teṇṭu (p. 256) s. Staff, club, cudgel, &c., தடி. See தண்டு, 4, 7, and 11. 35)

tevvu (p. 257) s. The moon, சந்திரன். 2. [ex தெவ்.] Enmity, hostility, animosity, பகை. 3. Battle, contest, war, போர். 4. Opposing force the enemy, சத்துரு. (சது.) 5)

teyvam (p. 256) s. God, the Godhead, Deity, thus used in the neuter by good writers, கடவுள். 2. Fate, destiny, or the influence of actions performed in previous births, pursuing the soul and impelling to actions good or bad, ஊழ். 3. One of the eight kinds of marriage, எண்வகைமணத்தி லொன்று. W. p. 425. DAIVA. 4. A year, வருடம். (சது.) 5. One of the five யாகம், ஐவ கையாகத்தொன்று. தெய்வஞ்சீறில்கைதவமாளும். When the god is angry the penance is nullified. தெய்வகளை, s. Lustre of countenance a from the indwelling of Deity. See களை. தெய்வகற்பனை, s. Divine order or injunction, especially as attended by an oracle. தெய்வகாரியம், s. Divine or sacred things, concerns of religion, &c. தெய்வக்காவல், s. Divine protection. தெய்வசகாயம், s. Divine assistance. தெய்வசபை, s. The divine presence. See தேவசபை. தெய்வசாட்சி, s. God as witness. 2. the deity as all pervading. 3. Appeal to the Deity, oath. தெய்வசிந்தனை, s. Divine meditation, contemplations on the deity, &c., pious thoughts. தெய்வசுரபி--தெய்வப்பசு, s. The cow of the gods, காமதேனு. தெய்வசோதனை, s. Providential trials. தெய்வச்சாயல், s. Divine likeness, as in the countenance of a devout or holy person, chaste matrons, &c. தெய்வச்செயல், s. Providential occurrence, divine providence. தெய்வதத்துவம், s. Divine power. See தேவதத்துவம். தெய்வதுரோகம், s. Sin immediately against the Deity, as profanation, blasphemy, sacrilege, &c., apostasy, &c. தெய்வதூஷணம், s. Insult offered to the Deity, blasphemy, &c., See தேவதூ ஷணம். தெய்வத்தாபனம்--தெய்வஸ்தாபனம், s. Inspiring an image with the god represented. தெய்வத்தீர்வை, s. Divine judgement. தெய்வஸ்துதி, s. Divine praise. தெய்வத்துவம், s. The Godhead, Deity, the divine neture. See தேவத்துவம். தெய்வநாஸ்திகன், s. An atheist, but applied by the orthodox Hindus to any one who denies the divine authority of the Vedas, or doubts that of the Puranas. தெய்வநிந்தனை, s. Offence or insult offered to the Deity, blasphemy, &c. தெய்வநியமம், s. Judgement from heaven, divine decree, providential occurrence. தெய்வபத்தி, s. Devotedness, piety, religious zeal, trust in God for a good or bad destiny. தெய்வபூசை, s. Puja to a god. தெய்வப்பசு, s. See தெய்வசுரபி, தெய்வப்புலமை, s. Divinely inspired poetry--applied often to the குறள் and இராமாயணம். தெய்வப்பெண், s. A female of Swerga. தெய்வப்பெயர்த்தொகுதி, s. A classification of the names of the gods, and whatever is regarded divine, or celestial, &c., as given in நிகண்டு. தெய்வமணம், s. One of the eight kinds of marriage. See மணம். 2. Geateful odors, as திவ்வியமணம். தெய்வமத்தியஸ்தம், s. God being judge, a solemn appeal to the Deity. தெய்வமந்திரி, s. The planet Jupiter, as instructor of the gods, வியாழன். தெய்வமுனி, s. Munis of the race of Devas, as நாரதர், சூதர், &c. தெய்வமுனிவு, s. Divine indignation. தெய்வமுன்னிலை, s. Divine presence spoken woth a conscientious regard to God. தெய்வம்வழிபடல், v. noun. Worshiping of God, divine worship. தெய்வயானை, s. [improp. தெய்வானை.] A female of Swerga nurtured by the elephant ஐராவதம், and afterwards married to the god Skanda. தெய்வயானைகாந்தன், s. Skanda as husband of Devayanai. தெய்வவணக்கம், s. Divine worship. 2. Invocation, &c., of some god at the beginning of a treatise. தெய்வவிசுவாசம், s. Confidence or faith in God. 2. Belief in the divine existence, providences, &c. தெய்வவிமானம், s. An serial ear, said to move through, the sky at the pleasure of the occupier, திவ்வியவிமானம். தெய்வவிரதன், s. Bhishma, வீடுமாசா ரி. See தேவவிரதன். தெய்வாதீனம், s. Divine right, disposal, or direction தேவசுவாதீனம். 2. Divine providence, தெய்வச்செயல். தெய்வாதீனமாய்வருவது. That which happens providentially. தெய்வேத்தினம்--தேவேத்தினம், s. Divine providence. 2. Destiny or the influence of actions in a former birth. தெய்வோபாசனை, s. (St.) Divine worship, divine service. See உபாசனை. 54) *

