklace of three strings of beads. 2. A poem of thirty stanzas, divided into three parts of ten stanzas, the verses of each ten, containing different stanzas, and in each ten, the classification is diverse from the rest. See பிரபந்தம். மும்மணிமாலை, s. A poem of thirty stanzas, of three different kinds of verse, வெண்பா, கலித்துறை, and அகவல், with the அந்தாதி termination. மும்மண்டலம், s. The three parts in the human body. See மண்டலம். மும்மலம், s. The three evil passions. See மலம். மும்மாரி, s. Raining thrice. See திங் கள். மும்மீன், s. The fifth lunar mansion. See மிருகசீரிடம். (சது.) மும்மூர்த்தி, s. The Hindu Triad, as திரிமூர்த்தி. மும்மூன்று, s. Three times three. 2. Three by three, by threes, மூன்றுமூன்று. மும்மை, s. Three different states of existence: 1. உம்மை, the former birth; 2. இம்மை, the present state, &c.; 3. அம் மை, or மறுமை, futurity; [ex மை.] (p.) மும்மொழி, s. Three sorts of speech. See மொழி. 3)

mū (p. 361) adj. Antique, old. 2. Three, third, as மு. மூதாதை, s. A grand-father, பாட்டன். மூதாய், s. Grand-mother, பாட்டி. மூதேவி, s. The goddess of ill luck, misery, or deformity,--the elder sister of Lukshmi. 2. A deformed person. மூர்க்கன்முகத்தில்மூதேவிகுடியிருப்பாள். The மூதேவி will dwell on the face of a passionate fellow. மூவணை, s. Three yoke of oxen; [ex அணை.] (c.) மூவரசர், s. The three famous kings, See அரசன். மூவர், s. Three persons. 2. the Triad. அவர்கள்மூவரும். All three of them. மூவழி, s. [in gram.] Three places, as முதல், இடை, கடை. மூவறிவுயிர், s. Creatures of three senses. (p.) முன்னிலைப்பன்மைவினைமுற்று, s. Finite verbs of the second person plural. முன்னிலைப்பாடு, v. noun. Bail, security, pledge, சாமீன். முன்னிலையசைச்சொல், s. An expletive used with the second person singular, as சென்மியா, where மியா is an expletive. முன்னிளவல், s. An elder brother who is still young, தமையன். 2. The brother next to the oldest; [ex இளவல்.] (p.) முன்னிற்க, inf. To stand before, protect, பாதுகாக்க; [ex நிற்க.] அஞ்சாமல்வாஎல்லாவற்றிற்கும்நானேமுன்னிற்பே ன். Fear nothing, but come, I will protect you. நான்உனக்குமுன்னின்றுபேசமாட்டேன்......I won't speak in your defence. முன்னிற்கிறவன், appel. n. A bail. 2. One who speaks or acts for another. 3. A protector. முன்னீடு, s. A jewel for the ear of a woman. 2. A responsible person. முன்னும்பின்னும். Before and behind. முன்னும்பின்னும்பார்த்துச்செய். Do it with due deliberation. முன்னூல், s. Original law, the Veda, வேதம். See முதனூல்; [ex நூல்.] முன்னூற்கேள்வன், s. God, the author of the law, கடவுள் (p.) முன்னெண்ணம்--முன்னெழுச்சி, s. Thoughts of the past. முன்னெற்றி, s. The upper part of the forehead; [ex நெற்றி.] முன்னே. Before. See முன்னமே. முன்னேரம், s. A little time before night, the evening twilight. 2. The forenoon--oppos. to பின்னேரம், இளம்பகல். முன்னேர், s. The leading team in ploughing; [ex ஏர்.] முன்னேற, inf. To anticipate. மூ மூவாட்டை, s. Three years. 2. adj. Of three years; [ex ஆட்டை.] மூவிசை, s. The three different parts in music. See இசை. மூவிடம், s. The three persons in grammar. See இடம். மூவிராசாக்கள்திருநாள், s. [R. C. usage.] A festival in honor of the three wise men from the East, who came to worship Jesus at Bethlehem. மூவிலைவேல், s. A trident, சூலம். (சது.) மூவினம், s. The three-fold class of consonants. See இனம். 2. The three chief kinds of gregarious cattle--cows, buffaloes, and sheep or goats. மூவுலகம், s. The three worlds. See உலகம். மூவுலகாளி, s. God--For this and similar compounds, see under உலகம். மூவெயில், s. [com. முப்புரம்.] Three cities of the Asuras. See எயில். மூவைந்து--மூவாறு--மூவேழு--மூவெ முன்னை, s. Previous time, முன். 2. Elder sister, அக்காள். 3. Elder brother, அண்ணன். 4. Antiquity, பழமை. (சது.) முன்னையது, appel. n. That which was before. முன்னையிலும்--முன்னையைப்பார்க்க. More than before. முன்னோர், s. A king's ministers, மந்திரி கள். 2. Prodecessors, ancestors, பெரியோர். முன்னையோர், s. As முன்னோர், 2. முன்னொற்றி, s. A first mortgage; [ex ஒற்றி.] முன்னோடி, appel. n. The leading demon among the devils, supposed to traverse streets in time of pestilence, முன்னோடும் பேய். 2. A silver-stick-bearer going before a palanquin. முன்னோன், s. God, who is before all, கடவுள். 2. Ganesa, விநாயகன். (சது.) 3. An elder brother, தமையன். 10) *