ptkr (p. 292) s. [pl.] Low, degraded persons, கீழ்மக்கள். (சது.) 2. See பதகம். 59)

pttl (p. 294) s. [poet. பத்தர்.] A wooden trough for feeding animals, ஓர்தொட்டி. 2. (சது.) A wooden trough, like a boat, for baling water for irrigation, &c., நீர்இறைக் குஞ்சால். 3. A part of a fiddle, யாழினோருறுப்பு. 59)

piriyai (p. 317) s. A woman, a lady, பெண். 2. A. wife. See பிரியம். (சது.) 77) *

pṭutā (p. 291) s. (Hind.) A screen made of cloth, திரைச்சீலை. 2. A covering, கௌசனை. 3. A shelter. (c.) 99)

pṉcai (p. 304) s. Name of a town, ஓரூர். 12) *

pẕmai (p. 302) s. Oldness, ancientness, antiquity, பூருவம். 2. What is antiquated, obsolete, old fashioned, வழங்காதொழிந்தது. 3. Staleness, vapidness, insipidness, சாரமின் மை. 4. An old saying, a proverb, முதுமொழி, 5. Old acquaintance, long established intimacy, வெகுநாட்பழக்கம். 6. Decay from age, சிதைவு. 7. Ancient history of a family, chronicle, பழங்கதை. 8. Long established usage or custom,மரபுபற்றிவருகை. (c.) பழங்கஞ்சி, s. Congy kept over night. பழங்கணக்கு, s. An old account, an account previously settled. 2. A thing out of use, obsolete, forgotten. பழங்கதை, s. An ancient story 2. A thing long passed by, disregarded, forgotten. பழங்கந்தை, s. Old rags, tatters. பழங்கலம், s. An old cup or plate. பழங்காடி, s. Liquids soured by keeping as ஆறுமாதக்காடி. பழங்காய்ச்சல்--பழஞ்சுரம், s. A chronic fever. பழங்கிடையன், s. [prov.] Old commodities. See கட்டுக்கிடை. பழஞ்சாதம்--பழஞ்சோறு, s. [also பழை யசாதம், பழையது. Boiled rice kept till next morning. பழஞ்சீலை--பழந்துணி, s. An old or worn out garment. பழஞ்சொல், s. As பழமொழி, 1. பழந்தரை s. Land long cultivated and worn out. பழநிலுவை, s. Balance of a former account. பழநெல், s. Old rice of the previous year. பழமலம், s. [com. பழையமலம்.] Excrement lodged too long in the bowels. பழமலை, s. A celebrated hill sacred to Siva, விருத்தாசலம். பழமனை, s. An old decayed house, பழையவீடு. 2. The site or ruins of a decayed house, இடித்தகட்டம். பழமைபாராட்ட, inf. To expatiate on former greatness and prosperity. 2. To extol one's ancestors. பழமைபேச, inf. To talk of things, customs, usages, &c., of one's ancestry, to the disparagement of others; used also in irony. பழமொழி, s. A old saying, a proverb, a maxim. 2. A law, ஓர்நீதிநூல். பழம்பகை, s. Old or hereditary hatred as நெடுநாட்பகை. 2. Cherished enmity. as தொந்தப்பகை. 3. Inveterate, natural hatred, as between the kite and the snake, இயற்கைப்பகை. பழம்பஞ்சாரம், s. That which is very old, as a bullock, horse, or garment. See பஞ்சாரம் 2. [in contempt.] A very old man or woman, மிகமுதியோர். பழம்பஞ்சுரம், s. A class of tunes, as பஞ்சுரம். பழம்பாடம்--பழையபாடம், s. An old lesson. 2. [fig.] Old lesson-day or the fourteenth of the month. பழம்புகையிலை, s. Old tobacco improved by keeping. பழம்புண், s. An old ulcer. பழம்புண்ணாளி, s. An old patient. 2. [fig.] An experienced man. பழம்பொருள், s. An old thing. 2. [fig.] The External, கடவுள். பழம்போக்கு--பழையபோக்கு, v. noun. An ancient or antiquated style. பழவடியார், s. Devotees of long standing 2. Persons of an ancient family. 3. Freed slaves; [ex அடியார்.] பழவினை, s. Long cherished malice, as பழம்பகை. 2. Deeds of former births, ஊழ்வினை. பழவேற்காடு, s. The name of a town, Pulicat, from வேல், a tree, ஓரூர். 73)

pkuvāy (p. 287) . See பகு, v. n. 25) *

pirapu (p. 316) s. [pl. பிரபுக்கள்.] A governor of a province, a princely person, அதிகாரி. (சது.) 2. One of excellent, or illustrious qualities, a nobleman, பெருமையிற்சிறந்தோன். W. p. 574.PRAB'HU. (c.) 2. A valiant man, வல்லவன். அறிவாகரப்பிரபு. One of profound erudition. பிரபுக்கள்சேர்க்கை. Association with great men. பிரபுதத்துவம், s. As பிரபுத்துவம். பிரபுத்தனம், s. Nobility, as பிரபுத்து வம். 2. Arrogance, presumption, கௌரவம். பிரபுத்தனங்காட்ட, inf. To affect a style of living above one's rank. பிரபுத்துவம், s. The rank of state of a nobleman, பெருந்தன்மை. 2. Power, dominion, princely dignity, ஆளுகை. பிரபுத்துவசத்தி, s. Power of rank, &c. See சத்தி. பிரபுநடை, s. Style of a nobleman or one in high life. பிரபுமோடி, s. High style, natural or affected. பிரபுலிங்கலீலை, s. A treatise on the exploits of Siva, ஓர்நூல். 39) *

pakkuvam (p. 288) s. Suitability, fitness for use, the right age, stage or degree, தகுதி. 2. Maturity that which is matured by nature or art, which is come to perfection, முதிர்ச்சி. 3. Ability, cleverness, competency, திராணி. 4. Maturity of the soul for absorption, ஆத்துமபரிபாகம். 5. Puberty of a girl, தெருட்சி. 6. (Beschi.) An excuse, an apology, போக்கு. W. p. 49. PAKVA. (c.) பக்குவமாய்ப்பார்த்துக்கொள். Take good care. பக்குவசாலி, s. A competent person. 2. One mature for emancipation, பரிபாகி. பக்குவஞ்சொல்ல, inf. To make an apology. 2. To give directions concerning any work or business. பக்குவப்பட, inf. To become mature, as the soul. 2. To arrive at puberty, as a girl. பக்குவமாக, inf. To become fit, competent or suitable. 2. As பக்குவப்பட. பக்குவமாய்ச்சமைத்தல், v. noun. Cooking well, cooking to one's taste. பக்குவம்பார்க்க, inf. To watch a fit time. பக்குவர், s. [pl.] Persons devoted to sacred things, of whom are three classes: 1. கருமகாண்டிகர், those engaged in ritual observance; 2. ஞானகாண்டிகர். those occupied in meditation; 3. பத்திகாண்டி கர், those absorbed in devotion. பக்குவவாளி--பக்குவன்--பக்குவி, s. A competent person, &c., as பக்குவசாலி. பக்குவாசயம், s. [in phys.] The stomach, one of the five receptacles of the body as ஆமாசயம். பக்குவாத்துமா, s. One fit for heaven as பக்குவசாலி. 15)

pāḷym (p. 313) s. A country, &c. See பாளையம். 46)