teṟi (p. 257) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To break or snap off, short, முறிய. 2. To fly back, rebound, recoil, &c., உதைந்துமீள. 3. To spirt as drops or particles of water. &c., to splash up, top up, as spray, சிதற. 4. To spring or hop, as fleas, துள்ள. 5. To part, burst, asunder--as a knot, a rope, a fiddle string; to fly apart, burst in pieces, fly off or be struck off, as pieces or sparks, அற. (c.) 6. [prov.] To be broken off, as friendiship; become disunited, வேறுபட. 7. (fig.) To fail, to result unsuccessfully. தவற. முகத்திலிரத்தந்தெறிக்கப்பேசினான். He spoke in anger, the blood flying to his face. பருத்தெறிக்கிறது. The boil throbs; (lit.) jumps. நாக்குத்தெறிக்கப்பேசுகிறான். He speaks wickedly enough to make his tongue burst asunder. பிணிதெறித்துப்போயிற்று. The disease is remedied. பொறிதெறிக்கிறது. Sparks fly out. கண்தெறித்தது. The eye is suddenly blinded; (lit.) broken by lightning &c. தெறிபட்டுப்போயிற்று. It has failed, come to naught. தெறிப்பான். He will burst asunder; a curse. தெறிக்கடிக்க, inf. [prop. தெறிக்கஅடி க்க.] To scatter, disperse, as an army; to beat or hammer so as to cause bursting, or to make a part fly off, to confound, to puzzle in controversy. தெறிக்கப்பேச, inf. To speak so as to offend, to break up friendship. தெறித்தவன், appel. n. A man of cruel conduct; used in cursing. தெறித்துவிழ, s. To strike on some thing in falling. 2. To burst to pieces; spoken of one who so acts as to reader himself liable to a curse. தெறிபதம், s. Spirtling of medicinal oil when boiling. தெறி, v. noun. Spattering, splash, spirt, சிதறுகை. தெறிப்பு, v. noun. Rebound, recoil, flying back, resilence, உதைந்துமீள்கை. 2. Spirit, spatter, splash, dash, சிந்துகை. 3. Parting, bursting asunder, flying apart; snapping off, breaking, as a limb, முறிகை, 4. Shooting with the fingers, snapping. &c., சுண்டுகை. 5. Wicked conduct spoken of in cursing as exposing a person to bursting asunder. 23)

teṟi (p. 257) s. [prov.] A button, clasp, &c., made of thread or of metal, அங்கிமுதலிய வற்றின்கடைப்பூட்டு. 2. See தெறி, v. n. தெறிபூட்ட, inf. To button. 22)

terumru (p. 256) கிறேன், தெருமந்தேன், வேன், தெருமா, v. n. To whirl, be giddy, சுழல. 2. To fail in mind, be perplexed, be in a dilemma, to sink under distress, நம்பிக் கையற்றிருக்க. (p.) தெருமந்தசிந்தையனாயினான். He bacame giddy, or confused in mind. தெருமரல், v. noun. Being giddy, சுழலல். 70)

teḷ (p. 257) --தெள்ளு, கிறேன், தெள்ளினே ன், தெள்ளுவேன், தெள்ள, v. n. To sift softly in a winnowing fan, புடைக்க. 2. To heave up sand, &c., as the sea, cast upon the shore, கொழிக்க. (c.) 3. v. n. To become clear, lucid, pure, refined, as language, தெ ளிய. 4. To be mature in knowledge or experience, அனுபவப்பட. தெள்ளத்தெளிய, inf. To understand clearly. See தெட்டத்தெளிய. தெள்ளுதமிழ், s. Elegant Tamil, செந் தமிழ். மாத்தெள்ள, inf. To sift flour. தெள்ளல், v. noun. Sifting, becoming clear, &c., as the verb. 14)

tettu (p. 256) s. [prop. தெற்று, which see.] A hedge of bambu or thorns, &c. 40)

teṟṟi (p. 257) s. A painted or pictured hall, சித்திரகூடம். 2. A raised verandah, திண்ணை. 32)

teḷḷēṇm (p. 257) s. A play aong females of thread or of metal, அங்கிமுதலிய வற்றின்கடைப்பூட்டு. 2. See தெறி, v. n. 21)