tāmniti (p. 234) s. The sun, சூரியன்; [ex தா மம், light et நிதி, fulness.] 2) *

tū (p. 252) s. Purity cleannes, unsulliedness, சத்தம். 2. Whiteness, வெண்மை. 3. A feather plumage, புள்ளிறகு. 4. Flesh, meat, மாமிசம். 5. Hostility, enmity, பகை. 6. A stuff; (fig.) a prop, பற்றுக்கோடு. (சது.) (p.) 3) *

tī (p. 242) s. Fire, நெருப்பு. 2. Elementary principle of fire and heat, caloric, பஞ்ச பூதத்தொன்று. 3. Hell, நரகம். (சது.) 4. As தீக்கணம்--Note. A three-fold class of elementary fire is given in சதுரகராதி. 1. உயிரி லுள்ளதீ. principle of fire in the sentient soul, and animal body, being a source of warmth, and energy or principle of fire in the stomach, assisting digestion, causing appetite and hunger. It is seated in the peritoneum, 3. சினத்திலெழுந்தீ, fiery principle developing itself in anger. Instead of the first, other authorities give காமத்தீ, the heat or fire of venereal appetite.-Note 2. A three-fold class of sacred fire, வேதாக்கினி, is also given. 1. காருகபத்தியம், the sacrificial fire of the Brahmanical houesholder, received from his ancestors. and kept alive. 2. தட்சிணாக்கினியம், a fire kindles from the standing fire on the southern side of the house, &c. 3. ஆக வனீயம், consecrated fire, taken from the standing fire, for sacrificial purposes. தீக்கஞ்சி, s. A kind of camphor. See தீபக்கொடிச்சி. தீக்கடன், s. (sometimes தீக்கருமம்.) The duties of the son of heir to one deceased, such as cremation and other funeral rites performed with fire. தீக்கடைகோல், s. Sticks for producing fire by friction. See கடைகோல். தீக்கதிக்கும்பச்சை, s. A precious stone, as நாகப்பச்சை. தீக்கதிர், s. A smith's poker, உலையா ணிக்கோல். (R.) தீக்கரண்டி, s. A little cup or bowl for taking up fire, தீயெடுக்குங்கருவி. தீக்கல், s. Flint, தீத்தட்டிக்கல். தீக்காய, inf. (com. குளிர்காய.) To warm one's self at the fire. தீக்குடுக்கை, s. See குடுக்கை. தீக்குதிக்க, inf. To leap into a pit of fire for self-destruction, as தீக்குளிக்க. தீக்குருவி, s. The Ostrich. See தழல் விழுங்கி. தீக்குவெறுங்குகை, s. Soap, சவுக்காரம். (R.) தீக்குழி, s. A pit with coals of fire on which persons walk. தீக்குழிபாய, inf. As தீக்குளிக்க. 2. To pass through burning coals, as a ceremony. தீக்குளிக்க, inf. To plunge into fire, for self-destruction. See குளி, v. தீக்கூர்மை, s. Rock-salt, இந்துப்பு. 2. Salt extracted from sesamum, as திலாசாரம். (R.) திக்கையோன், s. Siva, as holding fire in his hand. 2. See தீக்கை. தீக்கொளுத்த, inf. To kinde a fire &c., to set fire to any thing. தீ தீச்சட்டி, s. A vessel of coals, for warming one's self, or heating any thing; a chafing dish, கும்பிடுசட்டி. 2. A vessel for fire carried on one's head in performance of a vow. தீத்தட்டிக்கல், s. [prov.] (sometimes தீத்தட்டி.) A flint. தீத்தாங்கி, appel. n.. A fire-fender, தீம றைக்கும்பலகை. தீத்திரள், s. The deluge of fire, வடவா முகாக்கினி. தீத்தீண்டல், v. noun. s. A marriage ceremony, ஒருசடங்கு. தீத்தெய்வம், s. The god of fire. தீநா, s. [in seamen's language.] A lighted torch, held up in a vessel, or on shore, as a signal, அடையாளப்பந்தம். தீப்பறக்க, inf. To flash as fire, to be red hot. (c.) தீப்பற்ற, inf. To kindle, as fire. தீப்பொறி, s. A spark of fire. தீப்போட, inf. To set fire to any thing. தீமுறுகல், s. A kind of prepared arsenic, ஓர்பாஷாணம். தீயிறைக்க, inf. To belch fire. 2. To persecute with wrath. தீயெச்சம், s. See எச்சம். தீவட்டி--தீவத்தி, s. [prop. தீவர்த்தி.] A torch, a flambeau. (c.) தீவட்டிக்காரன், s. Torch-bearer. தீவட்டிக்கொள்ளை, s. Plundering one's house, as robbers with torches. தீவட்டிபிடிக்க, inf. To carry a torch. தீவலஞ்செய்தல், v. noun. Worshipping fire, as in the marriage ceremonies, by passing around it to the right, அக் கினிப்பிரதட்சணஞ்செய்தல். தீவளர்க்க, inf. To kindle or argument a fire, more especially the sacred fire as one of the duties of the Brahmanical house-holder, or a fire for a widow to plunge into. தீவளர்ப்போர், appel. n. Brahmans. தீவறை, s. [prov.] A hole dug in the ground for a fire, குழியடுப்பு. தீவிழ, inf. To be consumed by fire, as form heaven; used in cursing, or lively description. தீவிளங்கும்வயிரம், s. Ambergris, மீன ம்பர். (R.) தீவேட்க, inf. To perform a sacrifice. யாகஞ்செய்ய. 2. To marry a wife, கலியா ணஞ்செய்ய; [ex வேட்க, to sacrifice, &c.] தீவேள்வி, s. A wedding, கலியாணம். (சது.) தீக்காலி, s. A hag, a mischievous woman. See துடைகாலி. 3)

tṇṭai (p. 223) s. Tinkling ankle-rings, காலணியிலொன்று. (c.) 2. Ratan shields. பிரப்பங்கேடகம். (சது.) 3. [improp. for தண்டா.] Trouble, vexation, தொந்தரை. 4. Tail of some animals, வால். தண்டைமுறுக்கிக்கொண்டுவந்தான். He came with great spirit, as an animal lashing its tail. தண்டைக்காரன், s. A troublesome person. 2. (R.) An impostor. தண்டைபோட--தண்டையிட, inf. To put on ankle-rings. தண்டைமானம்--தண்டைமாரம், s. (com. தண்டமானம்.) Raising, coiling. waving of the tail--as beasts when mettlesome, angry, &c. தண்டைமானங்கொள்ளுகிறகுதிரை. A mettlesome horse. தண்டைமானங்கொள்ளுகிறபுலி. A tiger that lashes with its tail. 7)

tmrm (p. 223) s. Lac, gum-lac scaling wax. அரக்கு. 2. Great noise, din, roar, பேரொலி. (சது.) 3. [vul. for தமரத்தை.] A tree. 94)

turupataṉ (p. 248) s. King of Panchala and father of Dropadi, துரோபதைதந்தை. 47)

tḷr (p. 229) s. Slackening, தளர்ச்சி. 34)

tuvitm (p. 250) s. Doubleness, duality, இர ண்டு. 2. A sect, called also மத்துவம், at the head of which was Mad'hvacharya, who taught that the deity is distinct from the soul, and all creatures--oppos. to அத்து வீதம், the followers of Sancharacharya, who believe god and the soul to be one. துவிதகேந்திரம்--துவிதீயகேந்திரம், s. [in astron.] Twice equated argument of anomaly. துவிதீயபுடம், s. [in astron.] Twice equated longitude. துவிதபாவனை, s. [in the mystic philos.] Making distinctions, as between the operations or works of deity and the deity himself, viewing things as distinct from the deity instead of regarding them as parts or developments of himself, இரண்டாகப்பாவிக்கை. 2) *

tḷppmrm (p. 229) -தளப்பம், s. The talipot tree, Corypha umbraculifera, L. See தாலம், தாளம். தளப்பற்று, s. The leaf of the talipot tree used as an umbrella, or as a badge of honor. (c.) தளப்பற்றுமீன், s. A sea fish. (R.) 30) *

tūṣṇi (p. 253) s. See தூஷி. 9)